پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
کد خبر: ۳۷۸۶۱۱
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار : ۰۲ خرداد ۱۴۰۱ - ۱۹:۳۱
نشستن نام یک معبر در ذهن شهروندان و جا افتادن نام یک خیابان و تنظیم کلیه امور ارتباطی حول یک اسم، مسئله کوچکی نیست که بنا بر سلیقه مثلا چند مدیر شهرداری و به هر دلیل ممکن، قابلیت تغییر داشته باشد. اولا مدیران عموما غیر متخصص شهرداری در ادوار فعالیتی این سازمان نمی‌دانند که خیابان‌ها و معابر شهری باید دو اسمه باشند. نام اول ترجیحا مبتنی بر یک شماره (یا ترکیب یک نام و یک شماره) باید تنظیم شود و نام دوم، می‌تواند بر اساس موضوعات، اسامی و مسائل دینی - اعتقادی- ارزشی، رویداد‌های خاص و مواردی همانند تنظیم گردیده و حتی تغییر کند. ضمن تکریم مقام شامخ شهدا، پیشنهاد تغییر نام خیابان قائن به نام شهید خدائی، بهانه‌ای شده است بر انتقاد پایگاه تحلیلی خبری شعار سال از شهرداری تهران در روند نامگذاری اسامی معابر.

شعار سال: پس از حادثه ترور منجر به شهادت حسن صیاد خدائی، امیر یزدی شهردار منطقه ۱۲ شهرداری تهران پیشنهاد نام‌گذاری خیابان قائن (در همان محله وقوع حادثه ترور و شهادت شهید خدائی) به نام شهید پاسدار حسن صیاد خدایی را داد و بیان داشت که به‌زودی با پیگیری‌های صورت پذیرفته، این تغییر نام انجام خواهد شد.

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال هم ضمن محکوم کردن این جنایت و عرض تسلیت خدمت امام عصر و خانواده محترم شهید، انتقاداتی را نسبت به این گونه نامگذاری‌های متداول شده در شهرداری تهران، ارایه نموده است. بنظر می‌رسد که مدیران عموما غیر حرفه‌ای فعال در دوره‌های مختلف فعالیتی شهرداری تهران (ادوار گوناگون)، با نوعی هیجان زدگی سلیقه محور، اقدام به چنین تغییراتی می‌کنند.

فعالیت شعاری شهرداری با تغییر نام خیابان‌ها! این بازی سلیقه محور تمامی ندارد؟

ما بشکلی متعهدانه و با افتخار پذیرای نام مقدس شهدا بر روی خیابان‌های شهرمان هستیم. اما می‌دانیم که برای جا افتادن یک اسم، سال‌های سال وقت و زمان صرف می‌شود و تغییر نام هر معبر و خیابان، هزینه‌های غیر مستقیم سنگینی را بر شهر و شهروندان تحمیل می‌کند. به مثال زیر توجه کنید.

اگر در تهران حدودا ۱۰ میلیون نفری، فقط یک درصد مردم در روز اقدام به پرسیدن آدرس از یکدیگر کنند (۱۰۰ هزار نفر) و تنها پنج دقیقه زمان دو طرف (پرسنده آدرس و پاسخگو) گرفته شود، با ۵۰۰ هزار دقیقه زمان در روز مواجه هستیم. یعنی با زمانی بالغ بر ۸۰۰۰ ساعت در روز یا بعبارتی حدود ۱۰۰۰ نفر-روز کاری (هر فرد هشت ساعت در روز آدرس بپرسید یا پاسخگو باشد).

آمار زمانی وحشتناک‌تر می‌شود که به ماه و سال می‌رسیم. ۳۶۵ هزار نفر روز در سال. مثل این می‌ماند که سازمانی هزار پرسنل داشته باشد و به آن‌ها در طول سال حقوق بدهد و هیچ کاری هم نکنند. اگر به عدد و رقم حقوقی تبدیل شود و به هر فرد در ماه پنج میلیون تومان حقوق بدهیم، با ماهی پنج میلیارد و سالی ۶۰ میلیارد تومان هزینه مواجه هستیم.

راهکار هم بشدت ساده است. کلیه معابر و خیابان‌های شهری باید دو اسمه باشند. نام اول تا جای ممکن باید همراه با شماره باشد و نام دوم، می‌تواند از اسامی دینی- ارزشی، مفاخر ملی، شهدا و سایر مصادیق مرتبط گرفته شود.


هر اتفاقی هم که بیفتد و هر تکریمی که بخواهیم انجام دهیم، می‌توانیم با استفاده از نام دوم اجرایی کنیم. بدین منظور بهتر است در یکی از روستا‌ها و شهر‌های کوچک، اقدام به پایلوت این نظر شده و بعد از چندبار اجرای محدود و با رفع نقایص احتمالی و پیشنهادات اصلاحی، در سطح ملی اجرایی گردد.

اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

اخبار مرتبط
خواندنیها و دانستنیها
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۴:۵۲ - ۱۴۰۱/۰۳/۰۳
0
0
خیلی جالب بود . تا الان از این زاویه به تغییر نام معابر شهری نگاه نکرده بودم
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین