سال های سال است که حوزه مدیریت اجرایی کشور دچار بحران مشروعیت مدیر ناشی از بی صلاحیتی ها، عدم شایسته سالاری و محفل گرایی سیاسی و باندبازی شده و سیاسیون با برچسب های تاریخ گذشته و به فساد رسیده جناح راست و چپ، قصد توجیه و ماست مالی این بحران را دارند. در برخی از حوزه ها نظیر اموزش و پرورش و آموزش عالی، شدت تخریب این بحران به حدی است که آینده بینانسلی کشور را تحت تاثیر قرار می دهد. نگاهی به وضعیت معدلی دانش آموزان، خود گویای بخشی از واقعیت پشت و روی پرده است. آیا وقت پاکسازی نظام اداری کشور از بی صلاحیت ها و کم صلاحیت های مدیریتی فرا نرسیده است؟ یادمان نرود که پهلوی دوم ، دو ضربه سخت را از توسعه نامتوازن و تندروی ها و پلشتی هسته سخت( سلیقه محوری،تفسیر به رای قانون و خود بزرگ تر از سیستم بینی و فساد اقتصادی حوزه امنیتی) خورد. سوال ما از رئیس جمهور عزیزمان این است که بنظر شما با توانمندی مدیریتی موجود در وزارت آموزش و پرورش ، می توان رسالت توسعه ای و تمدنی پذیرفت؟ با کدام مجوز شرعی، قانونی و اخلاقی، باید با خودمان تعارف کنیم؟

داستان اموزش و پرورش ، داستان شترمرغ شده است. می گوییم بپر ،می گوید شترم. می گوییم ببر،می گوید مرغم. ضعف بودجه در کنار لاقیدی های بوجود امده بواسطه حاکمیت نظام ارزشیابی توصیفی ( همان نظامی که در زمان استقرارش هشدار می دادیم که ارکان هفتگانه شامل رویکردها و اهداف،ساختار و تشکیلات، فراگیر،آموزشگر، محتوا، فناوری آموزشی ، محیط،برای اجرایش آماده نیست و دوستان به بهانه کاهش اضطراب بر دانش آموزان و واقعیت لاپوشی افت تحصیلی ها ،آن را اجرایی کردند) ، عدم انطباق بازار کار با آموزش رسمی و آموزش دانشگاهی ( تشدید کننده جو یاس و کم امیدی در جامعه)، فشارهای اقتصادی منجر به عدم تمایل والدین و فرزندان به تداوم تحصیل رسمی ، جولان بخشی از بدنه آموزش و پرورش در منافع مدارس غیر انتفاعی ، سیاسی بازی و سیاسی کاری در انتخاب وزرای آموزش و پرورش و کم توجهی به صلاحیت ها و شایستگی ها ، ضعف مشهود عملکرد و ضعف بیشتر مکانیزم های نظارتی درون و برون دستگاهی مرتبط با آموزش و پرورش ، سبب شده با آمار وحشتناک بی سوادی مطلق، رجعت به بی سوادی نوسوادان ، ترک تحصیل و جاماندگی منجر به تشدید بی سوادی، ضعف کیفی سطح سواد و آسیب هایی از این جنس، روبرو شویم. آسیب هایی که تخریب پایه امنیت ملی را از دروازه آموزش و پرورش هدف گرفته و در صورت تداوم حرکت با همین فرمان، در کمتر از ده سال ، سیلی سختی بر صورت امنیت ملی نواخته خواهد شد. ما حسب وظیفه حرفه ای، شرعی و تخصصی ، هشدار داده و می دهیم ، اما مسلما گوش شنوای سیاسی ، امنیتی و نظارتی هم نیاز داریم. توصیه می کنیم مداخلات اتاق فکری برون دستگاهی برای این نهاد تدارک دیده شود. آموزش و پرورش مهمتر و حساس تر از ان است که حتی به اموزش و پرورشی های واقعی سپرده شود. سربسته گفتیم و مسلما دلسوزان نظام و فعالان متعهد و متخصص آموزش و پرورش، متوجه عمق دلنگرانی های ما هستند.

احمد محمودزاده رئیس سازمان مدارس و مراکز غیردولتی گفت، آموزش کالا نیست و مدرسه نیز واحد صنفی تلقی نمی‌شود، پس استفاده از واژه گران‌فروشی در خصوص مدارس رایج و مناسب نیست. آنچه ما قبول داریم تخلف در برخی مدارس غیردولتی است و ... . باید خدمت این مدیر عزیز عرض شود که مهم نیست قیمه با قافه یا غین، جا افتادن خورشت اهمیت داره . اولا تذکر اینکه ، این حوزه به ظاهر غیر انتفاعی و غیر صنفی ، تبدیل به ماشین تولید پول شده برای بعضی ها. باور نمی کنی ، هزینه اش را از شما می گیریم و صد مدرسه را در کشور بعنوان نمونه حسابداری و حسابرسی قانونی می کنیم. موافقی ، دستت رو بالا بگیر. در ثانی، همین منفعت باداورده ناشی از اهمال امثال شما در تعیین نادقیق و کیلویی شهریه مدارس و اضافه کردن نرخ سنواتی بر مبلغ پایه ای که بشکلی غیرعادلانه محاسبه شده است، منجر به ایجاد نرخ های نجومی شهریه گردیده و خیلی ها را وادار نموده که وارد تخلف تعارض منافع در آموزش و پرورش شوند. نکته نهایی آنکه ضعف مشهود و بعضا مماشات دار شما در نظارت و بازرسی سبب گردیده که برخی مدارس غیر انتفاعی بعد از اخذ شهریه نجومی و هزینه خدمات اضافی دریافتی ، وارد بحث مثلا اخذ کمک داوطلبانه یک جور اجباری از والدین گردند. حواست به کارت هست یا نه ؟ واقعا متوجه شدی از چی حرف می زنیم؟

مطالعات صورت گرفته نشان می‌دهد که سه شهر دهلی، پکن و مکزیکوسیتی که با شروع فصل سرد با چالش بحران آلودگی هوا مواجه می‌شوند، نه تنها اقدام به تعطیلی مدارس می‌کنند بلکه زمان‌بندی مشخصی برای این تعطیلات تا رسیدن به حد مطلوب در نظر می‌گیرند.

قصد تحمیل اضافه بار بر پیکر نحیف آموزش و پرورش را نداریم، اما چه کنیم که پای جگرگوشه ها در میان است . همان هایی که در آموزش و پرورش و ادبیات ایدئولوژیک از انان به آینده سازان مملکت نام برده می شود. چه جگرگوشه، چه آینده ساز مملکت و چه دانش آموز صرف ، متاسفانه به هزار و یک دلیل درون و برون مدرسه ای ، دچار بحران هویت و شخصیت و یا در سطحی خفیف تر،سرگشتگی درگیری فکری منجر به خودانکاری و خودنابودگری شده است. آنهم در استانی که بنا بر شهادت امار ، یکی از استان های پیشرو در امار خودکشی است. باید از وزیر محترم، معاونت پرورشی ،مدیرکل سلامت، مدیرکل استان ایلام و رئیس آموزش و پرورش شهرستان پرسید که برای این شرایط وحشتناک چه کرده اید؟ تیم مداخله سریع در بحران کجاست ؟ منتظر دریافت توضیحات هستیم. هرچند می دانیم که روابط عمومی محترم وزارتخانه ، برهم ریخته تر از این است که به خود زحمت ارایه پاسخ دهد.

در مراسمی از فرزندان کارکنان بانک ملی ایران که در کنکور سراسری سال جاری موفق به کسب رتبه های برتر شدند با حضور مدیرعامل، اعضای هیات مدیره، هیات عامل و دیگر مدیران و مسئولان ارشد بانک و اعضای خانواده آنها تقدیر به عمل آمد.دکتر نجارزاده با اشاره به تاکیدات مقام معظم رهبری در راستای رشد دانش و علم در کشور گفت: جای بسی خوشحالی و سرافرازی است که تلاش همکاران در بانک ملی ایران موجب تربیت و ثمره چنین جوانانی نخبه شده که آینده ساز کشور هستند.

معاون سابق آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش معتقد است: سیاست‌های غلط جداسازی در نظام آموزشی، اعتماد به نفس دانش آموزان مدارس دولتی و گاهی اوقات حتی معلمان این مدارس را از بین برده است و در واقع باورهای آن‌ها را نسبت به یادگیری مخدوش کرده است.

سیاست زدگی شاخ و دم ندارد. یعنی حسن تقی خان بقال باشی را با رزومه ساختگی یا غیر مرتبط ،از سوپر سرکوچه جمع کنی و ببری مجلس و با صدتا تو بمیری و من بمیرم پشت پرده و یک برنامه نوشته شده توسط چهارتا کارشناس و مدیر در انتظار ارتقا( بخوانید متقلبانه و دزدی مثل پایان نامه ارشد و دکتری بعضی از دوستان) رای اعتماد بگیری و این بابا بشود وزیر؟ خاک بر سر اول تا اخر هر فرد تائید کننده این شیوه انتصاب وزارت و وکالت. وزارت آموزش و پرورش بنا بر ماهیت ذاتی خودش وزارتی بسیار حساس و پر چالش است. چالش های از جنس چالش های نوظهور، چالش های سنواتی و تاریخی، چالش های ذاتی مبتنی بر تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان و جوانان ، چالش های دوری از اقتصاد و عدم درآمدزایی بنا بر ماهیت حوزه فعالیتی و غیره. حال در چنین وزارتخانه ، با تصمیم گیری های گعده پایه ( همان محفلی و هیئتی خودمان) اقدام به انتخاب وزیر شود، جای طرح سوال در خصوص حماقت ، نفوذ و خیانت است. آقای وزیر محترم ، یک بار دیگر تیتر خبر را بخوان و برای جا افتادن ، توصیه می کنیم ، دو صفحه خودتان و شورای معاونین محترم وزارتخانه از روی ان با خط خوانا مشق کنید. "نیمی از مدارس کشور سرایدار ندارند‌" . "نیمی از مدارس کشور سرایدار ندارند‌" . "نیمی از مدارس کشور سرایدار ندارند‌" .

محمد عالم‌زاده نوری معاون تهذیب و تربیت حوزه‌های علمیه مدعی است که ما در حوزه علمیه حدود دو هزار طلبه داریم که به صورت تخصصی در زمینه روانشناسی و مشاوره تحصیلات دانشگاهی دارند. گاهی وقت‌ها آموزه‌های دینی ما با آموزه‌های روانشناختی همخوانی ندارد یعنی دین در مورد موضوعی، توصیه‌ای می‌کند و روانشناسی توصیه دیگری دارد.گاهی شنیده شده که برخی روانشناس‌های دانشگاهی نوجوانان را برای آرامش روانی به فعل حرام توصیه کرده‌اند. ما آموزه‌های دینی را از دانش روانشناسی معتبرتر می‌شماریم و معتقدیم با کار حرام نمی‌توان آرامش روانی پایدار به دست آورد و در نقطه‌ای که آموزه‌های دینی با روانشناسی تقابل و تعارض دارد التزام به دستور دینی مقدم است.

محسن حاجی میرزایی وزیر اسبق آموزش و پرورش مدعی است که بزرگترین فرصت سوزی جامعه ما در تعلیم و تربیت اتفاق افتاده است چراکه ما از ظرفیت این نهاد به درستی استفاده نکرده‌ایم. آینده جوامع به وسیله آموزش و پرورش کشورها ساخته می‌شود و ایجاد شایستگی‌هایی در جامعه برای مواجهه موثر و فعال با آینده، محصول آموزش و پرورش پویا و فعال است و .... . ضمن پذیرش بی کم و کاست فرمایشات ایشان ، باید پرسید که دوره خود شما چطور بود؟ پایگاه تحلیلی خبری شعار سال ، کم به شما هشدار مشفقانه داد؟ چقدر با انتصاب شما مخالفت نموده و می گفتیم که صلاحیت تجربی لازم را ندارید؟ چه کسی شنید؟ خودتان حتی ما را بعنوان نیروی مزاحم می دیدید؟ یادتان هست؟!