شعار سال: شرکت اماراتی دلفین انرژی، از نوامبر ۲۰۰۸ سالانه ۱.۹ میلیارد مترمکعب گاز قطر را از طریق خط لوله به عمان صادر می‌کند. عمان نیز برای افزایش امنیت انرژی خود، در مارس ۲۰۱۴، توافقنامه‌ی بلند مدت واردات گاز از ایران را امضا کرد. در این توافق ۲۵ ساله دو کشور، مقرر شد سالانه ۱۰ میلیارد متر مکعب از گاز ایران از طریق یک خط لوله زیر دریایی به طول ۲۶۰ کیلو متر به عمان صادر شود.

با گذشت چندین سال از قرارداد مذکور، تاکنون اتفاقی در این زمین صورت نگرفته است. از طرفی گاز مورد نظر عمان، جهت تامین مصارف داخلی عمان بوده و صادرات مازاد آن از طریق پایانه‌های LNG به دیگر کشور‌ها صادر می‌شود، شایان ذکر است که هزینه تبدیل گاز به LNG نیز از بهای پرداختی ایران کسر می‌شد.

طبق گزارش موسسه مطالعاتی سولوشن، در گزارشی با عنوان " عمان؛ فرصت ورود ایران به بازار LNG؟ " ذکر شده است که پیشنهاد اولیه در زمانی ارائه شد که بخشی از ظرفیت صادرات LNG عمان خالی بوده و حتی تا ۵ سال پیش نیز همچنان خالی مانده بود، اما در حال حاضر و طی حداقل ۳ سال اخیر این پایانه‌ها در حداکثر ظرفیت خود (حدود ۱۴ میلیارد متر مکعب) صادر کرده و عملا ظرفیتی برای صادرات گاز ندارند.

شایان ذکر است که در حین مذاکره با ایران، در دو دهه اخیر در عمان، دو اقدام کلیدی صورت گرفت که به شرح زیر است: 

۱- عقد قرارداد ۲۵ ساله دریافت سالانه ۲ میلیارد متر مکعب گاز از قطراز سال ۲۰۰۸،

۲- افزایش تولید گاز با جذب سرمایه‌گذاری خارجی و جهش دوبرابری تولید از ۲۰.۸ میلیارد متر مکعب به ۴۱.۸ میلیارد متر مکعب در سال ۲۰۲۱،


به گزارش سولوشن: «حدود ۸۶ % از حجم صادرات LNG عمان در قالب قرارداد‌های بلندمدت و به مقاصد ژاپن، کره جنوبی و سنگاپور صادر شده و مابقی آن در به صورت محموله‌های اسپات به فروش میرسد. حدود ۸ میلیاردمتر مکعب از این قرارداد‌های بلندمدت تا سال ۲۰۲۴ به اتمام رسیده و مابقی نیز تا سال‌های ۲۰۲۵ و ۲۰۲۶ به اتمام می‌رسند. سه واحد صادراتی LNG عمان در قالب دو ساختار سهامداری متفاوت مشکل از دولت عمان و شرکت‌های بین المللی شل، توتال و سایر شرکت‌هایی از کشور‌های ژاپن، کره و تایلند فعالیت می‌کنند.»

همچنین به این نکته باید اشاره کرد که ظرفیت موجود در دسامبر ۲۰۲۱، طی قراردادی با توتال، احداث یک پایانه جدید صادرات LNG در بندر سوهار آغاز شده که گاز موردنیاز این ترمینال، از بلوک ۱۰ گازی عمان به صورت ۱۸ ساله تأمین خواهد شد.



با این حال ایران برای صادرات گاز به این کشور با چالش‌هایی نظیر، تکمیل ظرفیت خالی پایانه‌های LNG با افزایش تولید داخلی عمان،  افزایش هزینه‌های پروژه به دلیل تغییر مسیر خط لوله از ایران-امارات- عمان به ایران-عمان (عبور از آب‌های عمیق) و همچنین سهامداری شرکت‌های بین المللی نظیر Shell و TOTAL در مالکیت پایانه‌های صادراتی می‌باشد.

در پایان این گزارش نیز آمده است: «با وجود این چالش ها، اما پایان قرارداد‌های بلندمدت صادرات LNG و مسئله قیمت تمام شده گاز برای طرف عمانی نقاط امید کوچکی برای طرف ایرانی ایجاد می‌کنند. گاز تولیدی میادین داخلی عمان از نوع Tight بوده که هزینه تولید بالایی دارد؛ ارسال گاز ایران به عمان مستلزم پیشنهاد قیمتی قابل رقابت با هزینه‌های تولید داخلی عمان از یک سو و قیمت وارداتی از خط لوله دلفین) از مبدأ قطر است؛ البته مشروط به چاره اندیشی برای مصرف داخلی و سرمایه گذاری در نگهداشت ظرفیت‌های فعلی عرضه گاز کشور».