واتسلاو هاول در کتاب " قدرت بی قدرتان" در وصف حکومت های توتالیتر معتقد است این حکومتها چون در همان آغاز همه نیروهای سیاسی مخالف را از بین می برند مجبورند در مرحله بعد به زندگی روزمره مردم تجاوز کنند و با در اختیار گرفتن ابعاد متفاوت زندگی روزمره مردم بر آنها اعمال قدرت کنند. هاول معتقد است در اینجا سیاست تبدیل به منازعه میان دو برداشت مختلف از زندگی می شود: « زندگی در دایره حقیقت »؟ یا «زندگی در دایره ریا و دروغ و سکوت».؟به باور هاول، رژیم های توتالیتر زندگی روزمره مردم را تبدیل به زندگی در ریا و دروغ و سکوت می کنند.هاول معتقد است قدرت اصلی یک نظام توتالیتر سربازان و اسلحه ها و باتوم های آن رژیم نیستند. برعکس، قدرت اصلی این نظام های سیاسی مردمی هستند که به «زندگی در دایره ریا و دروغ ادامه می دهند».به باور هاول، قدرت واقعی یک نظام سیاسی توتالیتر ریشه در جامعه ای دارد که «از اخلاق دل بریده است» و «در دایره ریا و دروغ زندگی می کنند و به جامعه خود تعرض و تجاوز می کنند».

به نظر برنشتاین امروز باید آرنت را بخوانیم، زیرا بینش عمیق او به ما کمک می‌کند نیرو‌های فعال را در جهان امروزین را درک کنیم، عصر تاریک خود را بفهمیم و به روزنه‌های نور در آن بیندیشیم.به تعبیر هانا آرنت فهمیدن یعنی بررسیدن و حمل‌کردنِ آگاهانه باری که بشکل تاریخی و قرنِ ما بر دوش ما نهاده شده است، نه به معنای انکارکردن تجربه‌اش و نه کمر خم کردنِ خاضعانه زیر سنگینی‌اش. خلاصه، فهمیدن یعنی ایستادگی و رویاروییِ دقیق و غیرمغرضانه با واقعیت، هر چه که می خواهد باشد.

کتاب توتالیتاریسم فرهنگی: از فاشیسم تا پوپولیسم در فرهنگ و هنر- نوشته دکتر نظام بهرامی کمیل- توسط نشر کویر منتشر شد. درباره پوپولیسم و به‌ویژه فاشیسم کتاب‌های زیادی ترجمه شده است؛ اما کتابی که به موضوع سیاست‌های فرهنگی و هنری حکومت‌های توتالیتر در قرن بیستم بپردازد بسیار نادر است.

آرنت در کتاب خود حکومت‌های تمامیت‌خواه نازیسم و استالینیسم را پدیده‌ای مدرن می‌داند که ریشه‌های آن را باید در تحولات تاریخی و فرهنگی جست جو کرد که به پیدایش جامعه مدرن انجامیده، و مهم‌ترین ویژگی حکومت‌های توتالیتر قرن بیستم را امپریالیسم، نژادپرستی، یهودستیزی، و کوره‌های آدم سوزی می‌داند. یکی از مهم‌ترین نکاتی که آرنت در توصیف حکومت‌های تمامیت‌خواه شرح می‌دهد این است که، خشونت‌های توتالیتاریسم فقط با رجوع به خصلت قانونی و ایدئولوژیک آن‌ها فهمیدنی است. در چهارچوب ایدئولوژی توتالیتر هر عملی، هرقدر غیرانسانی و نفرت‌انگیز، تابع اصول کلی مقبول است.

سرمایه‌داری مدرن در پیشبرد روند تکامل تاریخی خود مدیون «داروینیسم» و «بقای اصلح» به عنوان ایده مرکزی آن است و امروزه این قاعده تک خطی را در نحوه مراقبت غیر انسانی از افراد مسن در اروپا در برابر خطر ویروس کرونا مشاهده می‌کنیم.

سی که ابتدای قرن بیستم به دنیا بیاید و ویرانی‌های بهت‌آور هر دو جنگ جهانی را به‌خوبی تماشا کند، احتمالاً دیگر امیدی به بهبود اوضاع نخواهد داشت. اما هانا آرنت چنین کسی نبود. دقیقاً در میانۀ همین دو جنگ، وقتی که مرگ و آوارگی در تعقیب انسان بود، او به پرسشی رادیکال فکر می‌کرد: چگونه می‌توان سیاستی را ساخت که در آن همۀ مردم، و نه نخبگان تحصیل‌کرده یا دیکتاتورهایی مثل هیتلر و استالین، بر جهان فرمانروایی کنند؟

رزالوکزامبورگ یکی از خلاق‌ترین شخصیت‌هایی است که تاکنون در جنبش سوسیالیستی مشارکت داشته است. او بیش از هر مارکسیست دیگری در قرن بیستم گرایش بی‌وقفه سرمایه‌داری را برای خودگستری تشریح و به‌ویژه بر پیامدهای مخرب آن برای دنیای توسعه‌نیافته به‌لحاظ فناوری تأکید کرد.

فرهنگ آمریکایی با نویسندگانی چون سینکلر لوئیس، فیلیپ راث و همچنین آثاری ارزشمند همچون همشهری کین (فیلم محبوب دونالد ترامپ) از مدت‌ها پیش درباره اقتدارگرایی احتمالی در داخل خاک آمریکا هشدار داده بود. از این آثار چه درس‌هایی می‌توان گرفت؟