تدابیری مهیا شده بود که از فردا همان روز سالن بزرگ 12 هزار نفری در خیابان جویبار مجموعه ورزشی شهدای 18 دی مرحوم داراب طی مراسمی با حضور مرد اول ورزش کشور ، دو نماینده ساری که در حال حاضر به رحمت ایزدی پیوستند ، مدیرکل ، فرماندار ، امام جمعه و سایر رجال سیاسی استان کلنگ احداث را به دست مبارک همگان بر زمین زده شد بلافاصله قبض های کمک های مردمی پخش شد و گاو و گوسفند و شتر و ... قربانی کردند طی 36 سال انواع مانورهای تبلیغاتی ، نصب تراکت و بنر و گزارشاتی هم به مردم داده شد بعدها صدها نامه با دهها امضانء از سوی استانداران ، نمایندگان ، فرمانداران و مدیران کل به مسئولین کشور ارسال شد تا به امروز حتی یک آجر هم روی آجر قرار داده نشد ؛ قابل تأمل اینکه بسیاری از حاضرین آن مراسم به رحمت ایزدی پیوستند اما از احداث آن سالن هیچ خبری نشد .

البته بنده اینگونه مانورهای بی عمل را در احداث اماکن ورزشی در شهرستان ساری بسیار ملاحظه و از نظر گذرانده ام که برای نمونه از احداث سالن سرپوشیده در شهرک سپاه بلوار کشاورز–احداث استخر شنا در خیابان وصال شیرازی–احداث سالن ورزشی در بلوار امیرمازندرانی–احداث میدان تیروکمان در بلوار دریا یاد کنم و براستی تا به کی ورزش ساری باید تا این حد مظلوم واقع شود در سویی دیگر احداث سالن سرپوشیده سید رسول حسینی نیز به زمان رژیم سابق برمی گردد و این مکان ورزشی جوابگوی خیل عظیم تماشاگران و علاقمندان به ورزش نیست ، از مخروبه ای به نام ورزشگاه شهید متقی در بافت مرکزی شهر و بی توجهی محض مسئولین امر به آن نیز حرفی نمی زنیم تا بیش از این کام برخی ها تلخ نشود اما همواره واقعیت ها تلخ است و مدیران ما تنها شعار می دهند.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از وبسایت مازند نومه ، تاریخ انتشار 28 مهر 1394،کد مطلب - www.mazandnume.com