در حالی که ایران سال هاست تامین کننده اصلی گاز و برق عراق است، مسئله تحریمها باعث شده تا این فرصت صادراتی کم نظیر به تدریج از دست ایران خارج شود. ایران خود برای تامین نیاز داخلی به حدود ۱۰ هزار مگاوات انرژی نیاز داشته و از طرف دیگر، صنعت استخراج گاز کشور بدلیل تحریم با عقب ماندگی تاریخی مواجه شده است. آیا از خود پرسیده ایم که فلرها برای چه باید بسوزند؟ سوالی که وزیر نفت متخصص در گاز باید پاسخگو باشد و از وی مطالبه کرد. حال با این اوضاع، آیا خداحافظی از بازار گاز و برق صادراتی به عراق، چیز بعیدی است؟
شعار سال: ایران کشوری انرژی محور از بعد تولید و مصرف است. در دولت روحانی به بهانه تحریم سه حلقه استخراج نفت و گاز، ساخت و توسعه نیروگاهها و ساماندهی به الگوهای مصرف انرژی و تمرکز روی موضوع بهره وری، مورد کم توجهی تاریخی قرار گرفت.
آیا میدانید که با پول بدست آمده از صادرات اضافه سوختی که صرف خودروهای تولید داخل میشود، میتوان خودروی خارجی به هر ایرانی داد؟ آیا میدانید که حدود یک سوم انرژی مصرفی در تابستان از طریق کولرهای آبی بوده که راندمان انرژی آنها عموما در حد C، D، E و F قرار دارد؟ و وزارت نیرو کمترین فعالیتی در خصوص اصلاح این رویه نمیکند؟ آیا میدانید که وسایل منزل تولید داخل عموما در گرید انرژی , C، D، E و F قرار دارند؟ آیا میدانید که بهره وری صنعت برق کشور زیر ۵۰ درصد است؟ و..
با این اوصاف به راحتی میتوان حدود یک سوم کل تولیدات گاز و برق کشور را ذخیره کرد. اما گویا مدیران کم توان تمایلی به فعالیت حرفهای نداشته و تمایل شان به انجام راحتترین کار یا اضافه کردن برق بها و گاز بها با اسم رمز الگوی مصرف است. آیا آیندگان به این افراد نخواهند خندید و برایشان تاسف نمیخورند؟
با این فرمان اگر جلو برویم. شک نکنید که بازار صادراتی گاز و برق به عراق را از دست خواهیم داد و به تبع از دست دادن بازار و اقتصاد، پایگاههای امنیتی و سیاسی ما هم تضعیف خواهند شد. مرگ بعضی از مدیران اجرایی ناکارآمد، بهتر از زندگی نکبت بارشان است.
منتظر دریافت توضیحات از کلیه ذی نفعان و ذی مدخلان، خصوصا چند حوزه نفت و گاز، برق، ساخت و توسعه نیروگاهها هستیم.
اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، برگرفته از منابع گوناگون