پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

حضور مقامات ارشد دولت ترامپ در رم ایتالیا آن هم یک روز قبل از آغاز دور دوم مذاکرات ایران و امریکا، گمانه زنی ها درباره تلاش امریکایی ها برای توافق با ایران را افزایش داده است. حضور مقامات ارشد دولت ترامپ در رم، از جمله جی‌دی ونس، معاون رئیس‌جمهور، مارکو روبیو، وزیر امور خارجه، و استیو ویتکاف، پیش از مذاکرات، نشان‌دهنده تلاش آمریکا برای هماهنگی دیپلماتیک و تقویت موضع مذاکراتی است. ناظران سیاسی معتقدند که جورجیا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیا، که از متحدان نزدیک ترامپ است، نقش کلیدی در میزبانی این مذاکرات ایفا می‌کند. دیدارهای ملونی با ترامپ در واشنگتن و ونس در رم نیز نشان‌دهنده هماهنگی نزدیک بین آمریکا و ایتالیا است.اظهارات ترامپ، ویتکاف، و روبیو نشان‌دهنده استراتژی دوگانه فشار و دیپلماسی است. ترامپ با تهدید نظامی و ویتکاف با تغییر موضع از غنی‌سازی محدود به توقف کامل، فشار روانی را حفظ می‌کنند. چه آنکه «وال‌استریت ژورنال» هم نوشت که این رویکرد مشابه مذاکرات با کره شمالی در دوره اول ترامپ است. با این حال، اظهارات ونس و بروس، که بر دیپلماسی تأکید دارند، نشان‌دهنده تلاش برای حفظ فضای مذاکرات است.

در ۱ مارس که اولین افطار ماه مبارک رمضان در سرزمین‌های اسلامی است، جهان عرب و اسلام شاهد پخش سریال تاریخی معاویه پس از 2 سال توقیف و ده‌ها حاشیه در اطرافش از شبکه ‌ام‌بی‌سی عربستان سعودی بود. این تولید بلندپروازانه با بودجه‌ اعلام‌شده به مبلغ ۱۰۰ میلیون دلار، قصد دارد با پرداختن به زندگی معاویه بن ابی‌سفیان( بنیان‌گذار خلافت اموی و شخصیتی که میراث او همواره موضوع بحث و جدل در تاریخ اسلام بوده)، درام عربی و سنت سریال‌سازی تاریخی در جهان عرب را تحت‌الشعاع قرار دهد.همزمانی پخش سریال معاویه با حوادث اخیر در منطقه، به ویژه سقوط بشار الاسد در سوریه و قدرت گرفتن گروه‌های سلفی و تکفیری، همزمانی بحث برانگیزی است که حساسیت‌های زیادی را به ویژه در فضای مجازی عربی حول این سریال ایجاد کرده است. در دهه‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰، پان‌عربیسم فضای سیاسی و فرهنگی جهان عرب را دربرگرفت و در تلاش برای برساخت یک ملت عرب متحد از طریق بازتصویرسازی و باز روایت تاریخ خلافت و به طور کلی تاریخ اسلام بود. سریال‌ها و فیلم‌های تاریخی به ابزاری برای این ایدئولوژی تبدیل شدند. موج دوم سرسال سازی که تاسال های 2015 ادامه داشت،گرایش به تاریخ صدر اسلام پیدا نمود. موج سوم، اما با روایت درزها و شکاف های ایدئولوژیگ بین مذاهب اسلامی، بستر را یرای انواع چالش ها و تفرقه ها در جهان اسلام فراهم کرده است.ریشه های حمایت مالی موج سوم،نشان دهنده حضور تندروهای سنی مذهب در عربستان و تندروهای شیعی مستقر در انگلستان است.

زلنسکی که معتقد بود پوتین فقط از ترامپ حساب می‌برد و خوشحال از حمایت اروپا و آمریکا بود، ناگهان با پیشنهادی از طرف ترامپ مواجه شد که تحقیرآمیزتر از آن کمتر به تصور در می‌آید: واگذاری بخش‌های اشغال شده‌ی خاکش به روسیه، عدم درخواست عضویت در ناتو حداقل تا ۱۰ سال و واگذاری معادن و منابع زیرزمینی باقیمانده‌ی خاک اکراین به آمریکا.ولودیمیر زلنسکی روز یکشنبه طی یک کنفرانس خبری در واکنش به دیکتاتور خوانده شدن از سوی ترامپ گفت: «من به صورت قانونی به ریاست جمهوری رسیدم و با زور به این مقام نرسیدم و ۸۳ درصد اوکراینی‌ها به من رای دادند.» . او همچنین در پاسخ به سوالی در این مورد که آیا حاضر است در برابر صلح مقام ریاست جمهوری را واگذار کند، گفت: «بله با کمال میل حاضرم اگر صلح برای اوکراین به دست بیاید.» .«اگر صلح برای اوکراین بیاورید و لازم باشد برای آن من از مقام خودم کناره‌گیری کنم، برای این کار حاضرم. همین‌طور در برابر عضویت اوکراین در ناتو.» . آیا این برنامه آمریکا در لیبی ، شوروی سابق و غیره، تکرار نشده بود؟

پروژه چنگال ،پروژه ای احیاگر بوده که بطور همزمان تاکید بر چهار مولفه ترمیم سریع حوزه پدافندی-هوایی جمهوری اسلامی ایران، پیگیری موضوع زیاده خواهی ترامپ با رویکرد دیپلماتیک- حقوق بین الملل ، طرح خروج مرحله ای از پیمان های بین المللی ضد منافع ملی با تاکید بر ام.پی تی و در نهایت تمرکز خاص بر مقابله با فساد و بازتوانی نظام مدیریت درون کشوری دارد.بعد از معرفی پروژه چنگال ، باید از متخصصان و منتقدین کشور دعوت نمود که اقدام به نقد اصلاحی این پروژه کنند. پروژه ای که می تواند هسته مقاومت ملی برعلیه استعمار را رقم زده و منویات رهبری در گام دوم انقلاب را جامع عمل بپوشاند.

صفت زشت تملق و چاپلوسی از آفات رفتاری شدیدا آسیب زننده بوده که دارای ریشه های چندگانه فرهنگی و سیاسی و شخصیتی است. ضعف شخصیت فردی( تملق شونده و تملق گو) ، منفعت طلبی و خودخواهی جامعه ستیزانه ، ضعف ساخت ها و ساختارهای سیاسی و تمرکز بیش از اندازه قدرت، زمینه را برای توسعه و تقویت این صفت زشت ، فراهم می کند. انسان متملق نه تنها به خودش بلکه به طرف مقابل و از همه بدتر به یک جامعه با توجیه رفتار مثلا مودبانه و شایسته، خیانت می کند. در جامعه سالم، نظام های تربیتی، فرهنگی، سیاسی-مدیریتی ، بشدت با این پدیده برخورد نموده و سعی در اصلاح امور می کنند. اما در جوامع آسیب دیده و تحت فشار، نظام های فرهنگی و تربیتی ، کم توجه به این آسیب بوده و تلقی زرنگ بازی از آن دارند. نظامات مدیریتی- سیاسی هم ف این نقیصه و رذیله اخلاقی را تعبیر به همراهی و وفاداری می کنند. توضیحات و قلم شیوای سارا شاد با ذکر مثالی از دوره قاجار، به خوبی به این مهم پرداخته است.

درس اول قابل اخذ از تاریخ این است که هیچ دشمن خارجی به فکر آبادانی هیچ کشوری نبوده و نیست. چراغ سبزهای دشمن هم مسلما نوعی جنگ روانی برای ایجاد چند دستگی در کشور است. در این میان هوشیاری رهبر قابل ستایش است. در جایی فرمان توافق صادر می کند و در موقعیتی دیگر با صراحت ، دستور به توقف می دهد. زیاده خواهی های دشمن و تطبیق بالای پیشنهادات ارایه شده با پیشنهادات قبلی داده شده به لیبی دوره معمر قذافی و شوروی سابق قبل از فروپاشی ، سبب ساز بیانات اخیر رهبر بوده است.از طرف دیگر باید توجه داشت که تقابل با دشمن خارجی، بدون جریان اصلاح داخلی امکان پذیر نیست. موضوعی که بنظر می رسد در گام دوم انقلاب و برای گذر از شرایط پیچیده حاضر ، از الزامات باشد.باز باید دید که رهبر انقلاب چه تدبیر و عقلانیتی را منظومه کار قرار می دهند تا با در پیش گیری وحدت کلمه و ارتقا هم توانی ها ، شاهد کاهش مشکلات داخلی و خارجی و تجلی جمهوری اسلامی ایران در وزن جمهوری اسلامی باشیم.

آمار صادرات کالا نشان می‌دهند که در شش ماهه نخست سال ۱۴۰۳، صادرات محصولات کشاورزی ایران با رشد ۲۶ درصدی به رقمی معادل ۱.۷ میلیارد دلار رسیده است. سوال اینجاست که آیا پیش بینی‌های لازم برای تامین بازار داخلی و سپس اجازه صادرات دادن به مازاد مصرف داخلی صورت پذیرفته است؟ آیا محاسبه عوارض صادراتی برای محصولاتی که بهره‌مند از خدمات حمایتی بوده اند و یا از منابع داخلی ارزان قیمت (آب، گاز، برق و.) استفاده کرده اند انجام شده است؟ اصلا صادرات محصولات کشاورزی با توجه به محدودیت‌های آب و خاکی کشور، به صرفه و معقول است؟

«علی ابو رعد» کارشناس لبنانی حوزه نظامی و تحلیل گر سیاسی مسائل و امور غرب آسیا از طرح خطرناک آمریکا و رژیم صهیونیستی برای تجزیه سوریه به ۴ رژیم متخاصم خبر داد. سناریوهای متعددی در خصوص مرحله انتقالی مبهم سوریه وجود دارد. خطر تجزیه این کشور از یک طرف و مطامع ترکیه و آمریکا و رژیم صهیونیستی در ثروت‌های طبیعی سوریه و همچنین سکوت رژیم‌های عربی در قبال تجاوزهای مکرر تل آویو به سوریه و اشغال برخی از اراضی این کشور ، بخشی از مسائل جهت دهنده به طراحی سناریوها هستند.یکی از موضوعاتی که باعث می‌شود سناریوی شکاف و تجزیه در سوریه مطرح شود، عدم وضوح ماهیت شرایط آینده دولت انتقالی است، چرا که اتفاقی که رخ داده، بی تجربه بودن حاکمیت احمد الشرع است و سلطه‌ای که هیئت تحریر الشام در ادلب داشت، به کل سوریه منتقل شده و تعداد اندک کارمندان دولتی آنها کنترل اوضاع را در اختیار گرفته‌اند.

دیپلماسی امنیت مهمترین نکته‌ای بود که مسعود پزشکیان در سفر فشرده و یک روزه خود به قاهره در دستور کار قرار داد. مسعود پزشکیان که شامگاه چهارشنبه (۲۸ آذر) برای شرکت در یازدهمین اجلاس سران گروه «دی ۸» و بررسی وضعیت غزه و لبنان به قاهره رفت. پزشکیان بعد از پایان این اجلاس، به نشست بررسی وضعیت غزه و لبنان رفت و پنج پیشنهاد مهم درباره توقف جنگ در غزه و کمک به مردم این منطقه پس از پایان جنگ مطرح کرد. سفر پزشکیان به قاهره در میانه تحولات کنونی خاورمیانه و فرازوفرود‌های حاکم بر روابط میان تهران و قاهره طی ۴۵ سال اخیر مورد توجه ناظران قرار گرفته است و همگی اتفاق‌نظر دارند که در شرایط کنونی نیاز به گفتگو بین ایران و کشورهای عربی جدی است و همچنین روابط دوجانبه میان تهران و قاهره حائز اهمیت است.درخصوص دیدار میان روسای جمهور ایران و ترکیه در حاشیه اجلاس دی هشت نیز برخی از کارشناسان بیان داشته اند که ، مسائل مورد توجه میان ایران و ترکیه صرفا به یک موضوع ختم نمی‌شود، چراکه ما با این کشور قرارداد‌های امنیتی مهمی داریم و مسائل مختلف مشترکی میان دوطرف وجود دارد. ترکیه کشوری دوست محسوب می شود، اما طبیعی است که در برخی مسائل، دیدگاه‌های متفاوتی در دو طرف وجود داشته باشد.

بعد از انتشار ادعای فارن پالسي در خصوص خارج شدن بشار اسد، رييس‌جمهور سوريه در بامداد يكشنبه به وقت محلي از كشور ، دومینوی حوادث با سرعت بیشتری اقدام به حرکت نمود.پيشروي برق‌آساي ائتلاف گروه‌هاي شورشي به 50 سال حكومت خانواده اسد پايان داد و گمانه‌زني‌هاي زيادي در مورد آينده اين كشور به‌شدت آشفته مطرح شد. سه کشور روسیه- ایران- ترکیه ، چهار کشور اردن-عربستان-امارات-قطر ، ایالات متحده و دو کشور فرانسه و انگلیس ، سه کشور لبنان- فلسطین و رژیم اشغالگر قدس ، چند کشور چین، عراق و مصر، از مهمترین کشورهای متاثر از این رویداد هستند. سوریه پسا اسد ، صرفا با جریان تحریر الشام مواجه نبوده و طیفی از درگیری های داخلی و حمایت های خارجی در کنار مداخلات سیاسی بین الدول و توافقات پشت پرده ، سبب پیاده سازی قواعد این میدان نیرو خواهد شد. برخی ها با نوعی ظاهر بینی موضوع و شرایط سوریه بعد از اسد را به سقوط افغانستان و حاکمیت طالبان و سقوط قذافی و لیبی بعد از قذافی ، مقایسه می کنند.

در برداشتی ظاهری با سقوط دولت اسد و ماهیت عاملین داخلی سقوط به نظر می‌رسد وضعیتی شبیه سقوط کابل در ۲۴ مرداد ۱۴۰۰ (۱۵ اوت ۲۰۲۱) رخ داده است؛ حرکت سریع مخالفان دولت مرکزی به سمت شهر‌های مهم و سپس پایتخت و درنهایت خروج رأس نظام سیاسی از کشور و تحویل قدرت طی معامله‌ای پنهان و نانوشته. بر اساس ظاهر بازی ها، این شائبه ایجاد شده که آنچه در تابستان ۱۴۰۰ کابل رخ داد، در پاییز ۱۴۰۳ با شابلون در دمشق کشیده شده است. تحلیل این میدان نیرو نیازمند واکاوی جنبه‌های مخلف بوده و ۱۸ سوالی که سید مهدی طالبی پژوهشگر حوزه بین‌الملل در این خصوص بیان نموده، می‌تواند کمک کار مناسبی در درک بهتر موضوع باشد.

سیاست در کشورهای جهان سوم امری،محرمانه و بعضا انحصاری قلمداد می شود در حالی که در اصل امری همگانی و مشارکتی است. سیاست همانند سایر حوزه ها و نهادهای اجتماعی، نیازمند تخصص و فناوری و الزاما سیاستگذاری است. وقتی سیاست را به سلیقه، انحصار، ادعا و بدعت تقلیل داده و محدود می کنیم ، مشارکت همگانی و تخصص گرایی از درونش رخت بر بسته و تبدیل به پدیده ایجاد نظم از راه سرکوب می شود. اشتباهی که غالب دیکتاتورها ، حکومت های تمامیت طلب و دولت های کودتا ، مرتکب آن می شوند. در دیدگاه سیاسیون در چنین جوامعی ، دموکراسی معنا نداشته و در حداکثر موارد، دادن حق رای به مردم برای انتخاب از بین گزینه های تعیین شده توسط سیاسیون است. این در حالی است که در معنای واقعی، دموکراسی یعنی حق و توان مردم در مواجهه و برخورد با کانون های قدرت. چنین برداشتی از دموکراسی، سیاست را تحت نظارت اجتماع قرار می دهد نه اینکه اجتماع تابع سیاست باشد. سقوط حکومت اسد ، درس های خوبی برای کشورهای گوناگون و دولت های مختلف می تواند داشته باشد. غلامعلی دهقان معتقد است که در نیم قرن گذشته خاورمیانه شاهد سقوط حکمران‌ها بوده که در سقوط‌شان عوامل متعدد ولی مشترکی وجود داشته است. دلیل اول مشترک سقوط این حاکمان این بود که در این کشورها چیزی به اسم مشارکت سیاسی مردم به معنای واقعی کلمه وجود نداشت. به تعبیری این رهبران به مقوله‌ای تحت عنوان توسعه سیاسی بی‌توجه بودند. در این کشورها اگر مشارکتی بود هم صرفا جنبه نمایشی و تصنعی داشت. وقتی توسعه سیاسی مفقود شد و مردم در امر سیاست کشور برای خود نقشی قائل نبودند، بدیهی است‌ در روزهای سرنوشت که پای نظام سیاسی کشور در میان است، به میدان نخواهند آمد.شخصی شدن قدرت و دور شدن از آحاد ملت زیربنای سیاست کشور را متزلزل و به تعبیری لق می‌کند و کافی است تندبادی بوزد و همه چیز را ویران کند. اتفاقی که در این کشورها رخ داد. به همین دلیل من معتقدم باید منافذ حضور مردم در امور سیاست را همیشه باز نگه داشت نه اینکه با بهانه‌های مختلف آنها را مسدود کرد. دومین ویژگی مشترک دولت های ساقط شده،اتخاذ رویکرد امنیتی در اداره کشور و دل خوش بودن به درآمدهای ناشی از اقتصاد رانتیر بوده(دولت رانتیر دولتی است که بیش از چهل درصد درآمدش از صادرات یک کالا تامین می‌شود) تا توده مردم در آرامش کاذب بسر برده و دور از دنیای سیاست باشند.دولت‌های ‌رانتیر پول و رانت می‌دهند و قدرت می‌گیرند. برخلاف کشورهای پیشرفته که مالیات می‌گیرند و‌ به جامعه قدرت می‌دهند. وقتی‌ دولت‌ رانتیر‌ شکل گرفت‌‌ دولت‌ها جا‌معه و شهروندان را به خود وابسته می‌کنند و نیازی هم به مشارکت واقعی و ‌حضور نخبگان سیاسی و‌ مشارکت طبقه متوسط نمی‌بینند. سومین عامل مهم سقوط حاکم در این کشورها شکل نگرفتن حتی یک طبقه اجتماعی حامی حکومت بوده است. کشورهای جهان سوم باید برای عبور از مرحله‌گذار به توسعه همه‌جانبه از حمایت بخشی از جامعه برخوردار باشند. در این کشورها هیچگاه طبقه حامی که در روزهای سخت به میان‌ آید ایجاد نشد. برای همین با یک تندباد سیاسی همه چیز یک شبه از میان رفت.در خصوص سوریه، واقعیت این است که اوضاع سوریه از دست جریان حاکم خارج و مخالفان اسد خیلی زود دست بالا را در تحولات جاری پیدا کردند. شرایط به شکلی بود که انگار نه حامیان بین‌المللی وی و نه موافقین داخلی عزمی برای حمایت از اسد نداشتند.

سقوط دولت بشار اسد و گیج زدن های تحلیلی سیاسیون در ایران نشان داد که تصمیمات اساسی کشور، از موضعی بالاتر از مجلس، نهاد نظامی خاص و .... ، گرفته می شود. امری طبیعی که حداقل ادعای بلدم بلدم برخی از سیاسیون را فرو نشاند. آنچه که در این بین قابل کتمان نبود، کسوف بشار اسد بجای غروب او بود. سرعت تغییرات بحدی زیاد بود که مشخص نگردید، دولت بشار اسد ذوب شد ، تبخیر گردید و یا تسعید ( تبدیل جامد به گاز) شد. آنچه که مسلم است نوعی تفاهم جهانی و منطقه ای درخصوص گذر از بشار اسد و کنار نهادن او به وقوع پیوسته است. لازم به توضیح است که هیچ یک از اصحاب سیاسی کشور درباره تفاهم ها و توافق های احتمالی روسیه- ایران-ترکیه و یا برخی توافقات خاص ایران با کشوری خاص، صحبت نکردند. هیچ یک از سیاسیون از وضعیت و پرسش های نظامیون و مستشاران ایرانی مستقر در سوریه و حتی لشکر فاطمیون در شرایط ترک سوریه و عدم مداخله نظامیف حرفی نزدند.

محمد فرخ زاده، معاون گردشگری و امور زائرین استانداری فارس به تازگی خبر از ایجاد دریاچه‌ای مصنوعی در شمال‌غرب شهر و در محدوده پارک دراک داده. او گفته با این «آب‌بند» شیراز دریاچه‌ای مانند چیتگر تهران خواهد داشت. جانمایی او از این دریاچه درست محل پروژه سد تنگ‌سرخ است که ساخت آن با مخالفت سازمان محیط زیست متوقف شد. پیش از این، دکتر آهنگ کوثر پدر علم آبخوان‌داری ایران، دکتر حمید مصباح پژوهشگر حیطه منابع طبیعی و زمین‌شناسان مختلفی هشدار داده‌اند که هر نوع آبدار کردن خاک در آن منطقه به معنای فرار آب و فرونشست زمین در مناطق مسکونی اطراف است. وجود غارهای بزرگ آهکی در زیرِ زمین در آن منطقه خطر فرونشست را به شدت تشدید می‌کند. به این ترتیب نه‌تنها تغذیه سفره‌های زیرزمینیِ مدنظر شهرداری و سازمان‌های مرتبط محقق نخواهد شد، خسارتی نیز به دارایی و خانه‌های مردم در آن منطقه وارد می‌شود.

بیست و نهمین کنفرانس اعضای کنوانسیون چارچوب سازمان ملل در مورد تغییرات اقلیمی «COP۲۹» در باکو، پایتخت آذربایجان آغاز شد. تاکیدات بالا و بجای کنفرانس بر کربن زدایی و گرایش به سمت انرژی‌های تجدید پذیر و در عین حال حمایت از کشور‌های دچار صدمات تغییر اقلیم و جریمه صنایع و کشور‌های کم توجه به کنترل کربن، از مواردی است که باید ملاحظات امنیتی نیز در آن دیده شود. غالب صنایع سنگین فعال در کشور ایران دارای پتانسیل بالای الودگی کربن هستند (سیمان، ذوب، نیروگاه ها، پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و..). همچنین از نظر سرمایه گذاری روی زیرساخت ها، کشور در وضعیتی قرار ندارد که بتواند بر انرژی‌های پاک، سرمایه گذاری‌های قابل توجهی انجام دهد. در این شرایط حتی با گرفتن فرجه‌های زمانی طولانی مدت، وضعیت به سمت ایجاد نوعی اهرم فشار منطقی پیش خواهد رفت و نقاط مثبت اینگونه تصمیمات تبدیل به عامل تهدید بین المللی بر کشور ایران خواهد شد. بر این قاعده، مشارکت در این جنس از کنفرانس‌ها و مصوبات آن باید با نظر داشت به تحفظات خاص جمهوری اسلامی ایران صورت پذیرد.

وفاق ملی شاید پرتکرارترین واژه‌‌ای باشد که این روزها از سوی رئیس‌‌جمهور مطرح می‌شود. در کنار آن، آقای پزشکیان به وفور درباره ناترازی‌‌های اقتصادی سخن می‌‌گوید و به همین دلیل اقتصاددانان امیدوارند وفاق ملی حول کاهش‌‌ ناترازی‌‌ها شکل گیرد.

مرتضی عزتی عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس و اقتصاد دان درخصوص سناریوهای سه گانه محاسبه قیمت بنزین بیان داشت که در اقتصاد نباید یک متغیر یا یک پدیده را مستقل از دیگر پدیده ها تحلیل کرد. یکی از بحث های مهم در تحلیل قیمت ها، قیمت های نسبی است. وی در متن حاضر به تعیین نرخ بنزین در 3 شیوه محاسباتی شامل قیمت تمام شده بنزین برای نظام دولتی ، قیمت های نسبی با رویکرد تطبیقی با اقتصاد منطقه و اقتصاد جهانی و در نهایت ، ترکیب قیمت بنزین با خودرو اشاره می کند.

بیانیه مداخله‌جویانه سران اتحادیه عرب در منامه درخصوص مالکیت بر جزایر سه‌گانه با واکنش شدید ایران مواجه شد؛ اما آنچه در این میان تعجب کارشناسان را برانگیخت، امضای این بیانیه توسط عراق و سوریه بود.سید حسین موسویان دیپلمات پیشین با انتشار پیامی در ایکس به بیانیه کشورهای عربی که در پایان اجلاس سران اتحادیه عرب در منامه بحرین قرائت شد اشاره کرد.حشمت الله فلاحت پیشه، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس سابق، در واکنش به حمایت سوریه از حق حاکمیت امارات بر جزایر سه‌گانه ایرانی نوشت: سال ۹۷، هنگام خروج از اتاق نشست با بشار اسد، نماینده دولت از من پرسید نظرت در مورد او چیست؟ گفتم روزی از پشت به ایران خنجر خواهد زد. به گونه ای یکه خورد که چند قدم از من عقب ماند. کم از این عقب ماندگی ها در سیاست خارجی نداریم.

در دومین ماه از سال «جهش تولید با مشارکت مردم» و به مناسبت هفته کار و کارگر، جمعی از کارگران سراسر کشور صبح روز چهارشنبه پنجم اردیبهشت ۱۴۰۳ ، با حضور در حسینیه امام خمینی(ره) با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این دیدار به نکات مهمی از جمله جایگاه کارگران، امنیت شغلی، تولید و موانع بر سر راه آن اشاره کردند. محورهای اصلی بیانات معظم له، مردمی‌سازی اقتصاد ، رکن جهش تولید ، توجه به معیشت کارگران ، ضرورت تداوم روند احیای واحدهای تولیدی ، تشریح هدف تحریم‌ها و رمزگشایی‌ از ناکارآمدی تحریم‌ها ،عدم عایدی جنگ غزه برای صهیونیست‌ها بود. حضرت آقا در این دیدار تاکید کردند: یک چیزی می‌گویم گوش کنید! توقعات آمریکا که تمامی ندارد. در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و در تدابیر کلی کشور آنها تبعیت محض می‌خواهند. نظام اسلامی محال است تسلیم چنین زورگویی بشود.

ترکمنستان در حال حاضر به عنوان بخشی از قرارداد سواپ گاز با جمهوری آذربایجان، گاز به ایران ارسال می‌کند. دو میلیارد متر مکعب گاز به مناطق دورافتاده شمال شرق ایران که نیاز به سوخت دارند، ارسال می‌شود و ایران، میزان مشابهی گاز را به جمهوری آذربایجان ارسال می‌کند. در نتیجه، به واقع این جمهوری آذربایجان است که خریدار گاز ترکمنستان است. تهران ظرفیت خط لوله را با هدف افزایش حجم سواپ سالانه جمهوری آذربایجان و ترکمنستان، به ۵.۵ میلیارد متر مکعب افزایش داده است. موفقیت ظاهری این مدل، الهام بخش پروژه‌های بیشتری از این دست بوده است. مقامات ترکمنستان و عراق در نوامبر، در عشق آباد ملاقات کردند تا در خصوص چشم انداز سواپ مشابه، تا سقف ۹ میلیارد متر مکعب سالانه در یک دوره پنج ساله، گفتگو کنند. باز هم ایران به عنوان واسطه عمل خواهد کرد. در واقع برای ترکمنستان و تصمیماتش برای صادرات ذخایر عظیم گاز طبیعی خود به غرب، ایران یک پلن وسوسه‌انگیز و همچنین ارزان و سریع است، اما این نگرانی وجود دارد که تحریم‌های غرب مشکلاتی ایجاد کند. رویای ارسال گاز به اروپا، ساخت خط لوله ترانس کاسپین (TCP) بوده است که ترکمنستان را به جمهوری آذربایجان متصل می‌کند. این راه حل بیش از ۲۰ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. اما یک مانع ژئوپلیتیکی که نمی‌توان نادیده گرفت، مربوط به روسیه است. مسکو با وجود این که کنوانسیون وضعیت حقوقی دریای خزر که اجازه ساخت یک خط لوله گازی زیردریایی از ترکمنستان به آذربایجان را می‌دهد را در سال ۲۰۱۸ امضا کرد، مخالفت خود را با تکمیل خط لوله TCP به هر شکلی پنهان نکرده است. جدیدترین جایگزین خط لوله TCP که مورد بررسی ترکمنستان قرار گرفته است، شامل نقش فعال‌تر ترکیه به عنوان یک مسیر ترانزیتی است. در کمیسیون بین دولتی ترکمنستان و ترکیه در زمینه همکاری اقتصادی پیرامون امکان ترانزیت گاز ترکمنستان به ترکیه از طریق ایران که ششم دسامبر در عشق آباد برگزار شد، گفتگو‌هایی انجام شد. لازم به توضیح است که قرارداد سواپ گاز جمهوری آذربایجان با ترکمنستان و ایران تحریم نشده است و قرارداد فعلی شرکت دولتی بوتاش ترکیه برای واردات گاز از ایران، همیشه از تحریم‌ها معاف بوده است.