پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

خود متفاوت بینی ، سلیقه گرایی در تقسیم شهروندان به خودی و غیر خودی و نخودی و بیخودی ، خود متشرع پنداری و تکفیر اعتقادات دیگران ، از جمله آفات موجود در برخی از مردان سیاست در کشور است. نماد و نمود بارز این نوع اعتقادات را می توان در آقای میرسلیم دید. فردی که فرزند خود را حساس و ساده برای فریب خوردن می داند و فرزند مردم را معاند مستحق اعدام شدن ظرف پنج روز؟ بنظر می رسد که حاکمیت می بایست هوشمندی خود را در برخورد با چنین افرادی بشدت افزایش داده تا شاهد هزینه زایی برای کشور نباشیم.میرسلیم که به ضابطان انتقاد کرده که چرا کاری نکردند که پسرش با سازمان مجاهدین خلق مرتبط نشود ، دو سال پیش گفته بود: بین دستگیری و اعدام افرادی که در ناآرامی های شرکت داشته اند، فاصله زمانی زیاد است و باید بین ۵ تا ۱۰ روز بعد از بازداشت، اعدام شوند!

اخیراً نامه‌ای به قلم فائزه هاشمی منتشر شده که نکاتی را درباره فضای داخلی زندان در بین زندانیان سیاسی بیان کرده است. در آن نامه هشدار داده که ممکن است کشته شود. نامه‌ای که با نگاهی دو قطبی از طرف افکار عمومی که در طیفی از غلو و عدم صداقت تا هشدار در مورد برخی واقعیت‌ها بدان نگریسته می‌شود. زیبا کلام می‌گوید که من در قسمتی که گفته احتمال دارد کشته شود با ایشان موافق نیستم و فکر می‌کنم مقدار زیادی فشار‌هایی است که از سوی هم‌بندی‌ها به ایشان وارد می‌شود. این نامه باید برای فعالین سیاسی، جامعه‌شناسان، مورخین ما و افرادی که به مسائل سیاسی و اجتماعی علاقه دارند، پرسش‌های عمیقی را ایجاد کند که به‌رغم این همه مبارزه برای آزادی، دموکراسی، حاکمیت قانون و نبود زندانی سیاسی، چه می‌شود که از مشروطه به این سمت، با این همه مبارزه، آثارش زیاد نبوده است. نامه خانم هاشمی‌رفسنجانی چیز‌هایی را به ما نشان می‌دهد که قابل تأمل است.

در پنجم بهمن ماه ۱۳۵۸ خورشیدی و کمتر از یک سال پس از سرنگونی سلطنت، ایرانیان برای نخستین بار امکان انتخاب مستقیم رییس‌جمهوری را پیدا کردند. در این انتخابات ۶۷.۴ درصد واجدین شرایط شرکت کردند که هر چند نسبت به همه‌پرسی جمهوری اسلامی در فروردین همان سال و انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی کمتر بود اما باز هم عدد قابل قبولی به لحاظ نرخ مشارکت به حساب می‌آمد.

ضدیت انقلاب اسلامی با طبقه سرمایه دار صنعتی در ماجرای مصاره ها و بعد از آن، محصول غلبه « ایدئولوژی بر نظریه » و « احساس بر اندیشه » و نهایتا به هم خوردن توازن نیروهای اجتماعی به نفع هواداران ایدئولوژی چپ اندیش و ضد سرمایه داری بود. شور بختانه، در یک اتفاق نادر تاریخی، قاطبه نیروهای سیاسی و اجتماعی ایران در ائتلافی فراگیر در جبهه مقابل کارخانه‌داران و صاحبان صنایع بزرگ قرار گرفتند. این همان جایی که «ساختارها» بر«کارگزاران» تاثیر می گذارد و توده های طغیان کرده در فضای بحرانی، لزوما منطبق با اندیشه رهبران عمل نمی کنند و یا از آنان فرمان نمی برند!

علی اکبر گودرزی (هوادارانش او را در ابتدا «چوپان زاده آزاده» و سپس «امام» می‌نامیدند /زاده ۱۳۵۵ و در شناسنامه ۱۳۳۸ در روستای دوزان شهرستان الیگودرز - درگذشت ۳ خرداد ۱۳۵۹) مصداق همان آدم‌های با دانش اندک و ایمان زیاد بود که می‌توانست هزاران نفر را به پای برداشت‌های انحرافی خود از متون دینی، قربانی کند و یک جامعه‌ای را به قهقرا سوق دهد. وی تلاش داشت تا یک نظام سیاسی جایگزین جمهوری اسلامی فعلی تاسیس کند. در آغاز دهه ۱۳۵۰ چندین گروه سیاسی با ایدئولوژی اسلامی اعلام موجودیت و فعالیت کردند و تفاوت عمده گروه فرقان با همه آن‌ها در این بود که آبش با روحانیون در یک جوی نمی‌رفت و خواهان «اسلام بدون آخوند» بود. به همین دلیل، گودرزی در سال ۱۳۵۶ عبا و امامه طلبگی را کنار گذاشت و در سن ۱۸ سالگی، به تفسیر قرآن روی آورد و بنوعی گروه فرقان را تاسیس کرد. او از آیات قرآن فقط جنگ و جهاد و مبارزه را می‌فهمید و چیزی از صلح و زندگی در کلام او نبود. جمعیتی از جوانان مذهبی و پرهیجان در مساجد پایین شهر تهران در محدوده نازی آباد و جوادیه و میدان شوش نیز، گوش تا گوش می‌نشستند و این تفاسیر خون چکان را استماع می‌کردند. ایده اسلام بدون روحانیت را اولین بار اندیشمند پاکستانی، ابوالا مودودی، مطرح کرد. سپس دکتر علی شریعتی آنرا ذیل مبحث «جامعه بی طبقه توحیدی» شرح و بسط داد. اکبر گودرزی تحت تأثیر اندیشه انقلابی شریعتی تفسیری از قرآن به نام «ایدئولوژی توحیدی» تألیف کردو یکی دیگر از افرادی که تأثیر مهمی در شکل‌گیری ایدئولوژی گروه فرقان داشت، حبیب‌الله عاشوری، روحانی ناراضی بود. فرقانی‌ها هم به استناد همین حرف شریعتی، معتقد بودند که، چون روحانیت شیعه بصورت یک طبقه اجتماعی ظاهر شده، بنابراین برای تاسیس یک جامعه اسلامی خالص و بدون طبقه، باید این‌ها را از سر راه برداشت. به نظر آن‌ها «میان اسلام و روحانیت هیچ انضمام و انسجامی وجود ندارد». این ایده را بعد‌ها مجاهدین خلق پی گرفتند و در عین تاریک اندیشی‌های ایدئولوژیک و مذهبی، همچنان خودشان را مخالف «آخوندیسم» نامیدند. جدال رسمی روحانیون و فرقانی‌ها در سال‌های قبل از انقلاب را، مرتضی مطهری شروع کرد و از آنان با عنوان «ماتریالیست‌های مسلمان و منافق» یاد کرد. گودرزی بر خلاف بسیاری از روشنفکران مذهبی، در هر صورت با ظواهر و کلمات و آیات قرآن آشنایی کامل داشت و در پاسخ به روحانیون سعی می‌کرد که با ادبیات و منطق خودشان به آن‌ها پاسخ دهد. به نظر گودرزی از نظر قرآن «منافق کسانی هستند که همزمان با باند حکومت و باند مردم همکاری می‌کنند». اشاره او مستقیما به خود مطهری و نیز سید محمد بهشتی، محمدمفتح و جواد باهنر بود که در آموزش و پروش و دانشگاه دوره پهلوی تدریس می‌کردند و در عین حال، با حکومت پهلوی هم مخالفت می‌کردند. با پیروزی انقلاب و آغاز سال ۱۳۵۸، گروه فرقان دست به تفنگ برد و نخستین ترور‌ها در درون نظام نوپا را رقم زد. از سپهبد قرنی نخستین رئیس ستاد مشترک جمهوری اسلامی شروع کرد تا مطهری و مفتح و عراقی و در مجموع ۱۹ نفر را هدف قرار داد. آیت الله خامنه ای، هاشمی رفسنجانی، موسوی اردبیلی و عباس امیر انتظام نیز هدف سوء قصد قرار گرفتند و جان سالم به در بردند. بهانه این کار هم اطلاعیه مشترک مرتضی مطهری و مهدی بازرگان در خصوص لزوم بازنگری آثار شریعتی بود که بت و بوطیقای فکری فرقانی‌ها به حساب می‌آمد. در دیماه ۱۳۵۸ علی اکبر گودرزی در یک خانه تیمی در خیابان جمالزاده تهران دستگیر شد. محاکمه او به علی اکبر ناطق نوری و اسدالله لاجوردی سپرده شد. تعداد اعضای رسمی گروه فرقان حدود ۷۰ نفر اعلام شد. جمعی دستگیر و ابراز پشیمانی کردند و تعداد بر سرموضع ماندند و به همراه گودرزی در خرداماه ۱۳۵۹ اعدام شدند. هنوز هم در خارج از کشور اطلاعیه‌هایی به نام این گروه منتشر می‌شود.

معاون مطبوعاتی دولت احمدی نژاد، در واکنش به حکم صادره علیه پسرش به اتهامات مالی کوشیده قضیه را به مهناز افشار ربط دهد و او را عامل سقوط فرزندش معرفی کرده و به بحث مالی و شکایت هلال احمر نپرداخته است. موضوعی که برخی از منتقدین آن را شبیه مابقی بازی های اتفاق افتاده توسط یاسین و مهناز افشار ، تفسیر کرده اند.

«علی بیزه» از رزمندگان حاضر در هشت سال جنگ تحمیلی که در دهه ۶۰ نقش موثری در شکل‌دهی و سامان‌دهی مرکز عملیات کمیته مرکزی برای مقابله با خانه‌های تیمی منافقین در تهران را داشت، در خصوص منافقین {مجاهدین خلق} می‌گوید که از اینکه بیایند در حکومت شریک بشوند، یا وزارتخانه‌ای را بگیرند و یا در یک قسمتی از حکومت همراه باشند، راضی نبودند. این‌ها دنبال کل حکومت بودند؛ چون اصلا روح سازمانی‌شان این گونه بود. به نظر من برای آن‌ها فرق نمی‌کرد که روحانیت و جمهوری اسلامی حاکم باشند یا کسانی دیگر؛ مثلا شما فرض کنید اگر جبهه ملی یا نهضت آزادی هم حاکم بودند، بازهم این‌ها درگیر می‌شدند؛ چون افراد تمامیت‌خواهی بودند و همان‌طور که بعد‌ها هم با هیچ کسی نساختند، آنوقت نیز فقط دنبال یکه‌تازی بودند. روایت‌های علی بیزه، شنیدنی است. روایتی از سرنوشت مصطفی رجوی (فرزند مسعود رجوی )، که به فرانسه رفت و به منافقین پیوست و بعد‌ها از راه و رسم پدرش و آن سازمان مخوفی که پدرش درست کرده بود، برید. او الان {در فرانسه} زندگی معمولی دارد. روایت ۷۰ عملیات روزانه در تهران در ابتدای انقلاب. روایت لو رفتن موسی خیابانی و همانند آنها.

دادگاه کیفری یک استان تهران در رابطه با محاکمه ۱۰۴ عضو سازمان مجاهدین خلق یک آگهی عمومی منتشر کرد و از آن‌ها خواست برای دفاع از اتهامات وکیل معرفی کنند.

جنایات منافقین را نباید صرفا به جنایات برون گروهکی آنها مرتبط دانست. برخی از جنایات آنها بشکل فجیعی متوجه اعضای خودشان است. تصویری از یک خانم دکتر ارایه شده است. آیا این جلاد‌ را می شناسید؟! نفیسه بادامچی، دکتری‌ است که به دستور رجوی ، رحم زنان عضو سازمان منافقین رو خارج می کرد. اسم این کارشان رو هم گذاشته بودند، عملیات قله آرمانی! عقیم کردن زنان در تناقض با قوانین حقوق بشری است که سلامت زنان را مورد تأکید قرار می‌دهد. این نسل‌کشی و ناقص کردن زنان در حالی صورت می‌گرفت که طبق بند «ه» ماده ۱۶ کنوانسیون حذف تمامی اشکال تبعیض علیه زنان، داشتن حقوق یکسان جهت تصمیم‌گیری آزادانه و مسئولانه در زمینه تعداد فرزندان و فاصله زمانی بارداری و دستیابی به اطلاعات، آموزش و وسایلی را که آن‌ها را برای اجرای این حقوق قادر می‌سازد از حقوق زنان به رسمیت شناخته است. همچنین بر اساس کنوانسیون جلوگیری از نسل‌کشی و مجازات مرتکبان «تحمیل استاندارد‌هایی به قصد جلوگیری از زاد و ولد اعضای گروه» مصداق بارز نسل‌کشی است. چه شد که این گونه شدند؟

گویا تعریف به لطف و بزرگ منشی حضرت اقا از مجلس یازدهم و انقلابی خواندن این مجلس، برای بعضی از اقایان ایجاد شبهه کرده و قصد عدم باور ناتوانایی هایشان را دارند. آقای حسین جلالی، از خودت شروع می کنیم و قاضی هم خودت. ایا تو واقعا در وزن نماینده مجلس بودی و ظاهر شدی؟ اگر جسارت نباشد باید بگوییم که اولیا الله به ما سفارش اکید کرده اند که نان را از راه حلال بخوریم ، شما هم این روایات را شنیده اید اخوی؟ نکته پایانی اینکه اگر وزن مجالس آینده ما همانند مجلس یازدهم در گام دوم انقلاب تکرار شود، بساط خیلی را جمع خواهیم کرد. منافع ملی و رسالت تمدنی با کسی تعارف ندارد ( سربسته عرض شد).

هر نظام سیاسی در جهان مخالفانی دارد، مخالفانی که اپوزیسیون خوانده می‌شوند. در ایران جریان مخالف عمدتا در میانه اعتراضات مردم فعال می‌شوند. اما این گروه‌های اپوزیسیون به لحاظ ماهیت و خاستگاه چه کسانی هستند؟ سال ۱۴۰۱ یکی از مهمترین اعتراضات سراسری در ایران انجام شد که با مرگ مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد جرقه خورد. ریشه‌های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آن اعتراضات مسئله مهمی است که باید در جای خودش مورد ارزیابی قرار بگیرد، اما موضوع این گزارش اپوزیسیون جمهوری اسلامی است که چه کسانی هستند و آرایش سیاسی آن‌ها چگونه است.گزارش زیر را بخوانید تا پاسخ سوال را دریابید.

عطاءالله مهاجرانی با نقد صحبت های مسعود رجوی در سال ۱۳۶۰ در باب سقوط انقلاب با مرگ آیت الله خمینی(مستند شده در تاریخ شفاهی انقلاب از دانشگاه هاروارد) می گوید که از درگذشت آیت الله خمینی در سال ۶۸ ، سی و چهار سال می گذرد، جمهوری اسلامی پابرجاست و مسعود رجوی معلوم نیست زنده است یا مرده؟ خدمت آقای مهاجرانی باید عرض کرد که تحریف در تاریخ انقلاب اسلامی انهم در گام دوم انقلاب، از افرادی چون شما بعید است. همه ما می دانیم که انقلاب یک ریشه و آغاز نهضت منجر به پیروزی به رهبری امام خمینی ، یک دوره ساخت نظام و تثبیت نظام، یک دوره تداوم نظام دارد. امام در گام اول انقلاب با زحمت و تعهد بالا، خوش درخشید. سوال اینجاست که آیا اسباب تثبیت در گام دوم مهیا بود؟ آیا پیر جماران با کمک اندکی یاران خالص با تلاش شبانه روزی ، انقلاب را در دوره ساخت و تثبیت هدایت نکرد؟ اگر روح الله خمینی در این گام به هر دلیلی نبود، کشور و انقلاب می توانست حفظ شود؟ با کدام نیروها و کدام هدایت گری ها و راهبری های راهبردی؟ چرا در تاریخ انقلاب می خواهید انحراف ایجاد کنید؟ گور بابای مسعود رجوی و امثال اون، اما حرف و تحلیل این دشمن قسم خورده انقلاب، حرف و تحلیل درستی بود که به لطف خدا و حافظ و هادی بودن خداوند، تحقق پیدا نکرد.

برخی هم هستند که معتقدند عوامل اصلی ترور صیادشیرازی دستگیر نشده‌اند؛ سال ۱۴۰۰، روزنامه جام‌جم متعلق به صدا و سیما، با فردی به نام «حسین قاسمی» با عنوان «تحلیلگر و کارشناس مسائل امنیتی» گفت‌وگویی می‌کند که در خلال آن، او مدعی می‌شود که خبر دستگیری عوامل ترور شهید صیادشیرازی «پوچ بوده و هیچ وقت عوامل ترور دستگیر نشده‌اند.»

کیوا عباسی، مدیر شبکه منوتو در توییتی کنایه‌آمیز نوشته است: «ای کاش از اول وارد این سیرک سیاسی نمیشدن، چون همه چیزش از اول نادرست بود. عده‌ای تقریبا ناشناخته که می‌خواستن از دیگران به نفع اهداف خودشون سوءاستفاده کنن. سیرک زودتر از آنچه انتظار می‌رفت به بن‌بست رسید و چیزی به تعطیلیش نمونده.»

انتشار تصویر این فرد در قالب پوشش معمول زنان گروهک تروریستی منافقین در پارلمان اروپا، بار دیگر پرونده" شبنم مددزاده" که این روز‌ها به عنوان چهره‌ای جوان یکی از وظایف اصلی‌اش ارتباط با نهاد‌های اروپایی و بین‌المللی از سوی منافقین برای اعمال فشار علیه جمهوری اسلامی در جریان ناآرامی‌های اخیر در ایران است را در بین فعالان شبکه‌های اجتماعی برجسته کرده است.

در آشوب زمانه انتظار ما از زعما و فضلا، آرام سازی جریان و ارایه توصیه‌های منجر به تقویت نظام است، نه دمیدن در آتش اختلافات و تندروی ها. لطفا برای اذهان عمومی و صاحب نظران فقه تبیین کنید که بر چه اساسی قاضی القضات را توصیه به استفاده از بغی بجای محاربه در احکام صادره برای افراد دستگیر شده در ناآرامی‌ها می‌کنید؟ می‌گویند شما شاگرد آیات عظامی نظیر محمد کرمی، سید محمدحسن مرعشی، سید اسماعیل مرعشی، حسین راستی کاشانی، محمدحسن قدیری، سید حسن طاهری خرم‌آبادی، غلامرضا صلواتی، محمد تقی ستوده، احمد پایانی، محمدعلی مدرس افغانی، سبحانی، فاضل لنکرانی، وحید خراسانی، میرزا جواد تبریزی، ناصر مکارم شیرازی، محمود شاهرودی، سید محمدعلی موسوی جزایری، عبدالله جوادی آملی، محمد هادی معرفت، محمدتقی مصباح یزدی، حسین مظاهری، علی مشکینی، ابوالقاسم خزعلی، جلال طاهر شمس گلپایگانی، سید علی محقق داماد، علی احمدی میانجی، حسین شب زنده‌دار بوده اید. رفتگان را خدا رحمت کند، کدامیک از اساتید در قید حیات شما، این حرف را تائید می‌کنند؟ روایت شده که حضرتعالی از دانشجویان ممتاز وارد شده به دانشگاه هم بودید، کدام محیط دانشگاهی چنین برخورد تندی را تائید و تجویز می‌کند؟ مشفقاته عرض می‌شود که انتظار ما از شما بشدت بالاتر از تجویز به برخورد تند و تائید تندروی هاست. با تقویت سیاست و درایت، ان شاالله امور به صلاح خواهد شد.

 یک روز در پارلمان کانادا و روز دیگر در سنای ایتالیا مدعی رهبری جنبش اعتراضی کنونی در ایران و سازماند‌های اعتصابات می‌شود. «شورای ملی مقاومت ایران» را آلترناتیو جمهوری اسلامی می‌داند و خود را نماینده مردم و معترضان معرفی می‌کند. صحبت از مریم رجوی ، رئیس جمهور خودخوانده! ایران پس از براندازای است که دوره ریاست او بر گروهک تروریستی منافقین، به «مریم-فیصل» معروف شده است که شیوه مبارزاتی اش با دوره «مسعود-صدام» متفاوت است.البته این نخستین بار نیست که منافقین اعتراضات ایران را تصاحب می‌کند. نماینده گروهک تروریستی مجاهدین خلق همچنین در شبکه تلویزیونی دولت سعودی گفت که: «این اعتراضات ابتدا با مرگ «مهسا امینی» آغاز شد، اما اکنون نیرو‌های مجاهدین خلق هستند که آن را رهبری می‌کنند و پیش می‌برند!»

اعتراض، حق هر شهروند ایرانی است؛ حق شما هم. اما آیا اعتراض داخلی را در زمین خارجی فریاد می‌زنید؟ آیا به قول سیمین دانشور، حاضر شدید «رخت چرک‌تان را در حیاط همسایه بشویید؟». آیا بازیکنان سایر تیم‌ها از تمام قوانین و سیاست‌های کشورهای‌شان رضایت دارند و هیچ انتقادی از دولت‌هایشان ندارند؟ آیا مورد مشابهی سراغ دارید که بازیکنان یک کشور به‌عنوان اعتراض به حوادث داخلی کشورشان، در مسابقات بین‌المللی از خواندن سرود ملی‌شان امتناع کنند؟

ناصر تکمیل همایون جامعه‌شناس و پژوهشگر شاخص تاریخ در بیمارستان طالقانی تهران درگذشت. در کنار مطالعات فرهنگی واجتماعی او، نام این چهره فرهنگی در یک رویداد سیاسی مهم نیز مطرح شده است. آن رویداد نیز ماجرای اختفای ابوالحسن بنی‌صدر نخستین رئیس‌جمهوری ایران در خانه اوست.