عبدالحسین خسروپناه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: باید بتوانیم از نظر جمعی استفاده کنیم؛ چراکه مهمترین عامل تمدن‌سازی، پذیرش عقل جمعی است. همه ما بخشی از عقلانیت را در اختیار داریم و عقلانیت جمعی، تمدن‌ساز است.

عبدالحسین خسروپناه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: بنده به عنوان دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی از وضعیت برگزاری کرسی‌های آزاداندیشی راضی نیستم و گله‌مندم.خسروپناه گفت: حتما وضعیت این کرسی‌ها نیاز به اصلاح شود، باید هیأت حمایت از کرسی‌ها تحول کمی از حیث توسعه موضوعی پیدا کند، باید در تمام زمینه‌ها کرسی‌ها برگزار شود، مگر اساتید علوم پایه نظریه ندارد؟ نباید این کرسی‌ها منحصر به علوم انسانی شود، البته در این راستا هم باید توسعه کیفی بدهیم. وی افزود:گفت: امروزه یکی از خلأ‌هایی که به جد با آن مواجه هستیم بحث فناوری‌های نرم اجتماعی است، آنقدر که ما به فناوری‌های سخت و مهندسی توجه داریم به فناوری‌های نرم اجتماعی توجه نداریم،

وظیفه و کارکرد سرویس کرسی های آزاد اندیشی در پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، ورود به حوزه ها و موضوعات چالش برانگیز و شائبه ساز و در عین حال بحث و بررسی و تمرکز روی پارادایم ها و حتی دگراندیشی هاست. افراد کم اطلاع از سایت این پایگاه خبری، ممکن است ملاحظه این گونه بحث ها را بنوعی تضعیف نظام یا همراهی با معاندین تفسیر کنند که برداشتی سخیف ( بر اساس رسالت های عملی و اثباتی در هشت سال فعالیت تخصصی) قلمداد می گردد. گفتگوی شهاب الدین حائری داماد اقای توکلی درباره نقد سیاست های کلی نظام از جمله موارد قابل بحث و بررسی و پذیرش و رد است. گزارش خلاصه شده این نشست به نقل از انصاف نیز، در ادامه آورده شده است.

قرار بود شبکه چهار به‌صورت روزانه، یک برنامه تخصصی با موضوعات متنوع داشته باشد. حوزه حقوق و علوم سیاسی در روز شنبه، حوزه تاریخ یکشنبه‌ها، دوشنبه‌ها فلسفه، سه‌شنبه‌ها دین‌پژوهی و سوره و چهارشنبه‌ها برنامه زاویه باشد. برنامه اصلی که مدیر شبکه پیشنهاد داشت این بود و شیوه هم یک جلسه قبل از اربعین روی آنتن رفت و بقیه برنامه‌ها هم یکی، دو جلسه قبل از اربعین پخش شدند. ادامه برنامه‌ها به اتفاقات اخیر خورد و پیشنهاد شد چند جلسه در شیوه، مدل اجرا را عوض کنیم و حالت مناظره‌تر برویم. ابتدا ذهنیتی برای ماحصل کار نداشتیم، اما مناظره اول که برگزار و استقبال شد دوستان گفتند ادامه دهید.

ایده و برنامه بسیار خوب کرسی های آزاد اندیشی با کارکردهای چندگانه نظریه پردازی، تبیین گری ، جهت دهی توسعه ای و تمدنی ، آسیب شناسی ، گفتمان سازی و مواردی همانند ، در سطوح دانشگاه و حوزه و مراکز تحقیقاتی و اتاق های فکر، برخلاف حرکت بسیار خوب آغازین، در تداوم مسیر با انواع مشکلات و انحرافات روبرو شده و به خاموشی گرایید. سوال اینجاست که علت این غفلت و دور شدگی از چنین طرح خوبی را در چه چیز باید جستجو کنیم؟ گرفتارهای ناشی از سازکار اداری ، ضعف نظریه پردازی یا فضای بسته سیاسی؟اکرم رضایی ثانی خبرنگار روزنامه ایران، مشکلات را با رویکردی سازمانی مورد بررسی قرار داده در حالیکه محور اصلی مشکلات را باید در بد سیاستی ها جهت فضای امنیتی حاکم بر مراکز تولید اندیشه و خرد و محافظه کاری طبیعی صاحب نظران و از آن بیشتر، در تمایلات بالای تمرکزیابی قدرت و کم توجهی به گفتمان سازی( رابطه بین قدرت و شناخت) جستجو کرد. دیگر نکته قابل تاکید، نوع نظامات و منظومه فکری افراد برگزار کننده و اساتید درگیر در کرسی های آزاد اندیشی است. نجریه ثابت کرده است که نگاه اداری یا بعضا ارزشی- سیاسی افراد برگزار کننده مانعی بزرگ در اجرای کرسی های با ماموریت های بنیادین بوده، لدا الزاما برگزاری کرسی ها باید از دست کارشناسان اداری و مدیران دولتی بیرون بیاید. از طرف دیگر، منظومه های فکری سیتمی در تقابل یکدیگر عموما به جدل ختم می ود و تنها صاحب نظران دارای قدرت تفکر شبکه ای، خروجی های مطلوبی در کرسی های آزاد اندیشی ارایه می نمایند.

اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی،به ریاست حجت الاسلام سید ابراهیم رئیسی، ۹ مساله مهم و دارای اولویت فرهنگی و اجتماعی را بررسی و بر مبنای آن راهبرد‌ها و برنامه‌های اقدام را تنظیم و تصویب کردند.

سعید زیباکلام( برادر صادق زیبا کلام) استاد دانشگاه اصولگرا خطاب به رئیس جمهور گفت: جناب آقای رئیسی! برای شما حقیقتا روشن نیست که اصل ۲۷ قانون اساسی دربارۀ تظاهرات و تجمعات سیاسی و صنفی اعتراضی است و هیچ ربطی به طرح و بحث و تضارب آراء و اندیشه‌ها ندارد که بتواند در چارچوب کرسی‌های آزاداندیشی قرار گیرد؟

هشتمین کرسی آزاداندیشی با موضوع «فعالیت ناهماهنگ حوزه‌های روانشناسی و مشاوره غربی و اسلامی؛ علل و موانع رفع» برگزار می‌شود.

عضو هیئت علمی گروه قرآن پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی اظهار کرد: وقتی نقشه راهی مطابق با واقع نداشته باشیم و مرکز و نهادی نباشد که نیاز‌های پژوهشی روز را به جامعه پژوهشگر منتقل کند، همین امر به عاملی برای غیرکاربردی شدن پژوهش‌ها تبدیل می‌شود.

چند روز پیش مدیر محترم حوزه علمیه قم در دیدار با چند نفر از اندیشمندان مسلمانان از کشور‌های دیگر سخنانی با این مضمون که متاسفانه در سده‌های اخیر علوم اجتماعی در ایران با مرکزیت غرب شکل گرفته؛ اما حوزه علمیه قم از نقد و بررسی این علوم غافل نبوده و در محافل و همایش‌های علمی مختلف آن‌ها را به چالش می‌کشد و. را ابراز داشتند. عباس عبدی در نقد این بیانات گفته است که، واقعیت این است که برخلاف نکات مطرح شده ۴۳ سال از انقلابی به نام اسلام گذشته است و در این فاصله دریغ از چند مورد پاسخ فقهی کارآمد به نیاز‌های روز جامعه.

درباره تاثیر برنامه‌های گفت‌وگومحور و چالشی پیش از این نوشتند و نوشتیم و مشخصا اول شهریور سال‌جاری با عنوان «این «سوره»‌ها را حفظ کنید» درباره برنامه سوره شبکه ۴ حرف زدیم. برنامه‌هایی از این‌دست با کمک راویان خوش‌بیان و مطلع، به شناخت صحیح دین و ابعاد و ابهامات آن کمک می‌کند.

برنامه سوره شبکه چهار سیما را می‌توان بعنوان نمادی از برنامه‌های انتقادی چارچوب مدار و روشنگر تلقی نمود. برنامه‌ای که با تکیه بر اشتراکات و با حفظ تحفظات، اقدام به نقد و بررسی افتراقات می‌کند. برنامه‌ای که هرچند سعی شد توسط منافقین و جریانات اپوزیسیونی مورد سو استفاده قرار گیرد، موفق نشدند و این برنامه در سری جدید خود به ماجرای سقفیه خواهد پرداخت.

یکی از آسیب‌ها و تهدیدات جدی در مسیر وحدت حوزه و دانشگاه، تلاش دشمنان برای ایجاد شکاف و حس بی اعتمادی میان مردم و قشرروحانیت است. به عبارتی از آنجا که مبنای هر اتحاد و هم فکری میان دو قشر دانشگاهی و حوزوی، احترام و اعتماد متقابل است، لذا دشمنان باشناخت از این عامل اصلی تلاش خود را برای ضربه زدن به آن متمرکزکرده اند.

جامعه شناس و مدرس دانشگاه عنوان کرد: اسلامی سازی علوم انسانی به ایدئولوژیک شدن منتهی نمی‌شود چرا که در توصیف و تبیین کاملا واقع گرایانه عمل می‌شود.

دکتر حسن عباسی را می‌توان بعنوان یکی از تئوریسین‌های سالم، راهبردنگر و، اما تندروی انقلاب اسلامی در نظر گرفت. بخش زیادی از دغدغه‌ها و آسیب شناسی‌های نامبرده درست است (موضع گیری در مقام آسیب و درک چالش ها)، اما انتقاداتی چند بر حوزه نظریه پردازی (تئوری پردازی‌های توسعه ای) ایشان وارد است. نقد بعدی وارد بر نظرات این سرمایه انسانی کشور در بحث ساختار‌ها و ارتباطات می‌باشد.

۴۰ سال بدون نظریه پیش رفتیم؛ مثل نماز بی‌وضو.

طبعأ آغاز تعلیم و تربیت از خانواده و آموزش و پرورش است و اگر خانواده‌ها بتوانند بستر خانوادگی را، چون یک مدرسه در آورده چونان مدرسه؛ چه دبستان، چه دانشگاه اداره کنند، فرزندان قوی و خوشبختی در هر جامعه به بار خواهند آورد و جامعه خوشبختی خواهند ساخت و کمتر از بدبختی‌های خودساز خواهند نالید.

«چرا باید علوم انسانی بخوانیم؟»؛ این، عنوان پرسشی بود که سارا شریعتی عضو هیأت علمی دانشگاه تهران در پنجمین نشست از سلسله نشست‌های «عصر علوم انسانی» که به همت دبیرستان تخصصی علوم انسانی شرف‌الدین برگزار می‌شود به آن پرداخت.

نظام بهرامی کمیل در متنی با عنوان ملتی که هم خدا را می‌خواهد هم خرما! معتقد است که درآمیختن دوگانه‌های متضاد با یکدیگر، نه تنها کاری از پیش نمی‌برد، بلکه باعث هدر رفت منابع می‌شود. شاید در نگاه اول و تک سطحی، صحبت‌های ایشان درست بنظر برسد، اما ضمن حفظ احترام نویسنده باید گفت که در برخی از حوزه‌ها، با پارادایم‌ها مواجه هستیم و برخورد پارادایمیک نیازمند نظریه پردازی برای راه سوم است. بعنوان مثال برخورد فیزیک نیوتنی با فیزیک کوانتومی، هندسه اقلیدسی با هندسه نااقلیدسی و .... در خصوص ترکیب علم و دین، نیازمند نظریه پردازی در موچ چهارم شناخت بشری هستیم. در خصوص اجماع سیاست و دین، نیازمند نظریه پردازی در فقه پویا و کنار نهادن تدریجی فقه سنتی هستیم و.. اگر اقدامی در خصوص نظریه پردازی و مواجهه پارادایمیک صورت نگیرد، باید حق را به نویسنده متن (نظام بهرامی کمیل) داد و اگر اقدام پارادایمیک و تلاش برای نظریه پردازی صورت گیرد، با نوعی جهش توسعه‌ای و تمدنی مواجه خواهیم شد. بحث کرسی‌های نظریه پردازی مورد تاکید مقام معظم رهبری نیز با همین دیدگاه توصیه شده است.

دکتر محمدعلی عبداللهی، استاد فلسفه دانشگاه تهران، در یادداشتی به بهانه‌ی انتشار خبر اخراج یک استاد دانشگاه نوشت:محیط‌های علمیِ ما به‌خصوص دانشگاه از این معضل آسیب‌های بسیاری دیده‌اند. وقتِ آن رسیده است که به صورت جدّی و البته دقیق و درست به این معضل پرداخته شود. نگارنده به درستی و نادرستی این خبر و در صورت درستی به روا بودن و ناروا بودن آن کاری ندارد بلکه این خبر را بهانه کرده است تا از نسبتِ آکادمی و سیاست پرسش کند.