مدیرعامل شرکت توسعه فضا‌های فرهنگی شهرداری تهران از اقدام برای تملک خانه امیر هوشنگ ابتهاج و متوسلیان در صورت تایید شهردار تهران خبر داد. محمد مویدی گفت: مالکیت خانه مرحوم ابتهاج متعلق به شرکت سیمان تهران از شرکت‌های زیر مجموعه بنیاد مستضعفان است. منتظر دستور شهردار هستیم که در صورت موافقت در گام نخست با بنیاد مستضعفان وارد مذاکره شویم تا سازمان املاک و مستغلات شهر تهران اقدامات لازم را انجام دهد.

کلانتری کارشناس برجسته میراث فرهنگی و بافت‌های تاریخی می‌گوید: در سال ۱۳۸۹، طرحی برای توسعه حرم شاه چراغ در شورای عالی معماری و شهرسازی به تصویب می‌رسد که فقط نامی از بین‌الحرمین را یدک می‌کشد، اما در واقع یک سیتی‌سنتر است! در این طرح، خیابان و میدان احمدیه به مجموعه حرم اضافه شد و برای ایجاد مسیر دسترسی جایگزین آن، طرحی ارائه شد که بر اساس آن ۱۳۰ پلاک تاریخی شیراز را با خاک یکسان کردند.

محمدحسین دانایی، خواهرزاده زنده‌یاد جلال آل احمد از بی‌تفاوتی برخی از مسئولان نسبت به سرنوشت خانه پدری جلال آل احمد انتقاد کرد و نوشت: صندوق توسعه صنایع دستی و فرش دستباف و احیاء و بهره برداری از بنا‌های تاریخی و فرهنگی اعلام کرد که سرمایه‌گذار و بهره‌برداری را برای این پروژه انتخاب کرده و به‌زودی کار مرمت و بازسازی این بنای تاریخی آغاز خواهد شد؛ ولی متأسفانه باز هم اقدام قابل قبولی در این راستا صورت نگرفت تا اینکه اخیراً سرنوشت شوم این پروژه بار دیگر ورق خورد و این‌بار به جای اینکه این بنای تاریخی به یک مرکز فرهنگی عام‌المنفعه تبدیل شود، عملاً به یک دکه فروش میوه و تره‌بار تبدیل شد!

موزه هنر‌های معاصر اهواز در قراردادی هفت ساله به بخش خصوصی واگذار شد که واگذاری آن واکنش و اعتراض بسیاری از هنرمندان را در پی داشت. در سال‌های اخیر آسیب زیادی به ساختمان موزه هنر‌های معاصر اهواز، فضای داخلی موزه و گنجینه موزه که در برگیرنده آثار ارزشمندی است، وارد شده است. بخش‌هایی از ساختمان موزه دچار آتش‌سوزی شده و چندین بار مورد سرقت قرار گرفته است.

شهرداری همدان در پی ساخت دستشویی در دهانه پل معروف به پهلوان‌ها در خیابان تختی به کتیبه‌ای دست یافته که تاریخ و هویت این بخش از شهر همدان را روایت می‌کند. مسئولان شهری بدون جابه‌جا کردن کتیبه سعی کردند با طراحی ویترینی برای آن، کتیبه را همانجا نگهدارند، اما در کمال کج سلیقگی، یکی از چشمه‌های سرویس بهداشتی در کنار این کتیبه ساخته شده است.

قائم‌مقام وزیر و معاون میراث‌فرهنگی کشور کمیته ویژه‌ای برای نظارت بر مرمت گنبد مسجد امام تشکیل داد. وظیفه اصلی اعضای این شورا، بررسی وضعیت مرمت گنبد مسجد جامع عباسی (مسجدامام) ورسیدگی به قصور احتمالی درمرمت صورت گرفته است.

مدیرکل موزه‌های وزارت میراث فرهنگی تایید کرد که تابلوی پرتره مظفرالدین شاه قاجار، در فاصله سال‌های ۱۳۱۷ تا ۱۳۶۱ از کاخ گلستان خارج و بعد‌ها قاچاقی به خارج از کشور منتقل شده و به فروش رفته است.

در شرایطی که وجود هر صدای اضافه برای کشور سم محسوب می‌شود، مشخص نیست که مسبب این وضع مسئله دار و بلند شدن حجم‌های زیادی از صدای اعتراض به مرمت گنبد مسجد جامع عباسی، قرار داد منعقد شده در زمان کدام مدیران ملی و استانی کم صلاحیت و ناقص الشرایط، بوده است؟ ضرغامی هم گویا در کنار گودنشینی را به ورود موثر و کارشناسانه به میدان ترجیح می‌دهد. وا اسفا به این سبک مدیریت و در راس بودن این گونه مدیران. در جریان چپ از منفعت طلبی و ویژه خواری مدیریتی در رنج هستیم و در جریان راست از تند روی‌ها و سطحی نگری‌ها. انگار به انگار که آقایان مسئولیتی دارند و سوال و جوابی؟ با کدامین معیار اسم این سبک مدیریتی را می‌توانیم بگذاریم مدیریت جهادی و انقلابی؟

استاد مجابی می‌گوید: متاسفانه واگذاری ابنیه برای مرمت، هیچ حساب کتاب مشخصی ندارد. با این آثار مانند ترمیم جوی آب و آسفالت و لوله‌کشی برخورد می‌کنند، در حالیکه این نابودی تاریخ و شاهکار جهانی است. حداقل درباره آن کمی مطالعه کنند و بدانند با چه چیزی مواجه هستند که به سادگی در حال نابودی‌اش هستند. افرادی که کار را برعهده گرفتند باید پاسخگو باشند و مشخص شود مجری چه کسی بوده؟ از چه ابزاری استفاده شده؟ چقدر درباره اثر مطالعه کرده‌اند؟ با چه معیاری آن را واگذار کردند؟ آیا ابنیه دیگری را هم اینگونه تخریب کردند؟

بعد از قریب به ۱۱ سال مرمت و احیای گنبد مسجد امام اصفهان که متعلق به دوره صفوی است و بیش از ۴۰۰سال قدمت دارد، تصاویر منتشرشده در فضای مجازی حاکی از آن است که به‌دنبال مرمت غیراصولی گنبد مسجد این سازه دچار اعوجاج و کجی و در برخی از قسمت‌ها برآمدگی شده است و همین امر موجی از نگرانی و انتقاد فعالان حوزه میراث فرهنگی را در پی داشته است. مطابق اظهارات بسیاری از کارشناسان، گنبد مسجد امام اصفهان توازن معماری خود را از دست داده و ریخت گنبدی‌شکل آن از دست رفته است؛ به‌طوری که یک سوی گنبد در بازسازی توسط پیمانکار خم دارد و سوی دیگر آن مثلثی‌شکل شده است.