رئیس سازمان هواشناسی کشور با بی سابقه خواندن روند گرمایش زمین، سرعت «تغییر اقلیم» در ایران را 2 برابر روند جهانی دانست.

فیلم‌ها و عکس‌های منتشر شده در فضای مجازی حکایت از حجم گسترده آب‌ربایی در اطراف کانال انتقال آب به زاب دارد! پروژه‌ای عظیم از انتقال آب به دریاچه ارومیه که طبق اطلاعات رسانه‌ها، بیش از ۳ هزار میلیارد تومان اعتبار برای احداث آن هزینه شده و اگر با حساب و کتاب امروز محاسبه شود ۱۲ هزار میلیارد تومان برای این پروژه اعتبار تخصیص داده شده است. طرحی که در آن آب از مخزن سد کانی سیب وارد تونل انتقال ۳۶ کیلومتری شده، پس از ورود به کانال ۱۱ کیلومتری و گذر از رودخانه گدار و طی ۲۸ کیلومتر مسیر رودخانه، وارد پهنه آبی دریاچه ارومیه می‌شود.

انتشار خبر آبگیری سد «چم‌شیر» در استان کهگیلویه و بویراحمد در ۲۶ دی ماه گذشته تا حدود زیادی بی‌توجهی به ابهام سازمان محیط زیست و هشدار‌های فعالان محیط زیست درباره تبعات راه اندازی این سد بود. اگرچه وزارت نیرو معتقد است، احداث این سد با مجوز‌های پیشین محیط زیستی پیگیری شده است، اما مسئولان فعلی سازمان محیط زیست معتقدند که با توجه به گذشت زمان، این بررسی‌ها و مجوز‌ها باید روزآمد شود. با همه این حرف و حدیث ها، حجم آبگیری این سد تاکنون (اواسط فروردین) به بیش از ۴۴۵ میلیون مترمکعب رسیده و معادل ۲۰ درصد حجم ذخیره سد است.

آب در ایران که کشوری با اقلیم خشک و نیمه خشک است همیشه از ارزش ویژه‌ای برخوردار بوده است. امروز ۲ فروردین‌ماه مصادف با ۲۲ مارس روز جهانی آب است. موضوع امسال به آب‌های زیرزمینی اختصاص داده شده است چراکه مصرف بی‌رویه آن باعث کاهش شدید این منبع مهم شده است این در حالیست که آب‌های زیرزمینی گنجینه پنهان ما هستند.امسال شعار روز جهانی آب که هرساله ۲۲ مارس (۲ فروردین) گرامی داشته می‌شود، به آب‌های زیزمینی اختصاص یافته است؛ «آب زیرزمینی، آشکار کردن پنهان». این شعار به این معناست که آب زیرزمینی نادیدنی است، اما تاثیر آن همه جا قابل مشاهده است. خارج از دید ما، زیر پای ما، آب زیرزمینی گنجی پنهان است که زندگی ما را غنی می‌کند.

بحران‌های ناشی از عدم توجه به مقوله آب می‌تواند حتی امنیت ملی را به خطر بیندازد لذا از مسئولان ارشد نظام، رؤسای سه قوه و تمام مدیران ارشد دستگاه‌های دولتی و حتی خصوصی این درخواست وجود دارد که در پیام‌های نوروزی خود موضوع پیام روز جهانی آب و موضوع مشارکت همه مردم در کاهش مصرف آب را به نحو مقتضی اطلاع‌رسانی کنند. در حال حاضر، تقریباً نیمی از ۶۰۰ آبخوان‌های آب زیرزمینی دشت‌های کشور در آستانه خشک شدن کامل قرار دارند و شوری آب‌های استحصالی به‌وسیله چاه در سطح کشور دو برابر شده است.

یکی از خصوصیات مدیران نهاد‌های دولتی و عمومی در کشور تاکید بر بحث عملکرد‌های نمایشی و ویترین چینی مدیریتی است. آسیبی که به کرات و بشکلی مستمر با آن مواجه بوده و از مهمترین عوامل توسعه نیافتگی محسوب می‌گردد. در خصوص خبر حاضر سوال این است که چه کسی قرار است نگهداری از این صدهزار هزار نهال کاشته شده را عهده‌دار گردد؟ نهال‌هایی که به احتمال بالا خشک شده و از بین خواهند رفت. پاسخ این سوال را در نظام بودجه ریزی کشور باید جستجو نمود. باید پرسید اثرگذاری این کار بر توسعه بخش کشاورزی چیست و چه اثراتی بر توسعه ملی دارد؟ سوالی که اگر از مدیران دولتی پرسیده شود خود را در هفت سوراخ مخفی خواهند نمود. سوالی که مطالبه گری در خصوص آن بر عهده دو سازمان کم توان بازرسی کل کشور و دیوان محاسبات است. دو نهادی که توانمندی پایینی در این خصوص داشته و اهمال‌های مسلم دارند. زنده باد فساد.

چه کسی دوست ندارد که ۴ سال آینده معادل یک میلیارد اصله درخت به مجموع درختان کشور افزوده شده باشد؟ اصلا کاش می‌شد به جای یک میلیارد درخت، ده میلیارد کاشت. اما سوال این است که آیا این کار شدنی است؟ این طرح چقدر با واقعیت‌های سرزمینی و منابع آبی و مالی ایران همخوانی دارد؟ به عبارتی آیا چنین طرحی واقع‌بینانه است یا رویایی خیالی؟ به هر حال اجرای چنین طرحی می‌تواند در صورت اشتباه محاسباتی به نابودی منابع آبی و مالی کشور منجر شود و نمی‌توان نگران آن نبود.

در پی تلف شدن «پیروز» توله یوزپلنگ ایرانی، فراکسیون محیط‌زیست مجلس شورای اسلامی نشست ویژه‌ای جهت بررسی علل و عوامل مربوطه و بررسی اقدامات صورت گرفته با مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست و جمعی از دامپزشکان و کارشناسان برگزار کرد.

استفاده تعمدی برخی مسئولان از واژه "درخت کاری" بدون تبیین تفاوت ارزش اکولوژیک بین بذر، نهال و درخت پرسش برانگیز و شگفت آور است. احسان میرزائی مدیر مسئول مجله فرهنگی-محیط زیستی gich.ir در یادداشتی اختصاصی برای سلامت نیوز نظرات خود را درباره طرح کاشت یک میلیارد درخت نوشته است؛ طرحی که به گفته او بیشتر یک نمایش بر روی کاغذ و در فضای رسانه است.

سینا جهانی در یادداشتی مدعی شده است: انتقال سالانه ۳۰۰میلیون متر مکعب آب به دریاچه ارومیه حالا پس از ۱۰ سال، با وجود موانع بسیار و آن‌هم در شرایطی که مساحت آن تنها در یک سال گذشته، ۱۵۰۰کیلومتر مربع کاهش یافته، تجویز نوش‌دارو بعد از مرگ آن است.