آیت‌الله سیستانی تأکید کرد، دادن حق مشروع فلسطینیان و از بین رفتن اشغالگری، تنها راه فراگیر شدن امنیت در منطقه است، در غیر این صورت، مقاومت در برابر تجاوزگران ادامه خواهد یافت.

بیست و پنجمین اجلاسیه نشست دوره ای اساتید سطوح عالیه و خارج حوزه علمیه قم، شامگاه چهارشنبه، دوازدهم مهرماه، با موضوع «بررسی مشکلات دروس آزاد» در مسجد حضرت امام حسن عسکری علیه السلام برگزار گردید. این جلسه با حضور تعداد زیادی از اساتید سطوح عالی و خارج حوزه علمیه برگزار شد. آیت الله علوی بروجردی بیان داشت استاد حوزه علمیه قم گفت: ضرورتی نداشت خانه سازی که در پردیسان کردید، مدرس هم در آنجا بگذارید تا حوزه خالی بشود و اطراف حرم از درس و مشتری درسی خالی بشود. این کار خدمت به حوزه نخواهد بود. دروس آزاد در حال از بین رفتن هستند. قوام حوزه، حوزویت حوزه به دروس آزاد است. در دروس آزاد که در تاریخ حوزه بوده، استادی که کتاب را می فهمیده است، کتاب را تدریس می کرده است؛ طلبه اگر چنین درسی استفاده می کرد، به درس می آمد؛ و اگر استفاده نمی کرد، نمی آمد و به سراغ کسی دیگر می رفت. این امر باعث ایجاد کمالی در استاد می شد، کمالی بر اساس رشد طبیعی است و بر اساس ملّایی افراد، حوزه رشد می کند.برای اینکه دروس آزاد، تبدیل به درس مدرسه نشود؛ چرا که درس در مدارس تخصصی، اختیارش با مدیر مدرسه است؛ شاگرد هم ملزم به شرکت در آن است؛ همان کاری که در دبیرستان و دانشگاه ها انجام می شود.

آیت الله جوادی آملی با بکارگیری عبارت‌های «وحدت آسمانی» و «اختلاف زمینی» برای تبیین وحدت امت اسلام گفت: اختلاف از زمین برمی خیزد، از آسمان نمی‌آید. ما دو کار باید انجام بدهیم. یکی اینکه برنامه‌های آسمانی را به دقت بفهمیم و بپذیریم. دوم این که برنامه‌های زمینی را به دقت رصد و مدیریت کنیم. نتیجه اینکه اتحاد یک امر الهی است و نازل می‌شود به نحو تجلی، نه به نحو تجافی، و اختلاف یک امر زمینی است و انسان هرگز با زمین نگری و گرایش به زمین و زمین محوری نمی‌تواند به اتحاد بار یابد و، اما اگر آسمان نگری کند هم می‌تواند اتحاد را حفظ کند هم به سعادت دنیا و آخرت برسد.

آیت الله علوی بروجردی اظهار داشت: اگر عده‌ای در حوزه و غیر حوزه می­خواهند شخص بنده را حذف کنند و تک صدایی در حوزه باشد، اقراء به جهل نکنند و بدانند که رسالت روحانیت، دفاع از حقوق انسان‌ها و ضعفاء بوده و این نباید فراموش شود. کار روحانیت تملق گویی و توجیه نیست، اگر کسی انتقاد یا اشکالی می‌کند از سر دلسوزی برای نظام هست، متملقین و آن‌هایی که عیوب را می­بینند و نمی‌گویند تا این اشکالات بر طرف شود، این‌ها طرفدار و دلسوز نظام نیستند!

مشروطیت نخستین فصل تجدد ایرانی است که بر پایه آگاهی‌ها و مفاهیم نوین راه‌یافته به ذهنیت ایرانی پدیدار شد. در پرتو این آگاهی‌های نوآیین، نظام دانایی سنتی شکاف برداشت و هندسه معرفتی آن دگرگون و سنت دچار بحران شد. افزون بر این حکمرانی سنتی که در چارچوب الهیات سیاسی سنتی مشروعیت می‌یافت با چالش و بحران روبه‌رو شد و گذار به آن ضرورت یافت. در واکنش به این بحران، گروهی همچنان بر حفظ سنت و الگوی سنتی حکمرانی اصرار داشتند. در برابر گروهی دیگر به ضرورت بازسازی آن پی بردند و کوشیدند تا بر پایه امکانات درونی به بازسازی آن بپردازند که در پرتو کوشش آن‌ها جریان نواندیشی دینی شکل گرفت. به‌هرحال پرسش این است که مشروطیت چه تحولی در الهیات سیاسی شیعه پدید آورد؟ در پاسخ می‌توان ادعا کرد مشروطیت با نقد وجوه اقتدارگرایانه اندیشه سیاسی شیعه زمینه گذار به الهیات سیاسی دموکراتیک را فراهم کرد.

فساد وقتی برایش قانون سازی شود و یا کسی معترض نباشد و خارج از محدوده فردی باشد و حتی از فعالیت در یک صنف و یک مجموعه پا فراتر گذارد، یعنی؛ فساد شبکه‌ای نباشد، “فسادسیستمی” است. این شکل فساد تا هرکجا که انسان حضور یابد و دستاویزی بنام قانون‌های ساختگی داشته باشد چه در خشکی، چه در بیانان و صحرا چه در آسمان و .. سیطره خواهد داشت و “بیانان خواری”، دریاخواری”، صحرا خواری” و حتی؛ “آسمان خواری” میوه تلخ این فساد است!

محمدتقی فاضل میبدی استاد حوزه در توییتی در واکنش به اظهارات اخیر امام جمعه مشهد نوشت: علم الهدی: اگر با کشف حجاب مقابله نکنیم دین ما بر باد می رود. به ایشان باید گفت دینی که با کشف حجاب از بین برود دین نیست، چیزی دیگر است!

بعد از انحرافات بوجود آمده در دو زمینه بدعت گذاری های مداح محور در عاشورا و تعارض بین رفتار واقعی گروهی از مداحان با رفتارهای دهه محرم شان،همچنین مدل بازی و مد بازار گروهی از جوانان در دهه محرم،نگاه های انتقادی به مراسم تاسوعا و عاشورای حسینی آغاز گردید و درخواست های عمومی در بحث احیاگری دینی مطرح شد. از چند سال پیش نیز شاهد روضه خوانی و مداحی انتقادی و مطالبه گری در خصوص احیای هدف قیام حسینی هستیم که تا حدی رنگ و بوی سیاسی خصوصا در جامعه دارای فشار اقتصادی، گرفته است. آیت الله حسینی بوشهری برخی از این نوحه سرایی ها را دشمن شاد کن توصیف نموده و محمد ابطحی در توئیتی ،آن را واگشت به فلسفه عاشورا می داند. ورای این اختلاف عقیده، بنظر می رسد که به زودی تغییرات اجتماعی شدیدی را در این خصوص تجربه خواهیم کرد.

آنچه از مضامین مداحی‌های جدید در بسیاری از هیات‌ها بر می‌آید، نوع نگرش به نهضت عاشورا و تاثیر گذاری تفاسیر افرادی، چون شهید بهشتی، شهید مطهری، علی شریعتی و ... به موضوعاتی، چون عدالت، آزادی، مبارزه فقر و فساد، و امثالهم است که نگرش رسمی مداحان از اسلام را دچار چالش کرده، و می‌رود بن مایه‌های هیات‌های عزاداری را که در دوره‌های دولت‌های نهم و دهم، و حالا سیزدهم، خلاف مفاهیم متفکران پیش گفته رواج یافته، به جایگاه نخست خود برگرداند با این تفاوت که مشی حاضر نگاه میانه روانه‌ای برای اصلاح وضع موجود خلاف روش براندازی، و غلبه بر معترض، در پیش گرفته است.

توصیه به دین و دین باوری را می توان با دو رویکرد بنیادگرایی دینی و مطلق پنداری های دستوری و دوم ، فراهم سازی بسترهای لازم برای تجربه تدریجی دینی و دین باوری منطبق با اخلاق، فرهنگ و تحول پذیری دینی ، دنباله گیری کرد. سرگشتگی دولت ها در بین این دو رویکرد ، فضایی را که اصطلاحا مذهبی صورتی می نامند، سبب شده است. جماعتی که دوره انتقال را طی نموده و نچندان معتقدند که متشرع گردند و نه چندان بی توجه هستند که منکر مناسک و شعائر دینی باشند.