مردم به دلایل بسیاری با خود با صدای بلند حرف می‌زنند. این اتفاق ممکن است ناشی از تنهایی، استرس، اضطراب یا حتی تروما باشد. گفتگو با خود می تواند حالاتی گوناگون نظیر گفتگوی مثبت و منفی ،گفتگوی آموزشی، گفتگوی انگیزشی و حتی حالات خود تخریبی داشته باشد. بااین‌حال معمولا حرف زدن با خود راهی سالم، طبیعی و حتی مفید برای پردازش افکار و تجربیات دشوار است( سامان دهی فکر با تکرار بخش های کوچک و بزرگ و مدل بندی آن). در کنار این برداشت مثبت، برخی از افرادی که بیشتر از سایرین با خود صحبت می‌کنند،ممکن است این کار را به دلیل احساس تنهایی یا نداشتن روابط اجتماعی سالم یا کافی انجام دهند. اگر حرف زدن با خود با احساس تنهایی یا علائم اضطراب یا افسردگی همراه شده باشد، باید به روان‌شناسی حرفه‌ای مراجعه نمود.

۲۳ مهرماه که به نام روز ایمنی عصای سفید و بهانه‌ای برای پاسداشت ظرفیت‌ها و قابلیت‌های نابینایان نامگذاری شده، فرصتی برای طرح مطالبات این قشر است که معتقدند افراد و مسوولان بجای ترحم و عده‌های بی پایان، با حمایت و فرصت سازی برابر زمینه بهره‌مندی از حقوق خود در استفاده از امکانات جامعه را برایشان فراهم کنند. در استان بوشهر در حدود یک هفتم معلولیت‌ها از نوع نابینایی و کم بینایی است. علت بیشتر نابینایی مادرزادی ناشی از ژنتیک یا ارثی است، اما شرایط آب و هوایی استان بوشهر نیز بر مشکلات چشمی تاثیر گذار است. فقدان زیرساخت‌های مناسب برای یک زندگی سالم و بدون دغدغه، هزینه‌های متفاوت زندگی و از همه بدتر نگاه تبعیض‌آمیز مردم و جامعه و نادیده گرفتن حقوق آن‌ها، بخشی از مشکلات پیش روی نابینایان است. بضاعت فضای آموزشی استان بوشهر برای نابینایان یک مدرسه ابتدایی و یک کتابخانه است که در مرکز استان واقع شده و افرادی که علاقه‌مند به ادامه تحصیل هستند باید به استان فارس بروند.

به اذعان کارشناسان، پس از تجربه حدود ۱۳ سال «بیش‌زایی» در کشور از سال ۵۸ تا ۱۳۷۰، دوران «کم‌زایی اصلی» را نیز طی سال‌های ۷۴ تا ۸۵ تجربه کردیم و با توجه به شرایط فعلی، کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که کاهش تولد بیشتری را طی سال‌های ۱۴۰۴ تا ۱۴۱۳ داشته باشیم(دوران کم‌زایی تبعی) و بر همین اساس هم نسبت به مقوله کاهش نرخ باروری، سالمندی جمعیت و خطر ورود به «تله جمعیتی» هشدار می‌دهند. وضعیتی که نیازمند پیش نگری و سیاستگذاری بوده و تجهییز منابع بوده و نباید کمترین غفلتی درخصوص ان مبذول داشت.

در حالی که متوسط شادکامی جهانی در ۱۰ سال گذشته (بین ۱۱۱ کشور) ۵.۵۹ بوده، متوسط این شاخص در ایران به عدد ۴.۷۶ رسیده که نه تنها زیر نرخ متوسط جهانی است بلکه فاصله زیادی با کشور‌های منطقه نیز دارد. جایگاه ایران در فهرست ۱۳۷ کشور که پیمایش شاخص شادکامی در سال ۲۰۲۳ در آن‌ها انجام شده نیز، رتبه ۱۰۱ بوده است. هرچند که بحث شادکامی ممکن است در نگاه اول بحثی فردی یا ناشی از کاهش فشار‌های اقتصادی به نظر برسد، اما در نگاهی عمیق تر، ریشه این بحث را باید در الگو‌های تربیتی و روش‌های توسعه روانی جستجو کرد که بشدت متاثر از سبک زندگی فردی- اجتماعی و از آن مهمتر، روش وضعیت جاری شدن فقه سنتی یا فقه پویا در ارکان جامعه دینی است. جامعه به ظاهر متشرع بدون نظرداشت به توسعه الگو‌های تربیتی و توسعه روانی، جامعه‌ای بشدت ضربه پذیر است. موضوعی که هرچند ممکن است در لایه‌های مشهود جامعه خود را نشان ندهد، اما لایهه‌ای میانی و پایه‌ای جامعه، بشدت متاثر از وضعیت آن می‌باشد.

بازارشان سکه است؛ از انتشار کتاب گرفته تا برگزاری همایش و کارگاه‌های آموزشی و سخنرانی در فضای مجازی و حتی مجال یافتن برای حضور رسمی در رسانه‌ملی! آنهم در کشوری که بدلیل طی کردن دوران گذار و فشارهای خاص اجتماعی- اقتصادی-فرهنگی، آسیب دیدگی های زیادی را در حوزه روانی تحمل می کند. اهمیت کار را باید در ساخت طنزهای تراپی جستجو کرد. چرا که ایرانی ها بر طبق سنت فرهنگی خود، موضوعات مهم را در قالب طنز دنباله گیری می کنند. روان‌شناسان‌زرد بجای ارایه یافته های مستند و فناوری های آزمون شده موثر بر حوزه روان، تجربه‌های شخصی خود یا اطرافیان شان را مبنای ارایه رهنمود قرار می دهند. آنها برای مخاطبین خود نسخه های میانبر می پیچند ، لذا بشدت مورد توجه و تمایل افراد آسیب دیده و در رنج، قرار می گیرند. متاسفانه به نظر می رسد که کشور دچار نوعی کم عمقی و فعالیت استاندارد در بحث و حوزه تراپی و مشاوره شده است.

مقایسه تعداد متولدین ۹ ماهه امسال با ۹ ماهه دوره ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۲ نشان می‌دهد امسال کمترین تعداد تولد در کشور به ثبت رسیده است. براساس آمارهای سازمان ثبت‌واحوال کشور، در ۹ ماهه نخست امسال تعداد متولدان کشور به ۷۹۸ هزار و ۵۵۳ نفر رسیده که ۴۱۴ هزار از آنها پسر و حدود ۳۸۶ هزار نفر نیز دختر هستند.

بسیاری از افراد، زندگی روزمره خود را در بی تفاوتی، بی معنایی، ناخرسندی، عدم رضایت و نوعی احساس ناامنی و بی اعتمادی نسبت به دیگران و محیط پیرامون شان می گذرانند. این افراد هیچ شناختی از فضایل و توانایی های ارزشمندی که در درون شان نهفته است ندارند؛ اما کافی است پی ببرند که چه پتانسیل بالایی از توانمندی دارند، تا نگاه شان به خود و جهان پیرامون تغییر کند؛ زندگی شان طعم و معنا پیدا کند و سرنوشت متفاوتی را برای خود رقم بزنند.

سردار علی مؤیدی خرم‌آبادی؛ رئیس پلیس پیشگیری فراجا در دهمین شور اجتماعی پلیس پیشگیری اظهار داشت که بانک اطلاعاتی بیماران آلزایمری و اوتیسمی در اختیار پلیس قرار گرفته است تا هنگامی که این افراد به مقرهای پلیس مراجعه کردند، پلیس از وضعیت آنان آگاه شود و متناسب با حال و احوال و وضعیت آن افراد با آنان برخورد کند. این دسترسی به حرکات پیشگیرانه پلیس کمک می‌کند چراکه اگر این فرد رفتار نابهنجاری داشته باشد و به‌عنوان مثال شیشه‌ای بشکند، مأمور ما می‌داند این فرد به‌دلیل شرایط جسمی و روحی که دارد این رفتار را انجام داده است نه از روی ناهنجاری.

به گفته رئیس سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک، متقاضیان راه‌اندازی کودکستان نیاز به اخذ دو مجوز دارند؛ ابتدا باید «مجوز تاسیس» را از سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک دریافت کنند و سپس «مجوز فعالیت» کودکستان به نام موسس صادر شود.

قاسمی، جمعیت‌پژوه می‌گوید آماری از سوی برخی مسئولان و کارشناسان داده شده مبنی بر اینکه از هر سه ازدواج یک ازدواج به طلاق ختم می‌شود، این آمار کاملاً نادرست است. نتیجه آن آمار ایجاد فضایی بسیار سیاه و یاس‌آلود بود و افراد را از ازدواج منصرف می‌کند. از هر ۳۶ ازدواج یک مورد از آن‌ها به طلاق ختم می‌شود. سوال اینجاست که چه کسی راست می گوید؟ تفسیر قاسمی برای ۳۶ ازدواج و یک طلاق، متکی به تعداد کل خانواده ها و زوجین کشور است. تفسیر سه به یک ازدواج و طلاق ، متکی به داده های سالیانه ثبت ازدواج و طلاق می باشد. بنظر می رسد که هرچند تفسیر قاسمی برای کاهش سیاهی کار، تفسیری درست است، اما واقعیت جامعه همان تصویر سیاه سه به یک می باشد.

برخی با امید ترک، سوءمصرف انواع مواد را آغاز می‌کنند. این در حالی است که به گفته یک پژوهشگر حوزه اعتیاد با وجود پیشرفت‌های درمان دارویی یا پرهیزمدار، ترک موفقیت‌آمیز غالبا ۱۰ تا ۱۵ درصد میسر است. اگر بخواهیم دسته‌بندی دقیق‌تری از مواد ارائه کنیم باید آن‌ها را تحت ۳ یا ۴ دسته کلی محرک‌ها، توهم‌زاها، مخدر‌ها و سداتیو‌ها یا دپرسانت‌ها یعنی داروهایی که باعث آرامش می‌شوند و خواب‌آورند قرار دهیم. به گفته امید مساح پژوهشگر حوزه اعتیاد، در آخرین بررسی که از نظر شیوع مصرف مواد انجام شده گفته می‌شود تقریبا حدود ۷۰ تا ۷۵ درصد از مواد مصرفی از گروه مخدر‌ها هستند که شامل تریاک، شیره تریاک و هروئین می‌شود. در این بررسی، مواد مصرفی حدود ۲۰ درصد از مصرف‌کنندگان شیشه بوده و حدود ۵ درصد گل، حشیش و مشتقات آن‌ها را مصرف می‌کنند.

سازمان نقشه برداری کشور با همکاری سازمان آمار ایران امروز دوم خرداد ماه از اطلس ملی جمعیت در محل سازمان نقشه برداری کشور رو نمایی کرد.

گویا بعضی ها را خداوند برای بدبخت کردن برخی از جوامع خلق کرده است. کم اطلاع هایی که با نوعی رویکرد تقدیرگرایانه و ذهن منحرف شده و مملو از شعار ، فهم درستی از توکل، توسل، برکت ، خانواده، جامعه توانمند اسلامی، تمدن سازی و ...، ندارند. با انواع تبلیغات عوام گرایانه گویا فقط قصد افزایش جمعیت را دارند که آن هم از این راه مهیا نمی شود و منابع و منافع و فرصت های کشور را به باد می دهند. کسی نیست بپرسید که آیا کودک پوشک و شیر خشک و دارو درمان و لباس می خواهد یا خیر؟ چرا این موارد را جهت نمی دهید؟ مادر کودک تغذیه می خواهد یا خیر؟ چرا جهت نمی دهید؟ پدر کودک اشتغال می خواهد یا خیر، چرا اولویت و جاذبه جذب مهیا نمی کنید؟ تا کسی باید جمهوری اسلامی ایران، پای برخی تصمیمات برگرفته از ذهن های نادان ،تاوان بدهد؟

اغلبِ کتاب‌های خودیاری وعده می‌دهند اگر کمی امید و اراده داشته باشیم و اندکی خوش‌بینی چاشنی کار کنیم، مشکلات روزمرۀ ما را حل خواهند کرد و ما را به همۀ آرزوهایمان می‌رسانند. منتقدان صنعت خودیاری این حرف‌ها را داستان‌هایی پوچ و بدون اعتبارِ علمی می‌دانند که مشتی شارلاتان برای عوام‌فریبی سرهم‌بندی کرده‌اند. اما کتاب‌های خودیاری میلیون‌ها نفر از سراسر دنیا را متقاعد کرده‌اند که حلال مشکلاتشان هستند؛ و جالب اینکه خیلی‌ها هم اعتراف می‌کنند زندگی‌هایشان زیر و رو شده است. آیا همۀ آن‌ها در اشتباه‌اند؟ بحث خودیاری (از جمله در روان‌شناسی عامه) به دسته‌ای از کتب (غیر از سمینار‌ها و ویدیوها) اختصاص دارد که راهبرد‌هایی عملی و اخلاقی برای تغییر رفتار و عادت‌های ذهنی ما ارائه می‌کنند. این نوع کتاب‌ها اصولی مطرح می‌کنند که، در صورت برخورداری از امید، ممارست و باور لازم، نویدِ کنترل ذهن را به ما می‌دهند، کاری که در نهایت به ما کمک می‌کند به آرزوهایمان برسیم.

رئیس‌جمهور موضوع جمعیت را از جمله موضوعات کلیدی و محوری کشور عنوان کرد و با اشاره به فرصت بسیار کوتاه برای عبور از بروز مشکل جمعیتی، بر ضرورت توجه و اقدام جدی دستگاه‌های مسئول نسبت به وظایف خود در این باره تأکید کرد.

فردین علیخواه در یادداشتی به بیانی انتقاد گونه از سیاست پلمپ اماکن توسط حاکمیت پرداخته است و اینگونه می نویسند: گویا سیاست رسمی وارد مرحله جدیدی شده است که می‌توان آنرا مرحله «پلمب» نامید. «پلمب» بیانگر «مرحله پسا-ایده» است. به نظر می‌رسد که در اینجا جامعه از ایده گذر کرده و به فاز کُنش رسیده است. پلمب نشانگر ارتباط و تماس مستقیم حاکمیت با خود زندگی روزمره است. حالا دیگر واسطه‌ها حذف شده اند و کنش و واکنش بین حاکمیت و مردم به شکلی مستقیم و بی واسطه جریان دارد. به همین دلیل است که بسیاری از جامعه شناسان معتقدند که آنچه در ماه‌های گذشته در ایران جریان دارد، موضوع «زندگی» است. در سیاست پلمب درمانی نه یک مکان یا یک مغازه یا یک مرکز خرید، بلکه جریان زندگی و در برداشتی دیگر، زیست جهان پلمب می‌شود.

صالح قاسمی دبیر مرکز مطالعات راهبردی جمعیت کشور گفت: با روند فعلی باید گفت جمعیت کشور حتی به ۱۰۰ میلیون نفر نخواهد رسید مگر آنکه شاخص‌ها در کشورمان تغییر یابد در این میان شاخص نرخ باروری هم نشان می‌دهد در سال ۶۵ نرخ ما ۶.۵ فرزند بوده و این نرخ تا پایان سال گذشته به ۱.۶ رسیده که یک عدد تکان دهنده است. وی خاطرنشان کرد: کشورمان به سرعت در حال تبدیل شدن به یکی از پیرترین کشور‌های منطقه است و برای حفظ جوانی جمعیت در کشور باید در هر خانواده حداقل چهار فرزند وجود داشته باشد تا نرخ رشد جمعیتی مثبت شود.

نسل زد به جوان‌ترین نسل این دوران گفته می‌شود، یعنی کسانی که بعد از سال ۱۹۹۶ میلادی (۱۳۷۵ خورشیدی) به دنیا آمده باشند. به‌طور کلی می‌توان گفت متولدان دهه ۷۰ خورشیدی نسل z در ایران هستند. همچنین کلیشه‌های گوناگونی برای توصیف نسل زد به کار می‌روند. مثلا نسل z اولین نسل بشر بود که با اینترنت و شبکه‌های اجتماعی آشنا شد. از این رو ویژگی‌های هویتی این نسل تفاوت تأمل‌برانگیزی با نسل‌های پیشین دارند. برای آشنایی با ویژگی های این نسل و آشنایی با آنها، یادداشت زیر را مطالعه نمایید. در ایران، ادبیات علمی ما تازه با مفهوم تقسیم بندی نسلی آشنا شده و متاسفانه با نوعی این همان پنداری، ادبیات غربی را مبنای تحلیل قرار می دهد. آنچه که باید مبنای تحلیل ادبیات بومی قرار گیرد توجه به مواردی نظیر ساختار تربیتی و شرایط پدر و مادرهای نسل z، وضعیت حضور انها در جامعه و نوع کنار امدن با ارزش های اجتماعی ، نگاه سیاسی نسل z به دنیا و جامعه ، نگاه به مسئله تامین شدگی و اقتصاد جامعه ، نوع ورودشان به اقتصاد ( استخدام دولتی و خصوصی،کارآفرینی ، دلالی ، لش شدگی و ...) و مواردی همانند است. این مختصات می گویند که بدلیل کم توجهی تاریخی در گام اول انقلاب به بحث تربیت دینی- سیاسی- ایدئولوژیک پدر و مادرهای نسل z و خودشان ، نگاه سیاسی همگرایی وجود نداشته و نگاه شان توامان با نگاهی اعتراضی و مخالفت و بی تفاوتی و لاقیدی است. بدلیل محدود سازی برخی فضاها و ممنوعیت غیر جهت دار فضاهای اجتماعی- فردی، گرایشات زیر زمینی و محفلی، انفعال شدید ،لش شدگی و ضعف اعتماد به نفس و عزت نفس دارند. ورود این گروه به اقتصاد بدلیل حاکمیت اقتصاد سنتی، رانت گرایی بالا و انحصارهای کثیف، بشدت تمایل به استخدام شدگی ( دولتی و خصوصی) داشته و از کارآفرینی فاصله خواهند گرفت.

شاید تا به حال با افرادی برخورد کرده‌اید که احساسات خود را به صورت اغراق‌آمیزی به نمایش گذاشته و به صورت مداوم سعی در جلب توجه دیگران دارند، این افراد احتمالا به اختلال شخصیت نمایشی مبتلا هستند. این افراد به شدت از محیط اطراف و دیگران تاثیر می‌گیرند و در تصمیم‌گیری‌های خود به صورت هیجانی و غیرمنطقی عمل می‌کنند. یکی از شگرد‌های این افراد اغواگری و تحریک دیگران به‌ویژه از نظر جنسی است.

نتایج یک نظرسنجی درباره «سنجش میزان رضایتمندی عمومی» که در خرداد ۱۴۰۱ انجام شده است، نشان می‌دهد ۷۵ درصد مردم در سطح زیاد و تا حدی زیاد در زندگی احساس آرامش و آسایش می‌کنند. در این رابطه، ۹۱ درصد در سطح زیاد و تا حدی زیاد از سازگاری و همدلی در خانواده خود رضایت دارند و ۸۰ درصد معتقدند «مردم در کار‌های خیر شرکت کرده و به یکدیگر کمک می‌کنند.» حدود ۷۶ درصد نیز به طور زیاد و تا حدی زیاد معتقدند «مردم در مراسم و مناسبت‌های مذهبی شرکت می‌کنند.» بیش از ۶۵ درصد مردم هم تأکید داشتند مردم در روابط اجتماعی خود با یکدیگر با تحمل و مدارا رفتار می‌کنند و ۷۰ درصد نیز از «تأمین امنیت عمومی» اعلام رضایت کرده‌اند. این نتایج نشان می‌دهد که ایران، همچنان جامعه‌ای پایدار و امیدوار به آینده است، این درحالی است که اگر بنابر صحت نظرسنجی‌های خارجی می‌بود، امروز نمی‌بایست از پایداری و یکپارچگی ایران نشانی باقی مانده باشد.