پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
کد خبر: ۲۰۶۴۶۲
تاریخ انتشار : ۱۹ ارديبهشت ۱۳۹۸ - ۱۰:۱۱
روزی نیست که خبر وقت شناسی ژاپنی ها تیتر اخبار نشود. عذرخواهی به خاطر تنها چند دقیقه تأخیر و خبرهایی از این دست حتی برای کشورهای اروپایی هم عجیب به نظر می رسد. این فرهنگ آن تایم بودن ژاپنی ها در تمام جنبه های زندگی آنها بخصوص حمل و نقل ظهور یافته است. البته این تنها به موقع بودن نیست که حمل و نقل ژاپن را در جهان منحصر به فرد کرده است، بلکه تلاش ژاپنی ها برای خلق فضایی متفاوت در ایستگاه های قطار نیز زبانزد شده است.

شعار سال: این صحنه ایست که در تمام روزهای کاری در سراسر توکیو تکرار می شود. کارمندانی با لباس های کار، گروه هایی از بچه های مدرسه ای و سایر مسافران راه خود را از میان ایستگاه های شلوغ قطار به بیرون باز می کنند. برای غریبه ها، این صحنه یک شلوغی و آشفتگی محض است. مسافرانی که شانه به شانه یکدیگر به دنبال قطارهای ورودی و خروجی هستند، اما نگاهی از نزدیک به این صحنه چیز بیشتری را آشکار می کند: هر چند ایستگاه قطار پر از جمعیت است اما مسافران همچنان آرام و با طمأنینه به سمت سکوها حرکت می کنند. در واقع سکوها به طور معمول باید بستری برای یک فعالیت شلوغ به شمار روند؛ با این حال قطارها به شدت به زمان ورود یا خروج خود متعهد هستند.


در واقع آن تایم بودن مثال زدنی راه آهن ژاپن گاهی اوقات تیتر اول رسانه ها نیز می شود. تا آنجایی که در 11 می راه آهن غربی ژاپن به خاطر اینکه یکی از قطارهایش 25 ثانیه زودتر ایستگاه را ترک کرد، از مسافرانش عذرخواهی کرد.

توکیو مرکز یکی از شلوغ ترین ایستگاه های قطار جهان است و اپراتورهای ریلی پایتخت سالانه 13 میلیارد مسافر را جابجا می کنند. جابجایی این حجم از مسافر نیازمند ترکیبی هماهنگ از مهندسی، برنامه ریزی و روانشناسی است. درپس این حجم از شلوغی ویژگی های عجیبی نهفته است؛ ویژگی هایی که برای تأثیر روی رفتار مشتریان طراحی شده اند. از چه راهی؟ از ابزارهایی مانند نور، صدا و .... خلاقیت بی حد و مرز ژاپنی ها در این زمینه نشان دهنده توجه ویژه ایست که که به حمل و نقل عمومی در ژاپن داده می شود.

همانطور که می دانید ایستگاه های قطار چه در ژاپن و چه در کشورهای دیگر، مکان های ایده آلی برای دیدن و حس کردن "تئوری سقلمه" هستند. این نظریه که برای نخستین بار توسط اقتصاددان رفتاری، ریچارد تالر مطرح شد، در سال 2017 نیز برنده جایزه نوبل شد. تئوری سقلمه چیست؟ بر اساس تئوری سقلمه یک سقلمه آرام و نرم می تواند به طرز زیرکانه ای رفتار افراد را نسبت به تصمیمات خود تحت تأثیر قرار دهد.


نمونه هایی از نظریه سُقُلمه در ایستگاه های قطار


جالب است بدانید که در بریتانیا یک اداره دولتی به این ایده اختصاص داده شده است. برای نمونه در سال 2016 یک اپراتور حمل و نقل زیرزمینی با یک اداره علوم رفتاری در مدرسه اقتصاد لندن قرار همکاری گذاشتند تا به توسعه روش هایی بپردازند که رانندگان را ترغیب به صف بستن در هر دو سمت پله برقی ایستگاه ها کنند. هدف این کار نیز افزایش ظرفیت ایستگاه هولبورن در پایتخت بود. به علاوه اثر انگشت و پا نیز روی هر سمت پله برقی هایی که به سمت بالا می روند، حک شده است.

در استرالیا نیز محققان با استفاده از فلش های نوری که نشان دهنده مسیر بودند، آزمایشی را روی تابلوهای علائم انجام دادند تا جریان مسافران در حال خروج را بهبود ببخشند. با استفاده از یک سیستم دوربین که برای تشخیص و تمایز حرکت سریع کارمندان از حرکت آهسته توریست ها طراحی شده بود، فلش های سبز برای هدایت مسافران به مسیر خروجی متناسب با آنها، روشن خواهند شد.


وقتی نوبت به دستکاری رفتار مسافران می رسد، چه چیزی ایستگاه های ژاپن را از سایر ایستگاه های جهان از حیث پیچیده بودن و نیز رفتار مسافران، متمایز می کند؟ نظریه سقلمه در ژاپن نشان از یک نظم فکری بالا دارد. چرا که مسافران ژاپنی می دانند چگونه روی یک پله برقی به صف بایستند یا به آسادگی بدون دریافت هیچ گونه کمکی راه خود را در ایستگاه های وسیع و گیج کننده توکیو پیدا کنند. نگاهی به ابزارهای مورد استفاده در ایستگاه های قطار برای تحت تأثیر قرار دادن رفتار مسافران خالی از لطف به نظر نمی رسد:

تغییر در نورپردازی ها


همانگونه که می دانید ژاپن یکی از بالاترین نرخ های خودکشی در میان ملل جهان را داراست. بسیاری از خودکشی ها نیز از طریق پرتاب کردن خود از سکوها در مسیر قطارهای در حال گذر رخ می دهد؛ یک پایان فوق العاده تلخ و وحشتناک! برای مقابله با چنین موضوعی، ایستگاه های قطار در سراسر توکیو و شهرهای دیگر، موانعی نصب کرده اند تا مانعی برای خودکشی ها شوند. هر چند که این موانع گران بوده و 70 درصد از بزرگ ترین و شلوغ ترین ایستگاه های قطار ژاپن، توان زیر ساختی برای نصب آنها را ندارند.


مسافرانی که از بخش انتهایی یک سکو در ایستگاه شینجوکو عبور کرده اند، ال ای دی کوچکی را دیده اند که یک نور آبی دلپذیر عمیق را از خود ساطع می کند. این پنلها که در بین ماشین های وِندینگ و پوسترهای ایمنی هم به چشم می خورند، اغلب با زنگ خطر اشتباه گرفته می شوند، اما در حقیقت برای نجات جان افراد نصب شده اند.


با در نظر گرفتن این موضوع که قرار گرفتن در معرض این نورهای آبی ، تأثیر آرامش بخش روی روان افراد دارد، ایستگاه های قطار در ژاپن در سال 2009 شروع به نصب این ال ای دی ها برای کاهش میزان خودکشی کردند. این ال ای دی ها در قسمت های انتهایی هر سکو که به طور معمول کم ترافیک تر و خلوت تر است، نصب شده اند. برخی ایستگاه ها مانند ایستگاه شین کویوا در توکیو، ال ای دی های خود را با پانل های رنگی در سقف مجهز کرده و نور خورشید را با عبور از فیلترهایی به روی سکوها می تابانند.

رویکردی موفق یا ناموفق؟

به نظر می رسد که رویکرد فوق به طرز شگفت آوری مؤثر بوده است. طبق تحقیقات انجام شده توسط دانشمندان دانشگاه توکیو که در یک ژورنال در سال 2013 به چاپ رسید، 84 درصد کاهش در تعداد تلاش برای خودکشی ها در ایستگاه های قطار در طول یک دوره 10 ساله دیده شده است.

یک آهنگ ملایم بدرقه راهتان!


سفر کردن در طول ساعات شلوغ در ژاپن چندان برای قلب مسافران مفید به نظر نمی رسد. چرا که قطارها به شدت و بیشتر از ظرفیت خود، پر از مسافر هستند. با وجود ماهیت استرس زای سفر با قطار، در اغلب ایستگاه های قطار ژاپن از زنگ هایی با صدای خشن و گوشخراش برای اعلام خروج قریب الوقوع قطارها از ایستگاه استفاده می شد. اما برای آرام کردن چنین فضای دلهره آوری در ایستگاه های قطار ژاپن، در سال 1989 یک شرکت ریلی مهم با همکاری دو شرکت دیگر به نام های یاماها و هیروآکی آیده به خلق ملودی های گوشنواز و آرامش بخشی پرداختند تا جایگزین این زنگ های گوشخراش شود.


این ملودی ها که ژاپنی ها به آنها hassha یا همان ملودی های قطار می گویند؛ کوتاه، آرامش بخش و منحصر به فرد هستند و هدف آنها نیز هشیار کردن مسافر نسبت به خروج قطار از ایستگاه بدون ایجاد هر گونه اضطراب است. گفته می شود که هر کدام از این ملودی ها هفت ثانیه هستند چرا که بر اساس تحقیقات ملودی های کوتاه تر تأثیر بیشتری در کاهش استرس دارند.

ایستگاه های قطار و بزهکاری نوجوانان

ژاپن یکی از امن ترین کشورها از حیث بزهکاری جوانان و نوجوانان به شمار می رود. ایستگاه های قطار به ویژه در این زمینه از حساسیت بیشتری برخوردارند چرا که گروه های بیشتری از جوانان و نوجوانان روزانه از این ایستگاه ها استفاده می کنند. برخی از ایستگاه های قطار برای هر گونه مقابله با اوباش گری توسط مسافران جوان، از موانع مافوق صوت استفاده می کنند. موانع مافوق صوت چه هستند؟ ابزارهای کوچکی که صدایی با فرکانس بالا از خود خارج می کنند. این فرکانس 17 کیلوهرتزی می تواند تنها توسط افراد زیر 25 سال شنیده شود (افراد مسن تر به لطف یک ضایعه شنوایی مرتبط با سن به نام presbycusis قادر به شنیدن این فرکانس نیستند). این ابزارها در کشورهایی مانند آمریکا و کشورهای اروپایی برای مقابله با نوجوانان آشوبگر مورد استفاده قرار می گیرد.


برای آنهایی که در خروجی های ایستگاه های قطار توکیو ایستاده باشند، کارایی و تأثیر این موانع به خوبی مشهود است. بسیاری از افراد سالخورده از زیر این موانع عبور می کنند بدون اینکه تغییری در سرعت آنها داده شود. با این حال واکنش ها در میان دانش آموزان دیدنی بود. سرعت این افراد به ناگاه کمتر و حرکت شان آهسته تر می شود. اما نکته جالب تر اینجاست که افراد از منبع و منشأ این تغییر ناگهانی هیچ اطلاعی ندارند؛ جوانان و نوجوانان حتی فکرش را هم نمی کنند که ارتباطی بین این فرکانس و موانعی وجود داشته باشد که در بالای سر آنها قرار گرفته است.

اشاره کن، صدا کن!


کارمندان راه آهن نیز از تأثیرات رفتارهای کارفرمایان خود در امان نیستند. شاید بهترین نمونه در این زمینه مسئولان بلیط، رانندگان و مأمورین سکوها باشند که مجاز به استفاده از روش"اشاره کن و صدا کن" هستند. بر اساس این روش از طریق اشاره فیزیکی به یک شی و سپس به فعل درآوردن اقدامی که فرد از پیش تصمیم به انجام آن داشته، بخش بزرگی از مغز درگیر شده و در نتیجه نوعی آگاهی و دقت را موجب می شود. مطالعات مکرر نشان داده است که این تکنیک خطای مغز را تا 85 درصد کاهش می دهد. اشاره کردن و صدا کردن اکنون یکی از ویژگی های مهم ایمنی در محیط کار در صنایع سراسر ژاپن به شمار می رود.

اگر اینگونه است پس چرا تمام کارکنان راه آهن در همه جا از این روش استفاده نمی کنند؟ این روش نیز مانند بسیاری از جنبه های فرهنگ حمل و نقل ژاپنی ها در مقابل صادرات از خود واکش نشان داده است. اگرچه روش اشاره کردن و صدا کردن در کشورهای دیگر مانند آمریکا نیز مورد استفاده قرار گرفته است.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از وبسایت قاصدک24، تاریخ 18 اردیبهشت 98، کد مطلب: 114: www.ghasedak24.com


اخبار مرتبط
خواندنیها -دانستنیها
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین