شاید زمانی که موافقتنامه سرمایه‌گذاری بین ایران و لوکزامبورگ امضا می‌شد، کمتر کسی تصور می‌کرد هیچ نوعی از فایده بر این موافقتنامه مترتب باشد. آن هم موافقتنامه سرمایه‌گذاری مشترک با کشوری که در هیچ صنعت مهمی صاحب مزیت نیست و در شرایط تحریم مشخص نیست قرار است در این قالب چه اتفاقی رخ دهد.