شیخ احمد کافی فرزند میرزا محمد در جمعه ۱ خرداد ۱۳۱۵ش برابر با ۱ ربیع‌الاول ۱۳۵۵ق در مشهد زاده شد.[۱] وی پس از پایان دروس مقدمات و ادبیات عرب حوزوی، به وعظ و خطابه می‌پرداخت. در حدود پانزده سالگی در شب‌های جمعه برای زائران حرم امام رضا(ع)دعای کمیل می‌خواند.[۲][۳] وی ۳۰ بار در راهپیمایی اربعین از نجف تا کربلا شرکت کرد.[۴]

کافی در ۲۳ سالگی با دختر سید حسین شاهرودی ازدواج کرد.[۵]

احمد کافی چند ماه پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، پس از توقف در شیروان و اقامه نماز صبح در جمعه ۵۷/۴/۳۰ برابر با نیمه شعبان ۱۳۹۸ق، در چند کیلومتری مشهد در تصادف رانندگی کشته شد که برخی آن را مشکوک دانسته‌اند. جنازه وی به صحن حرم امام رضا(ع) آورده شده و پس از آنکه سید عبدالله شیرازی بر آن نماز گزارد، به تهران منتقل شد و پس از مراسم در مهدیه تهران مجددا جنازه به مشهد انتقال یافت و در خواجه ربیع دفن شد. در پی این ماجرا در قم، اصفهان، کاشان و برخی از شهرهای دیگر تظاهراتی برپا شد.[۶][۷]

شیخ احمد کافی در ۱۳۳۳ش. برای فراگیری علوم دینی رهسپار نجف شد و در مدرسه طیب زیر نظر اساتیدی چون آیت الله خویی، سید اسدلله مدنی، حسین راستی کاشانی و سید مرتضی فیروزآبادی به تحصیل علوم دینی پرداخت.[۸] وی از طرف مدنی تبریزی مأمور خواندن دعای کمیل در صحن حرم امام حسین(ع) و دعای ندبه در مدرسه طیب بود.[۹]

وی از علمایی همچون امام خمینی، ابوالقاسم خوئی و محمدرضا گلپایگانی اجازه در امور حسبیه داشت.[۱۰]

او در ۱۳۴۳ شمسی به تهران عزیمت کرد و به تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان و نیز مراسم دعای کمیل و دعای ندبه پرداخت.[۱۱]

از آن پس برای تبلیغ به اکثر نقاط ایران مسافرت می‌کرد و با استقبال مردم روبرو می‌شد.[۱۲]

کافی در سفرهایی که به مکه و مدینه داشت، بارها از حریم ولایت خاندان پیامبر(ص)، به ویژه امام علی(ع)، در مقابل وهابیان، دفاع کرد.[۱۳]

از شیخ احمد کافی آثار نوشتاری بر جای نمانده است، بسیاری سخنرانی‌های او پس از مرگش، در قالب کتاب و لوح فشرده گردآوری شده است که برخی از آنها عبارتند از:

• ساخت مهدیه تهران[۱۵]
• ساخت درمانگاه
• کمک به نیازمندان
• ایجاد صندوق قرض الحسنه.[۱۶]

تأسیس حوزه علمیه، ساخت مسجد، مدرسه و حمام در ایلام، ساخت و بازسازی چندین حمام، مدرسه و مسجد در دیگر شهرهای استان ایلام و روستاهای اطراف از جمله خدمات وی در زمان تبعید است[۱۷] وی در شهرهای مختلف، بنای ۷۲ مهدیه را با کمک اهالی پی‌ریزی کرد. او حتی در عربستان نیز، که هر سال برای حج به آن جا می‌رفت، فعالیت داشت؛ احداث بناهای مختلف مسجد، مدرسه و چاه‌های آب از جمله این موارد است.[۱۸]

در دوره پهلوی، نام بردن از امام خمینی جرم محسوب می‌شد، اما کافی در مجامع عمومی از او به بزرگی یاد می‌کرد.[۱۹] احمد کافی به دلیل سخنرانی‌هایش گاهی احضار و بازداشت می‌شد. وی برای مدت دو سال به ایلام تبعید شد.[۲۰

امام خمینی، آیت الله میلانی و آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی بارها شیخ احمد کافی را با عبارت‌های گوناگونی مورد توجه قرار دادند[۲۱]، از جمله آیت الله مرعشی نجفی می‌گفت:

• منبع مقاله؛ شیعه نیوز؛ یادی از شیخ احمد کافی بنیان‌گذار مهدیه تهران، ۲۷ تیر ۱۳۸۹
• مهدی کافی، کافی چهره ماندگار، ۱۳۸۸. تهران. نشر اسوه.
• «بانک سخنرانی‌های شیخ احمد کافی» تاریخ بازدید: ۲۴مهر ۱۳۹۷ش.