هفتمین هم‌اندیشی جایگاه مطالعات قرآنی در اعتلای علوم انسانی با عنوان «باز‌زایی الهیات در عصر پساکرونا» با حضور استادان رشته‌های مختلف علوم انسانی از دانشگاه‌های مختلف برگزار شد.

کرسی ترویجی «بینش‌ها و کنش‌های تمدنی سید مرتضی (ره)» به صورت مجازی به همت پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی دفتر تبلیغات اسلامی و مؤسسه فرهنگی دارالحدیث برگزار خواهد شد.

دانشگاه امروز تفاوتی جدی با چند دهه قبل دارد؛ ورودی‌های زیاد و خروجی‌هایی که بعد از دانشگاه منتظر بازشدن در‌های اشتغال هستند. حال آنکه زمینه‌ها و زیرساخت‌های لازم از سوی متولیان آموزش، پژوهش و اشتغال کشور فراهم نشده است و دانشجویان به ویژه در رشته‌هایی علوم انسانی مانند علوم قرآن و حدیث سال‌های تحصیل را با دغدغه بیشتری سپری کنند.

علامه محمدتقی جعفری از زمره آزاداندیشانی است که به علت تسلط عجیبش، از فلاسفه  نامی در عرصه جهانی است و در اثبات شهرتش همین بس که امام خمینی (ره) او را ملقب به «ابن سینای زمان» می‌کند. کارنامه فکری علامه جعفری، کارنامه پرمحصول مردی است که وجودش وقف دین و دانش بود. تلاش کرد حیات برای انسان تصویری منطقی‌تر بیابد و در وادی حیات معقول گام بگذارد.

دبیر شورای تحول و نوسازی نظام آموزشی کشور با بیان اینکه کندی جریان تمدنی به دلیل غفلت‌هایی است که اهل اندیشه به آن مبتلا شدند، اظهار کرد: خلأ در نواندیشی و نظریه‌پردازی به نوع آموزش عالی و آموزش و پرورش ما برمی‌گردد، در تعلیم و تربیت برای این روز آماده نشدیم تا اندیشمندان و روشنفکرانی تربیت شوند که مشورت‌های دقیق‌تری بدهند.

تحقّق تمدن دینی اسلامی محتاج دانش تمدنی خاص و ویژه خود است که هم اکنون در جهان علم فاقد آن هستیم. دستیابی به چنین دانش تمدنی، وابسته به تحول در علوم انسانی است و تحول در علوم انسانی، بدون کشف و ابداع نظریه ­های علوم انسانی نوین دینی ممکن­ پذیر نیست و این امر به معنای اسلامی­ سازی علوم، در بستر یک رنسانس دینی تدریجی صورت خواهد پذیرفت. البته باید به جای پروژه‌های اسلامیزه کردن به اسلامیزیشن اندیشید یعنی جایگزینی تئوری‌های ترکیبی به جای تئوری‌های تلفیقی.

این «جهانی شدن» گفتمان علم_ دین خوشبینی عظیمی را نسبت به آینده با خود به ارمغان آورد. دانشمندان و دین‌باوران بسیاری از ادیان جهانی، هم‌زمان، فصل مشترک میان علوم جدید و باورهای دینی خود را مطالعه و بررسی کردند. در نخستین اجلاس دانشمندان مسلمان، یهودی و مسیحی، همگان مفهومی روشن از طرحی مشترک در سر داشتند و این حس مشترک همواره در میان کسانی یافت می‌شود که درگیر گفت‌وگوهای بین‌ادیانی می‌شوند. احترام متقابلی که شرکت‌کنندگان نسبت به همگنان خود نشان می‌دادند، بدون‌تردید یکی از دلایل موفقیت این گفت‌وگوی بین‌المللی علم و دین بود.

کمبود آگاهی داخلی نسبت به تولیدات و تلاش‌های علمی پیشگامان این جریان در جهان عرب مورد مغفولی است که در جهان امروز وجود دارد. در این میان نواندیشی دینی در جهان عرب تحت عنوان «التیار التجدیدی» در حال نقد و بررسی دستاورد‌های دوران نخست روشنگری است.

دانشنامه علم و دین نقطه‌عطفی بنیادین و نشانه‌ای از بلوغ گفتمان علم ودین است. این دانشنامه مجموعه‌ای عظیم از دانش‌های میان‌رشته‌ای و میان‌دینی را ارائه می‌کند و بازتاب یکی از پرشورترین رخداد‌های عصر ماست: پیدایش بحث و گفتگویی بین‌المللی و فراگیر در میان دانشمندان علوم گوناگون.

سرانجام کسی باید برای «علم اسلامی» محتوا و درون‌مایه‌ای فراهم آورد. مسأله می‌تواند توامأن یکی از اخلاق‌ها (فردی و جمعی)، یکی از معرفت‌شناسی‌ها یا یکی از انگاره‌های «جهان‌بینی[۳۵]» های متافیزیکی باشد. به‌هنگام گذار از نظریه به عمل، هریک از جریان‌های فکری باید با مسائلی مشخص رودررو شوند که تنها خاستگاهی نظری ندارند، بلکه از دشواری‌های اقتصادی و اجتماعی جهان اسلام سرچشمه گرفته‌اند.