شعار سال: اصناف سینمایی در ایران زیر چتر خانه سینما گسترده شده‌اند و هریک برای عضویت هزینه‌های مشخصی را دریافت می‌کنند. انجمن منتقدان تا تهیه‌کنندگان، تفاوتی ندارد و همه و همه برای عضویت، هزینه‌ای را دریافت می‌کنند و برخی اصناف برای ورود به صنف هزینه‌ای بیشتر مطالبه می‌کنند.
 
اما پرسش اصلی این است که هزینه‌های دریافتی صرف چه اموری می‌شود؟ اگر به عنوان نمونه به انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران نگاهی بی‌اندازیم در می‌یابیم این صنف بیش از 700 عضو دارد و تنها کاری که انجام می‌دهد صدور کارت جشنواره برای اعضاست و بسیاری از اعضا نیز به همین بهانه هزینه عضویت سالانه خود را پرداخت می‌کنند.
 
این در حالی است که این انجمن برای برگزاری جشن منتقدان از اسپانسر استفاده می‌کند و باید دید با متوسط پرداختی حق عضویت‌ها حدود 200 هزار تومان در نهایت این رقم دریافتی که نزدیک به 140 میلیون تومان می‌شود دقیقا به چه کسانی رسیده و صرف چه اموری می‌شود.
 
برای نمونه صنف تبلیغات که متوسط 300 هزار تومان حق عضویت دارد دقیقا دریافتی‌های خود را در چه بخشی هزینه می‌کند؟ آیا این اصناف برای ارتقای کیفی اعضای خود، ورکشاپ خاصی برگزار می‌کنند و یا اقدام به بیمه کردن رایگان اعضای خود می‌کنند؟
 
صنف تهیه‌کنندگی را درنظر بگیرید که 283 عضو دارد و هر عضو ماهیانه 2 میلیون 500 هزار تومان برای عضویت پرداخت می‌کند و این رقم بالغ بر 700 میلیون می‌شود که رقم قابل توجهی است. سوال اصلی این است که این رقم دقیقا صرف چه اموری می‌شود؟
 
دقیقا جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینما این رقم را صرف چه کاری می‌کند؟ به این رقم مبلغ 5 میلیون عضویت را نیز اضافه کنید. از سال 1398 تا امروز بیش از 100 نفر به تعداد این صنف افزوده شده و به ازای عضویت این افراد 5 میلیون تومان پرداخت کرده‌اند و این رقم را نیز به درآمد سالانه اضافه کنید.
 
آیا صنف تهیه‌کنندگان اقدام ویژه‌ای برای اعضا انجام می‌دهد؟ آیا برای اعضا کارگاه آموزشی اقتصاد تولید برگزار می‌کند؟
 
اصناف سینمای ایران امروز به محلی برای دریافت حق عضویت تبدیل شده‌اند و دقیقا تعریف و کارکرد این اصناف مشخص نیست. عضویت در برخی از این اصناف در نهایت برای گرفتن پروانه ساخت اهمیت دارد که حق عضویت آنها بالاتر است مانند صنف تهیه‌کنندگی اما آیا این اصناف برای ارتقای سینمای ایران از منظر علمی، فعالیت ویژه‌ای انجام می‌دهند؟
 
اصناف سینمای ایران امروز به محلی برای دریافت حق عضویت تبدیل شده‌اند و دقیقا تعریف و کارکرد این اصناف مشخص نیست.
 
در کنار این، بودجه‌ای که سالانه در اختیار خانه سینما نیز قرارداده می‌شود را هم اضافه کنید. بودجه‌ای که به نام بیمه اعضا و مسائلی از این دست توجیه و پرداخت می‌شود. با این نگاه، پس هزینه دریافتی اصناف دقیقا به جیب چه کسانی می‌رود؟ آنها با این هزینه‌ها چه می‌کنند؟ فرض کنید توجیه برخی دوستان برگزاری جشن اصناف با حق عضویت‌ها باشد اما واقعا چرا باید اعضای اصناف برای برگزاری یک جشن! حق عضویت سالانه بدهند؟
 
شرایط اصناف سینمای ایران امروز به جایی رسیده که دیگر اصناف پیگیر امور حقوقی اعضا نیستند. به عنوان نمونه امنیت شغلی چقدر از سوی اصناف جدی پیگیری می‌شود و اصناف تا چه حد برای امنیت شغلی اعضا توانسته‌اند سینماگران را به این باور برسانند که باید از اعضای رسمی اصناف برای کارهای سینمایی استفاده کنند؟
 
ماحصل رانت عضویت در برخی اصناف آن می‌شود که بسیاری از فعالان حوزه سینما در بخش‌های مختلف حتی تمایلی برای عضویت در اصناف ندارند و امروز بسیاری از سینماگران و منتقدان، بدون اینکه عضو اصناف باشند در سینما کار می‌کنند.
 
در کنار این مهم به تلاش برای ایجاد اصناف جدید نیز باید توجه شود چراکه به نظر می‌رسد فضای اصناف سینمایی، موجب شده عده‌ای به این فکر بیفتند که از قبال تاسیس اصناف مختلف می‌توانند بدون دردسر برای خود درآمد سالیانه درست کنند و این هشداری بزرگ برای صدور مجوز برای گروه‌هایی است که به اسم دفاع از حقوق اعضا، می‌خواهند به تاسیس صنف اقدام کنند.
 


شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری پرسون  ، تاریخ انتشار:  20 دی 1400، کدخبر: ،www.purson.ir،379514