پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرنوشت و زندگی حضرت ابراهیم بشکلی داستان های پراکنده، به کرات به گوش ما رسیده است. اما کمتر تعمقی درخصوص نگاه یکپارچه به زندگی ابراهیم و نقاط عطف این زندگی یعنی مقابله با طاغوت و شکستن بت ها و سرد شدن آتش، افزایش ایمان و یقین قلبی با خواندن پرندگان تکه تکه شده، کوچ زن و فرزند به صحرایی بی آب و علف ، ساخت خانه کعبه و در نهایت ذبح فرزند صورت پذیرفته است. روند ابتلائات و آزمایشاتی که ابراهیم را به مقام خلیل الهی رسانید . آنچه که در این بین اهمیت خاص پیدا می کند ، بررسی و درک منظومه فکری ابراهیم از منظر تعادل یابی در سه گانه تعقل-شهود-وحی برای درک مسائل و عمل به وظایف و بحث اراده های چهارگانه معطوف به خواست، معطوف به عمل، معطوف به هدف و معطوف به قدرت در وی می باشد. واکاوی زندگی ابراهیم ارزشی خاص از نظر تعادل عقل و نفس و قراردادن اراده خود در راستای اراده خداوند، شکستن قدرت نفسانی با تقوا پیشگی و تبدیل آن به بازی قدرت و اراده معطوف به خواست خداوندی و جایگاه مبحث مالکیت دنیوی دارد. بطور خلاصه، مطالعه یکپارچه زندگی حضرت ابراهیم می بایست گره گشای شناختی و عملی ما در بحث شیوه برقراری تعادل بین عقل-شهود-وحی ، حرکت ابراهیم از نبوت به امامت و کسب جایگاه خلیل اللهی و در نهایت شیوه طی ابتلائیات و امتحانات الهی باشد.

پورمحمدی گفت: یکی از راههای اصلی مبارزه با فساد شفافیت است. اگر شفافیت و دولت الکترونیک به شکل صیح محقق شود فشاد به شدت کاهش می یابد. یکی از ارکان شفاف سازی آزاد سازی تبادل اطلاعات است. میدان دار شفافیت رسانه ها هستند، این قرار را امروز می‌گذارم که رسانه‌ها و مردم آزادند هر نوع گزارشی را درمورد دولت آینده من منتشر کنند؛ حتی گزارشات دروغ را. جلوی گزارش را نمی گیرم، تجربه ثابت کرده اگر آزادی عمل در اطلاع رسانی و تبادل اطلاعات داشته باشیم بیشترین کمک را به خودمان می کند

عرفا و فلاسفه مراتب عالم هستی را عالم ملك يا جهان مادى وجسمانى، عالم ملكوت يا جهان برزخى،عالم جبروت يا عالم فرشتگان مقرب،عالم لاهوت يا عالم اسماء و صفات الهى و عالم هاهوت يا ذات كه همان مرحله غيب الغيوب ذات بارى تعالى دانسته اند.نگاه سلسله مراتبی به عوالم بعد از جهان مادی، نشان دهنده دور شدن صاحب نظران از نگرش اتمیسیم به جهان و حیات بعد از مرگ بوده و القا کننده نگاه اکوسیستمیک به بحث معاد و حیات بعد از مرگ و سیرتکامل حیات حتی بعد از حیات مادی است. حیاتی که با حضور(حاضر شدن روح بعد از ترک جهان مادی و آغاز قیامت در محضر خداوندی) آغاز مجدد می شود، به قضاوت( مقایسه امتیازی و ارزیابی جایگاه خود در مقابل خود ایده ال ، در مقابل دیگران و در مقابل کل هستی) رسیده و به اتصال ( جایگاه یابی مجدد انسان در کل هستی و ذات) ختم می شود.

آیت‌الله سیدحسن عاملی، امام جمعه اردبیل، در خطبه‌های نماز جمعه اردبیل با اشاره به انتخابات پیش رو اظهار کرد، «این که ۸۰ نفر نامزد ریاست جمهوری شود و ثبت نام نماید از یک جهت خوب است و هر فردی که خود را لایق اداره کشور می‌داند وارد این عرصه و رقابت می‌شود، اما این سبک در دنیا مرسوم نیست و دنیا ما را رمی به ابتدائیت در دموکراسی می‌کند و حتی گاهی استهزاء می‌کند.» و .... خدمت آقای عاملی عزیز باید عرض شود که این سوال را باید از خود ۸۰ نفری که احساس وظیفه کرده اند؟! بپرسید، همچنین علت را در شاخص‌های ۱۲ گانه تعیین شرایط ثبت نام جستجو کنید. طرف در دوره نمایندگی دست چپ و راستش را به زور به یاد می‌آورد و حالا ادعای ریاست جمهوری دارد؟ طرف با حضور در چند گلخانه، رزومه سازی و چپاندن‌ها، در مراتب اداری و مدیریتی نشسته و حالا ادعای ریاست جمهوری دارد. جناب عاملی عزیز، تا وقتی حداقل تعداد امضا مبنای شاخص ثبت نام و شروع کار قرار نگیرد (مثلا ۳۰۰ هزار امضا)، کار بهتر از این نخواهد بود. از ماست که برماست. لازم به توضیح است که همین اعتراض توسط محمد تقی رهبر، عضو جامعه روحانیت مبارز نیز تکرار شده است.

علی اکبر گودرزی (هوادارانش او را در ابتدا «چوپان زاده آزاده» و سپس «امام» می‌نامیدند /زاده ۱۳۵۵ و در شناسنامه ۱۳۳۸ در روستای دوزان شهرستان الیگودرز - درگذشت ۳ خرداد ۱۳۵۹) مصداق همان آدم‌های با دانش اندک و ایمان زیاد بود که می‌توانست هزاران نفر را به پای برداشت‌های انحرافی خود از متون دینی، قربانی کند و یک جامعه‌ای را به قهقرا سوق دهد. وی تلاش داشت تا یک نظام سیاسی جایگزین جمهوری اسلامی فعلی تاسیس کند. در آغاز دهه ۱۳۵۰ چندین گروه سیاسی با ایدئولوژی اسلامی اعلام موجودیت و فعالیت کردند و تفاوت عمده گروه فرقان با همه آن‌ها در این بود که آبش با روحانیون در یک جوی نمی‌رفت و خواهان «اسلام بدون آخوند» بود. به همین دلیل، گودرزی در سال ۱۳۵۶ عبا و امامه طلبگی را کنار گذاشت و در سن ۱۸ سالگی، به تفسیر قرآن روی آورد و بنوعی گروه فرقان را تاسیس کرد. او از آیات قرآن فقط جنگ و جهاد و مبارزه را می‌فهمید و چیزی از صلح و زندگی در کلام او نبود. جمعیتی از جوانان مذهبی و پرهیجان در مساجد پایین شهر تهران در محدوده نازی آباد و جوادیه و میدان شوش نیز، گوش تا گوش می‌نشستند و این تفاسیر خون چکان را استماع می‌کردند. ایده اسلام بدون روحانیت را اولین بار اندیشمند پاکستانی، ابوالا مودودی، مطرح کرد. سپس دکتر علی شریعتی آنرا ذیل مبحث «جامعه بی طبقه توحیدی» شرح و بسط داد. اکبر گودرزی تحت تأثیر اندیشه انقلابی شریعتی تفسیری از قرآن به نام «ایدئولوژی توحیدی» تألیف کردو یکی دیگر از افرادی که تأثیر مهمی در شکل‌گیری ایدئولوژی گروه فرقان داشت، حبیب‌الله عاشوری، روحانی ناراضی بود. فرقانی‌ها هم به استناد همین حرف شریعتی، معتقد بودند که، چون روحانیت شیعه بصورت یک طبقه اجتماعی ظاهر شده، بنابراین برای تاسیس یک جامعه اسلامی خالص و بدون طبقه، باید این‌ها را از سر راه برداشت. به نظر آن‌ها «میان اسلام و روحانیت هیچ انضمام و انسجامی وجود ندارد». این ایده را بعد‌ها مجاهدین خلق پی گرفتند و در عین تاریک اندیشی‌های ایدئولوژیک و مذهبی، همچنان خودشان را مخالف «آخوندیسم» نامیدند. جدال رسمی روحانیون و فرقانی‌ها در سال‌های قبل از انقلاب را، مرتضی مطهری شروع کرد و از آنان با عنوان «ماتریالیست‌های مسلمان و منافق» یاد کرد. گودرزی بر خلاف بسیاری از روشنفکران مذهبی، در هر صورت با ظواهر و کلمات و آیات قرآن آشنایی کامل داشت و در پاسخ به روحانیون سعی می‌کرد که با ادبیات و منطق خودشان به آن‌ها پاسخ دهد. به نظر گودرزی از نظر قرآن «منافق کسانی هستند که همزمان با باند حکومت و باند مردم همکاری می‌کنند». اشاره او مستقیما به خود مطهری و نیز سید محمد بهشتی، محمدمفتح و جواد باهنر بود که در آموزش و پروش و دانشگاه دوره پهلوی تدریس می‌کردند و در عین حال، با حکومت پهلوی هم مخالفت می‌کردند. با پیروزی انقلاب و آغاز سال ۱۳۵۸، گروه فرقان دست به تفنگ برد و نخستین ترور‌ها در درون نظام نوپا را رقم زد. از سپهبد قرنی نخستین رئیس ستاد مشترک جمهوری اسلامی شروع کرد تا مطهری و مفتح و عراقی و در مجموع ۱۹ نفر را هدف قرار داد. آیت الله خامنه ای، هاشمی رفسنجانی، موسوی اردبیلی و عباس امیر انتظام نیز هدف سوء قصد قرار گرفتند و جان سالم به در بردند. بهانه این کار هم اطلاعیه مشترک مرتضی مطهری و مهدی بازرگان در خصوص لزوم بازنگری آثار شریعتی بود که بت و بوطیقای فکری فرقانی‌ها به حساب می‌آمد. در دیماه ۱۳۵۸ علی اکبر گودرزی در یک خانه تیمی در خیابان جمالزاده تهران دستگیر شد. محاکمه او به علی اکبر ناطق نوری و اسدالله لاجوردی سپرده شد. تعداد اعضای رسمی گروه فرقان حدود ۷۰ نفر اعلام شد. جمعی دستگیر و ابراز پشیمانی کردند و تعداد بر سرموضع ماندند و به همراه گودرزی در خرداماه ۱۳۵۹ اعدام شدند. هنوز هم در خارج از کشور اطلاعیه‌هایی به نام این گروه منتشر می‌شود.

جهان توسعه نیافته در حقیقت گرچه نام جهان دارد از قوام تاریخی بی بهره است یا بهره کافی ندارد. جهان متجدد به صورتی که در اروپای غربی و آمریکای شمالی تحقق پذیرفته، توسعه یافته نامیده میشود، اما جهان قدیم را نمی‌توان توسعه نیافته خواند و کسی نگفته و نمی‌تواند بگوید که مثلا هخامنشیان یا ساسانیان توسعه نیافته بودند، اما اکنون بسیاری از کشور‌های جهان که بعضی از آن‌ها سابقه تاریخی هم دارند در ذیل نام توسعه نیافته یا در حال توسعه قرار دارند پس توسعه نیافتگی امری است که اخیرا عارض چین و هند و ایران و مصر و ... شده است. اگر این کشور همان بودند که در گذشته تاریخی بودند به آن‌ها توسعه نیافته گفته نمی‌شد، اما چه شده که آن‌ها را توسعه نیافته می‌خوانند؟ این کشور‌ها چیزی که سابقا بوده اند نیستند و در عین حال، به مرحله توسعه هم نرسیده اند پس در واقع نه تعلق درست به گذشته تاریخی خود دارند و نه به مراحل پیشرفتی که در جهان توسعه یافته تحقق یافته رسیده اند. این کشور‌ها می‌خواهند در پی جهان توسعه یافته بروند و به مزایایی که آن‌ها در زندگی، علم و تکنولوژی دارند دست یابند. مشکل این است که خواستن اگر به معنی هوس داشتن باشد توانستن نیست و صاحب هوس را به مقصود نمی‌رساند. جهان متجدد با خرد و فرهنگ خاص به مراحل توسعه رسیده و کشور‌های دیگر به صرف آموختن علوم جدید و تقلید از رسوم تجدد به مقصد و مقصودی که دارند نمی‌رسند. جهان توسعه نیافته یا در حال توسعه مخصوصا از آن جهت کارش دشوار است که باید اجزاء یک سیستم و نظم به هم پیوسته تاریخی را جداجدا اخذ کند و هر یک را در جای خود قرار دهد و میان آن‌ها اتصال و پیوستگی بومی خودش را به وجود آورد.

چند وقتی است که به رسم دعا خواندن توسط دستگاه های الکترونیک بودائیان آسیای جنوب شرقی، در برخی از شهرها و توسط برخی از افراد کشورمان رسم شده که ختم قرآن توسط دستگاه های الکترونیک می گیرند. درخصوص جایز بودن یا عدم جایز بودن این کار از حضرت آیت الله شبیری زنجانی سوال شد و ایشان فرمودند،برای نیابت و بهره رساندن به میّت، خواندن خود انسان ، معتبر است.

رهبر انقلاب در این مراسم بیان نمودند که این اجتماع بزرگِ هرساله دارای یک هدف مهم و مورد نیاز ملّت ایران است و آن عبارت از تجدید یاد امام بزرگوار و بهره‌گیری از درس امام بزرگوار برای پیشرفت کشور است. دو موضوع مهم اتفاق افتاده از خرداد گذشته تا امروز، یکی مسئله تهاجم گسترده به فلسطین و مصیبت‌های غزه و مسئله طوفان الاقصی است و دیگری، شهادت رئیس جمهور عزیز کشورمان. بعد از فقدان این عزیز دیدم تقریبا همه روزنامه‌ها و مطبوعات و در فضای مجازی و اشخاص گوناگون از جریان‌های مختلف از او حرف می‌زنند و تمجید می‌کنند دلم برای رئیسی سوخت؛ در زمان حیات او آن‌ها حاضر نبودند یک کلام از این حرف‌ها را بزنند. رهبر انقلاب در پایان فرمایشات فرمودند که، ملت ایران به یک رئیس جمهور فعال، پرکار، آگاه و معتقد به مبانی انقلاب، احتیاج دارند.

تجربه نشان داده است که بسیاری از وعده‌های ارایه شده توسط برخی از مدیران ارشد وزارت جهادکشاورزی در سنوات مختلف، صحبت‌های شعارگونه و گل درشت فاقد ضمانت و تعهد اجرایی بوده و کشور را در میان و طولانی مدت با چالش مواجه کرده است. برخی از موارد هم شاهد امار سازی‌های وحشتناک منجر به وقوع بحران بوده ایم که در صورت نیاز در خصوص مصدایق آن اطلاع رسانی شده و مستندات ارایه می‌شوند. اخیرا محمد ابراهیم حسن نژاد، معاون امور دام وزیر جهاد کشاورزی از برنامه‌های این معاونت برای رسیدن به هدف افزایش ۱۰۰ هزار تنی تولید گوشت قرمز در برنامه هفتم توسعه، صحبت کرده است. نامبرده از مواردی صحبت کرده که بنظر می‌رسد، تحقق برخی از آن‌ها در سایه ابهام باشد. بر این قاعده از سازمان بازرسی کل کشور درخواست می‌گردد، خط نظارتی خاصی را برای نظارت بر عملکرد و تحقق پذیری برنامه‌های این معاونت تعریف کنند. از دیوان محاسبات هم تقاضا می‌گردد، بر اساس مستندات بودجه‌ای، بشکلی شفاف در خروجی‌ها و عملکرد‌های ادعایی این عزیزان، ورود موثر داشته باشند. در آینده نیز پیشنهاداتی برای کمیسیون کشاورزی مجلس و دوازده نهاد نظارتی و بازرسی خاص، خواهیم داشت و تقاضای تقویت چتر نظارتی بر این معاونت و موضوع تولید و تامین گوشت قرمز بعنوان یک کالای اساسی در امنیت غذایی و سلامت آحاد جامعه را داریم.

نیلوفر چینی‌چیان در نشست «لزوم تبیین مناسبات صلح و فلسفه اخلاق در اندیشه سیاسی»، گفت: به نظر من جان لاک، ماکیاولی، هابز، مونتسکیو و روسو دست به دست هم داده‌اند که یک نظام اخلاقی را برای انسان به ارمغان بیاورند؛ نظام اخلاقی که اوج آن را در کانت می‌توانیم مشاهده کنیم. حکمرانی که نتواند از آزادی و امنیت دفاع کند، حکمران اخلاقی و شایسته‌ای نیست. اگر قرار است تن به قرارداد اجتماعی بدهیم، باید آزادی و امنیت ما حفظ شود. لاک مطرح می‌کند که هیچ قانون و اقتداری نمی‌تواند ناقض اصول اولیه وضع طبیعی، یعنی حفظ جان، مال و آزادی انسان باشد.

یک استاد دانشگاه در مقاله‌ی خود پیرامون دلایل بروز پدیده بیکاری ارادی و عدم تمایل کارگران به کار به دلایل معیشتی نوشت: تا زمانی که دولت از مداخله در اقتصاد خصوصا در رابطه بین کارگران و کارفرمایان (دولت‌محوری اقتصاد) دست برندارد؛ تورم بی‌رویه، نوسانات نرخ ارز و مالیات تورمی جزو آسیبهای همیشگی اقتصاد ایران خواهند بود.

در گذشته‌ای نه چندان دور، وقتی کلیپ‌هایی از شهروندان چینی و یا بعضا اروپایی را می‌دیدیم که بی تفاوت از درد و رنج شهروندی دیگر، از کنارشان عبور می‌کنند، باعث تعجب مان می‌شد و به خودمان افتخار می‌کردیم که هنوز وجدانیات در ما زنده است. اما گویا ورق در کشور ما هم دارد بر می‌گردد. دو خودروی سوخت بر قاچاق با یکدیگر تصادف کرده و باعث مرگ سه نفر از سرنشینان دو خودرو شده است. یکی از شهروندان با موبایل در حال تصویر برداری است و با نشان داده اجساد سوخته شده، بیننده را دعوت به تماشای اسکلت می‌کند. انگار نه انگار که سه شهروند ایران اسلامی (هرچند قاچاق بر) و سه مسلمان فوت کرده اند؟ حتی اگر پشت پرده‌ای برای ایجاد بیم و کاهش قاچاق سوخت وجود داشته باشد، باز حرکت درستی انجام نشده است.

انتظار اول از دولت چهاردهم این است که بپذیرد اقتصاد نیز به مانند علوم دیگر، قوانینی دارد و این قوانین به صرف اینکه به مذاق ما خوش نمی‌آید، عذر موجهی برای عدم تبعیت از آنها نیست. همانگونه که آین رند روزی نوشت «می‌توان واقعیت را نادیده گرفت اما نمی‌توان از تبعات نادیده گرفتن واقعیت فرار کرد»، دولت بعدی قبل از اعمال هرگونه سیاست اقتصادی باید این نکته اساسی را بپذیرد.کرامت انسان ی این نیست که سیاستگذار، همه چیز زندگی افراد را با مقررات تعیین کند. الکسی دوتوکویل، مقررات‌گذاری مضاعف را «خودکامگی نرم» می‌نامید، نوعی از قیم‌مآبی مرجع قدرت تصمیم‌گیری که تلاش دارد با رهایی فرد از چالش‌های ذهنی و دغدغه‌های زندگی، مردم را به مثابه کودکانی ابدی و نیازمند قیم نگاه دارد. رشد تولید و نوآوری در محیطی اتفاق می‌افتد که کرامت انسان حفظ شده باشد.اگر دولت چهاردهم عزم راسخی برای تغییر مسیر اقتصاد کشور از ابتلای به تورم بالا، رانت و کسری بودجه، به‌سوی ثبات، رقابت و انضباط مالی را دارد، باید از وعده ساخت بهشت دادن پرهیز کند، به این دلیل که این تغییر مسیر، بدون پذیرش هزینه میسر نیست و جامعه از نظر فکری، نیاز به آمادگی دارد.

مصطفی قربانی معتقد است که مجلس یازدهم با شناخت درستی که از مسائل کشور داشت، توانست با «قانونگذاری مسئله‌محور» گام‌های مهم و درخوری برای رفع چالش‌های موجود در کشور بردارد. منظور از قانونگذاری مسئله‌محور آن است که قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی نسبت بسیار نزدیکی با حل مشکلات و مسائل کشور داشت و .... در نقد این نظر باید عرض شود که سیستم پشتیبانی تصمیم در مجلس شورای اسلامی بشکل ادواری دچار مشکل است. با وجود آنکه قانونگذار، مرکز پژوهش‌های مجلس، اجازه استخدام مشاور برای نمایندگان، اجازه استخدام مشاور برای کمیسیون‌ها را در نظر گرفته، اما روند‌های تصمیم گیری و تصمیم سازی دچار مشکلات آشکار بوده و شاهد انواع انحراف از اولویت‌ها، اجازه مداخلات از بیرون مجلس، تصمیم گیری‌های هیجانی و مواردی همانند هستیم. مجلس یازدهم از دیدگاه ما، متاسفانه یکی از کم بازده‌ترین مجالس بعد از انقلاب تصور شده و برعکس نظر نویسنده که این مجلس را مسئله محور قلمداد کرده است، شاهد حاشیه دارترین‌ها بوده ایم. عین نظرات نویسنده برای قضاوت صاحب نظران، منعکس شده و بازنشر گردیده است.

رهبر انقلاب معظم انقلاب اسلامی در پیامی به ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری، مجلس خبرگان را مظهر مردم سالاری اسلامی خواندند و با اشاره به تدبیر هوشمندانه معرفت قرآنی و اسلامی در هم‌جهت ساختن «شریعت و عقلانیت» و «غیب و شهود»، از وجدان‌های بیدار سراسر جهان دعوت کردند ضمن توجه به واقعیت‌های تلخ نظامات دین ستیز یا دین گریز، در طرح جامع و استوار و گره‌گشا و همچنین جذاب و شگفت‌آور حکمرانی اسلامی تأمل کنند.

در پی شهادت آیت الله سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور و همراهانش، جمعی از روسای جمهور ، سران و مقامات کشورهای دنیا با ابراز همدردی پیام تسلیت صادر کردند که در پی می آید.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پیامی شهادت حجت‌الاسلام والمسلمین سیّدابراهیم رئیسی رئیس‌جمهور اسلامی ایران، دکتر امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه، حجت‌الاسلام‌والمسلمین آل‌هاشم نماینده ولی‌فقیه در آذربایجان شرقی، دکتر رحمتی استاندار آذربایجان شرقی و همراهان گرامی ایشان در سانحه هوایی را تسلیت گفتند.

می‌گویند چون در فوتبال ایران «پول زیاد» هست، فساد در آن رخنه کرده است. باز هم می‌گویند مدیریت‌ها در فوتبال ایران تخصصی نیست و دلال‌ها در فضایش جولان می‌دهند. همه انگار مشکل را می‌دانند، همه از پلشتی‌های فوتبال آگاهند اما همین «همه» منتظرند کسی از جایی بیاید و اوضاع را درست کند؛ شاید لازم است که کارلوس کی‌روش در دنیا بگردد و چند «مدیرعامل» و «مسئول فدراسیون» دورگه هم برایمان پیدا کند.

موسولینی و کلیسای کاتولیک دشمن مشترکی داشتند: لیبرال‌هایی که نه تنها اقتدار موقت کلیسا بلکه موجودیت آن را تهدید می‌کردند. پاپ پیوس یازدهم موسولینی را یک "فرستاده و فاشیسم را وسیله‌ای برای "بازآفرینی اخلاقی" قلمداد می‌کرد. درست مانند بسیاری از مستبدان قبل و بعد از او موسولینی متوجه شد که دین ابزار قدرتمندی برای تقویت حمایت و کنترل توده‌ها است. در واقع، این آن چیزی بود که او از ماکیاولی آموخت.

انقلاب فرهنگی یک پیروزی سیاسی کوتاه‌مدت برای مائو محسوب می‌شد، اما شکستی بلندمدت برای چین و ویرانگر بود. وسواس مائو برای تثبیت جایگاه خود در تاریخ، او را به ازبین‌بردن هرگونه تهدید احتمالی برای قدرت خود و تحمیل بهای سنگینی برای چین سوق داد. تکیه مائو به گروهی از دانش‌آموزان دبیرستانی و دانشجویان دانشگاهی برای اجرای انقلاب فرهنگی، یکی از فاجعه‌بارترین اشتباهات او بود. جوانانی که سرمست از قدرت بودند، از کارزار انقلاب فرهنگی برای کسب اطمینان برای دستیابی به جاه‌طلبی‌های خودخواهانه‌شان استفاده کردند. آزار و اذیت‌های صورت‌گرفته از طرف آن‌ها موجب ایجاد خلاء در بوروکراسی کشور و توقف کار بسیاری از بخش‌های دولت شده بود. مائو که توده‌گرا بود، احساس می‌کرد توده‌ها می‌توانند هر مشکلی چه اقتصادی، چه سیاسی و چه اجتماعی را صرفا با دردست‌داشتن قدرت حل کنند. این باور، اما صرفا به هرج‌و‌مرج، ویرانی، آشفتگی و پاکسازی سرمایه‌داران و مدیران صنعتی انجامید. وقتی این گروه‌ها حذف شدند، مائوئیست‌ها برای اداره نظام سیاسی باقی ماندند، اما دهقانان و دانشجویان و دانش‌آموزان توانایی اداره کشور را نداشتند. بسیاری از مردم چین فقط برای انجام یک کار مانند کشاورزی یا کار در کارخانه‌ها آموزش دیده بودند. آن‌ها هیچ مهارت مدیریتی یا فنی برای حفظ تولید نداشتند و کارخانه‌ها بدون مدیران آموزش‌دیده مناسب، قادر به فعالیت نبودند. مائو باور داشت تکنوکرات‌ها (فن‌سالاران) و روشنفکران فاسد هستند و برای براندازی نظام سیاسی نقشه می‌کشند. این ذهنیت موجب شد او درصدد جایگزین آن‌ها با افرادی وفادار برآید.