شعار سال: دیگر شاید برای خیلی از ماها دیدن تصاویر نیمه تمام و یا حتی کلنگ نخوردهی طرحهای پتروشیمی که در جای جای استانهای کشور دیده میشود عجیب نباشد، اما نباید این نکته را فراموش کرد که هر طرح نیمهکارهای محصول کارشناسیهای بی کیفیت و وعدههای توخالی است و یا حاصل خریدن رایهای انتخاباتی!
حالا در حالی که نادر طیبی-عضو هیئت رئیسه اتاق بازرگانی فارس روز گذشته با اشاره به وضعیت فعلی پتروشیمیها، پالایشگاهها و میادین گازی مانند جهرم، فیروزآباد، داراب و فسا در سطح استان، گفته است: موقعیت و جانمایی پتروشیمیها مناسب نیست.
این فعال اقتصادی همچنین در ادامه گفت: همچنین پیشنهاد مشخص ما این است که انتقال صنایعی مانند پتروشیمی به مکانهای دیگر از جمله محدوده پایین دست، سد سلمان فارسی، انجام شود و این درحالی است که تا به امروز اقدام اجرایی و عملیاتی در خصوص انتقال و جابجایی این طرحها انجام نشده است.
اما در این میان این سوال مطرح میشود که اصلا چرا باید طرحی به تصویب برسد که حتی در بنیانیترین گزینه یعنی اصل جانمایی مشکل داشته باشد؟ و چرا باید ۱۲ سال کلنگها روی زمینی معطل بمانند که در نهایت متخصصان امر بگویند این طرحها به دلیل عدم کارشناسی و جانمایی نادرست و با وجود صرف هزینههای هنگفت بدون استفاده خواهد ماند و بعید است حتی در صورت بهرهبردای هم چیزی عاید استان کند؟!
حالا استهبان، فسا، داراب، جهرم و فیروزآباد، کازرون و ممسنی از جمله شهرهایی هستند که در استان فارس تنها اسم طرح رویشان باقی مانده، ولی عدم امکان احداث این طرحها نه تنها موجب محروم شدن بیشتر این استان از طرحهای مناسب جایگزین شده، بلکه کشور را از این توقفهای چندین ساله متضرر کرده است. چرا که در کشورهای پیشرو در صنعت پتروشیمی، نه تنها این صنعت را در مناطق مختلف پخش نمیکنند، بلکه سعی میکنند طرحها را به صورت متمرکز در کنار دریا بسازند. حالا استان فارس به بیابانهای فنس کشی شدهای تبدیل شده که بعد از گذشت چندین سال بلاتکلیفی، در انتظار گوشه چشمی از مسئولان هستند.
کارشناسان این موضوع معتقدند که بیشتر این طرح ها، به نوعی دارای تعریف غیر کارشناسانهای از نظر محیط زیستی و اقتصادی است. آنها میگویند طرحهای پتروشیمی استان فارس در صورت راه اندازی در مجموع سالانه نیازمند ۳۳ میلیون متر مکعب آب هستند و این حجم از آب برابر با مقدار آب مصرفی ۴۵۲ هزار نفر در سال است. این درحالیست که کمبود آب در منطقه و اولویت مصارف شرب و کشاورزی نسبت به مصارف صنعتی، روز به روز بیشتر احساس میشود.
هر چند گفته میشود که برای احداث این پروژهها ۲ سال مطالعه کارشناسی انجام شده، اما بررسی روند پروژه نشان از آن دارد که این طرح بدون در نظر گرفتن اصولی مانند آمایش سرزمین، نزدیکی به منابع تامین خوراک و شرایط احداث خط لوله خوراک تعریف شده و طبعا نباید انتظار داشت که بخش خصوصی حاضر به سرمایهگذاری در چنین طرحی شود. علاوه بر اینکه این مجتمع به علت دلایل ذکر شده نیاز به افزایش هزینههای سرمایهگذاری شده را نیاز دارد، احداث آن در منطقهای دور از دریا باعث ایجاد ابهام و تردید در تامین آب پایدار این پتروشیمی نیز شده است و باید دید در نهایت چه تصمیمی برای این زمینهای بایر و بلاتکلیف گرفته خواهد شد.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت نفتیها، تاریخ انتشار: ۱ آذر ۱۴۰۰، کد خبر: ۴۱۸۹۸، www.naftiha.ir