شعار سال: معضل بازیکن سالاری که مدتی است در ورزش ایران باب شده صدای مسئولین را هم درآورد.
نصرالله سجادی، سرپرست کاروان ایران در بازی های المپیک توکیو، چندی پیش در نشستی که به بررسی عملکرد کاروان ایران در این دوره از بازی ها پرداخته بودند با اشاره به چند رشته ای که در المپیک از این فرهنگ اشتباه ضربه خورده بودند اظهار کرد: «وزنه‌برداری رشته ای است که همواره در المپیک روی سکو بود اما این بار نتیجه دلخواه در این رشته به دست نیامد متاسفانه این رشته در سالهای اخیر با ورزشکار سالاری آشکار مواجه شده که زنگ خطری برای ورزش ماست. عملکرد فدراسیون دوومیدانی نیز خیلی ضعیف شمرده شد که شاهد مدیریت ضعیف و بازیکن‌سالاری هم در این رشته هستیم. والیبال هم مانند این رشته‌ها عملکرد ضعیفی در توکیو داشت و نشان داد که از روزهای خوب خود فاصله گرفته  است».
 
وزنه‌برداری برای حضور در سی و دومین دوره بازی‌های المپیک از همان روزهای اول با شوک کاهش سهمیه مواجه شد. فدراسیون جهانی فقط دو سهمیه به ایران داد به همین ترتیب از تعداد شانس‌های مدال وزنه برداری کشورمان که همیشه مدعی نخست کسب سکوهای جهانی و المپیک در ادوار گذشته به شمار می رفت کم شد. در این میان از سهراب مرادی و کیانوش رستمی قهرمانان المپیک ریو که به عنوان محتمل‌ترین گزینه‌ها برای کسب مدال یاد می‌شد مرادی به دلیل مصدومیت و کیانوش رستمی هم بخاطر آنچه که امروز از آن به عنوان بازیکن سالاری یاد می‌شود با عدم کسب سهمیه لازم حضور در این رویدادی حساس را از دست دادند. تا به این ترتیب وزنه برداری بعد از سال‌ها در نبود ستاره‌هایش راهی مسابقات شود. وزنه برداری در توکیو شرایط خوبی نداشت و تنها می‌توان مدال نقره علی داودی را مدال نجات دهنده برای این رشته دانست.
 
در دوومیدانی نیز شاهد اتفاق‌های مشابه وزنه برداری بودیم. احسان حدادی تنها مدال آور دوومیدانی ایران در تاریخ بازیهای المپیک از همان ابتدا به دلیل درخواست‌های نامتعارف‌ از جمله تمرین اختصاصی در آمریکا و اصرار به جراحی خار پاشنه ساده در آلمان که اتفاقا همواره هم به دلیل تک مدال المپیک زیر چتر حمایت‌ های فدراسیون و کمیته ملی المپیک قرار داشت ناکامی بزرگی را رقم زد. این ناکامی و حذف زودهنگام از بازی ها با واکنش تند منتقدان رو به رو شد. به شکلی که اکثر منتقدان به پدیده بازیکن سالاری توسط این ورزشکاران و نحوه مدیریت فدراسیون اعتراض کردند.
 
رشته والیبال هم که در 10 سال اخیر به یکی از رشته‌های مطرح و مدال آور در آوردگاه‌های حساس شناخته شده از این قاعده مستثنی نبود، درست در ماه‌های منتهی به آغاز بازی های المپیک در حالی که پاداش پای سکوی ورزشکاران از سوی کمیته ملی المپیک اعلام شد محمد موسوی ملی‌پوش والیبال همچون المپیک ریو دست به حواشی زد.
 
لژیونر تیم ملی والیبال با انتقاد به مبلغ تعیین شده در صفحه مجازی خود نوشت: «داداش به نظر من زحمت نکشید راضی نیستیم تو دردسر بیوفتین. 2 تا داستان هست که طرف 4 سال پوستش کنده میشه تو بالاترین سطح ورزش دنیا قرار میگیره پاداشش 240 تومن که اگه شانس بیاره و به دلار جهانگیری حساب نکنن 10% مالیات کم میشه 224 تومن که دیگه حساب کنید اون بنده خدای قهرمان چیکارش میتونه بکنه داستان دوم ورزش‌های گروهی هست که ما جزوشون هستیم بر فرض محال قهرمان بشیم نصف میشه این عدد. خدایی دمتون گرم عالی هستین. واسه اولین بار خداروشکر می‌کنم ما مدال نمیگیریم چون واقعاً زور داشت بعد مدال المپیک این باشه پاداش من که اگه این مدال رو بگیرم و این پاداش رو دریافت کنم قطعا همون قدر میزارم روش پس میدم که دینی گردنمون نیوفته».
 
اعلام عدم نتیجه گیری در این آوردگاه مهم و شکر بابت آن در حالی که فدراسیون والیبال بارها از آرمان  و اهداف خود جهت قرارگرفتن در بین چهار تیم المپیک می کفت جای تعجب داشت اما ماجرا در والیبال به همین جا ختم نشد در جریان بازیهای المپیک هم شاهد رفتارهای غیر حرفه‌ای سعید معروف کاپیتان تیم ملی بودیم که جنجال‌های زیادی را به همراه داشت.
 
حسین اوجاقی، قهرمان پیشین ووشو، در این رابطه به خبرنگار ورزشی برنا گفت: متاسفانه این فرهنگ در ورزش ایران جا بازکرده و علت آن هم بهای زیادی دادن به برخی دوستان و در کنار آن عدم فرهنگ سازی در فدراسیونهای ورزشی است. ما به ندرت پیش می آید که بخواهیم در کنار قهرمان پروری به فرهنگ سازی و منش پهلوانی هم توجه کنیم. این مساله در حال حاضر به یک آفت تبدیل شده است. به خاطر دارم که در فدراسیون ووشو چه زمانی که علی نژاد رییس بود و چه حالا که امیر صدیقی سکان هدایت را در دست دارد مدام برهمین موضوع تاکید می شد. خوشبختانه فکر می کنم در تمام این سالها نیز ووشو رشته ای است که کمتر با این پدیده مواجه شده است.
 
وی افزود: برخی از دوستان عنوان می کنند که برای مقابله با آن باید ورزشکار خاطی با خط خوردن و کنار گذاشته شدن تنبیه شود که از دید من درست و کارساز نیست چون این اینگونه روش ها یا نتیجه عکس می دهد یا در کوتاه مدت جواب است و باز شاهد تداوم این فرهنگ اشتباه خواهیم بود. بنابراین بهترین و آسان ترین روش همان فرهنگ سازی در فدراسیون هاست که باید جدی گرفته شود.
 
سخن آخر
 
حال زمان زیادی تا آغاز بازی های آسیایی 2022 هانگژو نمانده است. فرصت 9 ماهه‌ای که باید نقاط ضعف ورزش خودمان را برطرف و نقاط قوت را تقویت کنیم. قطعا یکی از نقاط ضعف ورزش ما که حالا دیگر مسئولان و متولیان ورزش هم به آن اقرار می‌کنند همین مساله بازیکن سالاری است. پدیده‌ای که مدت‌هاست در ورزش قهرمانی باب شده و اگر از حالا که دیگر تیم‌ها کم کم روند آمده سازی خود را آغاز کردند چاره‌ای برای آن نیاندیشیم مجددا شاهد تکرار اتفاقات تلخ گذشته خواهیم بود.

 
شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری  برنا، تاریخ انتشار:  14 آذر  1400، کدخبر: 1269423، www.borna.news