پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

آموزش و پرورش موثر و تمدن ساز، برعکس رسالت ظاهری تعلیم محور خود، باید بشکل همزمان بر دو بعد تعلیم و تربیت (آموزش و پرورش)، تاکید داشته باشد. بخش پرورشی در وزارت آموزش و پرورش در اصطلاح به امور تربیتی مشهور است. حوزه ای که حداکثر کارکرد آن را در اردوی تفریحی و برگزاری مسابقات کتابخانی و تشکیل گروه سرود و نمایش مناسبتی، باید جستجو کرد. حتی برخی از کارشناسان پا را فراتر گذاشته و معتقدند که وزارت آموزش و پرورش ، فاقد توانمندی، نیروی صلاحیددار، محتوا و ساختار مناسب برای اجرای رسالت تربیتی خود است. انتقاداتی که حتی زمزمه انحلال امور تربیتی را در آموزش و پرورش ، سبب شده است. کتر محمدرضا سنگری در این باره معتقد است که انحلال امورتربیتی،فرش قرمز زیرپای۲۰۳۰ است. سوال اینجاست که با این پارادوکس بودن بشکلی ناکارامد و نبودن منجر به قطع بال دوم ، چه باید کرد؟ نه می توان ضرورت وجودی رسالت تربیتی آموزش و پرورش را نادیده گرفت و نه می توان ، در برابر این حجم ناکارآمدی های منجر به بدعملکردی و تخریب ، سکوت نمود.

یکی از برنامه‌های شوق انگیز و پرحاشیه هر سال رهبر معظم انقلاب دیدار رمضانی با دانشجویان است که به‌رغم مشغله بسیار زیاد ایشان طی سال‌های متمادی هیچ‌گاه ترک نشده و هر سال با شور خاص خود ادامه پیدا کرده‌است. یک‌شنبه شب گذشته نیز یکی دیگر از این دیدار‌ها برگزار شد و رهبر معظم انقلاب ،دانشجو را عنصری جوان، پرتوان، پرانگیزه، اهل «علم و فکر و اندیشه» و آینده‌دار توصیف کردند و بیان داشتند که با توجه به این خصوصیات از دانشجویان توقع می‌رود نسبت به آینده، فعال و حساس باشند.رهبر در پاسخ به سخن یکی از نمایندگان تشکل‌ها درباره تفاوت دیدگاه ایشان با سال ۸۰ درباره «عدالت»، تأکید کردند: تفاوت این است که اصرار بنده بر عدالت بیشتر شده است.حضرت آیت‌الله خامنه‌ای «فردایی بهتر از امروز» را مقصود بزرگ و اصلی کشور و نظام خواندند و تأکید کردند: برای تحقق این هدف اساسی باید آرمان‌های مشخصی را تعریف کنیم. آرمان‌های جمهوری اسلامی نیز ذیل دو عنوان کلی«اداره کشور به شیوه اسلامی» و «ارائه الگویی به مردم جهان برای اداره خوب یک کشور» خلاصه می‌شود.

افزایش مالیات بر ارزش افزوده، مهمترین اقدام سازمان امور مالیاتی در ضدیت با جهش تولید با مشارکت مردم است. مالیات بر ارزش افزوده به معنای افزایش فشار مالیاتی به تولید، دریافت مالیات مضاعف از تولید و در نهایت کاهش رقابتپذیری تولید است. مالیات بر ارزش افزوده حتی در مهد اقتصاد لیبرال یعنی امریکا دریافت نمی‌شود! نکته قابل توجه در این بین، هول بازی و کوته فکری اثبات شده و مسبوق به سابقه سازمان امور مالیاتی در شیوه محاسبه مالیات (نوعی سرباز کنی ممیز با رویکرد حداکثرستانی به شیوه داروغه ناتینگهام) و رفتار مالیات ستانی (ارزش افزوده و مالیات تکلیفی) است. ارسال پیام کوتاه‌های رگباری برای فعالان اقتصادی در ایام نوروز و ماه مبارک رمضان، جز حماقت چه اسمی می‌تواند داشته باشد. البته که از دید کوتاه بین و نوک دماغی سازمان امور مالیاتیف اجرای قانون تلقی می‌شود. هشدار و نوید می‌دهیم که می‌بینم در آینده‌ای نزدیک که ممیز‌های مالیاتی تک به تک به اتهام اهمال، قصورف تقصیر، ترک فعل، راهی دادگاه و پاسگاه می‌شوند و این را ثمره نداشتن یک فرهنگ سازمانی درست و عقب ماندگی تاریخی این سازمان در تعامل با شهروندان و فعالان اقتصادی می‌بینم. راستی چه خبر از رسیدگی به دارایی‌ها (از کجا آورده ای) و شایعات مرتبط با فساد اخلاقی بخشی از ممیزین محترم مالیاتی. هرچه بگندد نمکش می‌زنند وای به روزی که بگندد نمک. سربسته عرض شد.

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

محمدمهدی کاظمی، در خصوص مصوبه کمیسیون معین شورای عالی آموزش و پرورش برای موافقت با «حذف شرط دو عنوان درس نهایی و دو عنوان درس غیر نهایی از آیین نامه آموزشی دوره دوم متوسطه نظری» اظهار کرد: بر اساس این مصوبه، دانش‌آموزان می‌توانند برای چهار عنوان درس نهایی که نصاب قبولی را کسب نکرده‌اند از «تبصره»، استفاده کنند. با توجه به مصوبه جدید شورای عالی آموزش و پرورش، از این پس برای فارغ التحصیلی دانش‌آموزان، چنانچه آخرین نمره دانش‌آموزی در ۴ عنوان درس «نهایی» (از مجموع دروس دوره دوم متوسطه) حداقل ۷ و معدل کل آن نیز بیش از ۱۰ باشد (حدنصاب قبولی را در ۴ عنوان درسی نهایی کسب نکرده باشد) می‌تواند با استفاده از تبصره و یا همان «تک ماده» فارغ‌التحصیل شود. برخی از منتفدین این راهکار را، ابزاری برای ممانعت از انباشت بازماندگان از تحصیل و همچنین تکرار پایه تخصیلی، در نظام آموزش و پرورش ارزیابی کرده اند.

محمد خوش چهره درباره انتخابات و عملکرد مجلس یازدهم دلی پر خون دارد و انتقادات زیادی را متوجه مجلس یازدهم کرده است. البته که از نظر ما هم، حق می‌گوید و تحلیل درست از سو عملکرد‌های نمایندگان، ارایه کرده است. خوش چهره می‌گوید با وجود آنکه «قحط الرجال نداریم، جهل الرجال داریم». مجلس یازدهم که شروع به کار کرد، گفتند مجلس انقلابی و جوان روی کار آمد. از یک لحاظ خوشحال بودم، اما چون نگاه کلان و جامع نگر دارم می‌دانستم که این شرط لازم است و کافی نیست. انقلابی لازم و عقلانیت ضروری و کافی است. مقام معظم رهبری اشاره کردند، که در آن عتاب از نظر من لطافت هم بود که فرمودند شما انقلابی هستید، ولی عقلانیت تان مهم است. برای منی که سعی می‌کنم ته قضیه را نگاه کنم، به این دوستان می‌گویم شما در انتخاب وزرا کوتاهی کرده بودید، خدایی نکرده با بده بستان رأی داده اید یا بازی خورده اید و اگر بازی خورده اید باید جبران کنیدو.. نکته جالب اینکه، چقدر پایگاه تحلیلی خبری شعار سال درباره این اقایان مثلا وزرا، هشدار داد. ساداتی نژاد را یادتان هست که چقدر درخصوص عاقبت شومش هشدار دادیم؟ اگر جای حاکمیت بودیم، کلیه نمایندگانی که بعد از رای اعتماد، کارناوال حمایت از ساداتی نژاد را در مجلس راه انداخته بودند را به سیخ و سلابه می‌کشیدیم. بروید حال کنید که با نمایندگان بعضا کیلویی مجلس یازدهم، با مدارا و شفقت اسلامی برخورد می‌شود.

ارتباطات بینا رشته ای در دنیا متاسفانه با نوعی کم توجهی بنیادین مواجه بوده و تجارب رایج موجود در چند قالب راه اندازی چندرشته ای ها در دانشگاه ها ، انجام فعالیت های پژوهشی با رویکرد بینارشته ای ، تاسیس اتاق های فکر در نهادهای سیاستگذار ، ترویج علم و چند اقدام محدود دیگر، در حال دنباله گیری است. این در حالی است که می توان با اقداماتی نظیر تعریف و مستندسازی دیدگاه های کلان در هر رشته ( همانند رابطه استراتژی های بخشی با استراتژی اصلی در یک شرکت) ، کاربردی سازی علوم ، گرایش دهی متقابل به رشته ها در حوزه های علمی دیگر و مواردی همانند اقدام به کاهش سخت خوانی در حوزه های علمی نمود. رفع سخت خوانی با تالیف یک دایره المعارف ، فرهنگ لغت یا واژه نامه کاهش نیافته و حتی ممکن است ، تشدید کننده نافهمی ها هم شود.

محمد علی زلفی‌گل در نشست سراسری اساتید معارف اسلامی دانشگاه‌ها گفت: اساتید معارف اسلامی در صف اول دفاع از انقلاب و نظام جمهوری اسلامی هستند چرا که باید پاسخگوی تمامی ابهامات نسل جوان و در برخی موارد پاسخگوی کم‌کاری‌های مسئولین باشند و ... . سوال اینجاست که آقای زلفی گل تا چه حد به این حرف خودش اعتقاد دارد؟ تا چه حد اساتید معارف ، تاریخ اسلام،ریشه های انقلاب،وصایا ، اخلاق اسلامی و دروسی از این جنس، توانایی و صلاحیت حرفه ای ورود به این حوزه را دارند؟ تا چه حد توانایی و تسلط بر تدریس تعاملی و مشارکتی با رویکردی انتقادی برای نسل جوان را دارند؟چقدر روی علم کلام و درایه ، تسلط دارند؟چقدر در خصوص شکیات ، ابهامات و چالش های نسل جوان، مطالعه نموده و به روز می باشند. اقای وزیر، در مسائل پایه ای، تعارف جایی ندارد. شما باید در این جلسه مطرح می کردید که برنامه سطح بندی و آزمون ادواری( هر سه سال یکبار) اساتید این گونه دروس را در دستور کار دارید. حتی حقوق این اساتید را هم اضافه تر ( با ضریب) پرداخت کنید، اما آدم غیر مناسب را وارد خط مقدم دفاع از انقلاب نکنید. چند درصد این عزیزان بنظر شما صلاحیت ادامه تدریس را دارند؟ لبخند ما نشانه تمسخر نیست ، علامت تاسف است.

«علی بیزه» از رزمندگان حاضر در هشت سال جنگ تحمیلی که در دهه ۶۰ نقش موثری در شکل‌دهی و سامان‌دهی مرکز عملیات کمیته مرکزی برای مقابله با خانه‌های تیمی منافقین در تهران را داشت، در خصوص منافقین {مجاهدین خلق} می‌گوید که از اینکه بیایند در حکومت شریک بشوند، یا وزارتخانه‌ای را بگیرند و یا در یک قسمتی از حکومت همراه باشند، راضی نبودند. این‌ها دنبال کل حکومت بودند؛ چون اصلا روح سازمانی‌شان این گونه بود. به نظر من برای آن‌ها فرق نمی‌کرد که روحانیت و جمهوری اسلامی حاکم باشند یا کسانی دیگر؛ مثلا شما فرض کنید اگر جبهه ملی یا نهضت آزادی هم حاکم بودند، بازهم این‌ها درگیر می‌شدند؛ چون افراد تمامیت‌خواهی بودند و همان‌طور که بعد‌ها هم با هیچ کسی نساختند، آنوقت نیز فقط دنبال یکه‌تازی بودند. روایت‌های علی بیزه، شنیدنی است. روایتی از سرنوشت مصطفی رجوی (فرزند مسعود رجوی)، که به فرانسه رفت و به منافقین پیوست و بعد‌ها از راه و رسم پدرش و آن سازمان مخوفی که پدرش درست کرده بود، برید. او الان {در فرانسه} زندگی معمولی دارد. روایت ۷۰ عملیات روزانه در تهران در ابتدای انقلاب. روایت لو رفتن موسی خیابانی و همانند آنها.

اولین همایش سالانه «مسئولیت اجتماعی علم و نقش انجمن‌های علمی» دوشنبه ۹ بهمن ماه در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. گزارش زیر، بیان خلاصه وار مهمترین مسائلی است که در این همایش مورد توجه صاحب نظران بوده است.

به مناسبت زادروز زنده‌یاد داریوش شایگان در چهارم بهمن ‌ماه، در برنامه «برخورد» تصمیم گرفته‌ایم نشستی در نقد و بررسی میراث فکری این متفکر برگزار کنیم و ازاین‌رو با دکتر حسین مصباحیان و دکتر احسان شریعتی به گفت‌وگو نشسته‌ایم.

در راستای منویات و تاکیدات مقام معظم رهبری مبنی بر تکیه بر توان داخلی و استعداد‌های بومی برای تقویت خودباوری ملی؛ بانک ملی ایران با حمایت‌های همه جانبه و ارائه خدمات و ابزار‌های گسترده مالی توانست برای ایجاد و نوسازی خط تولید جدید و افزایش ظرفیت کاغذ در شرکت صنایع چوب و کاغذ مازندران، کشور را در تولید کاغذ مورد نیاز کتب درسی بی نیاز و خودکفا نماید.

امروز ۱۸ دی صد و هفتاد و دومین سالروز اجرای فرمان قتل میرزا محمدتقی خان فراهانی معروف به امیرکبیر صدراعظم ناصرالدین شاه قاجار در سال ۱۲۳۰ است.عمده افرادی که محمدتقی فراهانی از بعد از مرگ محمد شاه قاجار باعث رشد و بقائشان شد، از بعد از اجرای مجموعه اصلاحات فرهنگی و اقتصادی، بر علیهش شدند. از مهدعلیا و پسرش ولیعهد که نگران نرسیدن به تاج و تخت پادشاهی بودند، بگیر تا دیوانیان و درباریان عصر ناصری که امیرکبیر با گرفتن امان‌نامه، غضب شاه را فرونشاند و ضامنِ بقاء عمر و دولت‌شان شد. داستان مردی که تا پایان پای تعهداتش ایستاد و نامش کبیر شد. برعکس زندگی حرفه ای و مقام خیلی از مدیران اجرایی که هم خودشان می دانند و هم ما می دانیم. سلام بی خاصیت پست اشغال کن محفل گرای بی صلاحیت . شاید با خواندن متن زیر، اندکی از حالت سیب زمینی بودن بیرون بیای و غیرتت به خدمت به مردم و تامین منافع ملی رو نشون بدی.

در‌حالی‌که اخبار ضدونقیض از وضع مالیات‌های جدید به پای ثابت اخبار اقتصادی تبدیل شده، به نظر می‌رسد یادگیری سیاستگذاران از تجارب موفق اصلاحات اقتصادی در جهان صفر بوده است. تجربه نشان می‌دهد شرط لازم موفقیت اصلاحات اقتصادی تعامل و همراهی با شهروندان است، و تجربه موفق یونان گواه همین نکته به شمار می‌رود. با‌این‌‌حال در ایران دولت در حالی سراغ بهره‌مندی از مالیات آمده که همزمان حاضر به پرداخت امتیازهای آن به شهروندان نیست. محمد طاهری، در گفت‌وگو با مسعود نیلی و نوید رئیسی به بررسی این موضوع پرداخت.

نمایندگان مجلس در جریان بررسی در مورد طرح اصلاح موادی از قانون تاسیس و اداره مدارس و مراکز آموزشی و پرورشی غیر دولتی در ماده ۹، مصوب نمودند که سقف شهریه فوق برنامه مدارس و مراکز آموزشی و پرورشی غیردولتی نباید در هیچ حالتی از ۴۰ درصد شهریه مصوب (برنامه درسی رسمی) بیشتر باشد. این در حالی است که گزارش‌های عدیده از مدارس تراز اول تهران وجود دارد که بالغ بر ۵۰ درصد شهریه را به اسم کمک به مدارس (کمک زورکی) اخذ نموده اند. همانگونه که در خبری در روز پیش مطرح کردیم، وزیر و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش، ده روز کاری فرصت دارند که به این مهم رسیدگی کنند. در غیر این صورت، افشاگری رسانه‌ای انجام شده و مسئولیت و تبعات هرگونه سو استفاده احتمالی یا زیان وارد شده، برعهده شخص وزیر (جناب آقای رضا مراد صحرایی) خواهد بود. در صورت نیاز، پایگاه تحلیلی خبری شعار سال آماده همکاری با سازمان تعزیرات، سازمان بازرسی کل کشور، کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس و سایر نهاد‌های ذی ربط در خصوص افشای اسامی مدارس مورد ادعا می‌باشد.

اسنپ فود تائید نمود که هک شده و بیان داشت که قصد برقراری ارتباط با گروه هکری برای ممانعت از فروش اطلاعات را دارد. پلیس فتا در محل این شرکت حضور بهم رسانیده و پیگیر امور است. امیدواریم که مشکل ایجاد شده ، به زودی رفع گردد. اما درسی که باید حوزه فنی ، نظارتی و سیاستگذاری کشور از این ماجرا بگیرد آن است که جایگاه قانون حفاظت از داده ها و مسئولیت شرکت های بزرگ دارای فعالیت بر بستر اینترنت در قبال این داده ها چیست؟ توصیه ما به شرکت استپ نیز ، بعد از عذرخواهی رسمی و جبران زیان بسبب بی اعتماد ایجاد شده در مشتریان به روش های مختلف مادی ( جوایز ، مشوق ها و جبران حسارات) و دلجویی مستمر است.

بیش از یک ماه از روز برگزاری جشن خودکفایی کاغذ کتاب‌های درسی در کارخانه کاغذ مازندران نمی‌گذرد که خبر تعطیلی کارخانه کاغذ دیبای شوستر یا همان کاغذ کارون سابق، بگوش می‌رسد. این در حالی بود که مقرر شده بود کارخانه دیبای شوشتر و کارخانه پارس، سالیانه تا ۲۰ هزار تن، کاغذ تحریر تولید کنند. مشکل واحد تولیدی مورد اشاره هم، بحث سرمایه در گردش است. آنهم مبلغ نسبتا اندک ۳۰۰ میلیارد تومان. منتظریم ببینیم که عزیزان دولتی ما و خصوصا دفتر جناب مخبر، چه پاسخی دارند که به این خبر بدهند.

سخنگوی آموزش و پرورش گفت: توزیع شیر را از استان‌های محروم آغاز کردیم و در ۲۱ استان حداقل یکبار در هفته شیر توزیع می‌شود و در ۶ استان نیز ۲ روز در هفته‌ شیر توزیع می‌شود اما ۷۰ درصد مدارس تحت پوشش قرار دارند و ۳۰ درصد مناطق تحت پوشش نیستند.

سال های سال است که حوزه مدیریت اجرایی کشور دچار بحران مشروعیت مدیر ناشی از بی صلاحیتی ها، عدم شایسته سالاری و محفل گرایی سیاسی و باندبازی شده و سیاسیون با برچسب های تاریخ گذشته و به فساد رسیده جناح راست و چپ، قصد توجیه و ماست مالی این بحران را دارند. در برخی از حوزه ها نظیر اموزش و پرورش و آموزش عالی، شدت تخریب این بحران به حدی است که آینده بینانسلی کشور را تحت تاثیر قرار می دهد. نگاهی به وضعیت معدلی دانش آموزان، خود گویای بخشی از واقعیت پشت و روی پرده است. آیا وقت پاکسازی نظام اداری کشور از بی صلاحیت ها و کم صلاحیت های مدیریتی فرا نرسیده است؟ یادمان نرود که پهلوی دوم ، دو ضربه سخت را از توسعه نامتوازن و تندروی ها و پلشتی هسته سخت( سلیقه محوری،تفسیر به رای قانون و خود بزرگ تر از سیستم بینی و فساد اقتصادی حوزه امنیتی) خورد. سوال ما از رئیس جمهور عزیزمان این است که بنظر شما با توانمندی مدیریتی موجود در وزارت آموزش و پرورش ، می توان رسالت توسعه ای و تمدنی پذیرفت؟ با کدام مجوز شرعی، قانونی و اخلاقی، باید با خودمان تعارف کنیم؟

داستان اموزش و پرورش ، داستان شترمرغ شده است. می گوییم بپر ،می گوید شترم. می گوییم ببر،می گوید مرغم. ضعف بودجه در کنار لاقیدی های بوجود امده بواسطه حاکمیت نظام ارزشیابی توصیفی ( همان نظامی که در زمان استقرارش هشدار می دادیم که ارکان هفتگانه شامل رویکردها و اهداف،ساختار و تشکیلات، فراگیر،آموزشگر، محتوا، فناوری آموزشی ، محیط،برای اجرایش آماده نیست و دوستان به بهانه کاهش اضطراب بر دانش آموزان و واقعیت لاپوشی افت تحصیلی ها ،آن را اجرایی کردند) ، عدم انطباق بازار کار با آموزش رسمی و آموزش دانشگاهی ( تشدید کننده جو یاس و کم امیدی در جامعه)، فشارهای اقتصادی منجر به عدم تمایل والدین و فرزندان به تداوم تحصیل رسمی ، جولان بخشی از بدنه آموزش و پرورش در منافع مدارس غیر انتفاعی ، سیاسی بازی و سیاسی کاری در انتخاب وزرای آموزش و پرورش و کم توجهی به صلاحیت ها و شایستگی ها ، ضعف مشهود عملکرد و ضعف بیشتر مکانیزم های نظارتی درون و برون دستگاهی مرتبط با آموزش و پرورش ، سبب شده با آمار وحشتناک بی سوادی مطلق، رجعت به بی سوادی نوسوادان ، ترک تحصیل و جاماندگی منجر به تشدید بی سوادی، ضعف کیفی سطح سواد و آسیب هایی از این جنس، روبرو شویم. آسیب هایی که تخریب پایه امنیت ملی را از دروازه آموزش و پرورش هدف گرفته و در صورت تداوم حرکت با همین فرمان، در کمتر از ده سال ، سیلی سختی بر صورت امنیت ملی نواخته خواهد شد. ما حسب وظیفه حرفه ای، شرعی و تخصصی ، هشدار داده و می دهیم ، اما مسلما گوش شنوای سیاسی ، امنیتی و نظارتی هم نیاز داریم. توصیه می کنیم مداخلات اتاق فکری برون دستگاهی برای این نهاد تدارک دیده شود. آموزش و پرورش مهمتر و حساس تر از ان است که حتی به اموزش و پرورشی های واقعی سپرده شود. سربسته گفتیم و مسلما دلسوزان نظام و فعالان متعهد و متخصص آموزش و پرورش، متوجه عمق دلنگرانی های ما هستند.