متاسفانه یکی از آسیب های تاریخی در نظام های سیاسی ایران ، اجازه به ورود و حضور لمپن ها در ساخت و بافت سیاسی برای عهده داری امورات کف خیابانی و ماموریت های اجتماعی و ایجاد رعب و وحشت در جامعه بوده است. کارکردی کوتاه مدت که به قیمت تنفر جامعه از نظام سیاسی و سخیف پنداری و هم شانی سیاسیون با لمپن ها می انجامد. ملیجک ها و دلقک های دربار قاجار گرفته تا شعبان بی مخ های دربار پهلوی، مصادیقی از این لمپن ها و قداره کش ها هستند. جمهوری اسلامی بعنوان نظامی دین پایه، بسیار باید مراقب باشد که نامی و نشانی از این گونه افراد در ساخت و بافت سیاسی اش نباشد. اشتباهات موردی مطرح شده توسط برخی از نظامیون در این خصوص هم باید سریعا جبران شود( استفاده از فلان در مواقع فلان). گام دوم انقلاب ، جای حضور مدیران شناسنامه دار است. راه آدم کردن افراد کیس آسیب هم راه درمان و حمایت اجتماعی است نه ورود به سیاست و سیاسی بازی و غیره. در قیاسی مع الفارق ، سربسته عرض شد و هیچ فرد خاصی مخاطب ما نبوده و نیست. اما هشدار می دهیم که من بعد نباید اجازه تکرار برخی از اشتباهات به هر بهانه و توجیهی را داد.