شعارسال: حجت‌الاسلام والمسلمین بهرام دلیر با بیان این‌که «در کتاب‌های دینی به نوشتن وصیت نامه اشاره شده است» اظهار کرد: ما در وصیت سه رکن داریم رکن اول موصی ( وصیت کننده) دوم کسی که وصیت برای او نوشته می‌شود و سومین فرد مجری وصیت است.

وی یادآور شد: کسی که طلبکار و بدهکار است و یا از نظر شرعی نماز و روزه قضا و یا حقی بر گردن او است، لازم دارد که تعیین کند پس از او چه کسی در رابطه با حق و حقوق او می‌تواند اقداماتی را انجام دهد.

این مدرس خارج فقه و اصول یادآور شد: اگر فرد وصیت نکند و فرزند صغیری داشته باشد سایرین نمی‌توانند از مال او استفاده کنند چرا که ممکن است با خود فکر کنند که حق طفل صغیر ضایع می‌شود ولی اگر وصیت لازم را برای اطرافیان خود داشته باشد دیگر به این مشکل بر نمی‌خورند. افراد می‌توانند یک سوم مال خود را وصیت کنند، آن هم در اوج سلامتی روح و روان و این امر برای افرادی که مکلف شده‌اند بسیار پسندیده است.

دلیر تصریح کرد: گاهی وصیت نامه می‌تواند به صورت اخلاقی تنظیم شود، یعنی فرد در وصیت نامه خود به اعمال عبادی بپردازد. معمولا این گونه وصیت‌ها اثربخشی بیشتری دارد چرا که بازماندگان بعد از اینکه بزرگی از بینشان می‌رود بیشتر به حرف‌ها و سخنان او فکر و عمل می‌کنند. مثلا می‌تواند در وصیت نامه بازماندگان را به نماز اول وقت، راستگویی، انصاف، عدالت و یا هر عمل صالح دیگری دعوت کنند.

وی گفت: فرد باید در وصیت نامه خود جانب انصاف و عدالت را رعایت کند و برای اموال منقول و غیرمنقول خود بهتر است پیش از مرگ وصیت نامه تنظیم کند. در فقه اسلامی بارها تاکید شده است که بهتر است افراد مکلف وصیت نامه داشته باشند.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری ایسنا، تاریخ انتشار خبر 12 بهمن 1394، کدمطلب: 94111207299، www.isna.ir