شعار سال: کارشناسان و فعالان محیط زیست مازندران این «خودنمایی» را اعتراض به صادر نشدن پروانه شکار از سوی محیط زیست می‌دانند. در یک سو شکارچیانی قرار دارند که تفنگ‌های شکاری مجوزدارشان پر از فشنگ است و در یک سو محیطبان‌هایی که حتی یک قایق ندارند تا جلوی آن‌ها بایستند. فعالان محیط زیست می‌گویند که شکارچی‌ها حداقل چندبار به محیطبان‌ها شلیک کرده‌اند.

محیطبان‌های اندک منطقه حاضر به گفتگو نیستند. یکی از کارشناسان محیط زیست که نمی‌خواهد نامی از او برده شود، معتقد است این تجمع و عرض اندام، اعتراض به محیط زیست برای صادرنشدن پروانه شکار است. او می‌گوید: «تعداد زیادی سلاح در اختیار مردم است. مردم برای دریافت اسلحه مجوزدار هزینه می‌پردازند. همین هزینه هم ناخودآگاه یک حق برای آن‌ها ایجاد می‌کند. آن‌ها فکر می‌کنند در هر شرایطی باید مجوز شکار از محیط زیست بگیرند.»

او جمعیت حیات وحش ایران را در خطر انقراض توصیف می‌کند و می‌گوید: «وقتی براساس استاندارد‌ها و کارشناسی‌ها محیط زیست به این نتیجه می‌رسد که نباید مجوز شکار پرنده بدهد، همه دستگاه‌ها باید هماهنگ باشند، بنابراین در این سال‌ها حداقل کاری که می‌شود انجام داد ندادن سهمیه سالانه فشنگ به کسانی است که اسلحه شکاری مجوزدار دارند.»

او آشوراده و میانکاله را میدان جنگ می‌داند که مثل همیشه محیطبان‌ها باید با دست خالی مقابل شکارچیانی بایستند که تجهیزات زیادی دارند. او می‌گوید: «تعداد نیرو‌ها به‌شدت کم است. نه قایق مناسبی دارند نه لباس ضدگلوله‌ای که بتواند جان آن‌ها را نجات بدهد.» او به شهادت یک پلیس توسط اشرار در روز روشن اشاره می‌کند و می‌گوید: «چند محیطبان با دست‌های خالی، چطور می‌توانند جلو ۲۰۰ شکارچی مسلح بایستند؟»

او معتقد است که قوانین به‌کارگیری سلاح مشکل دارد. اعتقاد دارد همین مسأله هم باعث محدودیت بسیار نیرو‌های ضابط می‌شود. این کارشناس دلیل حضور شکارچی‌ها را نیاز اقتصادی نمی‌داند و می‌گوید: «این موضوع که افراد نقاب دار مشکل مالی دارند و از راه شکار امرار معاش می‌کنند به طور مطلق تکذیب می‌شود.» او حساب و کتاب می‌کند و می‌گوید: «الان هر فشنگ بین ۱۵ تا ۲۰ هزار تومان قیمت دارد. ارزان‌ترین تفنگ شکاری کمتر از ۲۰ میلیون تومان نیست. هزینه مصرف یک روز فشنگ آن‌ها اندازه حقوق یک ماه یک محیط‌بان است. اگر کسی مشکل مالی داشته باشد این همه هزینه نمی‌کند تا یک پرنده ۲۰۰ گرمی را شکار کند.»

حسینعلی ابراهیمی کارنامی، مدیرکل اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران هم احتمال می‌دهد که حرف‌های استاندار گلستان باعث تجمع و تحریک شکارچیان شده باشد. «علی‌محمد زنگانه»، استاندار گلستان پیش از این در جلسه شورای برنامه‌ریزی استان در واکنش به اظهارنظر معاون محیط زیست گلستان و به کار بردن نام محیط زیست مازندران برای حوزه جزیره آشوراده گفته بود: «آشوراده حوزه سرزمینی استان گلستان است و به هیچ عنوان به اداره استان همجوار اجازه دخالت نخواهیم داد و از این به بعد اگر آن‌ها بخواهند در حوزه استان وارد شوند به شدت برخورد خواهیم کرد. ابراهیمی کارنامی می‌گوید: «فردای این اظهارنظر شکارچی‌های غیرمجاز فراخوان حضور در میانکاله را دادند.» او اعتقاد دارد همه دستگاه‌ها باید برای مدیریت مناطق همکاری کنند. او می‌گوید: «این حرکت‌ها علاوه بر تهدید محیط زیست، در ابعاد اجتماعی هم تنش ایجاد می‌کند.»

«سیدعلی مهاجر»، معاون سیاسی استانداری گلستان نگاه کارنامی را قبول ندارد. او می‌گوید: «شکارچیان نقاب پوش قصد خودنمایی به محیط زیست را نداشته و در حال قرق‌شکنی بوده‌اند.» او اعتقاد دارد که اکثریت این افراد صیادانی هستند که از راه شکار امرارمعاش می‌کنند و می‌گوید: «عکس پخش شده قدیمی است. سر و صورت صیادان هم به خاطر سرما پوشیده شده است.» او درباره وضعیت مدیریت آشوراده و میانکاله هم می‌گوید: «این موضوع در شورای راهبری وزارت کشور در دست بررسی است. در این جلسه مشخص می‌شود که سواحل (آشوراده) به عهده گلستان است و دریا (میانکاله) هم به عهده مازندران.

میانکاله کم آورد
تعداد محیطبان‌های آشوراده کم است. محیط زیست مازندران برای کنترل موضوع یگان حفاظت محیط زیست را از تمام استان به آشوراده آورده است. آن طور که ابراهیمی کارنامی می‌گوید، آن‌ها دست به دامان نیروی انتظامی هم شده‌اند. او درباره تعداد محیطبان‌ها و تجهیزات آن‌ها هم می‌گوید: «نه نیروی کافی داریم نه تجهیزات متناسب. اما اگر تمام ردیف‌های پستی پر باشد و تجهیزات هم متناسب، برخورد با صد تا ۲۰۰ نفر شکارچی از عهده محیط زیست خارج است.»

او می‌گوید: «به من می‌گویند برای حل مشکل به همه شهرستان‌ها فراخوان بده تا محیطبان‌ها به آشوراده بیایند. چطور همه محیط‌بان‌ها را در یک نقطه جمع کنم؟ تمام شهر‌های ساحلی مازندران پرنده دارند و محیطبان می‌خواهند. الان مناطق کوهستانی استان برف آمده و حیات وحش به راحتی توسط شکارچی ردیابی می‌شود. اصلاً امکان حضور همه محیطبان‌ها در یک منطقه نیست.»

او درباره درخواست شکارچی‌ها برای صدور پروانه شکار هم به مرگ و میر‌های دو ساله پرندگان در میانکاله اشاره می‌کند و می‌گوید: «ما به شدت در میانکاله با کاهش جمعیت روبه‌رو هستیم، پرنده‌ای باقی نمانده که بخواهد مجوز شکار بگیرد.» میانکاله در دو سال گذشته شاهد مرگ بیش از ۱۲۰ هزار بال پرنده بود. کارشناسان علت آن را سم بوتولیسم اعلام کردند.

او به یک نکته دیگر هم اشاره می‌کند و می‌گوید: «اصلاً میانکاله ذخیره‌گاه زیست کره است حتی اگر پروانه شکاری هم صادر شود شامل میانکاله نمی‌شود.» ابراهیمی کارنامی قرق شکنی را هم رد می‌کند و می‌گوید: «سال‌ها است که قرق شکنی در مازندران ممنوع است. ما گاهی در عملیات‌های مقابله با قرق شکنی تا ۴۰ اسلحه را هم جمع‌آوری کرده‌ایم.»

او درباره فروش اسلحه شکاری هم می‌گوید: «براساس قانون پنجم توسعه قرار بود تولید و فروش اسلحه شکاری کاهش یابد، اما متأسفانه قانون اجرا نشد.» او اعتقاد دارد موضوع فروش اسلحه شکاری باید در سطح ملی حل شود. ابراهیمی کارنامی می‌گوید: «وقتی اسلحه و فشنگ مجوزدار در دست مردم است آن‌ها همیشه به دنبال پرنده‌ای هستند تا شکار کنند.» هرچند مسئولان دو استان از حل موضوع، آرام شدن میانکاله و آشوراده و بررسی درخواست‌های شکارچیان خبر می‌دهند، اما براساس آمار‌های موجود سه میلیون اسلحه شکاری مجوزدار در دست مردم است.


شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از سلامت، تاریخ انتشار: ۲۳ بهمن ۱۴۰۰، کد خبر: salamatnews.com/۳۳۵۶۹۲