- اعلام جرم شورای رقابت علیه ۱۳ نهاد عمومی غیر دولتی و شرکت سهامی + لینک ثبت شکایت شهروندان از شرکت ها و نهادهای عمومی در سامانه شورای رقابت
- ادعای عدم افزایش قیمت نان از سال 1400 و عدم اعتراف به کم فروشی ها و گران فروشی های نان از سال 1400
- اداره مالیات به تمام گندکاری ها و اهمال های خودش می گوید،ممانعت از فرار مالیاتی!
- بازار سیاه واگنهای اجاره ای صادراتی به ترکمنستان ،حق العمل کاری و گمرکی که چشم فروبسته و راه آهنی که خوابیده
- این تبلیغ فست فود و ساندویچ نیست، قیمت سال 97 است
- انتقاد یک نماینده از چالش پیدا کردن ضامن کارمند رسمی برای دریافت وام
- خلا قانونی منجر به قاچاق خودرو به کشور و سکوت گمرک ، فراجا و ستاد مقابله با قاچاق کالا!
- افزایش سقف تراکنشهای بانکی(کارت خوان و درگاه بانکی) از 50 میلیون تومان به ۱۰۰ میلیون تومان
- چطور شد که بی ارزش ترین پول جهان را صاحب شدیم! نمی خواهیم عبرت بگیریم؟
- آقای موسی شهبازی، دکتری اقتصاد رو از کجا گرفتی؟
- شیوه خرید ارز بشکل اینترنتی و غیر حضوری + شرایط متقاضیان حقیقی دریافت ارز و لیست شعب
- گروگان گیری رفاه مردم با اسم رمز حمایت از خودروسازی داخلی دارای حاشیههای فساد و اهمال
- کارِ یکسان، حقوق متفاوت، گلهی کارگرانِ پیمانکاری از تبعیض
- الزام بازگشت قیمت کالاهای اساسی به شهریور ۱۴۰۰ موجب کسری بودجه می‌شود!
- فولاد نطنز ،سرمایه گذاری وسیع، اشتغال گسترده و ارزآوری مستمر
شنبه ۰۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 20 
وقتی مردم میبینند که همواره ثروتشان حیف ومیل می‌شود و ازمابهتران جیبشان را میزنند، در مورد مطلوبیت زندگی در اجتماع و احترام به قواعد و رسوم آن دچار تردید خواهند شد. قرار بود زندگی اجتماعی راهی برای پیشرفت و بهبود همه افراد باشد، ولی انگار با سازوکاری طرف هستیم که نخبگان کم شمار راحتتر بتوانند جیب اکثریت را خالی کنند! وقتی تورم هست نرخ جنایت بالا میرود و تعارض ها در جامعه افزایش مییابند. کسانی که فکر میکنند ثروتمندان جامعه جیبشان را خالی کردهاند خیلی زود دلیلی برای توجیه تعرض خودشان به اموال بقیه پیدا خواهند کرد!
شعار سال: تعارضهای بین افراد شدت خواهند گرفت و آداب و هنجار‌هایی که جامعه انسانی را برپا نگاه میدارند هم کمرنگ خواهند شد. در وضعیت یکجانشینی باید توجه داشت که مبادله، همکاری اجتماعی و کنار هم زندگی کردن انسانها خودبه خود رخ نمیدهد. انسانها باید بیاموزند چطور افسار پستترین غرایز و واکنشهای حیوانی و ستیزه‌جویانه خود را در دست بگیرند و خِرَد و دوراندیشی را جانشین آن‌ها کنند. دین و هنجار‌های مدنی و اجتماعی مشوقهایی به حساب می آیند که انسانها تکانههای غریزی خود را تعدیل کنند و در ازای آن از منافع بلندمدتِ زندگی در اجتماع، همکاری با دیگران و تقسیم کار و تخصص بهرهمند شوند.
وقتی این منافع بلندمدت خیلی دور و شاید دست نیافتنی به نظر برسند افراد انگیزه چندانی برای فداکاری و تلاش (به منظور تحقق آن منافع) نخواهند داشت. وقتی مردم میبینند که همواره ثروتشان حیف ومیل می‌شود و ازمابهتران جیبشان را میزنند، در مورد مطلوبیت زندگی در اجتماع و احترام به قواعد و رسوم آن دچار تردید خواهند شد. قرار بود زندگی اجتماعی راهی برای پیشرفت و بهبود همه افراد باشد، ولی انگار با سازوکاری طرف هستیم که نخبگان کم شمار راحتتر بتوانند جیب اکثریت را خالی کنند! وقتی تورم هست نرخ جنایت بالا میرود و تعارض ها در جامعه افزایش مییابند. کسانی که فکر میکنند ثروتمندان جامعه جیبشان را خالی کردهاند خیلی زود دلیلی برای توجیه تعرض خودشان به اموال بقیه پیدا خواهند کرد!
امید‌ها به آینده رنگ میبازد و دیگر انگیزه زیادی برای رفتار متمدنانه و محترمانه با مشتریان، کارفرمایان و آشنایان باقی نمیماند. وقتی مردم نمی توانند برای تدارک آینده کار زیادی انجام دهند خیلی هم روی آن (آینده) حساب نخواهند کرد. هرچقدر فردی آینده را نامطمئنتر بداند بیشتر محتمل است که رفتاری ناروا و بی‌پروا از او سر بزند؛ رفتاری که در کوتاه مدت برای وی سودمند است، ولی در بلندمدت به زیانش تمام می‌شود. وقتی «آینده فروشی» باب می‌شود «فردا» در مقایسه با «امروز» آنقدر‌ها جدی گرفته نمیشود. ریسک زیان بالقوه کارهای خلاف در بلندمدت (مانند زندان، مرگ یا نقص عضو) را یک طرف بگذارید و پاداش آنی حاصل از آن‌ها (مانند امکان تامین کالاهای اولیه موردنیاز برای زندگی) را در طرف دیگر بنشانید؛ عجیب نیست که زور طرف دوم (فایده) بر طرف نخست (هزینه) بچربد.
وزیر نفت ونزوئلا زمانی گفته بود نفت نجاست شیطان است و ما داریم در نجاست شیطان غرق می‌شویم! همین را برای تورم با شدت بیشتری می‌شود تکرار کرد؛ جامعه تورم‌زده در راه بازگشت به بربریت است، والله اعلم.
شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از خبرگزاری اقتصاددان، تاریخ انتشار:۱۷ خرداد ۱۴۰۱، کد خبر: ۹۰۲۶۰، www.eqtesaddan.ir
وقتی این منافع بلندمدت خیلی دور و شاید دست نیافتنی به نظر برسند افراد انگیزه چندانی برای فداکاری و تلاش (به منظور تحقق آن منافع) نخواهند داشت. وقتی مردم میبینند که همواره ثروتشان حیف ومیل می‌شود و ازمابهتران جیبشان را میزنند، در مورد مطلوبیت زندگی در اجتماع و احترام به قواعد و رسوم آن دچار تردید خواهند شد. قرار بود زندگی اجتماعی راهی برای پیشرفت و بهبود همه افراد باشد، ولی انگار با سازوکاری طرف هستیم که نخبگان کم شمار راحتتر بتوانند جیب اکثریت را خالی کنند! وقتی تورم هست نرخ جنایت بالا میرود و تعارض ها در جامعه افزایش مییابند. کسانی که فکر میکنند ثروتمندان جامعه جیبشان را خالی کردهاند خیلی زود دلیلی برای توجیه تعرض خودشان به اموال بقیه پیدا خواهند کرد!
امید‌ها به آینده رنگ میبازد و دیگر انگیزه زیادی برای رفتار متمدنانه و محترمانه با مشتریان، کارفرمایان و آشنایان باقی نمیماند. وقتی مردم نمی توانند برای تدارک آینده کار زیادی انجام دهند خیلی هم روی آن (آینده) حساب نخواهند کرد. هرچقدر فردی آینده را نامطمئنتر بداند بیشتر محتمل است که رفتاری ناروا و بی‌پروا از او سر بزند؛ رفتاری که در کوتاه مدت برای وی سودمند است، ولی در بلندمدت به زیانش تمام می‌شود. وقتی «آینده فروشی» باب می‌شود «فردا» در مقایسه با «امروز» آنقدر‌ها جدی گرفته نمیشود. ریسک زیان بالقوه کارهای خلاف در بلندمدت (مانند زندان، مرگ یا نقص عضو) را یک طرف بگذارید و پاداش آنی حاصل از آن‌ها (مانند امکان تامین کالاهای اولیه موردنیاز برای زندگی) را در طرف دیگر بنشانید؛ عجیب نیست که زور طرف دوم (فایده) بر طرف نخست (هزینه) بچربد.
وزیر نفت ونزوئلا زمانی گفته بود نفت نجاست شیطان است و ما داریم در نجاست شیطان غرق می‌شویم! همین را برای تورم با شدت بیشتری می‌شود تکرار کرد؛ جامعه تورم‌زده در راه بازگشت به بربریت است، والله اعلم.
شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از خبرگزاری اقتصاددان، تاریخ انتشار:۱۷ خرداد ۱۴۰۱، کد خبر: ۹۰۲۶۰، www.eqtesaddan.ir
برگزیده ها