شعار سال: دکتر فاضل الیاسی مدیر دفتر انجمن جامعه شناسی ایران در مناطق زلزله زده کرمانشاه بر اساس تجربه زیسته و تحقیقات میدانی در مناطق زلزله زده کرمانشاه و آذربایجان، اقدام به انتشار ۲۰ توصیه برای بهبود خدمات رسانی و مدیریت بحران زلزله آذربایجان نموده بود که بنظر کاربرد فراوانی در خصوص زلزله هرمزگان دارد.

۱- در هنگام بر پا کردن چادر‌ها جهت اسکان اضطراری، مسائل فرهنگی و حوزه خصوصی افراد و خانوار‌ها رعایت شود.

۲- حضور روانشناسان اجتماعی و جامعه شناسان در این مناطق بسیار حائز اهمیت است.

۳- بدلیل سرمای هوا و استفاده از وسائل گرمایشی، احتمال گاز گرفتگی در چادر‌ها وجود دارد، آموزش زلزله زدگان فراموش نشود.

۴- آتش سوزی در چادر‌ها به دلیل اتصال برق و یا افتادن و یا نشت چراغ‌های نفتی، یا هنگام آشپزی است.

۵- با توجه به فصل سرما و بستن چادرها، آموزش ساکنان در چادر‌ها برای ایجاد حداقل تهویه یک ضرورت است.

۶- افراد و سمن‌هایی که تخصص دارند در این مناطق حضور پیدا کنند، چون تجربه و تحقیقات نشان داده است که حضور افراد غیر متخصص کار را به مراتب بدتر می‌کند.

۷- هیچ وقت برای افرادی که توان انجام کاری را دارند، کاری را انجام ندهید، به افرادی که چیزی احتیاج ندارد، چیزی اعطاء نشود.

۸- از موازی کاری در این مناطق جدا پرهیز شود.

۹- از کمک‌های فله‌ای و بدون نیازسنجی، جدا خودداری شود.

۱۰- مواظب شکستن کرامت انسان‌های زلزله زده باشید، بدون ارزیابی، اولویت بندی و هماهنگی با سایر نهاد‌ها و سمن‌های حاضر در مناطق زلزله زده خودسرانه عمل نکنید.

۱۱- از تجربه مناطق زلزله زده بم، کرمانشاه، آذربایجان و سایر مناطق با در نظر گرفتن تفاوت‌های فرهنگی و محلی جهت بهبود و کاهش آسیب‌ها و تبعات زلزله جدید در این مناطق استفاده شود.

۱۲- سمن‌ها و افراد خیر در مناطق زلزله زده از هرگونه رفتار و عمل احساسی پرهیز کنند، چون تبعات چنین اعمالی از زلزله بدتر است.

۱۳- از تحویل دادن کمک‌های نقدی و ... به دست کودکان جدا خودداری شود.

۱۴- زنان، کودکان، سالمندان و افراد بیمار و معلول جزو شهروندان آسیب پذیرتری هستند، این افراد در اولویت قرار بگیرند (البته به صورت تخصصی).

۱۵- تلاش‌ها در راستای توانمندسازی و تاب آوری شروع شود.

۱۶- آسیب زلزله فقط تخریب خانه‌ها نیست و بازسازی نیز فقط بازسازی فیزیکی و کالبدی نیست، به مسائل اقتصادی، اجتماعی، روانشناختی، اقتصادی و فرهنگی به صورت جدی توجه شود.

۱۷- مسائل بهداشتی این مناطق جزو اولویت‌ها قرار گیرد.

۱۸- تمام افرادی که به عنوان خیر و ... به این مناطق می‌روند، خیر و به نیت خیر نمی‌روند، ممکن است به افرادی آسیب بزنند، بایستی افراد این مناطق با احتیاط ارتباط برقرار کنند.

۱۹- سعی شود هماهنگی بین سمن ها، فعالین مدنی، خیرین و نهاد‌های دولتی برقرار شود، هرگونه کار سلولی و به صورت تک بعدی منجر به موازی کاری و بروز روحیه گداپروری و شکستن کرامت انسان در این مناطق می‌شود.

۲۰- از کمک‌های پاره فره (پرت کردن کمک‌ها از روی کامیون‌ها و سایر و ماشین‌ها، بدون ارزیابی و اولویت بندی و بدون هدف) خودداری شود.