شهاب طلایی شکری مدیرعامل صندوق توسعه و احیای اماکن تاریخی در مراسم بهره برداری از خانه تاریخی صادقی اردبیل بیان داشت که امسال ۱۰۰ بنای تاریخی در کشور با رویکرد احیا، مرمت و بهره برداری به سرمایه گذاران بخش خصوصی با رویکرد توسعه فعالیت‌های اقتصادی در بخش گردشگری واگذار می‌شود. وی افزود که در استانی نظیر یزد ۳۶ هزار پلاک، شیراز ۳۵۰ هکتار بافت تاریخی و سایر استان‌ها نیز بافت‌های تاریخی باارزش شناسایی شده و احیا و مرمت آن‌ها مورد توجه قرار گرفته است. طلایی مدعی است که صندوق توسعه و احیای اماکن تاریخی تنها مرجع واگذاری بنا‌های تاریخی در کشور است که در یک مکانیزم مشخص و اولویت‌های تعیین شده این واگذاری‌ها انجام می‌شود تا بخشی از درآمد‌های این فعالیت به خود استان‌ها و کار‌های عمرانی اختصاص یابد. باید از این اقای مدیرعامل پرسید که اولا درآمد ناشی از اجاره این بنا‌ها مگر چقدر است که صرف بازسازی بتواند بشود. ثانیا مهیا سازی تاسیسات، خدمات پایه و زیربنایی برای بهره برداری تجاری از بنا‌های تاریخی (آب، فاضلاب، برق، گرمایش، سرمایش، مناسب سازی برای استفاده و اقامت احتمالی) بیشترین صدمه را به بنا‌های تاریخی می‌زند. ثالثا کدام بخش خصوصی پپه گلابی وجود دارد که برای چنین بنا‌هایی هزینه واقعی و غیر تف مال کند. نه خودت را گول بزن و نه دیگران را ساده فرض کن. خودتی اخوی. با قید فوریت درخواست ارایه مستندات و استاندارد‌های احیا و مرمت بنا‌های واگذار شده به بخش خصوصی را برای انتشار و اطلاع افکار عمومی داریم.

چهارشنبه‌سوری سال ۱۴۰۲ همراه با رویداد زشتی بود که دل هر ایرانی و صاحب تفکری را به درد می‌آورد. شلیک و پرتاپ ترقه‌ها و نارنجک های دست ساز به سمت ابنیه تاریخی و میراث‌های تمدنی کشور. تخریب کتیبه‌های هخامنشی در استان همدان (گنجنامه)، تخریب بدنه پل خواجو در اصفهان، صدمه به دیوار قلعه فلک‌الافلاک خرم‌آباد، آسیب به درب خانه فروغ فرخزاد]آسیب مقبرةالشعرای تبریز و غیره، بخشی از این رفتار ابلهانه و کودک صفتی برخی از شهروندان در شب چهارشنبه سوری بوده است. فرق نمی‌کند که این تخریب با چه هدف و نیتی صورت پذیرفته باشد (از بیان مخالفت تا بازی کودکانه یا سهو و کم اطلاعی)، آنچه که مهم است، تهاجم به میراث تمدنی یک کشور بوده که نیاز به بازاندیشی و تعریف راهکار‌های تشدید حفاظت و حتی اطلاع رسانی مکفی درخصوص جرم انگاری قانونی در این خصوص با ضمانت اجرایی کافی دارد.

تپه تاریخی «قمی‌آباد» در شهرری که سفال‌های پیش از تاریخی نیز در آن کشف شده است، با مجوز میراث فرهنگی با خاک یکسان شده و هیچ مسؤولی پاسخگو نیست. از ۸۸۱ اثری که در استان تهران تا سال ۱۴۰۱ ثبت ملی شده‌اند، ۱۱۹ تپه تاریخی ثبت ملی شده که از این تعداد تپه تنها یک تپه تعیین حریم شده است، چیزی حدود چند صدم درصد یعنی کمتر از یک درصد تپه‌ها! در خصوص تپه " قمی آباد"، بنا به اخبار واصله و جستجوی اینترنتی سال ۹۷ در این تپه با مجوز پژوهشکده باستان‌شناسی «گمانه‌زنی اضطراری» انجام شده. این گمانه‌زنی برای چه انجام شده و اضطرار آن چه بوده آن هم در ملک شخصی؟! در اخبار آبان سال ۹۷ آمده که این گمانه‌زنی منجر به کشف آثاری شد که به احتمال فراوان به دوران اوایل اسلامی خصوصا عصر سلجوقیان می‌رسد. معاون میراث فرهنگی استان تهران در واکنش به خبر نابودی تپه قمی‌آباد در ۲۴ دی ماه ۱۴۰۲گفته است: تپه تسطیح شده در خبر‌ها در مجاورت تپه قمی‌آباد شهرری قرار داشته و محوطه کاوش شده توسط باستان‌شناسان در تپه قمی‌آباد دست نخورده باقی مانده است. آیا این استدلال یعنی تپه کوچکتر در ملک شخصی با قدمت سلجوقی سالم مانده و تپه ۷ هزار ساله تخریب شده است؟

شهاب طلایی (مدیر عامل صندوق توسعه و احیا) در نشست خبری ضمن دفاع از عملکرد ۱۸ ساله صندوق، مدعی شد که ۱۹۲ شهر در ایران دارای بافت تاریخی هستند. ۱۰۷ بنا طی این سال‌ها واگذار گردیده و طی ۷ ماه اخیر برای ۳۶ بنا جذب سرمایه‌گذار شده که قرار است با حدود ۲۷۰ میلیارد تومان ورود کنند. ۴۰ بنای درحال بهره‌برداری را مشمول قوانین دوران کرونا کردیم و ۳۴ بنا نیز تعیین تکلیف شد. امسال نیز ۲۰ بنا را افتتاح خواهیم کرد. بنا بر الزام و تصویب قانون برنامه توسعه چهارم، صندوق احیا راه‌اندازی شد. از ۱۰۸ بنایی که تاکنون واگذار شده ۵۰ بنا در حال بهره‌برداری بوده و ۵۰ بنا نیز در حال مرمت است. طی این سال‌ها اصطحکاکاتی که با استان‌ها داشتیم مانعی برای پیشبرد کار‌ها شده بود. حتی در یکی از استان‌ها ۵ سال است که بنا به سرمایه‌گذاری که برنده مزایده بود، تحویل داده نشده است.

کشور آنقدر پول دار نیست که بی قید و شرط به هر باسرپا و بی سرپایی به اسم کارمند و کارشناس و مدیر حقوق ماهیانه بدهد و بعد شاهد تخریب و هزار درد باشد. ضرغامی با قید فوریت در خصوص این تخریب و اهمال باید پاسخگو باشد. باید بگوید که هزینه حفاظت و مرمت چهل ستون چقدر بوده؟ وضعیت نظارت انسانی بر این آثار تاریخی در قالب پیمانکاری بوده یا کارشناس مستقر. در هر دو حالت ، گزارشات تخریب ارایه شده است یا خیر؟ اگر شده، چرا پیگیری نشده است و اگر گزارش ارائه نشده، برای کارشناسان مربوطه یا پیمانکار ، باید اقدام به صدور شکایت کیفری نمود. منتظریم ضرغامی.

فعال میراث‌فرهنگی تصاویری از تعرض جویندگان گنج استودان‌ها در کوه‌های بخش درودزَن شهرستان مَرودَشت از تخریب و شکسته‌شدن آن‌ها خبر داد.

با اطلاع رسانی همسایه‌های این خانه تاریخی مبنی بر تخریب بخشی از این خانه به اداره میراث فرهنگی ، تیم کارشناسی اداره میراث فرهنگی در محل حضور پیدا کرد. با مشاهدات عینی و شواهد موجود رطوبت‌های ناشی از وجود آب در قسمت شوادان در قسمت زیر آوار خانه نجاتیان و همچنین اظهارات مالک مبنی بر اینکه شوادان این خانه چندین سالی است دچار آب‌گرفتگی شده ،می توان حدس زد که احتمال وقوع این موضوع ، آب‌گرفتگی‌های صورت گرفته در این محدوده بوده است. لازم به توضیح است که خانه نجاتیان اگرچه در فهرست آثار ملی ثبت نشده است اما از جمله خانه‌های تاریخی و فاخر بافت تاریخی به شمار می‌رود.

کاشی دزدی از سر درب‌ها، سرقت درب‌های قدیمی و سنگ قبر‌های بالای صد سال، کش رفتن شیر‌های سنگی قبور، کندن کتیبه‌ها و اجر‌ها و ...، امروزه بعنوان کاسبی بعضی‌ها در آمده است. عاملان، عموما با قیمت‌هایی چند ده میلیون تومانی، دست به تخریب آثار بار ارزش چند صد میلیاردی می‌زنند و با توجه به آشفته بازار حفاظت در وزارت میراث و گردشگری، بانکی از قانون ندارند. ضرغامی هم که چیزی نمی‌دونه مثلا؟ عزت، مردم رو ولش، جواب خدا رو چی می‌خوای بدی با این بی تخصصی ات.

یک دوستدار میراث فرهنگی با اشاره به اینکه تصاویر قدیمی از قلعه سلاسل شوشتر وجود دارد گفت: هدف ما این است که این قلعه را براساس همان عکس‌های قدیمی مرمت و بازسازی کنیم.

انتشار تصویری از برج تاریخی لاجیم در سوادکوه مازندران که یک درخت بر فراز برج هزار ساله روییده و گنبد ترک خورده دیده می‌شود در شبکه‌های اجتماعی بحث‌برانگیز شده است. برج لاجیم در شمار آثار زمان تسلط آل زیار بر طبرستان در فاصله سال‌های ۳۱۶ الی ۴۴۳ هجری قمری است. برج لاجیم حدود ۱۸ متر بلندی و بدنه‌ای مدور و استوانه‌شکل دارد.