شعار سال: طی ماه‌های پایانی سال ۱۴۰۰ اخبار متعددی در خصوص خودرو‌های برقی تولید داخل منتشر شد و خودروسازان در یک مسابقه رونمایی ازمحصولات برقی خود شروع به معرفی خودرو‌های سواری، وانت برقی کردنند و در ادامه اتوبوس‌های برقی این خودروسازان داخلی نیز یکی پس از دیگر به بهانه نوسازی ناوگان فرسوده اتوبوسرانی کشور معرفی شد.

گروه صنعتی مپنا نیز که از سال گذشته با کمک رسانه‌های وابسته خود اخباری در خصوص حرکت به سمت ساخت خودرو‌های الکتریکی منتشر کرده بود، شرکت مکو (شرکت مهندسى و ساخت برق و کنترل مپنا) را به عنوان زیرمجموعه خود مسئول پروژه ساخت‎ خودروی برقی کرده است. برخی به این خبر واکنش مثبت نشان دادند و آن را در جهت شکستن انحصار صنعت خودرو می‌دانند، اما کارشناسان به دلیل عملکرد ضعیف این شرکت و ابهام در خصوص ساخت و فن‌آوری‌های به کار رفته مپنا در حوزه خودرو‌های برقی امید چندانی به آن ندارند.

در این شرایط اسفند ماه سال گذشته شرکت شتاب (شرکت مشترک مکو و عقاب افشان) از اتوبوس تمام برقی خود با نام شتاب معرفی کرد. این اتوبوس قادر به تولید ۴۳۲ اسب بخار قدرت و ۱۸ هزار و پانصد نیوتون متر گشتاور است! و بنا بر اظهارات شرکت شتاب پیمایش این اتوبوس ۲۴۲ کیلومتر با یک بار شارژ کامل خواهد بود.

در حالی که شرکت مشترک مپنا و عقاب افشان که قبل با اسکانیا مشارکت می‌کرد، اعلام می‌کند تولید پک باتری و پیشرانه الکتریکی این اتوبوس توسط مهندسان داخلی شرکت شتاب طراحی و تولید شده است که از نظر مشخصات فنی و قابلیت‌های شباهت بسیار بالایی با اتوبوس برقی معرفی شده ایران خودرو دیزل دارد؛ و نکته مهم اینکه ایران خودرو درباره مشخصات فنی باتری و پیشرانه اعلام کرده است از بهترین برند‌های جهانی استفاده کرده است.



با توجه به اینکه هر دو اتوبوس مشخصات فنی و قابلیت‌های نزدیکی به هم دارند این ابهام ایجاد می‌شود که کدام شرکت در خصوص قطعات و فناوری مورد استفاده در محصولات خود با مردم و مصرف کنندگان صادق بوده است.

در شرایطی که به گفته کارشناسان هنوز صنعت باطری سازی کشور توان تولید و فناوری ساخت باطری خورو‌های برقی را ندارد و حتی به گفته مهندسان صنعت خودرو تا به امروز شرکت‌های بزرگ خودروسازی کشور به مرحله ساخت پیشرانه تمام بومی الکتریکی خودرو‌های سواری دست نیافته اند و در حال حاضر از فن‌آوری پیشرانه‌های خودروسازان چینی برای تولید محصولات سواری برقی خودر بهره می‎برند. البته نا گفته نماند که مهندسان دو خودروساز بزرگ کشور برنامه بلند مدتی برای بومی سازی خودرو‌های برقی سواری را دنبال می‌کنند.



در این شرایط اگر شرکت مپنا به فناوری ساخت باطری و پشرانه خودرو‌های برقی بخصوص خودرو‌های کار و تجاری رسیده است این سوال مطرح می‌شود در شرایط جنگ اقتصادی و تحریم صنعت خودرو کشور چرا خودروسازان بزرگ کشور برای تولید خودرو برقی متوصل به کشور‌های دیگر مانند چین شوند!

جای خالی اتوبوس‌های برقی در ناوگان فرسوده اتوبوسرانی کشور

حدود ۹۵ درصد ناوگان اتوبوسرانی تهران و شهر‌های دیگر فرسوده و از رده خارج است بنابراین باتوجه به اعلام شرکت مپنا در خصوص تولید بومی اتوبوس برقی درکشور از باطری تا پیشرانه برقی و قطعات وابسته به آن دیگر نباید نگران ناوگان فرسوده اتوبوسرانی کشور باشیم و از شرکت مپنا و شرکت عقاب افشان این انتظار می‌رفت که برای توسعه ناوگان اتوبوسرانی با قدرت وارد میدان شوند و این بخش را از وابستکی به کشور‌های خارجی، خرید اتوبوس‌های دست دوم خارجی و اورهال اتوبوس‌های دیزلی پر هزینه بی‎نیاز کنند.

اما آنچه مشخص است تنها بعد حدود شش ماه از معرفی اتوبوس برقی شتاب، گروه مپنا وعقاب افشان برای تولید انبوه این محصول که به گفته آن‌ها کاملا از فناوری داخلی استفاده شده و ایجاد زیرساخت لازم برای ایجاد جایگاه شارژ اتوبوس‌های برقی، برنامه‌ای ندارند و در حالی که طی روز‌های گذشته شهرداری تبریز تفاهم‌نامه تأمین ۹۰۰ دستگاه اتوبوس طی یک سال آینده را برای نوسازی ناوگان اتوبوسرانی خود با یک خودورساز داخلی به امضا رسانده است، شرکت شتاب تنها یک‌دستگاه اتوبوس برقی آن هم جهت تست به شهرداری تبریز فروخته شده است.