بس است هزینه کردن از اسم امامین انقلاب و واژه انقلابی گری

گام دوم انقلاب چند سالی است که آغاز شده، گامی که باید در آن بساط اهمال و مدیریت ناکارآمد، رانت و ویژه خواری‌ها، نقاق و منافق صفت‌های نان به نرخ روز خور برچیده شود. گامی دوم انقلاب، جای سواستفاده ابزاری از سه واژه انقلابی گری، ولایتمداری و غرب ستیزی نیست. مقدمه چینی برای ظهور، آدم پا بکار می‌خواهد و زمینه چینی برای تحقق تمدن اسلامی- ایرانی. بساط وعده درمانی، شعارگرایی و محفل سازی ان شاالله در گام دوم برچیده خواهد شد. سخنان شفاف دانشجویان نزد رهبر معظم انقلاب در این خصوص شنیدنی است.

شعار سال: دانشجویان بنا بر صفای باطنی خود، حرف دل مردم را می‌زنند. بی پرده از چالش‌ها و مشکلات می‌گویند. از نقاق و منافق‌های جدید صحبت می‌کنند. از ضرورت کنار زدن کم خاصیت‌هایی می‌گویند که قصد پنهان کردن خود زیر لوای انقلابی گری، ولایتمداری و غرب ستیزی دارند. آنانی که توان اداره یک دکه کنار خیابانی را هم نمی‌توانند داشته باشند.

دانشجویان از ضرورت هوشیاری دولت سیزدهم می‌گویند. دولتی که بدلیل بسیاری از همراستایی‌ها با نظام ولایی، مردم امید‌های زیادی بدان بسته اند. از ضرورت ساده زیستی مسئولان حرف می‌زنند و غیره.

آنچه که مسلم می‌دانیم، تمدن سازی اسلامی- ایران از جاده عافیت طلبی و مدیریت اسمی- پستی نمی‌گذرد. از حنجره دریدن‌ها و ادعا داشتن‌ها و با کمال صد تاسف، در برخی موارد، لایتی پر کردن‌ها، نمی‌گذرد.

ساخت تمدن اسلامی - ایرانی، ادعای انقلابی گری، ولایتمداری و غرب ستیزی داشتن، شاخص دارد و صلاحیت‌ها بر تراز شاخص‌ها قابل شناسایی است. بس است هر چه از امامین انقلاب هزینه کردیم و به پای انقلاب و اسلام نوشتیم.

تمدن سازی اسلامی- ایرانی، آدم این کار را می‌خواهد که خصوصیات آن‌ها در بسیاری از مدیران فعلی ما دیده نمی‌شود یا کم رنگ است. آقایان، هشدار می‌دهیم که وظایف تان را درست انجام دهید وگرنه، سربازان صالح علی زمان، به زودی کنارتان می‌زنند و چنان فراموش می‌شوید، انگار که هیچ وقت نبودید.