شعارسال: فرقی نمی‌کند تابستان باشد یا زمستان، این روزها زمین‌های «سابله» تاب کشت ندارند و تا چشم می‌بیند زمین‌های خالی وجود دارد. ساختمان‌های خالی، مدرسه متروکه و تارهایی که حتی به اندک نخل‌ها بسته‌اند نشان از مهاجرت مردم «سابله» به شهرهای همجوار هستند. سابله در 90 کیلومتری اهواز و از روستاهای بخش بستان از شهر دشت آزادگان است.

پذیرایی از زائران امام حسین(ع) دارا و ندار نمی‌شناسد؛ در «سابله» همه پای کار آمدند و کسی از نداری حرفی نمی‌زند. این روستای کوچک در جنوب «بستان» امسال محلی برای استقبال از زائران اربعین شده است. ابو مختار به نمایندگی از «عشیره آلبوحمادی» موکب عشق برپا کرده است. از روستا که می‌پرسیم راضی نمی‌شود از نداری‌ها و کم و کاستی‌ها بگوید اما اصرار ما جواب داد و به داخل روستا رفتیم.

*مهاجرت 250 خانواده در 10 سال گذشته

ابومختار می‌گوید: 10 سال پیش حدود 350 خانوار در سابله زندگی می‌کردند اما کم‌کم اوضاع خشکسالی و نبود زهکش برای زمین‌های کشاورزی برخی از خانواده‌ها را وادار به مهاجرت کرد و حالا فقط 95 خانوار در اینجا مانده‌اند.

وی می‌افزاید: مشکل اصلی مردم در این مناطق زهکش است و اگر زهکش برای زمین‌های کشاورزی احداث شود می‌توان 500 هکتار از زمین‌های کشاورزی مردم را احیا کرد.

او معتقد است که مردم دیگر زندگی جذاب روستایی را اینجا ندارند گرچه آب و زمین وجود دارد اما نبود جذابیت و موانع ایجاد شده از سوی دولت سبب شده که مردم در همان زندگی شهری بمانند. مردم ترجیح می‌دهند زمین‌ها و خانه‌هایشان را بفروشند و در حاشیه‌های اهواز و یا سوسنگرد بمانند و زندگی خود را بچرخانند.

*مهاجرت روستاییان عاملی برای عقب ماندگی روستا و توسعه نیافتگی شهر

یک کارشناس مسائل اجتماعی می‌گوید: مهاجرت از روستا به شهر سبب آسیب به چرخه غذایی و البته عاملی برای عقب ماندگی روستا و توسعه نیافتگی شهر می‌شود چرا که روستای متروک، از خدمات محروم می‌شود و گسترش شهر بدون برنامه جامع سبب کاهش خدمات به مردم می‌شود.

عبدالرضا محسنی می‌افزاید: متأسفانه بسیاری از روستانشینان به هنگام مهاجرت نتوانستند در شهر موفق باشند و کاری مناسب پیدا کنند برای همین به شغل‌هایی مانند راننده تاکسی و یا حمل بار با ماشین‌های سنگین روی اوردند و این کارها چون تولیدی نیست، طبیعتاً نتوانسته زندگی انها را از جنبه‌های مختلف تأمین کند.

*هجرت از کشاورزی به گردشگری

وی خالی شدن روستاها، کاهش تولیدات کشاورزی، افزایش مواد غذایی ناسالم را از دیگر مشکلات مهاجرت روستاییان به شهر دانست و عنوان می‌کند: وقتی تعداد خانوارهای روستایی در یک روستا کاهش پیدا می‌کنند ادارات و سازمان‌ها به دلیل نبود حدنصاب جمعیت از ارائه خدمات به آنها اجتناب می‌کنند و به همین دلیل بعد از مدتی روستا به انزوایی کاذب فرو می‌رود.

این کارشناس مسائل اجتماعی بیان می‌کند: روستای «سابله» در نزدیکی مرز چذابه قرار دارد و در دوران جنگ در ان منطقه رشادت‌های زیادی صورت گرفته است؛ اگر دولت نمی‌تواند زمین‌های کشاورزی آن منطقه را احیا کند می‌تواند از جنبه گردشگری برای مردم جذبه ایجاد کند.

وی می‌گوید: می‌توان زمین‌های کشاورزی که قابلیت احیا ندارند را به موزه‌های مردم شناسی و جنگ تبدیل کرد و حتی مضیف‌هایی برای پذیرایی از زائران اربعین و راهیان نور ایجاد کرد.

محسنی عنوان می‌کند: این منطقه یک ماه در سال به دلیل پذیرایی از زائران اربعین پذیرای مردم از دیگر نقاط است و در 5 ماهه پایانی سال منطقه سرسبزی است و با اتکا به این توانایی می‌توان جنبه گردشگری و کشاورزی آن را احیا کرد.

وی می‌افزاید: احیای این منطقه به غیر از بازگرداندن خانوارهای مهاجر می‌‎تواند منجر به ایجاد شغل‌های جانبی مانند مرغداری‌های صنعتی، گلخانه، باغداری و محصولات دیگر می‌شود وبا توجه به نزدیکی به مرز عراق می‌تواند از دروازه‌های صادرات ما به کشورهای همسایه باشد.

تمرکزگرایی در موضوعات متفاوت مسئولان را از نگاه‌های توسعه‌ای به مناطق بکر بازداشته است. در یک دهه گذشته 60 درصد اهالی «سابله» از منطقه خود کوچ کرده‌اند و اگر این روند ادامه یابد، یکی از بزرگ‌ترین روستاهای خوزستان از بین می‌رود. روستایی که می‌تواند به غیر از جاذبه‌های گردشگری یکی از دروازه‌های صادرات، تولید محصولات کشاورزی و مانعی برای جلوگیری از گسترش کانون‌های گرد و خاک کشور باشد.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از سایت رهیاب، تاریخ انتشار: 19آبان1395، کدخبر: 119734: www.rahyabnews.com