پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

زوج‌هایی که قصد طلاق توافقی دارند، طبق بخش‌نامه‌های قوه قضائیه باید در جلسات مشاوره دادگاه شرکت کنند و بعد از سپری‌کردن این جلسات، پرونده جدایی زوجین پیش می‌رود؛ در‌حالی‌که بسیاری از زوج‌ها، مخصوصا زنان، از نتیجه این جلسات مشاوره رضایت نداشته و مدعی هستند که علاوه بر زیر پا‌ گذاشته شدن بی‌طرفی در جلسات و ناکارآمدی این مشاوره‌ها، با اصرار بر آشتی زن و مرد، آن را عاملی برای طولانی‌تر‌شدن پروسه طلاق و افزایش تنش می‌دانند؛ موضوعی که متخصصان حوزه روان‌شناسی و حقوقی هم در گفت‌وگو با رسانه،مواردی از آن را تأیید می‌کنند.سوال اینجاست که ایا زمان بازنگری و به روز رسانی فرآیندها، ساختارها ، الگوهای مورد استفاده و آسیب شناسی های بنیادین ، فرا نرسیده است؟

آمار تصادفات جاده ای در ایران خصوصا در تعطیلات نوروزی و پیک های مسافرتی به مرزهای فاجعه نزدیک است. آمار ۱۵ ساله تصادفات جاده ای کشور، معادل کل تلفات انسانی در جنگ تحمیلی بوده و آمار ضررهای مادی آن معادل ۷-۱۰ کل تولید ملی است. در فرآیند مقصریابی ، انگشت اتهام به سمت رانندگان پرخطر و رانندگی نامناسب قرار گرفته و پلیس راه و راهور، بشکلی عامدانه و غیرعامدانه ، چشم خود را بر شرایط غیراستاندارد خودروهای تولید داخل و وضعیت جاده ها ، می بندد و حتی در وضعیتی فاجعه بارتر بجای ایفای وظایف ذاتی خود در دو حوزه راهنمایی و رانندگی، بعضا خود را مشغول در جریمه کردن متخلفان نموده و شاید کیف هم کند. سوال اینجاست که چرا با وجود اتهاماتی نظیر قصور، تقصیر، ترک فعل و اهمال قابل اثبات در این نیرو ، دادستان نظامی و سازمان بازرسی کل کشور، سکوت در پیش گرفته و خاموش هستند؟ آیا یک جای کار نمی لنگد؟ ما این سوال را از شخص رئیس محترم قوه قضائیه جناب آقای محسنی ازه ای می پرسیم و انتظار داریم، کما فی السابق که عنایات خاصی به این رسانه داشته اند، پاسخگویی آشکار و بدور از هرگونه توجیه داشته باشند. ضمنا صراحتا عرض می شود که ارایه این نقد، در معنای نادیده گرفتن زحمات کادر فعال در پلیس راهنمایی و رانندگی نبوده و هیچ قصدی هم برای تضعیف جایگاه فرمانده جدید این نیرو وجود ندارد. چنانچه عقبه این پایگاه خبری بررسی شود مشخص می گردد که شدیدترین نقدها را متوجه سردار هادیانفر کردیم و در موقع خداحافظی ایشان از سمت قبلی، به احترام شان ایستادیم. تلاش برای تامین منافع ملی ، جای تعارف و مماشات برای هیچ مقامی باقی نمی گذارد.

حجت الاسلام احمد حیدری با نگاهی انتقادی اقدام به تحلیل برخی واکنش‌ها به مشارکت ۴۱ درصدی در انتخابات مجلس دوازدهم کرده است. همچنین علی باقری در ارتباط با اعداد و ارقام مربوط به مشارکت در انتخابات اخیر و تحلیل‌ و برداشت‌های آمار ارائه شده در این زمینه، نکاتی را متذکر شده است. هرچند نگاه جریان اصلاحات به انتخابات نگاهی در طیف ناراستی آمار تا نقد رویه ارایه امار است، اما همین نگاه هم می تواند تاکیدات و حساسیت های خاصی را برای تقویت مشارکت ،آسیب شناسی مشارکت ، راهکارهای ارتقا مشارکت و افزایش سرمایه اجتماعی، در بر داشته باشد. در ادامه بحث، بشکلی تلفیقی اقدام به ارایه نظرات این دو منتقد با گرایشات اصلاحاتی می گردد.

از دوره سلطانی فر که بحث واگذاری و خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس مطرح بود، گفتیم که کسی این دو تا تیم را گردن نخواهد گرفت. در دوره رئیس سازمان خصوصی سازی قبلی، گفتیم که سهام این دو تیم را مردم نمی‌خرند. الان هم می‌گوییم که کلا به بخش خصوصی واگذار کنید و بخش دولتی نباید تیم داری کند. حتی ممانعت قانونی در این خصوص هم وجود دارد. این وضعیت، سید صولت مرتضوی، ادعای کمک کردن دارد؟ بنده خدا در جریان نیست که چند وقت پیش، تامین اجتماعی قصد حراج دفتر یکی از این تیم‌ها را داشت. به سید صولت هم مشفقانه عرض می‌کنیم، بیل زن هستی، باغچه وزارت خودت را بیل بزن و وضع معاونت امور تعاون و تامین اجتماعی، پا در هواست. خودت هم بهتر از ما می‌دانی از چه چیزی صحبت می‌کنیم.

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجبار ی متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

ایرج رهبر (انبوه ساز) در خصوص شیوه‌های ساخت یک میلیون مسکن در سال می‌گوید که کشور از نظر مصالح (با تاکید بر آهن و سیمان) پتانسیل لازم برای ساخت مسکن را دارد. ۳۰ میلیون تن فولاد تولید می‌کنیم و حدود ۱۵ میلیون تن فولاد برای یک میلیون مسکن لازم است. از حدود ۷۰ میلیون تن سیمان تولیدی، حدود ۴۵ میلیون تن برای ساخت یک میلیون مسکن لازم است. مشکل ما در تامین زمین، تیپیک قرارداد با دولت، آورده مالی توسط متقاضیان و بانک‌ها و مواردی همانند است. با مشارکت دادن بخش خصوصی، می‌توان ساخت یک میلیون مسکن ملی در سال را تحقق بخشید. بنظر می‌رسد که کشور با نوعی مدیریت سلیقه‌ای (بخوانید عجوج و مجوج مدیریتی) در بحث ساخت مسکن ملی مواجه است. مدیریت متمرکز و اجرای غیر متمرکز با تکیه بر توان بخش خصوصی، به راحتی می‌تواند رافع مشکل باشد. شاید با اعطای امتیازات مربوط به ساخت واحد‌های تجاری، فروش و واگذاری زمین به نرخی عادلانه به سازندگان (علاوه بر سهم ان‌ها در ساخت مسکن ملی) بتوان تا حدی، بخش خصوصی را متمایل به مشارکت در ساخت و تامین یک میلیون واحد مسکن ملی در سال نمود.

کیهان نوشت: اگر از اکثر کسانی را که در روی زمین هستند، اطاعت کنی تو را از راه خدا گمراه می‌کنند و ... . این روایت کیهان از قرآن مجید، روایتی کاملا درست است اما تنها بخشی از حقیقت بیان شده و بخش دوم قلب گردیده است. بررسی قرآن نشان می دهد که بسیاری از آیات ، اعتبار رأى اکثریت برای کشف حقیقت را رد نموده و مناسب نمی دانند. اما این تاکید و رد کردن به معنای حق تعیین سرنوشت نبوده و براى اعتبار رأى اکثریت جهت حق تعیین سرنوشت، مى ‏توان به آیات فراوانى استدلال کرد که در آن‏ها از هر گونه زور و اجبار مردم بر پذیرش حق، نهى شده و این آیات، بر آزادى اراده انسان‏ ها و حق تعیین سرنوشت آن‏ها دلالت التزامى دارند. در برداشتی کلی می توان بیان داشت که نظر کیهان در بحث شناخت حقیقت و عدم تابعیت آن از رای اکثریت درست است، اما هیچ مبنایی برای حق سرنوشت نیست.

سقف قرارداد‌های موقت در بهمن‌ماه سال ۹۸ به‌مدت ۴ سال تعیین شد. ازآن‌جا که قرار شد حداکثر مدت موقت از تاریخ ابلاغ آن تصویب‌نامه محاسبه شود، در نتیجه بهمن ماه امسال ۱۴۰۲ تمام کسانی که به‌مدت ۴ سال در کار موقت حضور داشتند باید قراردادشان به قرارداد دائم تبدیل شود. این در حالی است که شنیده می‌شود، برخی از کارفرما‌ها با عدم رد لیست بیمه برای یک ماه و طی فرآیند اخراج کارگر و جذب مجدد او در ماه بعد، قصد دور زدن این مصوبه را دارند. همچنین برخی از تحلیل گران می‌پرسند که منظور دولت از اجبار تبدیل وضعیت و تحمیل کارگر بر کارفرما چه بوده است؟ سنگی که در چاهی انداخته شده و صد‌ها عاقل باید تاوان اشتباهات گذشته را بدهند.

دکتر فتح‌اله آقاسی زاده و سعید غلامی نتاج امیری، محققانی هستند که پیش از این کتاب ”هفتاد سال برنامه‌ریزی توسعه در ایران: آسیب‌ها و چالش‌ها” را به جامعه برنامه‌ریزی ایران تقدیم کرده‌اند.پس از این تجربه تالیفی، بر مؤلفه مدیریت در ایران تمرکز نموده و مایلند این گزاره را به حکمرانان منتقل کنند که مدیریت بسیار مهم بوده و راه توسعه ایران از مسیر اصلاح نظام اداری و مدیریتی خواهد گذشت .آنچه که این دو محقق در قالب ”مدیریت ایرانیان” آن را توصیف و صورت‌بندی نموده‌اند، نشان می‌دهد که مدیریت امروزی ایرانیان، عموماً در تضاد با آموزه‌های جهانی مدیریت و موازین جهان‌شمول مدیریت است.حقیقت این است که در میدان واقعیت و عمل، همه چیز وابسته به موقعیت، اکنون، و وابسته به بالادستان و نظام تشخیص سکاندار اصلی سازمان است. گاه در انتصاب مدیر، تخصص مبنا می‌شود، گاه روابط و اعتماد مبنا قرار می‌گیرد. گاه توصیه‌ها و امر و نهی‌های منابع قدرت ملاک هست، گاه تصادفی و از سر اجبار و اکراه انتصابی صورت می‌پذیرد و گاه دهها مبنا و معیار دیگر خود را تحمیل می‌کنند و.... . گروهی از منتقدان، صحبت های آقاسی زاده را در قالب نوعی نقد اصلاحی تفسیر کرده اند و گروهی دیگر، آن را بستری برای به یادمانی منجر به انتصابات. هرچه باشد بخش زیادی از این نقدها ، نقدهای درستی است که ما را از محفل گرایی بجای مدیریت ورزی، دور کرده و اصلاحاتی برای کارآمدی سازمانی کشور توصیه می کند.

زندگی ملالت‌بار است. روزها و شب‌های تکراری ما را در چنگال خودشان می‌فشارند و سیاهی فضای ذهنمان را پر می‌کند. انسان‌ها از ملال متنفرند، حتی حاضرند درد بکشند، به‌شرط اینکه از ملال نجات پیدا کنند. اگر به نقطه‌ای رسیدیم که به نظرمان هر روز، مثل روزهای قبلش است و کارها و تفریحات و رابطه‌هایمان دیگر لذتی برایمان ندارد، چه‌کار می‌توانیم بکنیم؟ فرهنگ امروز، جواب ساده‌ای دارد: فرار کن. اما برخلاف تصویر رایجی که می‌گوید برای بیرون آمدن از ملالت باید «چیزهای تازه» به زندگی‌مان بیاوریم، فرار کردن به سمت کار یا رابطه‌های جدید هم می‌تواند خیلی زود دوباره ملالت‌بار شود.کی‌یرکگور، فیلسوف دانمارکی، می‌گوید: ملال را نمی‌توان با یافتن زندگی‌ای تازه درمان کرد، برعکس، ملال فقط با عمیق‌تر شدن در زندگی‌ای که همین الان داریم تسلی می‌یابد.، اولین‌بار که زندگی را ملالت‌بار می‌یابیم، نشانۀ این است که دنبال شادی‌‌های جدید می‌گردیم. او نام این دوره را «مرحلۀ زیبایی‌شناختی زندگی» می‌گذاشت و آن را مخصوص دورۀ نوجوانی می‌دانست.اما برای اکثر انسان‌ها، این دورۀ تجربه و مصرف، گذراست و بعد از مدتی خودش ملال‌آفرین می‌شود. طوری که از خودمان می‌پرسیم: «همه‌اش همین بود؟» اینجاست که وارد «مرحلۀ اخلاقی» زندگی می‌شویم. در این مرحله، تعهدات بلند‌مدت و رابطه‌های عمیق و پایدار را می‌پسندید و ارزش چیزهای جدید در چشمتان کم می‌شود. این مرحله عمیق‌تر و بهتر است، اما باز هم عده‌ای را خسته و ملول می‌کند. آن‌ها با وجود اینکه پیوندهایی عمیق و معنادار دارند، دنبال چیزی باز هم عمیق‌تر هستند. کی‌یرکگور می‌گوید این مرحله، مرحلۀ دینی زندگی انسان است که در آن به جست‌و‌جوی هدف یا غایتی متعال هستیم.

پس از حذف اختصاص ارز ترجیحی با نرخ ۴۲۰۰ تومانی به واردات ۴ قلم کالای اساسی و جایگزین شدن آن با نرخ ارز ۲۸۵۰۰ تومانی برای ۲۸ قلم کالا، حالا زمزمه حذف ۲۰۰ کد تعرفه‌ای از مجموعه بیش از ۴۰۰ کد تعرفه‌ای که ارز ۲۸۵۰۰ تومانی دریافت می‌کردند، شنیده می‌شود. موضوعی که ورای اثرات تورمی، بنوعی سبک سازی بار تعهدی دولت را دنباله گیری می‌نماید. نکته جالب اینجاست که باید بپذیریم بنا بر دلایلی نسبتا معلوم (وجود شبکه فساد و رانت و ضعف نظارت موثر و حتی چشم بستن به برخی فساد‌ها و ویژه بینی‌ها بدلیل فلسفه خودی، غیر خودی، نخودی و بی خودی) شاهد شکست اقدام هم بند و همگرایی دوگانه توزیع ارز ترجیحی و نظارت بر واردات بودیم و هستیم. اگر ارز ترجیحی و پایین‌تر از نرخ بازار آزاد به واردکنندگان ارایه می‌شد باید اثر آن را در بازار می‌دیدیم، اما اثر آن را اصلا ندیدیم و بهتر آن است که این رانت هم به واردکننده داده نشود و در مواردی هم شاهد بودیم که ارزی که تخصیص داده می‌شد تنها فرصتی برای سودجویی برخی افراد بود و آن کالا و محصول و مواد اولیه‌ای که قرار بود وارد شود با قیمت ارز ترجیحی وارد بازار نشد.

گویا شرکت‌های هواپیمایی و انجمن صنفی شان خیلی به مزه رانت عادت کرده اند و مدعی آزاد سازی قیمت بلیط هواپیما و مثلا اجرای حکم دیوان عدالت هستند. باید خدمت این ناعزیزان (برای ما) عرض شود، به چشم. منتهی چند شرط هم دارد. اول اینکه بنزین جت به قیمت فوب خلیج فارس تقدیم حضور می‌شود نه ۶۵۰ تومان ناقابل. دوم اینکه بطور متوسط در دنیا، هر صندلی- ساعت پرواز (هرچند این اصطلاح، اصطلاح استاندارد و درستی نیست)، حدود ۳۰ دلار است یعنی یک و نیم میلیون تومان به پول روز و بیشتر از آن گران فروشی حساب شده و تعزیرات باید ورود کند. سوم اینکه حق استفاده از ناوگان بالای ۵ سال را نخواهند داشت و در صورت اجبار به استفاده، باید از قیمت بلیط بشکل درصدی کم شود و بعنوان پرواز ارزان قیمت محاسبه گردد. در نهایت اینکه، هزینه خدمات فرودگاهی هم به روز محاسبه گردد. داداشی‌های شرکت‌های هواپیمایی و ناعزیزان انجمن صنفی، موافق اجرای حکم هستند، بسم الله. متن زیر نظرات آقایان در خصوص رای دیوان است.

در‌حالی‌که اخبار ضدونقیض از وضع مالیات‌های جدید به پای ثابت اخبار اقتصادی تبدیل شده، به نظر می‌رسد یادگیری سیاستگذاران از تجارب موفق اصلاحات اقتصادی در جهان صفر بوده است. تجربه نشان می‌دهد شرط لازم موفقیت اصلاحات اقتصادی تعامل و همراهی با شهروندان است، و تجربه موفق یونان گواه همین نکته به شمار می‌رود. با‌این‌‌حال در ایران دولت در حالی سراغ بهره‌مندی از مالیات آمده که همزمان حاضر به پرداخت امتیازهای آن به شهروندان نیست. محمد طاهری، در گفت‌وگو با مسعود نیلی و نوید رئیسی به بررسی این موضوع پرداخت.

راه معقول خدمت سربازی بازیکنان حرفه‌ای فوتبال اعطای سهمیه محدود مساوی به همه تیم‌های لیگ برتر است که در مدت قرارداد «سرباز-فوتبالیست» مبلغ قرارداد به ۱۰ درصد نرخ عادی برسد.

مخاطبان رسانه با ثبت پویشی ، از رئیس قوه قضائیه و رئیس شورای رقابت خواسته‌اند تا به تخلفات ایران‌خودرو رسیدگی کنند و مانع گران‌فروشی این خودروساز به بهانه‌های متعدد شوند.

دکتر محمدجواد فاطمی رئیس انجمن حمایت از بیماران سوختگی با تشریح ابعاد گوناگون عارضه سوختگی، اشاره به وضعیت نامناسب پیشگیری و درمان سوختگی در کشور داشته و نقد‌های فراوانی نسبت به پوشش بیمه‌ای ضعیف درمان‌های سوختگی دارد. نگاهی آسیب شناسانه و آماری به وضعیت سوختگی در کشور، ملاحظه می‌شود که هشت برابر متوسط جهانی دچار این عارضه بوده و در عین حال با کسری حدود هزار تخت بیمارستانی مواجه هستیم. بیمه‌ها به بهانه عمل زیبایی، از پوشش کامل بیماران سوحتگی سرباز زده و با نوعی نگاه اپارتایت گونه و تبعیض ناروا بواسطه عدم پیگیری و سکوت وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی و کم حساسیتی بیمه مرکزی برای سیاستگذاری حاکمیتی مواجه ایم (آرزو نمی‌کنیم که یکی از اعضای درجه یک خانواده آقایان درگیر این عارضه شود تا فهم کنند بیماران سوحتگی و خانواده آن‌ها چه می‌کشند و چه می‌گویند). بنظر می‌رسد که در چنین شرایطی و با توجه به سطح توانمندی‌ها و اختیار عین الهی، باید دور او را خط کشید و استمداد طلبی را از خیریه‌ها و خیرین فهیم کشور آنهم با قید فوریت داشت. راستی عین الهی، زیارت فروردین ۱۴۰۲ در حرم امام رضا قبول باشه، هنوز اون پسره همراهت به ما زنگ نزده ها. همون بچه به ظاهر زرنگی که فکر می‌کرد خاضر جوابه و داره می‌پیچونه.

نشریه علمی معتبر «نیچر» در گزارش سالانه خود اعلام کرد که سال ۲۰۲۳ به لحاظ تقلب آکادمیک رکورد شکسته است و بیش از ۱۰ هزار مقاله تحقیقاتی پس از انتشار بازپس‌گرفته شده‌اند. نرخ بازپس‌گیری مقالات نسبت به مجموع مقالات منتشر شده در هر سال در دهه گذشته بیش از سه برابر شده و در سال ۲۰۲۲ از ۰.۲ درصد فراتر رفته است. در میان کشور‌هایی که بیش از ۱۰۰ هزار مقاله در دو دهه گذشته منتشر کرده‌اند، عربستان سعودی با نرخ استرداد ۳۰ مقاله در هر ۱۰ هزار مقاله بالاترین نرخ بازپس‌گیری مقالات را دارد. این آمار، مقالاتی را که در همایش‌ها پذیرفته شده‌اند در بر نگرفته است. لازم به توضیح است که کم توجهی به اصالت سنجی پروژه‌های تحقیقاتی و پایان نامه‌ای، ضعف شدید اساتید دانشگاه در سه بحث زبان، روش تحقیق و امار و همچنین جذب بالای دانشجویان کم توان و بعضا سهمیه‌ای، در تشدید تولید مقالات کم ارزش و تقلبی بشدت موثر می‌باشد. فعلا بحثی درباره خیابان انقلاب و اجبار به چاپ مقاله از پایان نامه‌های دکتری و ارشد به اسم کار پژوهشی، نداریم.

بازار لوازم یدکی خودروهای مونتاژی در وضعیت نابسامانی به سر می‌برد؛ به‌طوری‌که کمبود و گرانی حالا کابوس خریداران محصولات چینی شده است. دارندگان این خودروها معتقدند لوازم یدکی مورد نیاز به سختی، آن هم با قیمت بالایی عرضه می‌شود. همچنین عنوان می‌شود برای تولیدکنندگان، اولویت واردات قطعه با خطوط تولید است. با این حال اما تولیدکنندگان، خودتحریمی‌های داخلی و سوءمدیریت را عامل نابسامانی در بازار لوازم قطعات یدکی عنوان می‌کنند و اینکه راه‌اندازی سیستم شناسه کالا و کدرهگیری کالا به جای شناسایی کالاهای قاچاق، حالا سد راه شرکت‌هایی شده است که به‌صورت قانونی اقدام به واردات قطعات می‌کنند.

مسعود پزشکیان گفت: از مردم بپرسیم که ما در این چند دهه که قدرت به دست داشتیم و چپ یا راست بوده اما دست مسلمانان بوده، حال آیا آن‌ها را علاقه‌مندتر کرده یا خرابتر کرده است؟! من قدرت داشتم و خراب کردم اما کسانی که در بیرون، مسجد، صداوسیما و مدارس بودند با دین مردم چه کردند؟

گردن بگیر و گردن نگیر در شرایط حضور نهادهای بازرسی قوی نه تنها امکان پذیر نیست، بلکه امری خنده دار است. صنعت خودرو آلودگی را گردن بنزین می اندازد و وزارت نفت بر گردن وزارت صمت برای عدم عمل به تکلیف قانونی و از رده خارج کردن خودروهای فرسوده. وزارت صمت بر گردن شهرداری ها برای عدم توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی و شهرداری ها هم بر گردن نیروگاه ها و کارخانجات. کارحانجات بر گردن وزارت نفت برای ندادن گاز و اجبار به سوخت مازوت و وزارت نفت هم برگردن معادن شن و ماسه و غیره. این وسط چه حالی می کند طرح ترافیک و چه کیفی می کند با چاپیدن مردم و بی مسئولیتی در تداوم چالش و مشکل. بدبخت زن و بچه مردم و جماعت شهروند ، که اسیر مشتی حقوق بگیر دولتی کم خاصیت شده اند .