پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

در اولین رای‌گیری بعدازظهر در روز دوم برگزاری مجمع کاردینال‌ها و در حدود ساعت ۶ عصر، دود سفید از دودکش واتیکان برخاست و در میان تشویق پرشور جمعیت اعلام گردید که کاردینال رابرت پرِووست با نام پاپی «لئو چهاردهم» بعنوان 267اُمین پاپ تاریخ واتیکان انتخاب شده است.اما پاپ جدید کیست؟رابرت پرِووست در سال ۲۰۲۳ توسط پاپ فرانسیس به واتیکان دعوت شد تا ریاست یکی از مهم‌ترین دفاتر کلیسای کاتولیک، یعنی دفتر بررسی و تأیید اسقف‌های پیشنهادی از سراسر جهان را بر عهده بگیرد.پرِووست متولد شیکاگو و ۶۹ ساله بوده و پس از سال‌ها زندگی در پرو (ابتدا به‌عنوان مبلغ و سپس به‌عنوان اسقف اعظم) تابعیت پرو را نیز گرفته است.پرووست در سال ۱۹۵۵ در شهر شیکاگو، در ایالت ایلینوی آمریکا، از پدر و مادری با تبار اسپانیایی و فرانسوی-ایتالیایی متولد شد. او در دوران کودکی به عنوان خدمت‌گزار محراب فعالیت می‌کرد و در سال ۱۹۸۲ رسماً به مقام کشیشی منصوب شد. سه سال پس از آن به پرو رفت، اما در طول سال‌ها به طور منظم به ایالات متحده بازمی‌گشت و در زادگاهش هم به عنوان کشیش و هم به عنوان رئیس صومعه خدمت می‌کرد. این کاردینال آمریکایی به خاطر رویکرد معتدل و معنوی‌اش شناخته می‌شود و در بسیاری از زمینه‌ها با مواضع پاپ فرانسیس هم‌راستا بوده، اما تفاوت‌هایی هم وجود دارد.او با کشیش شدن زنان و کسب جایگاه «شَمّاس» در کلیسا توسط آنان مخالف است. وی همچنین بارها در مورد سقط ‌جنین اظهار نظر کرده و آن را «نوعی قتل» خوانده است.

کاردینال‌های زیر ۸۰سال، هنگامی که پاپ فوت می‌کند یا استعفا می‌دهد، در جایی که به‌عنوان «انجمن پاپی» شناخته می‌شود، رای می‌دهند. برای جلوگیری از نفوذ خارجی، انجمن خود را در «کلیسای سیستین» حبس و در مورد جانشینان بالقوه مشورت می‌کنند. درحالی‌که تعداد انتخاب‌کنندگان پاپ معمولا ۱۲۰نفر است، در حال حاضر ۱۳۸ رای‌دهنده واجد شرایط وجود دارد. اعضای آن رای خود را از طریق رای مخفی می‌دهند؛ فرآیندی که توسط 9 کاردینالِ به‌صورت تصادفی انتخاب شده نظارت می‌شود. به‌طور سنتی، برای انتخاب پاپ جدید اکثریت دوسوم لازم است و رای‌گیری تا رسیدن به این حد نصاب ادامه می‌یابد. پس از هر دور، برگه‌های رای با مواد شیمیایی سوزانده می‌شوند و دود سیاه یا سفید تولید می‌کنند و به جهانیان در مورد نتیجه اطلاع می‌دهند. دود سیاه نشان می‌دهد که هیچ تصمیمی گرفته نشده است؛ درحالی‌که دود سفید به معنای انتخاب پاپ جدید است. پس از انتخاب پاپ، یک کاردینال ارشد نام او را از کلیسای «سنت پیتر» اعلام می‌کند.

مطلوب‌ترین مفسران فرانسیس مدت‌هاست‌ در او پاپی با توانایی فوق‌العاده در برقراری ارتباط شخصی و استعدادی تقریبا فراطبیعی برای گفت‌وگو با جهان در سطح عاطفی دیده‌اند. امید این بود که دوران پاپی او، در ارزیابی نهایی، به ‌عنوان دوره‌ای برای ‌بازآفرینی و نه انقلاب‌ شناخته شود؛ تنظیم دوباره آموزه‌های کلیسا با ریتم‌های نو.‌ در عوض، او نه یک سمفونی جدید، بلکه آهنگی پر‌سر‌و‌صدا و آشوبناک نوشت و کلیسایی را به‌جا گذاشت که از نظر جغرافیایی، الهیاتی و آیینی بیش از دهه‌های گذشته تکه‌تکه شده‌ و واتیکانی که در آستانه ورشکستگی قرار گرفته است. بسیاری ممکن است اصرار داشته باشند که هنوز برای قضاوت درباره میراث مردی که خود به پرهیز از قضاوت شهرت داشت، خیلی زود است. بااین‌حال، دیگران شاید سخنان او در پاراگوئه در سال ۲۰۱۵ را به یاد بیاورند؛ زمانی که جمعیت را تشویق کرد: «آشوبی به پا کنید، اما بعد کمک کنید تا جمع‌و‌جور شود‌». فرانسیس در دوران نزدیک به ۱۲ سال پاپی خود، قطعا آشوبی به پا کرد. اکنون نوبت دیگری است که آن را سر‌و‌سامان دهد.واتیکان با انتشار بیانیه‌ای، علت درگذشت پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌های جهان را در روز دوشنبه اعلام کرد. علت درگذشت پاپ فرانسیس 88 ساله،«سکته مغزی و متعاقب آن نارسایی غیرقابل برگشت قلبی» بیان شده است.فرانسیس هفته‌های آخر عمر خود را به دلیل مشکلات تنفسی و ذات الریه در بیمارستان «جملی» رم گذراند. مرگ او آغاز روند رسمی برای انتخاب پاپ جدید است، که با تدفین پاپ در روزهای آینده آغاز می‌شود و با دود سفیدی که از کلیسای سیستین به نشانه انتخاب پاپ جدید بیرون می‌آید، پایان می‌یابد.

تأمّل در روایاتی که در باره چگونگی تشریع اذان وارد شده اند، نشان می دهد که در دوران زمامداری معاویه، نسبت به چگونگی تشریع اذان، در جامعه اسلامی اختلاف ایجاد شد. بدین معنا که در مقابل خاندان پیامبر(ص) که اتّفاق نظر داشتند که تشریع اذان، بر پایه وحی الهی بوده و پیامبر اسلام، همه بندهای آن را از جبرئیل امین و او از خداوند متعال گرفته است ـ، شماری از مسلمانان، بر پایه برخی اخبار، بر این باور بودند که اذان، ریشه در وحی نداشته ؛ بلکه منشأ آن، خواب و رویای صادقه برخی از صحابه و پیشنهاد آن به پیامبر اسلام بوده است.

در ۱ مارس که اولین افطار ماه مبارک رمضان در سرزمین‌های اسلامی است، جهان عرب و اسلام شاهد پخش سریال تاریخی معاویه پس از 2 سال توقیف و ده‌ها حاشیه در اطرافش از شبکه ‌ام‌بی‌سی عربستان سعودی بود. این تولید بلندپروازانه با بودجه‌ اعلام‌شده به مبلغ ۱۰۰ میلیون دلار، قصد دارد با پرداختن به زندگی معاویه بن ابی‌سفیان( بنیان‌گذار خلافت اموی و شخصیتی که میراث او همواره موضوع بحث و جدل در تاریخ اسلام بوده)، درام عربی و سنت سریال‌سازی تاریخی در جهان عرب را تحت‌الشعاع قرار دهد.همزمانی پخش سریال معاویه با حوادث اخیر در منطقه، به ویژه سقوط بشار الاسد در سوریه و قدرت گرفتن گروه‌های سلفی و تکفیری، همزمانی بحث برانگیزی است که حساسیت‌های زیادی را به ویژه در فضای مجازی عربی حول این سریال ایجاد کرده است. در دهه‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰، پان‌عربیسم فضای سیاسی و فرهنگی جهان عرب را دربرگرفت و در تلاش برای برساخت یک ملت عرب متحد از طریق بازتصویرسازی و باز روایت تاریخ خلافت و به طور کلی تاریخ اسلام بود. سریال‌ها و فیلم‌های تاریخی به ابزاری برای این ایدئولوژی تبدیل شدند. موج دوم سرسال سازی که تاسال های 2015 ادامه داشت،گرایش به تاریخ صدر اسلام پیدا نمود. موج سوم، اما با روایت درزها و شکاف های ایدئولوژیگ بین مذاهب اسلامی، بستر را یرای انواع چالش ها و ت فرقه ها در جهان اسلام فراهم کرده است.ریشه های حمایت مالی موج سوم،نشان دهنده حضور تندروهای سنی مذهب در عربستان و تندروهای شیعی مستقر در انگلستان است.

سیّد جواد طباطبایی (۲۳ آذر ۱۳۲۴ – ۹ اسفند ۱۴۰۱) استاد دانشگاه و پژوهشگر ایرانیِ فلسفه، تاریخ، حقوق و سیاست ،عضو پیشین هیئت علمی و معاون پژوهشی دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و مدیرِ گروه فلسفهٔ مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی بود.در اندک زمانی بعد از تدریس در دانشکاه، نزد دانشجویان دانشگاه تبریز محبوبیت فراوانی به دست آورد و کلاس‌های درس وی با دانشجویان رشته‌های گوناگون پر می‌شد. محبوبیت طباطبایی به اندازه‌ای رسیده بود که دانشجویان نام او را به عنوان یکی از استادان محبوب به دیوار دانشگاه زده بودند و به دیگر استادان دانشگاه هشدار می‌دادند که سطح خودشان را به اندازهٔ وی برسانند. به گفته حسن منصور، از استادان وقت دانشگاه تبریز، جلسه تأیید علمی طباطبایی برای استخدام به عنوان هیئت علمی، به دلیل نبود افرادی در اندازهٔ علمی طباطبایی، به شکل صوری برگزار و تأیید شد. اما در جریان استخدام رسمی، سنگ‌اندازی‌هایی انجام گرفت و در نهایت با وقوع انقلاب فرهنگی، استخدام او منتفی شد.با بازگشت به پاریس و ملاحظهٔ وقایع انقلاب، او دیدگاه‌هایی را که اشاره به سرقت انقلاب می‌کنند یا عوامل خارجی را دلیل انقلاب می‌دانند، سطحی دانسته و شناخت انقلابیون ایران از آزادی و دموکراسی را «بدوی و ابتدایی» می‌خوانْد. او بر آن بود که انقلاب ایران نمی‌توانست در جهت «تأسیس آزادی» باشد و آن را شکست مشروطه می‌دانست و در نتیجه، ناکامی پروژهٔ تجدد در ایران قلمداد کرد. از نظر وی: «میدان مبارزه برای حصول آزادی و استقرار نهادهای دمکراتیک، یک‌سره دراختیار روشن‌فکران آشفته‌ذهن و توده‌های متوهم قرار گرفت».طباطبایی عضوِ انجمن حکمت و فلسفه می‌شود، ولی در سال ۱۳۶۷ از آنجا اخراج می‌گردد. اخراج دوّمش از دانشکدهٔ اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی بود که، به گفتهٔ خودش، به «تحریک چند استاد سخت متوسط الاحوال» بود. او سپس به عضویت هیئت علمی دانشگاه تهران درآمد و معاون پژوهشی دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران شد. در همان زمان سردبیری نشریهٔ همین دانشکده را به عهده گرفت. او مدتی ممنوع از تدریس و سپس در سال ۱۳۷۴ اخراج شد.اگرچه خودش نمی‌دانست تحت چه عنوانی اخراج شده اما یکی از مسئولان به او می‌گوید که گفته شده طباطبایی لیبرال، لاییک، و ملی‌گرا است و از او می‌خواهد که اعتراضی به این اخراج بکند تا آن را بررسی کنند. در مقابل، طباطبایی می‌گوید که «من همانی هستم که هستم. واقعاً نه می‌دانند لیبرال چیست، نه ملی‌گرا و نه لاییک.پس از اخراج از دانشگاه تهران، طباطبایی به کار پژوهشی خود در مراکز دیگر ادامه داد و با امکاناتی که در پژوهشکده‌های فرانسه، آلمان و آمریکا فراهم آمد پژوهشی دربارهٔ تاریخ اندیشه در ایران را دنبال کرد. در فرانسه عضو مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه شد. در این کشور، با عضویت در هیئت علمی دایرةالمعارف فرانسه، برخی از مدخل‌های آن را تدوین کرد. او از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۵ در مؤسسهٔ مطالعات سیاسی-اقتصادی پرسش به تدریس فلسفه پرداخت. به‌مرور، به‌ویژه در دههٔ نود، تأکید او بر «امر ملی» بیشتر شد. او مدّتی نیز عضو هیئت علمی دائرةالمعارف بزرگ اسلامی بود.جواد طباطبایی برگزیدهٔ جشنوارهٔ فارابی سال ۱۳۹۶ شد و از رئیس‌جمهور ایران لوح تقدیر گرفت.طباطبایی که از سال ۱۳۹۷ برای درمان سرطان در آمریکا زندگی می‌کرد در شامگاه سه‌شنبه ۹ اسفند ۱۴۰۱ در بیمارستان هوگ ارواین ایالت کالیفرنیا روی در نقاب خاک کشید.

«علی ابو رعد» کارشناس لبنانی حوزه نظامی و تحلیل گر سیاسی مسائل و امور غرب آسیا از طرح خطرناک آمریکا و رژیم صهیونیستی برای تجزیه سوریه به ۴ رژیم متخاصم خبر داد. سناریوهای متعددی در خصوص مرحله انتقالی مبهم سوریه وجود دارد. خطر تجزیه این کشور از یک طرف و مطامع ترکیه و آمریکا و رژیم صهیونیستی در ثروت‌های طبیعی سوریه و همچنین سکوت رژیم‌های عربی در قبال تجاوزهای مکرر تل آویو به سوریه و اشغال برخی از اراضی این کشور ، بخشی از مسائل جهت دهنده به طراحی سناریوها هستند.یکی از موضوعاتی که باعث می‌شود سناریوی شکاف و تجزیه در سوریه مطرح شود، عدم وضوح ماهیت شرایط آینده دولت انتقالی است، چرا که اتفاقی که رخ داده، بی تجربه بودن حاکمیت احمد الشرع است و سلطه‌ای که هیئت تحریر الشام در ادلب داشت، به کل سوریه منتقل شده و تعداد اندک کارمندان دولتی آنها کنترل اوضاع را در اختیار گرفته‌اند.

دسامبر سال جاری میلادی رئیس تلویزیون دولتی ترکیه «تی آر تی» اعلام کرد که بخش فارسی این تلویزیون برای پخش ماهواره‌ای آماده شده، اما این امر با واکنش‌های زیادی در فضای مجازی و محافل رسانه‌ای همراه شده است.ترکیه، به‌عنوان یکی از بازیگران مهم خاورمیانه، طی سال‌های اخیر به‌دنبال برقراری نوعی توازن سیاسی با ایران در سطح منطقه و به‌ویژه محور مقاومت بوده‌است که در تحولات اخیر سوریه نیز نمود یافت؛ راهبردی که طی روزهای اخیر پای مقام‌های آنکارا را به لفاظی‌ها و طراحی‌های رسانه‌ای باز کرده‌است. ترکیه نمایندگی جم را در سالیان عدیده در ترکیه پذیرا بود. سوال اینجاست که در چنین شرایطی چرا شاهد انفعال نهادهای امنیتی در سطح افکار عمومی و نظامات سیاسی کشور هستیم؟ آیا وقت آن نرسیده که مشروعیت نظام رسانه ای کشور بعنوان رکن چهارم دموکراسی ایران، جدی گرفته شود؟ آیا هنوز هم معتقدیم که نهادی فشل از نظر عملکردی چون صداسیما ، توان مقابله با تهاجم های فرهنگی را خواهد داشت؟ ما در خصوص اثرات امنیتی ، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی این اقدام ترک ها هشدار می دهیم. دکتر احمد کاظمی در متنی با عنوان «ت.ر.ت فارسی» و «توهمات رنگارنگ ترکیه»، به برخی از واقعیات این اقدام ترک ها ، اشاره نموده است. وی معتقد است که هدف واقعی از راه‌اندازی ت.ر.ت را باید در قالب نقش سه‌گانه‌ای که ترکیه در تحولات منطقه‌ای ایفاء می‌کند، ارزیابی کرد. این سه نقش عبارتند از : نمایندگی ناتو در غرب آسیا، پیمان‌کاری برای طرح‌های انگلستان، پیگیری رویکرد نئوعثمانی.

دیپلماسی امنیت مهمترین نکته‌ای بود که مسعود پزشکیان در سفر فشرده و یک روزه خود به قاهره در دستور کار قرار داد. مسعود پزشکیان که شامگاه چهارشنبه (۲۸ آذر) برای شرکت در یازدهمین اجلاس سران گروه «دی ۸» و بررسی وضعیت غزه و لبنان به قاهره رفت. پزشکیان بعد از پایان این اجلاس، به نشست بررسی وضعیت غزه و لبنان رفت و پنج پیشنهاد مهم درباره توقف جنگ در غزه و کمک به مردم این منطقه پس از پایان جنگ مطرح کرد. سفر پزشکیان به قاهره در میانه تحولات کنونی خاورمیانه و فرازوفرود‌های حاکم بر روابط میان تهران و قاهره طی ۴۵ سال اخیر مورد توجه ناظران قرار گرفته است و همگی اتفاق‌نظر دارند که در شرایط کنونی نیاز به گفتگو بین ایران و کشورهای عربی جدی است و همچنین روابط دوجانبه میان تهران و قاهره حائز اهمیت است.درخصوص دیدار میان روسای جمهور ایران و ترکیه در حاشیه اجلاس دی هشت نیز برخی از کارشناسان بیان داشته اند که ، مسائل مورد توجه میان ایران و ترکیه صرفا به یک موضوع ختم نمی‌شود، چراکه ما با این کشور قرارداد‌های امنیتی مهمی داریم و مسائل مختلف مشترکی میان دوطرف وجود دارد. ترکیه کشوری دوست محسوب می شود، اما طبیعی است که در برخی مسائل، دیدگاه‌های متفاوتی در دو طرف وجود داشته باشد.

تصور اولیه بر این است که سقوط بشار اسد از دو جهت از دست دادن یک هم پیمان استراتژیک و دوم ، از دست دادن گذرگاه انتقال نیروها و تجهیزات به حزب‌الله و دیگر گروه‌ها در منطقه، برای ایران ضربه بزرگی محسوب می شود. این در حالی است که ایران از قبل ، سناریوهای عبور مدیریت شده از سقوط احتمالی اسد را طرح ریزی کرده بود. این سناریوها در طیفی از دست یابی به مسیرهای جدید حمایت، باز تعریف هم پیمانان منطقه ای جدید، باز تعریف حمایت ها از گروه های درگیر در سوریه و مواردی همانند است. همچنین لازم به توضیح است که هزینه‌های حمایت ایران از گروه‌های مقاومت در منطقه، همواره با بزرگ نمایی در هزینه و یا کوچک شماری دستاوردها، مورد توجه منتقدان بوده است. اگر چه چنین هزینه‌هایی را همه کشورها برای حفاظت از امنیت ملی خود می‌کنند. طرح ریزی های جدید ایران به دو مولفه اصلاح و تقویت رابطه حاکمیت مردم در داخل و بازتعریف رابطه دوست- دشمن- هم پیمان استراتژیک در خارج، استوار است. برخی از سیاسیون ایرانی نیز معتقدند که ایران سیاست صبر و انتظار را در خصوص وقایع سوریه در پیش گرفته است .در زمان وزارت صالحی، اما یک اقدام مهم درباره سوریه رخ داد و آن طرح چهار ماده‌ای برای «حل سیاسی» بحران سوریه بود .کلیات طرح چهار ماده‌ای عبارت بود از: ۱. گفت‌و‌گو‌های فراگیر سوری _سوری جهت تشکیل حکومت وحدت ملی؛ ۲. تعلیق گام به گام درگیری‌ها و تحقق اشتی ملی؛ ۳. انتخابات مجلس مؤسسان و تدوین قانون اساسی جدید؛ ۴. رفراندوم قانون اساسی و شکل گیری نهاد‌های دائمی سوریه .

انجمن دفاع از آزادی مطبوعات ایران بیانیه‌ای را به مناسبت روز جهانی آزادی مطبوعات (سوم ماه می) منتشر کرده است. در این بیانیه آمده است که ، آزادی مطبوعات و رسانه، درمان معجزه‌آسای همه مشکلات نیست، اما مهم‌ترین و اساسی‌ترین راه برای رشد انسان‌ها و مبارزه با جهل، فقر، محرومیت، فساد، ظلم و جنگ‌های خونین فرقه ‌ای است. آزادی مطبوعات راه غلبه بر چالش‌های کنونی در کنار نقش سازنده و پویا در تنویر افکار عمومی و تکیه‌گاه اصلی ملت در مبارزه با فساد اقتصادی، نابرابری و تبعیض است.

متعه ،صیغه یا ازدواج موقت در فقه شیعه به عنوان یکی از انواع ازدواج شناخته می‌شود که مدت زمان مشخصی را در برمی‌گیرد. در این نوع ازدواج، زوجین با توافق قبلی به صورت موقت و برای مدت معینی ازدواج می‌کنند ولی از یکدیگر ارث نمی برند. بسیار از افراد خصوصا جوانان با شیوه جاری کردن صیغه عقد موقت و حتی صیغه طلاق آشنا نبوده و نخواسته ممکن است دچار حرام شرعی شوند . برای ممانعت از این فعل ناپسند، در ادامه متن سه حالت خواندن صیغه عقد موقت ( وقتی دختر بخواند، وقتی پسر وکیل دختر بوده و بخواند و وقتی شخص ثالث نظیر یک روحانی بخواند) و همچنین شیوه جدا شدن و طلاق ، آورده شده است .

سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان سه‌شنبه شب در سخنانی گفت که نابودی رژیم صهیونیستی ان شاء الله به دست نسل حاضر در غزه و جبهه‌های پشتیبان رقم خواهد خورد.همچنین دبيرکل حزب الله لبنان در سخناني در شب عاشوراي حسيني گفت که از آنچه در سلطان نشين عمان رخ داد (شهادت جمعي از عزاداران حسيني در پي تيراندازي در مراسم عزاداري حسيني در مسقط) ابراز تاسف مي‌کنيم و آن را تسليت مي‌گوئيم.

وقوع حادثه کربلا را می‌توان در تعامل سه ضلع استبداد اموی، شرایط و مختصات مردم دوران و قیام حسینی برای اصلاح دین تحلیل نمود. سوال اینجاست که اگر مردم دوران مورد اشاره، حداقل صلاحیت‌ها را داشتند، آیا بنی امیه قدرت می‌گرفت؟ آیا استبداد باعث سرنگونی و انحطاط اخلاقی مردم شد یا مردم باعث ایجاد و خلق استبداد شدند؟ قیام حسینی چه اثراتی روی استبداد ستیزی (استثمارزدایی داخلی) و اصلاح دین (از بین بردن بدعت‌ها و احیاگری مجدد دین) داشت؟ در همین رابطه غلامرضا ظریفیان بیان می‌دارد که ریشه انحطاط مدینه و مردم را باید در استبداد جست. از این رو امیرالمومنین می‌گوید به جاهلیت برگشتید. دال مرکزی جاهلیت چیست؟ الحق لمن غلب. حق با کسی است که پیروز است. به همین دلیل زمانی که علی (ع) به حکومت می‌رسد و حاکم می‌شود، به مالک می‌گوید: مالک مبادا بگویی که من مسلط هستم، و از من فرمان دادن و از مردم اطاعت کردن است.

امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی نامزد انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری ، در مصاحبه های تبلیغاتی خود در تلویزیون ، ذکر نامی از میرحامد حسین هندی و هفت نسل پیش حضرت امام کرده است. موضوعی که می تواند بدلیل کم اطلاعی جامعه زمینه ساز ایجاد انواع شائبه و شایعه گردد. شاید قاضی زاده هاشمی برای تفاخر به دانایی و ارایه فضل مبادرت به بیان این اسم نموده باشد و یا واقعا فاقد نیت بد بوده و تصادفا از این نام استفاده کرده باشد. اما در هر دو حالت، به پیامد کار خود کم توجهی نموده است. بر این قاعده و به منظور تنویر افکار عمومی ، اقدام به ارایه توضیحات با هدف شناخت بیشتر میرحامد حسین هندی و خاندان حضرت امام، شده است.

موسولینی و کلیسای کاتولیک دشمن مشترکی داشتند: لیبرال‌هایی که نه تنها اقتدار موقت کلیسا بلکه موجودیت آن را تهدید می‌کردند. پاپ پیوس یازدهم موسولینی را یک "فرستاده و فاشیسم را وسیله‌ای برای "بازآفرینی اخلاقی" قلمداد می‌کرد. درست مانند بسیاری از مستبدان قبل و بعد از او موسولینی متوجه شد که دین ابزار قدرتمندی برای تقویت حمایت و کنترل توده‌ها است. در واقع، این آن چیزی بود که او از ماکیاولی آموخت.

تعلیم (در معنای مهارت افزایی منجر به تخصص، اقتصاد، ثروت افزایی، کسب قدرت) و تربیت (توان مقابله با ناتوانی‌ها و توان کسب خواهندگی مستمر منجر به حضور در میدان حق انتخاب گری و بازی قدرت)، دو زیرساخت اصلی توسعه و تعالی یک جامعه را تشکیل داده و بستری ضروری برای تمدن سازی هستند. جامعه با نگاه غربی، نیازمند تعلیم و تربیت برای تحقق توسعه است و در نگاه دینی نیازمند تعلیم و تربیت برای تحقق تمدن دینی و پرورش انسان‌هایی سعادتمند در زندگی دنیوی و اخروی می‌باشد. اما در کشور ما ایران، این داستان با اسیب‌هایی چند همراه شده است. ضعف بنیان مالی و کم توجهی‌های بودجه‌ای به اموزش و پرورش، کم توجهی به تامین مالی و تامین بودگی معلمان را سبب شده است. افزایش فشار بر معلمان در کنار انتصابات غیرشایسته سالار (گعده ای، محفلی، رفاقتی، دستوری و ...)، نظام اموزش و پرورش در جمهوری اسلامی ایران را با آسیب مواجه نموده و وظیفه مندیم در روز معلم درخصوص این آسیب جدی حسب وظیفه حرفه ای، دینی، اخلاقی- انسانیف امنیتی، هشدار بدهیم. شاید نتوان در کوتاه مدت، مشکل بودجه‌ای اموزش و پرورش را سامان داد، اما با تقویت شایسته سالاری، می‌توان افزایش رضایت و مشارکت کادر آموزشی را دنباله گیری کرد و به شیو‌های بهره ورتر به بحث تعلیم و تربیت پرداخت. یادمان باشد که تامین منافع ملی، حوزه شوخی برداری برای یک کشور نبوده و قابل مماشات نیست.

بعد از سخنرانی هانری کربن در حدود سال ۱۳۵۵ و به کاربردن واژه مکتب فلسفی اصفهان، کسانی، چون ایزوتسور، همایی، سیدحسین نصر و جلال آشتیانی و ... دنبال عنوان و تیتر برای محتوا‌های مشترک خود بودند لذا از این واژه استفاده کردند. پیشینه مکتب فلسفی اصفهان به سده‌های چهارم و پنجم هجری بازگشت دارد، ولی استفاده از تعبیر فلسفه اصفهان در قرن دهم و یازدهم در دروه صفویه رواج داشته است. وجوه برجسته مکتب فلسفه در اصفهان پاسخ به تعارضات اجتماعی فرهنگی دوره صفویه بود و کسی مانند ابن‌رشد نتوانست دین و فلسفه و فقه و حکمت را در وجود خودش یکی کند، ولی در مکتب اصفهان این واقعیت رخ داد و فلسفه رویکرد جامعی پیدا کرد که با روایات، عرفان و فقه همراه شد. وقتی واژه مکتب اصفهان به کار می‌رود در دل آن حدود ۵ یا ۶ مدرسه فکری وجود دارد که از جمله مدرسه ایمانیه شیخ بهایی است؛ او به معنای فنی کلمه حتی یک رساله در فلسفه ندارد، ولی معنویت، حکمت و عرفان در تمامی آثار او موج می‌زند. شیخ بهایی حکمت و عرفان و فقه و حدیث را در وجود خودش یکی کرد و از ویژگی‌های مکتب اصفهان که او را از دیگران جدا می‌کند همین مسئله است.

درک ما از ناصرالدین شاه و عصر قاجاریه، تا حد زیادی متاثر و محدود به متون تاریخی تدوین شده در دوره پهلوی هاست. به همین دلیل، شاید به بسیاری از زوایای پنهان این دوره که به تعبیر احمد سیف «قرن گمشده» است، وقوف کامل نیافته ایم. به عنوان مثال، در نگاه اغلب ما، ناصرالدین شاه، فردی ابله، فرومایه، مذبذب، زن باره و فاسدی است که کار اصلی اش وطن فروشی و نخبه کشی و ساخت و پاخت با روس و انگلیس، و اوج دنائتش قتل امیر کبیر مظلوم بود. اما از کنار این پرسش هم نمی توان گذشت که که اگر او چنین بود (که واقعا هم بود)، چگونه توانست ۵۰ سال بر ایران حکومت کند؟ آن هم در دوره ای که وزش و لرزش انقلاب صنعتی انگلیس و انقلاب سیاسی فرانسه، تمام دول و ملل دنیا را دستخوش تغییرات و دگرگونی های عمیق سیاسی و اجتماعی و اقتصادی کرده بود!واقعیت این است که ناصرالدین شاه قاجار، برخلاف تصویری که از او غالب شده است، انسان ناآگاه و بی خبری نبود و در قیاس با شاهان قاجار و اکثر شاهزادگان و والیان وقت، حتی یک سر و گردن هم در آشنایی با اوضاع جهان و ظرایف عرصه سیاست ایران، از آنها بالاتر بود. همه هنرهای زمانه از شعر، نقاشی، خطاطی و خطابه خوانی گرفته تا تیراندازی، سوارکاری، نویسندگی و دلربایی را در خود داشت، الا یک هنر؛ «هنر حکمرانی و حکمروایی»! او بیش از چگونه حکومت کردن، «چگونه در قدرت ماندن» را بلد بود و این هنر سیاه را به بهترین شکل و با بدترین روش به کار بست. با لطایف الحیلی خودش را در دل توده ها و چشم نخبگان فرو کرد و همه را فریب داد تا خودش بی رقیب بماند.

حضور مجدد کاظم صدیقی در خطبه‌های نماز جمعه تهران با واکنش‌های انتقادی روبرو شد هرچند حمایت کمرنگی نیز از این تصمیم شد. تحلیل گران و منتقدین سیاسی، ادامه حضور ایشان را در قالب لجاجت، دهن کجی، تبرئه و مصادیقی از این جنس، تحلیل نموده اند. بنظر می‌رسد که زمان خداحافظی با آیت الله بدلیل عملکرد نامناسب و خارج از چارچوب برای یک آیت الله، فرا رسیده باشد. نکته قابل تاسف اینجاست که پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، از سال ۱۳۹۶ تاکنون، بشکل غیرمستقیم در خصوص عملکرد‌های آقای کاظم صدیقی در حال هشدار دادن است. هشدار‌هایی که بعضا باعث نقد دوستان از ما شده بود. اما کسی، توجه و حساسیت کافی به این هشدار‌ها نشان نداد. سوال کلیدی قابل طرح این است که منافع ملی، حفاظت از انقلاب، جمهوریت و اسلامیت کشور اولویت است یا توجیه و تمایل به ادامه حضور بعضی از اشخاص؟! موضوعی که بهتر است، یکبار برای همیشه و بشکلی صادقانه با خودمان حل و فصل کنیم. نمونه‌های قابل ذکر با داستان‌هایی نسبتا متشابه کم نیستند، اما نقد زمانی مناسب خواهد بود که خریدار داشته باشد. در خصوص مرحوم امامی کاشانی، چقدر گفتیم و کسی نشنید؟ خداوند همه ما را عاقبت بخیر کند ان شاالله.