یکی از مشکلات خاص کشور،گرفتار شدن اقتصاد در حلقه روابط سیاسی است. تجلی بیرونی این آسیب ،خود را در قالب انواع روابط با خصولتی ها با انواع توجیهات نشان می دهد. یک روز پای ستاد اجرایی فرامین امام در میان است و یک بار،پای صندوق بازنشستگی صنعت نفت. یک بار صحبت از هلدینگ خلیج فارس می شود و یک بار ،رد پای مخفی شرکت در شرکت و تو دلی ها ، ملاحظه می گردد. مگر چوب این نوع روابط ناسالم را در صنعت خودرو نخوردیم ( قطعه ساز سهامدار اصلی خودرو ساز می شود، قطعه ساز خودروساز را به گروگان می گیرد و .....)؟چرا منافع ملی برایمان کم ارزش است و سلیقه گرایی و مصلحت اندیشی و منفعت گرایی تا این حد پر رنگ شده است ؟آقای جواد اوجی وزیر محترم نفت، پیگیر اجرای فرمایشات حضرت آقا خواهیم بود. بعدها گلایه مند نشوید.

احسان سلطانی می گوید که اقتصادها توسط دو بخش خصوصی یا دولتی اداره می شود، اما اقتصاد ایران را سه بخش خصولتی، دولتی و خصوصی اداره می کنند که بخش مسلط خصولتی ، از همه مزایای بخش های دولتی و خصوصی برخوردار است. سیستم اقتصاد ایران نه سرمایه داری و نه سوسیالیستی، بلکه ترکیب مخرب (با فقط معایب) اینها است.

مدافعان نئولیبرالیسم در ایران به عرصه‌های خدمات عمومی، بنگاه‌های تولیدی و تجاری چشم طمع دوخته و خصوصی‌سازی دولتی را یگانه پله رشد و توسعه جامعه دانسته و نسخه‌ شکست‌خورده‌ای را برای مردم تجویز می‌کنند.

نهادهای دولتی و شبهه‌دولتی ایران، چه سهمی از 100 شرکت بزرگ ایرانی دارند؟