شعار سال: ایران قدیم که گهواره تمدنی شکوفا و فرهنگی متعالی بوده است؛ سرزمین نشاط و شادی‌ها نیز بوده است و جشن‌ها و مراسم ملی و مذهبی پرشکوهی در این کشور برگزار میشده است. نمایش در ایران قدیم دارای دو چهره مشخص است. یک نمایشات دراماتیک که برداشت‌هایی عاشقانه، غم انگیز و سخت عاطفی داشته و دیگری نمایشاتی که جنبه بسیار تند و شدید انتقادی داشته با مایه‌هایی از طنز و کنایه و تمسخر. نمونه نمایشات نوع نخستین مرگ سیاوش است که به دست افراسیاب کشته شد.

 

نمونه نمایشات طرب انگیز نیز درجشن پیروزی سورنا بر کراسوس تجلی یافته است. در دوره اشکانیان سورنا سردار ایرانی که در بارگاه اشک سیزدهم می‌زیست به جنگ کراسوس رفت و پیروز شد و سر او را به ارمغان به بارگاه اشک سیزدهم فرستاد و برای آنکه مژده پیروزی خود را به گوش همگان برساند و برملا کند و کراسوس را نیز تحقیر نماید، شخصی را با لباس و آرایش جنگی او بیاراست و بر اسب نشاند و سپاهی به مسخره برایش رو براه کرد و، چون او را صدا می‌زدنند مانند زنان با ناز و غمزه خودش را تکان می‌داد و با صدای ظریف و زنانه‌ای صدا را پاسخ می‌گفت که در این شبیه سازی هزاران تن زن و مرد شرکت داشتند. این مراسم سال‌ها در روز واقعه بصورتی اجرا می‌شد که هم تجلیل باشد از سورنا و هم تحقیری نسبت به یک سردار دشمن.


شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از کافه تاریخ، تاریخ انتشار: ۲۶شهریور۱۴۰۰، کد خبر: cafetarikh.com/۳۵۸۳۵