شعار سال : «وقتی نمی‌خواهند زنان اعزام شوند چرا باید تمرین کنیم؟» این جمله‌ای است که چند سال پیش فرزانه فصیحی به زبان آورده و حالا شاید باورش سخت باشد دختری که به «دختر باد» معروف است T چنین ناامید از کم‌لطفی‌ها باشد. البته روز‌های ناامیدی برای فرزانه دوام چندانی نداشت و خیلی زود به خودش آمد تا در ۲۶، ۲۷ سالگی بتواند افتخاراتی کسب کند که در این سن تنها با تلاش و ممارست به دست می‌آید.

او که به تازگی به مقام نایب‌قهرمانی تورنمنت میترویکا در دوی ۱۰۰ متر دست یافته و همچنین توانسته رکورد خود را در این ماده جابه‌جا کند T به کسب سهمیه المپیک امیدوار است.

در ادامه، گفت‌وگوی با این زن دونده درباره کسب سهمیه المپیک، فدراسیون دوومیدانی و حرف‌وحدیث‌های پیش‌آمده می‌خوانید.


*ابتدا درباره مقامی که در مسابقات مونته‌نگرو به دست آوردی صحبت کنیم؛ توانستی رکورد خودت را دوباره جابه‌جا کنی.

در این مسابقات توانستم نایب‌قهرمانی را به دست آورم و رکوردم را بهبود ببخشم، پیش از این رکوردم ۱۱.۶۸ بود و حالا به ۱۱.۶۲ ارتقا یافته است. برای شروع تایم خوبی است و باید ببینم در آینده چه اتفاقی پیش خواهد آمد.

*البته هنوز تا رکورد مریم طوسی چند ثانیه‌ای فاصله داری، شکستن این رکورد برایت در اولویت است؟

بله قطعاً. یکی از اهدافم رسیدن به رکورد ایران است که در راه المپیک یکی از گزینه‌هایی است که در نظر دارم و امیدوارم این رکورد را بزنم تا اتفاق خوبی برای کشورم باشد.

*تو از آن دسته افرادی هستی که ثابت کرد‌ه‌ای خواستن در صورت تمرین و تلاش، توانستن است، چقدر به اهدافی که داشتی در این ۲ سال نزدیک شده‌ای؟

در این ۲ سال روز‌های خیلی متفاوتی را تجربه کردم؛ از نظر تمرینی، شخصیتی و سبک زندگی، همه چیز برایم متفاوت بود و راه خوبی پیش رویم قرار گرفت. به هدف‌گذاری‌ای که داشتیم نزدیک شدیم و به خیلی از آن‌ها دست یافتیم و اهدافی که در نظر داشتیم و از سال پیش شروع شد ورودی قهرمانی آسیا و مسابقات جهانی، کسب سهمیه برای مسابقات جهانی و مدال‌آوری در مسابقات آسیایی داخل سالن بود که متاسفانه این تورنمنت لغو شد. در مسابقات آسیایی ۶۰ متر داخل سالن قطعاً می‌توانستم مدال خوبی به دست آورم و پس از آن نیز مسابقات آسیایی بیرون از سالن بود که آن هم به خاطر کرونا لغو شد. در سوی دیگر باید مسابقات فضای باز آغاز می‌شد که در آن‌ها نیز اولین هدفم شکستن رکورد شخصی بود و در دومین مسابقه محقق شد. گام به گام در حال دستیابی به اهدافم هستم، به خیلی از آن‌ها نزدیکم و به خیلی از آن‌ها هم دست یافته‌ام.

*زمانی که به صربستان رفتی حواشی‌ای برای تو به وجود آوردند و با توجه به اتفاقاتی که پیشتر برایت رخ داده بود، به نظر می‌رسید عده‌ای دوست ندارند باور کنند تو می‌توانی به اهداف بزرگ‌تری دست پیدا کنی. حالا فکر می‌کنی پاسخ خوبی به این افراد دادی؟

خیلی‌ها باور نمی‌کردند و برای خیلی‌ها دور از تصور بود که بتوانم در دوی ۶۰ متر ورودی قهرمانی جهان را به دست آورم چراکه نیازمند رکورد خیلی خوبی بود. فکر می‌کردند من فاصله زیادی با کسب این موقعیت دارم و یک دختر ایرانی نمی‌تواند چنین ورودی‌ای را به دست آورد، اما من این کار را کردم و همه چیز تغییر کرد.

*به هر حال سن تو برای یک شروع دوباره کمی زیاد بود، قبول داری؟

به نظر من درست است که سن در خیلی چیز‌ها تاثیر دارد، اما برای سرعت، سن من اوج سرعت است و می‌تواند چند سال دیگر هم با تمرینات مناسب ادامه پیدا کند. این صحبت‌ها که «سنت داره بالا می‌ره و دیگه نمی‌تونی ادامه بدی» مختص ایران است. در کشوری که من تمرین می‌کنم هیچ کسی درباره سن و سال حرفی نمی‌زند، چون تمرین درست خیلی تعیین‌کننده‌تر از سن و سال است. این صحبت‌ها بیشتر ذهنی است و پایه علمی ندارد؛ من به این نتیجه رسیده‌ام که خیلی چیز‌هایی که پیشتر فکر می‌کردم مانعی است برای پیشرفتم، دیگر وجود خارجی ندارد. به همین دلیل کلاً طرز فکرم تغییر کرده و چیز‌هایی که در گذشته برایم اهمیت داشت حالا می‌بینم خیلی بی‌اهمیت است و فکرم را بیهوده مشغول می‌کرده‌اند.

*چقدر به کسب سهمیه امیدواری؟

خیلی امیدواریم چراکه شروع خوبی هم داشتیم. من تلاشم را می‌کنم و قرار است روز‌های خیلی خوبی در انتظارمان باشد. قول می‌دهم در این راه کم نگذارم.

*این روز‌ها جریانی به راه افتاده و ورزشکارانی که خیلی به کسب مدال‌شان امیدوار بودیم می‌گویند قول کسب مدال نمی‌دهند. فکر نمی‌کنی این بیشتر برایشان یک حاشیه امن ایجاد کند؟

واقعیت این است که به دست آوردن مدال در المپیک پروسه جدایی دارد و آن‌هایی که می‌گویند چنین قولی نمی‌دهیم به خاطر عدم مسئولیت‌پذیری نیست، چون کسب مدال المپیک شرایط خاصی را می‌طلبد. شاید خیلی این شرایط را دارند و خیلی نه، من اطلاعی ندارم. کسب مدال تمرینات منحصربه‌فردی می‌خواهد و با یکی ۲ سال تمرین قرار نیست کسی مدال المپیک بگیرد. فکر می‌کنم آن‌ها واقعیتی را می‌بینند که از چشم مردم عادی دور است.

*اما همین مردم عادی باید بدانند هدف از صعود به المپیک چیزی فراتر است...

به نظر من این یک واقعیت‌سنجی است و من دارم می‌بینم در این کشور، ورزشکارانی که قبلاً مدالی به دست آورده‌اند یا الان به کسب مدال نزدیک هستند، چگونه زندگی و تمرین می‌کنند و در چه سطحی این کار‌ها را انجام می‌دهند. شرایط ورزشکاران دنیا با ایران اصلاً قابل قیاس نیست. اگر آسان بود همه راحت مدال می‌گرفتند؛ مانند کیمیا علیزاده. زمانی که او اولین مدال زنان را به دست آورد، ۵۰ سال قبلش هم زنان به المپیک می‌رفتند، اما مدالی در کار نبود. باید ببینیم شرایط به گونه‌ای هست که چنین هدفی را به دست آوریم.

*رسانه‌های کشور نسبت به برخی از ورزشکارانی که در رشته دوومیدانی فعالیت می‌کنند کمی بدبین شده‌اند و معتقدند صداقت در رویکرد این ورزشکاران وجود ندارد. این اتفاق سایر ورزشکاران دوومیدانی را اذیت نمی‌کند؟

واقعیت این است که از شرایط دیگران اطلاعی ندارم و نمی‌توانم درباره آن‌ها اظهارنظر کنم. شرایط خودم و هدفم را می‌دانم و جای هیچ کسی نیستم که درست و غلط را تشخیص دهم.

*چقدر به وضعیت کاروان ایران در المپیک امیدواری؟

آینده خیلی مشخص نیست. متاسفانه امسال به دلیل شیوع کرونا خیلی از ورزشکاران نتوانستند تمرینات خوبی داشته باشند به ویژه ورزشکاران کشور ما که خیلی از مسابقات‌شان لغو شد و جلسات تمرینی خود را از دست دادند. خودم همین الان که صحبت می‌کنم به مسابقات زیادی احتیاج دارم، اما نمی‌دانم چه اتفاقی خواهد افتاد.

*رئیس فدراسیون دوومیدانی پیشتر اعلام کرده بود اسپانسر بخشی از هزینه‌های تعدادی ورزشکار را که شانس کسب سهمیه دارند پرداخت کرده است. این حقیقت دارد؟

با فدراسیون صحبت کرده‌ایم و به جمع‌بندی‌هایی رسیده‌ایم، اما هنوز چیزی نهایی نشده است. باید به ایران برگردم و ببینم چه اتفاقی رخ می‌دهد.

*فدراسیون دوومیدانی هدف هجمه‌های بسیاری قرار گرفته و عده‌ای بر این باورند که این فدراسیون تبعیض خاصی نسبت به یکی ۲ ورزشکار قائل و بودجه اصلی خرج همین ورزشکاران می‌شود. این برای سایر ورزشکاران رشته دوومیدانی آزاردهنده نیست؟

خب من می‌دانم منظور شما چیست و آن یکی ۲ ورزشکار آقایان حدادی و تفتیان هستند. این ۲ ورزشکار ورودی‌های المپیک ما هستند و قطعاً شرایط متفاوت‌تری دارند. قبول دارم که فدراسیون باید عدالت را برقرار کند؛ اما حدادی و تفتیان شرایط ویژه‌تری دارند چراکه المپیکی شده‌اند و مطمئناً نسبت به ورزشکاری که خودش را برای مسابقات قهرمانی کشور آماده می‌کند وضعیت متفاوتی دارند. تفاوت باید وجود داشته باشد، اما به نظرم عدالت بیشتری باید رعایت شود.

*در رشته دوومیدانی چقدر شانس کسب مدال داریم؟

در رشته ما حساب و کتاب کردن خیلی سخت است، چون با اعداد سروکار داریم و همه چیز به روز مسابقه وابسته است، اما امیدوارم دوومیدانی بتواند در این دوره عملکرد خیلی خوبی داشته باشد.

*در سوال آخر، واکسینه شده‌اید؟

بله. اینجا پروسه واکسیناسیون خیلی راحت بود و پنج ۶ روز پس از ثبت‌نام اعلام کردند می‌توانید برای دریافت واکسن اقدام کنید. خیلی راحت رفتیم خداراشکر و امیدوارم همه ورزشکاران المپیکی، غیرالمپیکی و مردم ایران واکسینه شوند و به زندگی عادی خود برگردند.


شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از اعتماد آنلاین، تاریخ انتشار: ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۰، کد خبر: ۴۸۶۳۶۱، etemadonline.com