شعار سال: ادامه یادداشت به این شرح است: دنیای عجیبی است، عجیب نه؛ بی محابا و بی ملاحظه، روزگاری پر از غصه های رنگارنگ و سرشار از حسرت و اندوه و غم.

این روزها شهر به پاس عصمت فاطمه زهرا (س) و روزهای حزن خاندان طهارت سلام ا... علیهم اجمعین به سوگ نشسته.
و نه دورتر که همین نزدیکی ها، بیرجند، خیابان های همین شهر، جولانگاه بد حجاب ها و بد حجابی های ننگ آور شده است و ارزش سوز.
مثل همیشه سکوتی مرگ بار، و تنها اندک شهروندانی که تذکری می دهند و بعد، با فحش و ناسزا یا عربده کشی های مستانه بعضی از جوانان مجبور به ترک صحنه امر به معروف و نهی از منکر می شوند.
دست مریزاد به مسئولان!.
مبارک باد به مدعیان حمایت از این ارزش اسلامی! آفرین به آنهایی که دستشان تواناست و اراده هایشان ناتوان! راستی که چه بر سرمان آمده است؟.
باور کنید این روزها برای برخی از بانوان محجبه پوشیدن چادر یا حتی مانتوهای حجاب در بعضی از خیابان های همین شهر، سخت است.
این نفوذ نیست؟ این وادادگی فرهنگی نیست؟ این پوشیدن معکوس پشمینه روشنگری و روشنفکری نیست؟
این غرق شدن در مالیخولیای هزاره سوم نیست؟ این به مرداب پسامدرن ضد اسلامی ویرانگر افتادن نیست؟ این فراموشی ارزش ها و فراموشی خود و فراموشی خدا نیست؟.
آنقدر همه گفته اند و میدان عمل از سرباز خالی مانده است که دیگر خیلی از حرف ها بوی تکرار گرفته و تکرار مکررات، خودش بی خیالی آورده و سهل انگاری.
در موضوع حجاب روی سخنم با دسته سوم از سه دسته بانوان محترمی است که به اصطلاح بدحجابند و شاید این روزها با دل و جرأت بیشتری بتوان گفت؛ بی حجاب. (که دیگر نمی دانم شما، بانوی محترمه ای را که در خودرو و مغازه، علنی کشف حجاب می کند یا البسه ای به تن می کند که رنگ سال و مد سال و البته سهمی از عریانی سال را هم به همراه داشته باشد، بد حجاب می دانید یا بی حجاب؟).
دسته اول بانوانی که دچار مشکل اختلال شخصیت هیستریک اند و برای جلب توجه دیگران هر رفتاری را انجام می دهند یا نارسسیسم اند و خود شیفته که ما را چکار با این افراد.
و دسته دوم بانوانی که متأسفانه بدحجابی، مجالی برای ارضای نیازهای حیوانی مشمئز کننده شان است و محملی برای کسب درآمد و از قافله خارج کردن جوانان این وطن و احیای فسادهای دوران تباهی، که اگر ناخواسته است مشمول جزا و اگر خودخواسته و هدایت شده است مشمول پیگیری و عقوبت حکومتی، و خب باز هم ما را چه روی سخن با این دسته.
اما دسته سوم بانوان محترمه ای که بدحجابی را فی نفسه بدحجابی نمی دانند، بلکه به روز بودن، مرتب بودن، شیک پوشیدن، و زیبایی مطلوب جامعه را داشتن، و ارزش می دانند و البته عقل سلیم و نفس پاک نیز زیبایی را رد نمی کند و با شیک پوشیدن مخالف نیست.
طینت مصفا، با زیبا بودن و مطلوب اطراف و اکناف بودن مخالف نیست، جامعه هم در متن و بطنش، با آن مخالف نیست، آنچه مشوش کننده و مکدر کننده است، خارج کردن جامعه از مدار ثبات، از محور آرامش و تمدد اعصاب و از مهار مهربانی ارزش ها و آسودگی خیال خانواده هاست.
در جامعه ای مثل جامعه امروز که وضع حجاب شهرها اینچنین است که می بینیم و می بینید و می بینند، بوی خیانت، بوی گناه، بوی مزاحمت یا حتی انجام تعدی و تجاوز به عنف و غیر عنف، بوی ارتباطات پنهانی، بوی از هم پاشیدگی خانواده ها، بوی طلاق، بوی لگد زدن به همه ارزش ها، بوی بی فردایی خودمان و بی نسلی فرزندانمان نمی آید؟
آن کسی که می گفت حجاب وسیله ایست تا نشان دهیم وسیله نیستیم چه خوب می گفت اما بگذارید من صریح تر بگویم که بخشی از مسئولان متولی امر بی خیالند و فقط نظاره گر محض صحنه به چپاول رفتن ارزش ها و به یغما رفتن عزت و پاکی ناموس ها و تنها کسانی که به درد این روزهایشان خوب خواهند رسید، خود مردمند و بس.
متأسفانه و هزار افسوس که برخی از مسئولان ما به جای حراست از ارزش ها، بیل حراثت مقام و جایگاه و اعتبار بدست گرفته اند و ادعا هم دارند.
القصه اینکه شیطان به قناصی دل هایمان آمده است، این را همه ما خوب می فهمیم، چه برای چند دقیقه به خیابان های شهر برویم، چه پای لاین و تلگرام بنشینیم و چه صفحات اینترنت را مرور کنیم.
حر نباشیم و آزاده و آماده، حجاب هم مثل خیلی از ارزش هایمان به افسانه ای مبدل خواهد شد که چند صباحی دیگر فقط باید به کودکانمان در لحظه های خوابشان بگوییم: «یکی بود یکی نبود، حجابی بود که اون هم گاهی بود و گاهی نبود...»

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری ایرنا، تاریخ انتشار شنبه 22 اسفند 1394، کد مطلب: 81999910: www.irna.ir