شعار سال: چندوقت اخیر مجید افتخاری، عضو هیات مدیره اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک عنوان کرد: «درپی کوچک شدن بازار پوشاک اروپا به‌دلیل شیوع ویروس کرونا، کشور بنگلادش به بازار پوشاک ایران ورود کرده و به‌علت قیمت پایینی که دارد، هیچ‌تولیدکننده داخلی‌ای نمی‌تواند با آن‌ها رقابت کند؛ چراکه کالا‌های استوکی که اروپا به‌دلیل شرایط کرونا سفارش آن‌ها را کنسل کرده، به‌صورت تناژی و با قیمت بسیار نازل به کشور وارد می‌شود.»

میزان واردات پوشاک طی سال‌های اخیر کاهش شش برابری داشته است و اگر نگاهی به محصولات موجود در فروشگاه‌ها داشته باشیم، متوجه خواهیم شد که این آمار با حجم پوشاک خارجی موجود در فروشگاه‌ها همخوانی ندارد.

به‌نظر می‌رسد این کالا‌ها از مبادی غیررسمی (قاچاق) وارد کشور شده‌اند. مورد جالب‌توجه و عجیب، ادعای واردات پوشاک از بنگلادش است. بررسی از آمار‌های رسمی گمرک نشان می‌دهد در شش ماهه نخست سال جاری ۱۷ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار کالا از این کشور وارد ایران شده، اما هیچ‌کدام به نام پوشاک وارد نشده و کد تعرفه وارداتی آن‌ها پارچه و نخ است.

 

واردات پارچه و نخ از بنگلادش با اسم لباس؟

براساس گفته مجید افتخاری پس از اروپایی‌ها، ترک‌ها و چینی‌ها، اخیرا بنگلادشی‌ها هم به بازار پوشاک ایران وارد شده‌اند، اما بررسی از آمار‌های رسمی نشان می‌دهد ردی از بنگلادش در واردات رسمی پوشاک کشور دیده نمی‌شود و پوشاک وارداتی کشور در شش ماهه نخست امسال از کشور‌های ترکیه، آلمان، امارات، چین و فرانسه وارد شده است.

اما نکته جالب‌توجه اینکه از حدود ۱۷٫۵ میلیون دلار واردات رسمی ایران از بنگلادش، کل آن مربوط به چهار قلم شامل ۱- پارچه تاروپودباف از کنف یا سایر الیاف نسجی پوسته ساقه نباتات، ۲- نخ از کنف یا از سایر الیاف نسجی پوسته ساقه نباتات یک لایه، ۳- نخ از کنف یا از سایر الیاف نسجی پوسته ساقه نباتات چندلایه و ۴- پراکسید هیدروژن (آب‌اکسیژنه) حتی جامد شده با اوره است. در اینجا می‌خواهیم بااحتیاط حرف بزنیم، اما اگر حجم پوشاک بنگلادشی در بازار ایران زیاد باشد، این شائبه وجود خواهد داشت که تعرفه‌های مربوط به نخ و پارچه احتمالا باید پوشاک باشد یا اینکه پوشاک در خارج از مبادی رسمی و به‌صورت قاچاق وارد کشور شده است.
فروش پوشاک قاچاق اغلب در فضای مجازی

رئیس اتحادیه فروشندگان بیان کرد: «اغلب پوشاکی که از راه‌های غیرقانونی وارد کشور می‌شوند، درحال‌حاضر توسط دستفروشان کنار خیابان، فضای مجازی و سایر روش‌های زیرزمینی به فروش می‌رسند که با یک گشت کوچک درکنار خیابان‌ها و فضای مجازی این امر به‌راحتی قابل‌رصد است.»

ابوالقاسم شیرازی درباره افزایش حجم قاچاق پوشاک در کشور عنوان کرد: «با شیوع ویروس کرونا حجم پوشاک غیرمجاز در مغازه‌ها کاهش یافته بود، اما در سه‌ماه اخیر مجددا میزان ورود پوشاک قاچاق (کالا‌های بنگلادشی) به کشور روند افزایشی به خود گرفته که باید مسئولان مربوط به حوزه قاچاق آن را بررسی کرده و راه‌های ورود آن‌ها را مسدود کنند، زیرا با این روند تولیدکنندگان پوشاک بیشتر از گذشته متضرر خواهند شد.»

وی درخصوص فعالیت تولیدکنندگان پوشاک افزود: «قبل از برگزاری نمایشگاه مدکس برخی از آن‌ها تعطیل شده بودند، اما بعد از آن اغلب آن‌ها فعالیت خود را از سر گرفته‌اند.» گفتنی است اگر کمبود مواد اولیه تولید پوشاک در کشور با همین روند حرکت کند، کارگاه‌های تولید پوشاک در کشور به ورشکستگی و تعطیلی خواهند رسید.

سود ۷۰ درصدی پوشاک خارجی

در بررسی‌های میدانی یکی از فروشندگان پوشاک عنوان کرد: «نه‌تن‌ها فروش پوشاک خارجی برای ما سود بیشتری دارد، بلکه خرید کالای قاچاق نیز برای ما مقرون به‌صرفه‌تر است؛ چراکه قیمت مناسب‌تری دارد. به‌طوری‌که اگر فروش محصولات تولید داخلی ۳۰ درصد سود با دوره انتظار بالا است؛ فروش پوشاک خارجی ۶۰ تا ۷۰ درصد سود دارد و سریع‌تر هم به فروش می‌رسند، چون مشتریان اغلب به‌دنبال کالا‌های خارجی همچون چین، پاکستان، بنگلادش و… هستند و تمایلی به خرید پوشاک ایرانی ندارند.»

سندسازی راهی برای فروش راحت پوشاک قاچاق

در تحقیقات میدانی، فروشنده مغازه‌ای درخصوص بازرسی که از اصناف صورت می‌گیرد، بیان کرد: «اغلب برای بازرسی‌ها به عمده‌فروشی‌ها مراجعه می‌شود. اگر هم به مغازه‌ها و فروشگاه‌های کوچک مراجعه کنند از کالا‌های قاچاق مطلع نخواهند شد، زیرا برای خرید آن‌ها فاکتورسازی انجام می‌شود، بنابراین خرید پوشاک قاچاق توسط خرده‌فروشی‌ها به‌راحتی از چشم‌ها پنهان می‌شود.»

پوشاک خارجی ارزان‌تر از ایرانی!

یکی از تولیدکنندگان پوشاک افزایش چندباره قیمت مواد اولیه در یک‌سال، افزایش همه‌ساله دستمزد کارگران، قیمت بالای مواد اولیه، افزایش مالیات، عدم‌حمایت از تولید و… را ازجمله دلایل مهم خروج تولیدکنندگان از این حوزه و اقدام به واردات قاچاق دانست و عنوان کرد: «این دلایل موجب شده تولیدکنندگان پوشاک در کشور حجم تولید خود را کاهش دهند که موجب افزایش قیمت‌ها نیز شده است، از سوی دیگر با توجه به وضعیت اقتصادی حاکم در جامعه و تمایل افراد برای خرید پوشاک خارجی خریداران ترجیح می‌دهند کالای خارجی که ارزان‌تر است را خریداری کنند و همچنین کمبود برندسازی در صنعت پوشاک ایران موجب شده مشتریان تمایلی به استفاده از کالای ایرانی را نداشته باشند.»

یکی دیگر از تولیدکنندگان پوشاک گفت: «با توجه به اینکه مواد اولیه تولید پوشاک (پارچه، نخ، یراق و…) وارداتی است و اغلب نساجی‌های داخلی با نصف ظرفیت خود فعالیت می‌کنند، بنابراین محصولات وارداتی ظاهرا صرفه بیشتری برای برخی فروشندگان دارد. تحریم‌ها و همچنین افزایش نرخ ارز موجب افزایش قیمت تمام‌شده آن‌ها شده است، بنابراین با چنین شرایطی اصلا تولید داخلی صرفه اقتصادی برای ما ندارد. از سوی دیگر برای تولید یک محصول باید نقدینگی قابل‌توجهی در دست تولیدکننده باشد، زیرا با شرایطی که در بازار حاکم است تولیدکننده پوشاک باید با سایرین (فروشنده پارچه، یراق و…) به‌صورت نقد معامله کند که همین امر دامنه تولید پوشاک داخلی را کوچک‌تر کرده است.»

 

شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از سایت انتخاب، تاریخ انتشار:۲۴ آبان۱۴۰۰، tejaratnews.com