پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی نامزد انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری ، در مصاحبه های تبلیغاتی خود در تلویزیون ، ذکر نامی از میرحامد حسین هندی و هفت نسل پیش حضرت امام کرده است. موضوعی که می تواند بدلیل کم اطلاعی جامعه زمینه ساز ایجاد انواع شائبه و شایعه گردد. شاید قاضی زاده هاشمی برای تفاخر به دانایی و ارایه فضل مبادرت به بیان این اسم نموده باشد و یا واقعا فاقد نیت بد بوده و تصادفا از این نام استفاده کرده باشد. اما در هر دو حالت، به پیامد کار خود کم توجهی نموده است. بر این قاعده و به منظور تنویر افکار عمومی ، اقدام به ارایه توضیحات با هدف شناخت بیشتر میرحامد حسین هندی و خاندان حضرت امام، شده است.

قرارداد کرسنت، بار دیگر در جریان مناظره‌های انتخابات ریاست جمهوری بر سر زبان‌ها افتاده است. از سویی ادعای فساد و از سوی دیگر درخواست مناظره به جهت شفاف‌سازی مطرح می‌شود. اما مشکل بر سر چیست؟ زنگنه جلیلی را به مناظره دعوت می کند و جلیلی صحبت از فساد بزرگ دارد؟

کتاب «برنامه فرانکلین در ایران» که چندماه قبل از نشر شیرازه توسط مهدی گنجوی به چاپ رسید، حاصل بحث تازه درباره جنگ سرد در بازه زمانی سال‌های ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۶ بود.وقتی کلمه‌ای یا مفهومی مثل امپراتوری را استفاده می‌کنید به مجموعه تاثیر و تاثرها، فشارها، برنامه ریزی‌ها و... اشاره می‌شود که ناقض فرض اولیه دولت- ملت به‌عنوان واحد‌های خودمختار و مستقل است. درواقع می‌گوید در دنیا یک‌سری دولت- ملت وجود دارد که خودمختار نیستند، چون تحت‌تاثیر متروپل‌ها یا مراکز امپراتوریایی یا منطق امپراتوریایی و... قرار دارند. این با فرض اولیه در تعریف دولت- ملت در تقابل است، بنابراین مفهوم امپراتوری چیز‌هایی شبیه امپراتوری است. کتاب شرح می‌دهد که چه کار کردند و در کدام کشور‌ها این برنامه اجرا شد؛ ایران، الجزایر، عراق و ۱۲ کشور را نام می‌برد که در آن‌ها برنامه فرانکلین اجرا شد که موفق‌ترین‌شان ایران بود.

بررسی تاریخی نهاد دانشگاه در ایران نشان دهنده طی روند غیر ارگانیک و زایش دفعی بوده است. نهادهای متشابه در قبل و ادوار تاریخی ، ماموریت محوری برای تولید علم نداشته، بلکه علم بعنوان کارکرد جانبی این نهادها بود. بعد از ورود دانشگاه در معنای جدید به ایران، متاسفانه به دلایلی چند شاهد هستیم که این نهاد نتوانست استقلال عمل خود را در برابر نهاد سیاست حفظ کند. گروهی از منتقدین این عدم استقلال را در قبل از انقلاب در حوزه توسعه نظام بروکراتیک و نیازمندی ان به استفاده از کارشناسان صاحب مدرک و در بعد از انقلاب، همگرایی پائین این نهاد با جریان سیاسی و ایدئولوژیک حاکم بر کشور ، جستجو می کنند. نکته جالب توجه اینجاست که در دنیای حاضر، بدلیل جایگاه خاص علم در توسعه اقتصادی و فناوری پایه کشور، ضرورت حاکمیت نوعی انضباط علمی در دانشگاه ها کاملا احساس می شود. بر این قاعده، نیازمندی به واگشت دانشگاه ها به کارکرد اصلی خود یعنی بهانه ای جهت تفکر و زمینه ای برای تخصص ، تبدیل به یک الزام شده است. در همین راستا باید اضافه نمود که جریانات دانشجویی نیز باید پذیرای نوعی انضباط کارکردی شده و حداکثر، دارای مطالبات عدالت طلبانه باشند(در مقابل مداخلات سیاسی). نهاد دانشگاه باید دارای نوعی استقلال رای شده و از هدایت های بیرونی باید بشدت پرهیز شود.

ناترازی بنزین و مشکلات موجود در این حوزه موجب شد تا بنزین به‌عنوان یکی از برنامه‌های نامزد‌های ریاست جمهوری، مطرح شود. همچنین شاهد هستیم که نامزد‌ها درباره حامل‌های انرژی و شرکت‌های عهده دار آن صحبت‌هایی کرده اند که بنوعی حق بوده، اما در واقع نوعی شعار گل درشت محسوب می‌شود. قاضی زاده از واگذاری شرکت‌های گاز و نفت به مردم می‌گوید. باید از آقای قاضی زاده پرسید، اگر مرد راهی، شرکت پخش و پالایش فراورده‌های نفتی را واگذار کن ببینیم چند مرده حلاجی؟ اخوی عزیز، تو گویا از مافیای پیش پرده برخی از این شرکت‌ها بی خبری. ویترین و دکور مدیریتی را نگاه نکن. بخشی از این شرکت‌ها داستان دارند که ان شاالله به موقع در کمین گاه و مرصاد قانونی آن‌ها نشسته ایم. دیگر به تغییر مدیر اکتفا نخواهیم کرد. ریشه برخی از این شرکت‌ها را خواهیم زد. ما وعده دادیم و شما هم وعده دادید، آیندگان هم قضاوت کنند که چه کسی حقگو بود.

«بورس تهران» واژه‌ جذابی است که به علت داشتن فعالان پرشمار آن، می‌تواند کلید واژه‌ی شعارهای انتخاباتی کاندیداها باشد و همانطور هم شده است؛ بازاری بی‌پناه که این روزها متاثر از سیاست‌های غلطی است که در برخی از بخش‌های اقتصادی دولت سیزدهم بنا گذاشته شده و البته عقبه‌ای در دولت دوازدهم دارد که هیچ سهامداری خاطرات آن را فراموش نکرده است.

عمارت دیوانخانه وکیل یکی از بناهای شاخص دوره زندیه در شیراز است که نزدیک به یک قرن گرفتار ساخت و سازهای غیراصولی شده است. این بنای کلیدی درحالی در احیای مجموعه زندیه نقش مهمی دارد که متولیان میراث‌فرهنگی هنوز نتوانسته‌اند اقدامی برای آزادسازی بنا از اسارت مخابرات انجام دهند. فعالان میراث‌فرهنگی معقتدند، درصورت حذف ملحقات ساختمان مخابرات از عمارت دیوانخانه وکیل و واگذاری آن به میراث‌فرهنگی گامی بزرگ در جهت ثبت مجموعه زندیه در فهرست آثار جهانی برداشته می‌شود. مخابرات شیراز نیز ضمن خصوصی خواندن خود، ادعای وجود مذاکرات قبلی درخصوص خرید این ملک از مخابرات و دادن زمین معوض را مطرح کرده است.

هرچند که بنظر می رسد مردم اطلاعات کلی درخصوص نامزدهای شش گانه تائید صلاحیت شده برای چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری داشته باشند، اما جهت تنویر بیشتر افکار عمومی اقدام به ارایه توضیحاتی کاربردی درباره آنها شده است. بنظر می رسد که رقابت نهایی بین سه چهره یعنی پزشکیان، جلیلی و قالیباف باشد، با این وجود به جهت رعایت عدالت ، هر شش نامزد معرفی گردیده اند.

امروز می‌خواهیم داستان زندگی مردی را بنویسیم که بزرگ‌ترین شرکت تولید کننده ابزارآلات ایران را بنیان گذاشته است. مردی که به افتخارنام بزرگش، شرکتش را "ابزار مهدی" نام گذاشته است. او "محمد مهدی مظلومیان" نام دارد. اما این طرف داستان است. داستان تولید و تولید کننده در ایران، دو طرف دارد. طرف دوم داستان، دولت‌ها و نهاد‌ها و سازمان‌های تخصصی قرار دارند. همان‌هایی که به کارکنان خود حقوق می‌دهند که از تولید و تولید کننده حمایت کند، اما همه شاهد هستیم که نظام اداری کشور، نظام چوب لای چرخ کن تولید است. از مالیات و بیمه و کار گرفته تا شهرداری و نهاد تخصصی و نهاد ناظر و غیره. از سیاست‌های اقتصادی کشور گرفته تا چالش‌های سیاسی. نتیجه می‌شود نالیدن یک تولید کننده بین المللی از ضعف زیر ساخت ها، عدم حمایت ها، قوانین دست و پاگیر، کمبود مواد اولیه، نظام بروکراسی فشل، تغییر قوانین و مقرره‌ها بشکل مکرر، مشکلات اقتصادی کلان و اقتصاد سیاسی و غیره. یادمان نرود که پیشرفت مهدی مظلومیان‌ها، پیشرفت یک کشور محسوب می‌شود.

علی اکبر گودرزی (هوادارانش او را در ابتدا «چوپان زاده آزاده» و سپس «امام» می‌نامیدند /زاده ۱۳۵۵ و در شناسنامه ۱۳۳۸ در روستای دوزان شهرستان الیگودرز - درگذشت ۳ خرداد ۱۳۵۹) مصداق همان آدم‌های با دانش اندک و ایمان زیاد بود که می‌توانست هزاران نفر را به پای برداشت‌های انحرافی خود از متون دینی، قربانی کند و یک جامعه‌ای را به قهقرا سوق دهد. وی تلاش داشت تا یک نظام سیاسی جایگزین جمهوری اسلامی فعلی تاسیس کند. در آغاز دهه ۱۳۵۰ چندین گروه سیاسی با ایدئولوژی اسلامی اعلام موجودیت و فعالیت کردند و تفاوت عمده گروه فرقان با همه آن‌ها در این بود که آبش با روحانیون در یک جوی نمی‌رفت و خواهان «اسلام بدون آخوند» بود. به همین دلیل، گودرزی در سال ۱۳۵۶ عبا و امامه طلبگی را کنار گذاشت و در سن ۱۸ سالگی، به تفسیر قرآن روی آورد و بنوعی گروه فرقان را تاسیس کرد. او از آیات قرآن فقط جنگ و جهاد و مبارزه را می‌فهمید و چیزی از صلح و زندگی در کلام او نبود. جمعیتی از جوانان مذهبی و پرهیجان در مساجد پایین شهر تهران در محدوده نازی آباد و جوادیه و میدان شوش نیز، گوش تا گوش می‌نشستند و این تفاسیر خون چکان را استماع می‌کردند. ایده اسلام بدون روحانیت را اولین بار اندیشمند پاکستانی، ابوالا مودودی، مطرح کرد. سپس دکتر علی شریعتی آنرا ذیل مبحث «جامعه بی طبقه توحیدی» شرح و بسط داد. اکبر گودرزی تحت تأثیر اندیشه انقلابی شریعتی تفسیری از قرآن به نام «ایدئولوژی توحیدی» تألیف کردو یکی دیگر از افرادی که تأثیر مهمی در شکل‌گیری ایدئولوژی گروه فرقان داشت، حبیب‌الله عاشوری، روحانی ناراضی بود. فرقانی‌ها هم به استناد همین حرف شریعتی، معتقد بودند که، چون روحانیت شیعه بصورت یک طبقه اجتماعی ظاهر شده، بنابراین برای تاسیس یک جامعه اسلامی خالص و بدون طبقه، باید این‌ها را از سر راه برداشت. به نظر آن‌ها «میان اسلام و روحانیت هیچ انضمام و انسجامی وجود ندارد». این ایده را بعد‌ها مجاهدین خلق پی گرفتند و در عین تاریک اندیشی‌های ایدئولوژیک و مذهبی، همچنان خودشان را مخالف «آخوندیسم» نامیدند. جدال رسمی روحانیون و فرقانی‌ها در سال‌های قبل از انقلاب را، مرتضی مطهری شروع کرد و از آنان با عنوان «ماتریالیست‌های مسلمان و منافق» یاد کرد. گودرزی بر خلاف بسیاری از روشنفکران مذهبی، در هر صورت با ظواهر و کلمات و آیات قرآن آشنایی کامل داشت و در پاسخ به روحانیون سعی می‌کرد که با ادبیات و منطق خودشان به آن‌ها پاسخ دهد. به نظر گودرزی از نظر قرآن «منافق کسانی هستند که همزمان با باند حکومت و باند مردم همکاری می‌کنند». اشاره او مستقیما به خود مطهری و نیز سید محمد بهشتی، محمدمفتح و جواد باهنر بود که در آموزش و پروش و دانشگاه دوره پهلوی تدریس می‌کردند و در عین حال، با حکومت پهلوی هم مخالفت می‌کردند. با پیروزی انقلاب و آغاز سال ۱۳۵۸، گروه فرقان دست به تفنگ برد و نخستین ترور‌ها در درون نظام نوپا را رقم زد. از سپهبد قرنی نخستین رئیس ستاد مشترک جمهوری اسلامی شروع کرد تا مطهری و مفتح و عراقی و در مجموع ۱۹ نفر را هدف قرار داد. آیت الله خامنه ای، هاشمی رفسنجانی، موسوی اردبیلی و عباس امیر انتظام نیز هدف سوء قصد قرار گرفتند و جان سالم به در بردند. بهانه این کار هم اطلاعیه مشترک مرتضی مطهری و مهدی بازرگان در خصوص لزوم بازنگری آثار شریعتی بود که بت و بوطیقای فکری فرقانی‌ها به حساب می‌آمد. در دیماه ۱۳۵۸ علی اکبر گودرزی در یک خانه تیمی در خیابان جمالزاده تهران دستگیر شد. محاکمه او به علی اکبر ناطق نوری و اسدالله لاجوردی سپرده شد. تعداد اعضای رسمی گروه فرقان حدود ۷۰ نفر اعلام شد. جمعی دستگیر و ابراز پشیمانی کردند و تعداد بر سرموضع ماندند و به همراه گودرزی در خرداماه ۱۳۵۹ اعدام شدند. هنوز هم در خارج از کشور اطلاعیه‌هایی به نام این گروه منتشر می‌شود.

خداوند در آیه ۱۱ سوره رعد می‌فرمایند، ... خدا حال هیچ قومی را دگرگون نخواهد کرد تا زمانی که خود آن قوم حالشان را تغییر دهند (و از نیکی به بدی شتابند) .... وقتی که در موقعیت قضاوت بین حق و باطل، نظیر امام حسین و یزد، قرار گرفتیم، اشتباه است که فقط نگاه قطبی داشته باشیم و برچسب بد و خوب بزنیم. باید ببنیم که چه شد که یزید قدرت گرفت و یزید شد و چه شد امام تنها ماند و به شهادت رسید. یعنی توجه داشت و تمرکز بر نقش مردم برای یزید سازی و تنها شدن امام عصر. خداوند هم در آیه یازده سوره رعد، همین کار مردم را تلافی می‌کند و شرط ایجاد تغییر را، بوجود آمدن حرکت در خودشان می‌داند. امام جواد، امام نهم ما شیعیان هم در این خصوص عبارات جالبی دارند که در زمانه کنونی نامزد شدن ۸۰ نفر برای پست ریاست جمهوری، بدرد مردم و نامزد‌های هشتادگانه می‌خورد. امام می‌فرمانید که، به واسطه روسا، مردم هم اصلاح می‌شوند و هیچ چیز مثل بدعت، دین را از بین نمی‌برد.

فرودگاه سقز بعد از ۲۷ سال انتظار، آبان سال گذشته در سومین سفر شهید آیت الله رئیسی به کردستان، افتتاح شد و از آن زمان تاکنون ۴۶ پرواز در این فرودگاه انجام شده است.موضوعی که دولت دوازدهم به خودش نسبت داده بود و حتی دولت دهم هم ادعای افتتاح بخش هایی از آن را داشت. این روند نشان دهنده فقط یک چیز است و آن ضعف مفرط سازمان های نظارتی خصوصا سازمان بازرسی کل کشور. مدیران اجرایی کشور متاسفانه بجای رقابت در خدمت، مسابقه ویترین چینی راه انداخته اند.

اگر وجدان بیدار، عقل سلیم و تعهد و غیرت دینی و عشق به وطن داشته باشیم، چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید، باید بپذیریم که حوزه سیاست کشور عزیزمان، بتدریج در حال ابتلا به ابتذال است. عملکرد هرچند قانونی، اما مسئله دار شورای نگهبان در دو دهه اخیر، ضعف نظارتی (امنیتی- نظارتی-قضایی) منجر به انتصابات محفلی، رفیق بازی و رزومه سازی در حوزه مدیران و سیاسیون، دخالت‌های غیرموجه و پشت پرده نهاد‌های خاص در جریان انتخابات (با هر اسمی و دلیلی که باشد)، کم توجهی به تخصصی سازی هسته سخت نظام و تقویت قاعده گرایی بجای سلیقه گرایی و مصلحت اندیشی‌های ریز و درشت و ..، فضای سیاسی کشور را به سمت ناکارآمدی سوق می‌دهد. در این فضا، هر تازه رسیده‌ای مدعی ریاست و وکالت و صدرات است. انگار نه انگار که جناب بزرگ زاده با نگاه گلخانه‌ای و نگاه ویژه بین، به این جایگاه رسیده، نه با توان فکری، تعهد دینی و غیرت انقلابی و مسئولیت پذیری اجتماعی خودش. یک کلام، هشدار می‌دهیم که تداوم این وضع منجر به، تضعیف عقلانیت و تربیت در کنشگران فضای سیاسی و پر کردن فضا با فرصت طلبان و خدای ناکرده لمپن‌های سیاسی خواهد شد. ما درخصوص آسیب‌های جمهوریت، اسلامیت و انقلابی گری، هشدار مشفقانه می‌دهیم. نگاهی به گزارش حاشیه‌های ثبت نام داوطلبان ریاست جمهوری چهاردهم، دنیای حرف برای شنیدن و گفتن دارد. قضاوت با شما.

سالهاست زخمی عمیق بر بدن نحیف و رنجور فوتبال ایران وجود دارد. زخمی که درمان آن پیش از طبیب حاذق، نیازمند عزم و اراده جدی دلسوزانی است که برای بازگرداندن این بیمار به آغوش گرم خانواده (میلیون‌ها فوتبالدوست)، از فشار، مداخله و احتمالا دست‌اندازی هیچ فرد یا نهاد و ارگان قدرتمند و صاحب نفوذی ابایی نداشته باشند و با ایستادگی در مسیر قانون، پرونده را تا رسیدن به سرانجام درست و مطابق انتظار، پیش ببرند. قریب یک دهه پیش پرونده قطور «فساد در فوتبال» تشکیل شد. در آن مقطع، برای تحقیق و مستندسازی زمانِ نسبتا زیادی صرف گفتگو‌های خصوصی با اشخاصی از بدنه فوتبال شد و در ادامه، عنوان بزرگ‌ترین پرونده فساد در ورزش کشور را از آن خود کرد. حتی پورمختار رییس وقت کمیسیون اصل نود مجلس در مصاحبه‌ای اعلام کرد که نام ۱۵ تا ۲۰ دانه‌درشت در این پرونده وجود دارد. اما هیچگاه پرونده به نتیجه نرسید یا حداقل افکار عمومی اقناع نشد چرا که نه خبری از اعلام اسامی دانه‌درشت‌ها و دانه متوسط‌ها (!) شد و نه محرومیت و تاوانی. حالا هم بیم آن وجود دارد که با ارائه اطلاعات قطره‌چکانی و شکل‌گیری ابهامات، شایعات و گمانه‌زنی‌ها، تنها شاهد دلسردی بیشتر مردم و نگاه توام با تردید فوتبالدوستان به نتایج دیدارها، داوری‌ها، تصمیمات و عملکرد مدیران باشیم.

دولت عربستان ۶ نفر از اعضای گروه رسانه‌ای بعثه ایران در مدینه منوره را از عربستان اخراج کرد. این گروه رسانه‌ای شامل ۶ خبرنگار و مستندساز، سه‌شنبه هفته پیش در حال ضبط تلاوت قرآن کریم در مسجدالنبی دستگیر و پس از چند ساعت بازجویی و بدون اعلام دلیل به بازداشتگاه پلیس مرکزی مدینه منتقل شدند. پلیس سعودی، دو روز بعد، دو خبرنگار شامل خبرنگار شبکه «العالم» و خبرنگار «خبرگزاری صداوسیما» را هنگام پیاده شدن از خودرو برای حضور در مراسم دعای کمیل، در هتل محل اقامت زائران ایرانی، دستگیر و به بازداشتگاه منتقل کرد. پلیس عربستان همان روز، یک مستندساز رادیویی را نیز از هتل محل اقامت در مدینه احضار و بازداشت کرد. این افراد سرانجام شامگاه سه‌شنبه «هشتم خرداد ماه ۱۴۰۳»، بدون انجام اعمال حج، از عربستان اخراج شدند. اخراج خبرنگاران صداوسیما و اعضای گروه رسانه‌ای «بعثه» ایران از عربستان سعودی در حالی اتفاق افتاده است که پیگیری‌های پرحجم وزارت امور خارجه و نمایندگی، ولی فقیه در امور حج و زیارت و سرپرست حجاج ایرانی و سفیر ایران در عربستان، برای آزادی این افراد در جریان بوده است. اعضای این گروه شامل آقایان «سید سلیم غفوری»، «شفیع شعله کار»، «سید مهدی مویدی»، «مهدی امیری»، «پوریا سلیمان زاده» و «علیرضا تابان»، شامگاه سه‌شنبه «هشتم خرداد ماه ۱۴۰۳»، با تصمیم دولت عربستان سعودی، با یک پرواز غیرایرانی، به دوبی منتقل شدند و صبح روز «چهارشنبه، نهم خرداد ماه ۱۴۰۳»، با یک پرواز ایرانی به تهران بازگشتند.

غلامرضا نوری عضو کمیسیون مشترک بررسی طرح صیانت گفت: تمامی طرح‌ها و لوایح که مجلس بررسی آن را شروع نکرده و یا بررسی آن نیمه تمام باقی مانده باشد، به دوره بعدی منتقل نمی‌شود و منتفی است. وی ادامه داد: بر این اساس پرونده طرح صیانت از فضای مجازی در این مجلس بسته شد و تکلیف آن مشخص نشد و .... باید پرسید، جریانی که این همه وقت و نیرو و انرزی و سرمایه این کشور را گرفت تا مثلا به قول خودش، صیانتی از ابعاد اجتماعی و فرهنگی و سیاسی کشور کند، واقعا چه توجیهی برای عقب انداختگی توسعه ملی و کند کردن فرآیند تمدن سازی و از همه مهمترین، ایجاد برخی نارضایتی‌ها دارد. واقعا کم توجهی به فقه پویا در کشور، برای مان هزینه زا شده و بعضا فرصت‌هایی را به بعضی از افراد بی شناسنامه داده است. تا صلاح مملکت چه باشد.

عباس قاسمی مقدم یکی از رزمندگانی قمی است که وقتی ۱۷ ساله‌اش بود در عملیات بیت المقدس در خرمشهر حضور یافت و در همین عملیات اسیر شد و ۸ سال از عمرش را در زندان‌های بعثی سپری کرد. وی به همراه تعدادی از رزمندگان قمی در عملیات آزاد سازی خرمشهر شرکت داشت که در این عملیات تعداد ۲۰۰ نفر از رزمندگان قم به شهادت رسیدند. قاسمی معتقد است که بیش از یازده هزار نفر از عراقی‌ها در خرمشهر حضور داشتند که جنگیدن با این دشمن که به انواع ادوات و ابزار آلات جنگی مدرن آن روز مجهز بود بسیار سخت به نظر می‌رسید اما آن چیزی که باعث شد رزمندگان در برابر این نابرابری‌ها به پیروزی برسند ایمان و اعتقاد آن‌ها به نصرت الهی بود.

میرقاسم مومنی کارشناس حوزه انرژی با بیان اینکه اجرای پروژه انتقال گاز از ترکمنستان می‌تواند ۳۰ تا ۳۵ درصد نیاز گاز اروپا را تامین کند، گفت: اکنون مقدمات این پروژه انجام شده و تنها منتظر توافقنامه بین آذربایجان، ارمنستان و ترکیه هستند که بتوانند مسیر زنگزور را به نوعی به سرانجام برسانند.برای عملی کردن این پروژه بسترهایی لازم بود که تاکنون آماده نبوده است یکی از بسترها موضوع جنگ قره‌باغ بوده که نزدیک ۳۰ سال پروژه را به تاخیر انداخت، اکنون که مسئله قره‌باغ حل شده؛ در واقع می‌توان گفت که کشورهای اروپایی، آذربایجان و ترکیه با همکاری ارمنستان توانسته‌اند با مشارکت هم در قفقاز جنوبی به صلح برسند و بحث انتقال انرژی قزاقستان و ترکمنستان و کشورهای حوزه خزر و آذربایجان از مسیر ارمنستان به ترکیه در دستور کار است و این موضوع برای اروپا به لحاظ تامین نیاز انرژی و کاهش وابستگی به گاز روسیه بسیار حائز اهمیت است.

آیه ۵۷ سوره عنکبوت اشاره می‌کند که تمامی نفس‌ها چشنده مرگ هستند. وعده‌ای صادق از خداوند در قرآن با دنیایی از ابهام. به گونه‌ای که هیچ انسانی از لحظه پایان خود، اطلاعی ندارد. آخرین ساعات زندگی شهید خدمت، خادم الرضا، شهید جمهور، سید ابراهیم رئیسی در چند اسلاید به تصویر کشیده شده است.

موسولینی و کلیسای کاتولیک دشمن مشترکی داشتند: لیبرال‌هایی که نه تنها اقتدار موقت کلیسا بلکه موجودیت آن را تهدید می‌کردند. پاپ پیوس یازدهم موسولینی را یک "فرستاده و فاشیسم را وسیله‌ای برای "بازآفرینی اخلاقی" قلمداد می‌کرد. درست مانند بسیاری از مستبدان قبل و بعد از او موسولینی متوجه شد که دین ابزار قدرتمندی برای تقویت حمایت و کنترل توده‌ها است. در واقع، این آن چیزی بود که او از ماکیاولی آموخت.