امام باقر(ع) از فرصتى که بر اثر رویارویى بنى‌عباس با بنى‌امیه پیش آمده بود استفاده کردند و به تشکیل حوزه علمیه و تربیت شاگرد پرداختند تا جایی که کارى عمیق و فرهنگى را پایه‌گذارى کردند که بعدها فرزندشان امام صادق(ع) با حدود چهار هزار شاگرد آن را توسعه دادند. امام باقر(ع) شاگردان برجسته‌اى مانند: محمد بن مسلم، زراره، ابوبصیر، جابر بن یزید جعفى، ابان بن تغلب‌ حمران بن اعین، سدیر صیرفى‌ ابوصباح کنانى، عبدالله بن ابى یعفور و دیگران را تربیت کردند که هر کدام فقیهى بزرگ، محدثى سترگ و عارفى دل‌آگاه و مرجعى ربانى شدند و نقش به‌سزایى در گسترش اسلام ناب و فرهنگ تشیع داشتند.

آیت‌الله سیدمحمود هاشمی مجد، مؤسس، تولیت و استاد مدرسه علمیه باقرالعلوم علیه‌السلام تهران، بر اثر عارضه قلبی دارفانی را وداع گفت.

امام باقر(ع) و امام صادق(ع) با ایجاد پایگاه مرجعیت علمی در جهان اسلام، نه تنها شیعیان را ارتقا فکری دادند که حتی اهل سنت را از افتادن در ورطه انحطاط فکری نجات دادند.