مسکن دست یافتنی، در دو حالت ملکی و اجاره‌ای می‌تواند بار بزرگی از نگرانی‌ها را از دوش جامعه بردارد. به‌رغم اینکه مسکن اجاره‌ای در کشورهای اروپایی از متداول‌ترین اشکال اسکان مردم شهرهاست، در کشورهای آسیایی و آمریکای جنوبی، موضوع تملک مسکن نه فقط به‌عنوان رافع نیاز به سرپناه، که به‌عنوان عاملی برای اعتبار اجتماعی، مطرح است. اما در عین حال، در این کشورها نیز خانواده‌ها در مقاطع زمانی متفاوت، تا فراهم شدن شرایط و اندوختن پس‌اندازها برای تملک، این نیاز را از طریق شیوه اجاره مسکن، برطرف می‌کنند. عده‌ای نیزحتی با داشتن امکان خرید مسکن، مشابه اروپاییان، اصولا خوش‌نشینی را به تملک، ترجیح می‌دهند و در طول زندگی‌شان با اجاره گونه‌های متفاوت مسکن بعضا در مکان‌های مختلف، سرمایه‌های خود را در توسعه کسب و کارشان صرف می‌کنند. به هر حال، درخصوص مسکن ملکی ، در زندگی ما ایرانی ها، همواره دو وجه و نقش مهم برای تملک مسکن وجود داشته است. اول، نقش کالای مصرفی برای تشکیل، توسعه و استحکام خانواده، دوم، که بنا به دلایل متعدد اجتماعی و اقتصادی، نقش کالایی سرمایه‌ای را برایش متصوریم.

واکاوی آمار اتحادیه املاک از معاملات مسکن در بهمن ماه نشان می‌دهد گروهی از خانوارهای اجاره‌نشین به سمت مسکن ملکی سوق یافته‌اند.

در بازه زمانی 1390-1355 بیش از 14.7 میلیون واحد مسکونی به موجودی مسکن اضافه شده است در حالی که تنها 8 میلیون خانوار جدید دارای مسکن ملکی شده‌اند. این مسأله بدان معناست که تنها 54 درصد از تقاضای مسکن طی 35 سال گذشته تقاضای مصرفی بوده است و 46 درصد از تقاضای مسکن را تقاضای سرمایه‌ای پوشش داده است.