سردیس ها در ایران ، روایتی سه گانه دارند. یک منظر نگاه ، تاکید بر ارزش ها و پاسداشت هاست. منظر دوم بی سلیقه گی ها در خلق برخی از آثار هنری است که حتی بعضا خود ضد ارزش هم تلقی می شوند. سومین منظر نگاه ، بحث جریان سازی ها بواسطه سرقت سردیس هاست. در ده سال اخیر، موارد عدیده ای از سرقت سردیس ها را شاهد بودیم. از دله دزدی برای تامین افیون گرفته تا مخالفت های سیاسی- ایدئولوژیک و رویکرد جریان سازی سیاسی- امنیتی . با وجود تکرار این آسیب ، مدیریت شهری، کمترین حساسیت نظام مندی را در این خصوص از خود نشان نداده است. گویا مجسمه را صرفا در قالب گل و سنگ و چوب و فلز می بیند و رودخانه را بعنوان نهرآب. در نگاه مسئولیت پذیر، سرقت مجسمه حداقل باید از سه منظر امنیتی- سیاسی ، فرهنگی- تربیتی و مدیریت شهری- هویتی ، مورد توجه قرار گیرد. خبر می رسد که سردیس شهید فلاحی ناپدید شده است و ساعاتی بعد، خبر می دهند که پیدا شده است. ماجرا چیست؟