گزارش وزارت آ‌موزش‌وپرورش از نتایج امتحانات نهایی نشان می‌دهد که نمرات دانش‌آموزان در بازهٔ زمانی چهارساله یعنی از سال ۹۸ تا ۱۴۰۲ با اُفت همراه بوده است و وضعیت اغلب استان‌های مرزی و جنوبی نسبت به مرکز طوری وخیم است که میانگین آن حتی به نمرهٔ ۱۰ هم نمی‌رسد. بر این اساس کارشناسان حوزهٔ آموزش مواضعی گرفته و بعضی از آن‌ها دربارهٔ وضعیت آموزشی، نظام آموزش‌وپرورش و احتمال افزایش فقر آموزشی هشدار داده‌اند. در این رابطه، اما «مسعود کبیری»، دانشیار پژوهشگاه مطالعات آموزش‌وپرورش می‌گوید: «امتحان نهایی به‌علت یکپارچه‌نبودن، معیار خوبی برای سنجش عملکرد دانش‌آموزان در سطح ملی نیست.» در مقابل این نظر، «احمد میدری»، اقتصاددان، این گزارش را شروع خوبی برای شفاف‌شدن عملکرد دستگاه آموزش‌وپرورش می‌داند و معتقد است که همپوشانی فقر آموزشی با فقر اقتصادی با توجه به گزارش میانگین معدل امتحانات نهایی به تفکیک استان‌ها باید مورد توجه سیاست‌گذاران قرار گیرد. نقشه میانگین معدل امتحانات نهایی خرداد ۱۴۰۲ نشان می‌دهد؛ که میانگین معدل برای علوم ریاضی و تجربی ۱۱.۵-۱۲.۵ و برای علوم انسانی کمی پایین‌تر تخمین زده شده است. اما این میانگین را به تفکیک استان‌ها ببینیم، فاجعه آموزش در کشور قابل رصد شده و وضعیت معدل استان‌ها هم منطبق با نقشه فقر کشور است. نکته پایانی اینکه، برخی از منتقدین، سیاسی بازی در انتخاب وزیر آموزش و پرورش و کم توجهی به سطح توانمندی ها، صلاحیت‌ها و شایسته گزینی‌ها در ۵-۶ سال اخیر را عامل مهم درون سازمانی موثر بر وقوع این گونه فجایای مصیبت بار می‌دانند.

بنا بر اعلام زهرا مظفر مشاور امور شاهد و ایثارگران وزیر آموزش و پرورش تعداد شهدای دانش آموز انفجار تروریستی کرمان به ۲۳ تن افزایش یافته است و بیش از ۲۰ دانش آموز در بیمارستان‌ها بستری هستند.به گفته مشاور امور شاهد و ایثارگران وزیر آموزش و پرورش، تا کنون ۹ تن از خانواده‌ «سلطان آبادی» بر اثر انفجار تروریستی کرمان به شهادت رسیدند که از این میان ۴ شهید، دانش آموزند.

طبق گزارش مرکز آمار، سال گذشته صدها هزار دانش آموز در مقطع ابتدایی و متوسطه‌ترک تحصیل کرده‌اند.روزنامه اطلاعات نیز این موضوع را تیتر ترک تحصیل چندصدهزار نفری دانش آموزان در یک سال ، منتشر کرد. مسلما همه دلسوزان نظام و متخصصان حوزه تعلیم و تربیت می دانند که موضوع ترک تحصیل ،صرفا موضوع درون نهادی آموزش و پرورش نیست. این موضوع پیامدهایی شدید بر نهادهای اقتصاد، خانواده ، سیاسی، دینی و حوزه فرهنگی- اجتماعی کشور در سال های آتی دارد. برای خودمان متاسفیم که در کشورمان مجلسی کم تفاوت به وزن مجلس یازدهم وجود دارد که چوب در آستین نهادهای مرتبط با حوزه تعلیم و تربیت و در گام بعدی، ریشه یابی برون مدرسه ای مشکل نمی کند. رضامراد خان را به مجلس بکشانید و طرح سوال کنید. شنیدن دفاعیات و توضیحات ایشان اولین گام ورود به مسئله است. راستی یادتان می آید برای نوری و صحرایی، چطور دست بالا و پائین می کردید ؟ یاد قسم نمایندگی تان افتادیم؟! لازم به توضیح است که درحال‌حاضر حدود ۱۰.۵ میلیون دانش‌آموز در کشور داریم که تنها حدود ۷۰ درصد آنها محصل‌اند و به گفته جامعه‌شناسان، آمار ۷۰ درصدی تحصیل در این رده سنی، بسیار پایین است و قابل قبول نیست.

تا امروز هیچ آماری وجود نداشته که نشان دهد چند نفر از مسئولان کشور در سطوح و حد و اندازه‌های مختلف، صاحب مدرسه غیردولتی‌اند؛ با این حال مصادیقی از مدرسه‌داری مسئولان دردست است که غالبا نیز درزمره مدارس لاکچری محسوب می‌شوند. از طرف دیگر، با توجه به شهریه های دریافتی ، فضای دولپی خوردن خوبی برای برخی از ما بهتران در پوششی موجه بنام سنگر تعلیم و تربیت و ارتباطات گسترده ای که بواسطه اولیا برخی از دانش آموزان ایجاد می شود، برای خواص مهیا می شود. در قیاسی مع الفارق، یاد عبدالله‌بن‌زبیر در سریال «مختارنامه» با بازی رضا کیانیان افتادیم. الزامی است که رضا مراد صحرایی در این خصوص اقدام به شفاف سازی نموده و سازمان بازرسی ورود موثر برای رانت زدایی داشته باشد. سربسته از ما بشنوید که وقتی همسر یکی از وزرای وقت آموزش و پرورش ، سردسته باند غیر انتفاعی داران یک منطقه تهران محسوب می شد، سکوت کردن حرمت شرعی پیدا می کند و باید اصلاح را مطالبه نمود.

نمایندگان مجلس در جریان بررسی در مورد طرح اصلاح موادی از قانون تاسیس و اداره مدارس و مراکز آموزشی و پرورشی غیر دولتی در ماده ۹، مصوب نمودند که سقف شهریه فوق برنامه مدارس و مراکز آموزشی و پرورشی غیردولتی نباید در هیچ حالتی از ۴۰ درصد شهریه مصوب (برنامه درسی رسمی) بیشتر باشد. این در حالی است که گزارش‌های عدیده از مدارس تراز اول تهران وجود دارد که بالغ بر ۵۰ درصد شهریه را به اسم کمک به مدارس (کمک زورکی) اخذ نموده اند. همانگونه که در خبری در روز پیش مطرح کردیم، وزیر و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش، ده روز کاری فرصت دارند که به این مهم رسیدگی کنند. در غیر این صورت، افشاگری رسانه‌ای انجام شده و مسئولیت و تبعات هرگونه سو استفاده احتمالی یا زیان وارد شده، برعهده شخص وزیر (جناب آقای رضا مراد صحرایی) خواهد بود. در صورت نیاز، پایگاه تحلیلی خبری شعار سال آماده همکاری با سازمان تعزیرات، سازمان بازرسی کل کشور، کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس و سایر نهاد‌های ذی ربط در خصوص افشای اسامی مدارس مورد ادعا می‌باشد.

آموزش و پرورش ضمن غیرواقعی و جعلی خواندن ویدئو‌های منتشره در فضای مجازی درخصوص تنبیه بدنی دانش اموزان ایرانی بیان داشته است که این ویدئو‌ها یا تصاویر مربوط به گذشته بوده و یا مربوط به کشور ایران نیست. اموزش و پرورش نسبت به این موضوع حساسیت داشته و تنبیه بدنی به هر نحوی، خط قرمز وزارت آموزش و پرورش قلمداد گردیده و در کمتر از ۲۴ ساعت بررسی و افراد خاطی به هیات رسیدگی به تخلفات معرفی شده و لغو ابلاغ شده‌اند. ضمن تشکر از وزارت اموزش و پرورش از دوستان خوبمان (با تاکید بر شخص وزیر جناب دکتر رضا مراد صحرایی) می‌پرسیم که آیا خبر دارید بعضی از مدارس غیر انتفاعی شهر تهران تا ۵۰ درصد مبلغ شهریه مصوب، پول زورکی به اسم مشارکت می‌گیرند (تاکید می‌گردد، مجزا از هزینه‌های احتمالی غذا و سرویس و غیره)؟ مسلما خبر دارید. سوال اینجاست که چرا خود را به خوابیدن می‌زنید؟ اگر ظرف ده روز کاری، اقدام اصلاحی یا اطلاع رسانی عمومی صورت نپذیرد، برای برخی از مدارس صاحب نام شهر تهران رسوایی بوجود آمده و با افشاگری صورت داده چالش‌های جدی برای جناب وزیر بدلیل اهمال ایجاد خواهد شد. در صورت تمایل به دریافت اطلاعات، با ما در تماس باشید.

سخنگوی آموزش و پرورش گفت: توزیع شیر را از استان‌های محروم آغاز کردیم و در ۲۱ استان حداقل یکبار در هفته شیر توزیع می‌شود و در ۶ استان نیز ۲ روز در هفته‌ شیر توزیع می‌شود اما ۷۰ درصد مدارس تحت پوشش قرار دارند و ۳۰ درصد مناطق تحت پوشش نیستند.

هشت ماهی می‌شود که رضامراد‌ صحرایی بر صندلی وزارت آموزش و پرورش تکیه زده است؛ وزیری که از همان روز اول وزارتش تا به امروز یکی از پرحاشیه‌ترین مردهای کابینه شناخته می‌شود. اظهارنظرهای عجیب‌وغریب و حرف‌هایی اغلب غیرکارشناسی موجب شده که او از مورد توجه‌ترین وزرای دولت سیزدهم باشد.در صحبت های او ، نوعی سبک سازی بار هزینه ای دولت و انداختم مسئولیت آموزش و پرورش برعهده خود شهروندان به چشم می خورد. نسبت به جریان خصوصی سازی و مدارس غیرانتفاعی و شهریه های بعضا نجومی شان فاقد حساسیت لازم است و عدالت اموزشی در سخنان او در قالب نوعی نگاه پوسته ای و کم عمق ، تجلی بیرونی دارد. راهکاری برای ارتقا کیفیت آموزش و کاهش بازماندگان از تحصیل نداشته و در کل، سرگرم نوعی روزمرگی است.

سال های سال است که حوزه مدیریت اجرایی کشور دچار بحران مشروعیت مدیر ناشی از بی صلاحیتی ها، عدم شایسته سالاری و محفل گرایی سیاسی و باندبازی شده و سیاسیون با برچسب های تاریخ گذشته و به فساد رسیده جناح راست و چپ، قصد توجیه و ماست مالی این بحران را دارند. در برخی از حوزه ها نظیر اموزش و پرورش و آموزش عالی، شدت تخریب این بحران به حدی است که آینده بینانسلی کشور را تحت تاثیر قرار می دهد. نگاهی به وضعیت معدلی دانش آموزان، خود گویای بخشی از واقعیت پشت و روی پرده است. آیا وقت پاکسازی نظام اداری کشور از بی صلاحیت ها و کم صلاحیت های مدیریتی فرا نرسیده است؟ یادمان نرود که پهلوی دوم ، دو ضربه سخت را از توسعه نامتوازن و تندروی ها و پلشتی هسته سخت( سلیقه محوری،تفسیر به رای قانون و خود بزرگ تر از سیستم بینی و فساد اقتصادی حوزه امنیتی) خورد. سوال ما از رئیس جمهور عزیزمان این است که بنظر شما با توانمندی مدیریتی موجود در وزارت آموزش و پرورش ، می توان رسالت توسعه ای و تمدنی پذیرفت؟ با کدام مجوز شرعی، قانونی و اخلاقی، باید با خودمان تعارف کنیم؟

داستان اموزش و پرورش ، داستان شترمرغ شده است. می گوییم بپر ،می گوید شترم. می گوییم ببر،می گوید مرغم. ضعف بودجه در کنار لاقیدی های بوجود امده بواسطه حاکمیت نظام ارزشیابی توصیفی ( همان نظامی که در زمان استقرارش هشدار می دادیم که ارکان هفتگانه شامل رویکردها و اهداف،ساختار و تشکیلات، فراگیر،آموزشگر، محتوا، فناوری آموزشی ، محیط،برای اجرایش آماده نیست و دوستان به بهانه کاهش اضطراب بر دانش آموزان و واقعیت لاپوشی افت تحصیلی ها ،آن را اجرایی کردند) ، عدم انطباق بازار کار با آموزش رسمی و آموزش دانشگاهی ( تشدید کننده جو یاس و کم امیدی در جامعه)، فشارهای اقتصادی منجر به عدم تمایل والدین و فرزندان به تداوم تحصیل رسمی ، جولان بخشی از بدنه آموزش و پرورش در منافع مدارس غیر انتفاعی ، سیاسی بازی و سیاسی کاری در انتخاب وزرای آموزش و پرورش و کم توجهی به صلاحیت ها و شایستگی ها ، ضعف مشهود عملکرد و ضعف بیشتر مکانیزم های نظارتی درون و برون دستگاهی مرتبط با آموزش و پرورش ، سبب شده با آمار وحشتناک بی سوادی مطلق، رجعت به بی سوادی نوسوادان ، ترک تحصیل و جاماندگی منجر به تشدید بی سوادی، ضعف کیفی سطح سواد و آسیب هایی از این جنس، روبرو شویم. آسیب هایی که تخریب پایه امنیت ملی را از دروازه آموزش و پرورش هدف گرفته و در صورت تداوم حرکت با همین فرمان، در کمتر از ده سال ، سیلی سختی بر صورت امنیت ملی نواخته خواهد شد. ما حسب وظیفه حرفه ای، شرعی و تخصصی ، هشدار داده و می دهیم ، اما مسلما گوش شنوای سیاسی ، امنیتی و نظارتی هم نیاز داریم. توصیه می کنیم مداخلات اتاق فکری برون دستگاهی برای این نهاد تدارک دیده شود. آموزش و پرورش مهمتر و حساس تر از ان است که حتی به اموزش و پرورشی های واقعی سپرده شود. سربسته گفتیم و مسلما دلسوزان نظام و فعالان متعهد و متخصص آموزش و پرورش، متوجه عمق دلنگرانی های ما هستند.