پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

یک چیزی را مردم در ظاهر می‌بینند که فی‌المثل فلان مجری روی آنتن نیست. متاسفانه در صداوسیما به‌ویژه در تلویزیون، وقتی یک مجری برنامه دارد و بعد از مدتی نیست سازمان آن اهتمام را ندارد، ساماندهی کند که بداند این آقا یا خانم مجری به چه علت نبوده است.

علی ربیعی گفت: انقلاب قطاری نیست که در هر ایستگاه آن کسی را پیاده کنند، برعکس، روح انقلاب، تجلی‌گر معنای "همه باهم" بوده است، دعایی در این مفهوم انقلاب که برخی قصد خدشه‌دار کردن آن را دارند تا آخرین روز‌های حیات، به مشی انقلابی وفادار ماند یعنی قلبی مهربان و روحی بزرگ داشت برای باهم بودگی همه. "همه باهم". روزنامه اطلاعات را تبدیل به یک "باهمستان "کرده بود

یکی از میراث های فرهنگ ایرانی و سنتِ اسلامی؛ باورهای مشترکِ دینیِ ماوراء اندیش است.

خبر‌های خوبی از بارش (هرچند مقطعی و موردی) به گوش می‌رسد. خدایا به بزرگی اسمت، به رحمت فراگیر و عامت، به خیر خاصت و عنایاتی که برای خوبان درگاهت در نظر داری، به حمد و سپاسی که لایق درگاه تو است، به پرورانندگی دو عالم به دست تو، به روزی که قرار است در پیشگاه تو حساب کشی شویم، به خوف و رجا ما در ارتباط با تو و پناهندگی مان به دامانت برای رفع حوائج، به آرزوی راه یابی مان به راه راست که وعده دریافت خیر و برکت در آن داده شده و .... اشتباهات یک مشت مدیر دولتی بعضا آلوده و حریص را به پای ما مگذار و به سیاه کاری آنان عذاب مان مکن. همان‌هایی که بعضا مورد غضب تو هستند و شاید رهایشان کرده‌ای و در دسته گمراهان قرارشان داده‌ای. خدایا مردمان این اب و خاک برای آرمان‌ها و ارزش‌های دینی- تمدنی شان خون و عرق ریخته و زجر و زحمت تحمل کرده اند. بخاطر نادانی‌های برخی از کارگزاران نامناسب دولتی، حضور برخی از منافقان، کم توجهی ما در امر به معروف و نهی از منکر و عافیت طلبی منجر به دوری از مسئولیت پذیری، توفیق بالندگی و اتصال به آرمانشهر با حضور بنده صالح ات مهدی را از ما سلب نکن. خدایا، تو را به ذره - ذره و قطره- قطره باران سوگند می‌دهیم مردم این کشور را دچار خشکسالی و زحمت رزق نکن. فقر، ایمان و فرهنگ ما را نشانه رفته است، از جانب خود بر ما منت گذار و بر شایستگی‌های خودت و نه حد و اندازه و حق ما، خشکی و خشکسالی را از ما دور کن (اگر شما هم پسندید، با دل شکسته تان و پس از صلوات بر نبی مکرم اسلام، آمین بگویید).

نهاد نمازجمعه در ذات خود اهمیت دارد؛ در تجربه تاریخی و اجتماعی ما و در سال‌های اول انقلاب هم اهمیتی داشت که امروز ندارد. این فقدان جایگاه نمازجمعه تنها معلول رتوریک ائمه‌جمعه امروز نیست. اگر امام‌جمعه شهر «الف» فن خطابه ندارد امام‌جمعه شهر «ب» شاید داشته باشد، اما ما با یک مساله عمومی روبه‌رو هستیم. فکر می‌کنم تنزل جایگاه نمازجمعه قابل‌پژوهش باشد.

مثل همه سازمان‌ها و کارخانه‌ها که روابط‌عمومی دارند، صداوسیما هم در جانمایی کلان، به‌عنوان روابط‌عمومی نظام تعریف شده است. این حرف فراتر از نقد عملکرد صداوسیما و نقد مدیران و روسای صداوسیماست و درنتیجه انتظار تحول در این لایه، با تغییر روسای این سازمان، انتظار بعیدی است.

دیدگاه‌های پوپر در سال‌های بعد از انقلاب اسلامی از سوی دو طیف فکری مورد انتقاد جدی قرار گرفت. نخست متفکرین شیعه که نفی اتوپیا و ترسیم جامعه ایده‌آل از سوی پوپر را با نفی مهدویت و ظهور منجی عالم بشریت، یکسان تلقی می‌کردند و دوم هایدگریست‌های ایرانی نظیر احمد فردید و رضاداوری اردکانی که تفکر پوپر را دفاعیه‌ای جانبدارانه از سرمایه‌داری و لیبرال دموکراسی حاکم بر کشور‌های غربی می‌دانستند.

دفتر نخست درآمدی بر فهم تمدنی قرآن به اهتمام پژوهشکده مطالعات تمدنی و اجتماعی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی امسال منتشر می‌شود.

آرمان‌شهر، مفهومی کهن است، اما امیدِ به کشف یا ساختِ آن، همچنان برای انسان امروز زنده مانده. یافتِ جلوه‌های گونه‌گونِ گرایش آدمیان به آرمان‌شهر، از دوران باستان تا امروز، مطالعه‌ای مفصّل در حوزه‌هایی گونه‌گون می‌طلبد که محقق ۸۱ ساله آمریکایی، به‌خوبی از عهده‌اش برآمده و می‌گوید: شگفت اینکه آرمانشهر گرایانِ رسیده به قدرت سیاسی، عموماً ویران‌شهر ساختند.

در جلسه شورای اسلامی شهر شلمان که در سالن اجتماعات شورای این شهر برگزار شد با اکثریت آرا «دکتر مهدی حنفی کومله» به عنوان شهردار جدید شهر شلمان انتخاب شد.

از جمله واژگان ابداعی داریوش آشوری می‌توان به «گفتمان»، «همه پرسی»، « آرمانشهر »، «رهیافت»، «درس گفتار»، «هرز نگاری» و ... اشاره کرد.

ایده اتوپیای افلاطون بعد‌ها در فلسفه اسلامی مورد توجه قرار گرفت و فارابی هم به آن پرداخت و فارغ از آن، آرمانشهر افلاطون بعد‌ها زمینه ساز شکل‌گیری ساختار اجتماعی برخی کشور‌ها به خصوص در قرن بیستم شد. اینکه «ناکجا آباد» افلاطون برای ما هم سرزمینی آرمانی باشدیا نه، به آرمان‌ها و ارزش‌های هر فرد برمی‌گردد. چیزی که در اینجا قابل توجه است، اثر‌گذاری این ایده بر جوامع مابعد آن است، برخی حکومت‌های دینی از آن به عنوان الگو استفاده کردند حال آنکه در مواردی کارآمد نبود و تاثیری مخرب در برخی ابعاد از خود به جای گذاشت.

سانسور و توقیف، مهلک‌ترین و سمی‌ترین کلمه برای هر نویسنده و هنرمند در هر کجای دنیا است. این دو کلمه از ابتدا تا امروز با بشر بوده است. دان سووا و نیکلاس کارولایدز در «کتاب‌های ممنوع» سرگذشت رمان‌های ممنوع‌شده در آمریکا و جهان را بررسی می‌کنند

گالری امپتی اسپیس در نیویرک از امروز مهمان نمایشگاهی از مجموعه آثار دو هنرمند ایرانی است.

شکرخدا گودرزی در یادداشت زیر به بحث استفاده سیاست از هنر و هنرمند اشاره کرده و در این‌باره نوشته است: اهل سیاست که می‌توانند زندگی مردم را در دست بگیرند خود هنرمندان قابلی هستند و گاه، هنرِ اهل سیاست این است، که از هر بازیگری بازیگرترند، می‌توانند موقعیت‌های مختلف را به خوبی درک کنند، بحران را تشخیص بدهند، به نحوی عمل کنند که طرف مقابل خودشان را متقاعد کنند، فریب بدهند، مظلوم نمایی کنند، مقابله کنند، ادای انسان‌های شریف را در بیاورند.

نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه تمایل شدید مسئولان به مناظره منازعه‌گونه به جای حق‌جویی را از نشانه‌های ضعف در حکمرانی اخلاق دانست و گفت: اگر اخلاق حاکم باشد هدف مناظره به روشن شدن حقیقت تبدیل می‌شود نه اینکه میدانی برای تخریب دیگری تصور شود لذا مسئولان برای تحقق حکمرانی اخلاقی باید برهان‌پذیری را تمرین کنند.

از شاخص‌های پازل ظهور، تشکیل انقلاب زمینه‌ساز ظهور و آغاز قدرتمندی جبهه حق؛ استقرار یهود صهیونیست در فلسطین نماد افساد جبهه شیطان؛ فتنه شام و جنگ سوریه صحنه نبرد تمدنی جبهه حق و باطل است و .... . از منظر برون دینی ، دو برداشت از این روایات قابل استخراج است. اول اینکه اعتقادات خاص منجر به خلق امکان و وقوع رویدادهایی تعیین شده می شود و نوع گرایشات و رفتارهای ایرانیان و دولت های حاکم بر آن را باید بر این قاعده تحلیل نمود. دوم اینکه، دشمن خارجی ایرانیان، با شبیه سازی رویدادها ، قصد ایجاد انحراف در برنامه های ایرانیان و تضعیف این کشور را دارد. در منظر درون دینی، نوعی وحدت نظر داخلی و افزایش تاب آوری، از مسلمات توجه به بحث ظهور است.

کتاب «امید در آستانگی» نخستین کتابی است که آیین زیارت را در مسیحیت و اسلام شیعی به طور تطبیقی مورد مطالعه قرار داده است. ویژگی این کتاب این است که با بهره گیری از نظریات مطرح در زمینه فلسفه علوم اجتماعی و انسان‌شناسی در پی یافتن روشی برای تحلیل پدیده زیارت و مفهوم امام بوده است. کتاب از نظریات گوناگون همچون؛ هتروتوپیای میشل فوکو، آستانگی ویکتور ترنر، و کاریزمای وبر بهره برده است. نویسنده با ابداع مفهوم لیمینوتوپیا مفهومی نو را در باب هویت زیارت با نظر به مفهوم اتوپیا ابداع کرده است.

فعالان دانشجویی معتقدند اقدامات معاونت فرهنگی وزارت علوم به نفع اقلیتی خاص در نشریات دانشجویی، منجر به کاهش ۲۷۰ درصدی مشارکت نشریات دانشجویی در انتخابات امسال نسبت به سال گذشته شده است.