شعار سال: مرحوم حضرت آیت الله العظمی میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در اعمال ماه رجب می آورد: اگر شب اول ماه «شب جمعه» باشد، سزاور است که عمل لیله الرغائب را در آن به جای آورد و آن چنان است که از رسول اکرم(ص) روایت شده است که فرمود:
از نخستین شب جمعه ماه رجب غفلت نکنید چه آن شب را ملائکه «شب رغائب» نامند و آن چنان است که چون ثلث شب بگذرد در آسمانها و زمین ملکی باقی نمی ماند مگر اینکه در کعبه و حول آن جمع میشوند و خداوند به آنها خطاب فرموده گوید: ای ملائکه من! هرچه میخواهید از من بخواهید.
رسول خدا فرمود: نیست کسی که اولین پنجشنبه ماه را روزه بگیرد و بین عشاء و نیمه شب دوازده رکعت نماز بگزارد و بین هر دو رکعت سلام دهد و در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و سه مرتبه سوره «انا انزلناه فی لیله القدر» و دوازده مرتبه سوره «قل هو الله احد» بخواند و چون از نماز فارغ شود هفتاد مرتبه بر من «صلوات» فرستد و بگوید: «اللهم صل علی محمد النبی الامی و علی آله» پس به سجده رود و در سجود هفتاد مرتبه بگوید: سبوح قدوس رب الملائکه و الروح؛ سپس سر بر دارد و بگوید: ربِّ اغفر وَ ارحَم و تَجاوَز عما تعلم انک انت العلی العظیمُ؛ باز سجده دیگر برود و در سجود خود همان را که در سجده اول گفت بگوید و پس از آن حاجت خود را از خدا بخواهد همانا برآورده میشود ان شاء الله.
پس از آن رسول خدا(ص) فرمود: قسم به کسی که جانم به دست او است این نماز را هیچ مرد و زنی از بندگان خدا نمیگزارد مگر اینکه خدا گناهان او را میآمرزد هرچند آن گناهان به اندازه کف دریا و عدد ریگها و وزن کوهها و شماره برگ درختها باشد و روز قیامت هفتصد نفر از اهل بیت خودش را که مستوجب آتش باشند شفاعت میکند و چون شب اول نزول به قبرش شود خداوند ثواب این نماز را به صورت نیکو و چهره باز و زبان خوش برای او برانگیزد.
روایت لیلة الرغائب از منظر شیعه و اهل سنت
الف) لیله الرغائب در نزد اهل سنت : علمای اهل سنت این روایت را جعلی دانسته و انجام این نماز را بدعت میدانند از این رو پیروان خود را از انجام آن باز میدارند هر چند این عمل در بین عوام از اهل سنت انجام میگیرد. حافظ ابن رجب از علمای اهل سنت درباره این نماز میگوید: «و أما نماز، در ماه رجب؛ هیچ گونه نماز مخصوصی که مختص به همین ماه باشد، به پایه صحت نرسیده و احادیثی که درباره فضیلت صلاة الرغائب در نخستین جمعه ماه رجب روایت شده، دروغ، باطل و نادرست میباشد و این نماز به نزد جمهور علما بدعت میباشد و نخستین بار، پس از سال ۴۰۰ هجری نمایان شد، به همین خاطر پیشینیان شناختی از آن نداشتند و در مورد آن صحبت نکردند ».
همچنین یکی دیگر از علمای اهل سنت در این باره میگوید: «از احادیث ساختگی حدیثی است در فضیلت جمعه اول ماه رجب که خواندن نماز رغائب و … را از اعمال این شب میداند ».
ب) لیلة الرغائب در نزد شیعه : در میان شیعه اولین بار این روایت توسط سید ابن طاووس در کتاب اقبال آورده شده و پس از آن توسط علامه مجلسی در کتاب شریف بحارالانوار با ذکر سلسله سند آن یعنی ذکر نام کسانی که روایت را تا پیامبر اسلام (ص) نقل کردهاند بیان کرده است. در سلسله سندی که علامه مجلسی ذکر کرده افرادی مانند ابو عبدالله الحسین بن علی، مسموسم (یا سموسم و یا سمرسم)، ابی الفتح نورخان عبد الواحد اصفهانی، عبد الواحد بن راشد الشیرازی وجود دارد که خود علامه آنها را مجهول میداند و مینویسد: «در کتابهای رجالی و غیره، مشخص نیست وی ثقه است یا نه ».
از این رو یقیناً سند این روایت ضعیف است؛ ولی شیوه و روش علما و مراجع شیعه بر آن است که در روایاتی که دستور به عبادتی را مطرح کردند و سند آنها ضعیف است حکم به استحباب میکنند و دلیل آنها روایاتی است که میفرماید اگر ثواب عملی از سوی پیامبر به کسی رسید و آن را انجام داد و بعداً معلوم شد که پیامبر آن را نفرموده خداوند ثواب آن عمل را به او میدهد؛ مثلاً امام صادق (ع) در روایتی میفرماید: «مَنْ بَلَغَهُ عَنِ النَّبِیِّ ص شَیْءٌ مِنَ الثَّوَابِ فَعَمِلَهُ کَانَ أَجْرُ ذَلِکَ لَهُ وَ إِنْ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَمْ یَقُلْه؛ اگر کسی ثواب عملی از سوی پیامبر به او برسد و بر طبق آن عمل نماید، خداوند ثواب آن عمل را به او میدهد ولو اینکه رسول خدا (ص) این کلام را نفرموده باشد ». البته این امر خاص به نماز و اعمال اولین شب جمعه ماه رجب نیست، بلکه در بسیاری از مستحبات جاری است و علما بر طبق آن فتوا میدهند.
ج) لیلة الرغائب از دیدگاه آیت الله جوادی آملی: آیت الله جوادی آملی در یکی از جلسات درس اخلاق خود، لیلة الرغائب را شب رغبتها برشمرده و بیان میکند: امیدواریم که در لیلةالرغائب رغبت ما با رهبت(راهب شدگی) ما هماهنگ باشد. هم از قهر و جلال خدا راهب باشیم، هم به مِهر و جمال خدا راغب باشیم؛ رغبت یعنی میل نه آرزو. لیلةالرغائب به معنای شب آرزوها نیست، بلکه شب رغبتها و گرایشها و مجذوبشدنهاست لذا آن انجذاب و گرایش و میل و شوق را میگویند رغبت، در برابر رهبت. خدای سبحان جنّاتی دارد که ما را به آنها ترغیب کرده و برای روح ما هم بهشتی دارد که ما را به آن هم ترغیب کرده است.
وی اظهار داشت: در بخش پایانی سورهٴ مبارکهٴ «قمر» چنین آمده ﴿إنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنّاتٍ وَنَهَرٍ ٭ فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ﴾ یعنی مردان باتقوا بهشتی دارند همین (جَنَّاتٌ تَجْرِیْ مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ﴾جنت جسم و بدن است و لذایذ مادی که در آن نهرِ عسل جاری است نهرِ آب جاری است نهر شیر جاری است نهر خمر جاری است این انهار چهارگانه در این بهشت هست. اما یک بهشت دیگری دارد که آن برای روح ماست و این را با واو عطف بیان نکرده بلکه فرمود: ﴿إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ٭ فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ﴾ نه «و فی» ﴿فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ﴾ آن جنّت برای روح ماست برای جان ماست که نزد خدا قرار بگیریم.
آیت الله جوادی آملی میافزاید: اوساط اهل ایمان، رغبت شان در لیلةالرغائب به ﴿جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ﴾ است و اوحدی از اهل ایمان گذشته از اینکه ﴿جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ﴾ را طالب هستند ﴿فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ﴾ را هم مورد رغبت و میل و گرایش و انجذاب خود قرار میدهند آنگاه درباره چنین گروهی گفته میشود: ﴿وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ﴾ هم جنّت بدن است هم جنّت جان است هم لذّت روح است هم لذّت تن است که انشاءالله در لیلةالرغائب به این رغبتها بار مییابیم.
کتاب ترجمه المراقبات – ص 120
تالیف: عارف کامل میرزاجواد آقاملکی تبریزی(ره)
با اندكي اضافه و تلخيص برگرفته از خبرگزاری تسنیم، تاریخ انتشار: 25 فروردین 1395، کد مطلب: 1041751:. www.tasnimnews.com / سایر منابع.
1. نهر آب روان: خداوند درآیه 15 سوره محمد(ص) میفرماید: مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فيها أَنْهارٌ مِنْ ماءٍ غَيْرِ آسِنٍ؛ بهشتی که به متقیان وعده داده شده در آن نهرهائی با آب روان است و آب آن نهر غیرآسن است. آسن یعنی مانده و متغیر، از این رو به آب بدبو و گندزده، آب آسن میگویند، ولی این آب بهشتی به جهت آنکه روان است، این گونه مانده نیست تا طعم و رنگش تغییر کرده باشد.البته ممکن است با زیاد ماندن در یک جا باز هم تغییر مزه ندهد؛ چنانکه علامه طباطبایی میگوید: آسن يعنى آبى كه با زياد ماندنش بو و طعم خود را از دست نمىدهد. اما به نظر میرسد که مراد همان آب روان است که گندزده و بدبو نمیشود.
2. نهر شیر: نهردیگر که در همین آیه از آن یاد شده نهری از شیر است که مزه آن تغییر نمیکند: وَ أَنْهارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ. در اینجا عدم تغییر به طعم نسبت داده شده است که میتواند مرتبط با انسان نیز باشد به این معنا که مزه آن در دهان نوشنده هم تغییر نمیکند. پس هم خودش خوشمزه است و هم برای نوشنده خوشمزگی اش میماند وعوارضى چون ترش شدن و بد رنگ گشتن و ديگر آفتها به آن نمىرسد و شخص از این شیر بدون تغییر مزه مینوشد و لذت میبرد.
3. نهر شراب پاک بیزیان: نهر دیگر از خمر و شراب است که دارای خصوصیاتی چند است از جمله اینکه لذت بخش است. چنانکه در همین آیه آمده است: وَ أَنْهارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبينَ. در آیات 45 تا 47 سوره صافات نیز آمده است: يُطافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعينٍ بَيْضاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبينَ لا فيها غَوْلٌ وَ لا هُمْ عَنْها يُنْزَفُونَ؛ طواف کنندگان با جامهایی از چشمه سپید به اینان مینوشانند که نوشندگان لذت میبرند و در آن فساد و ضعف عقل و غائله نیست و نه آنان از آن مست گردند و گزندی ببیند. «غُول»، «غيل» و «غائله» همه به معناي شرّ و فساد و مانند اينهاست؛ یعنی در این شرّ و فساد، زيان، غائلهاي نيست، پس لذت ميبرند و از گزند خماري آن هم مصون هستند؛ چرا که «مُنزَف» كسي است كه در اثر خُماری، ضعف عقل، ضعف فطرت، ضعف خِرَد گرفتار آثار رواني شود. پس در این خمر، بیخردی و آثار روانی فساد و گزند سردرد و درد سری نیست. همچنین در آیات 18 و 19 واقعه درباره این شراب میفرماید: بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ ؛ با جامها و آبريزها و پياله [ها] يى از باده ناب روان [كه] نه از آن دردسر گيرند و نه بىخرد گردند. از این رو از آن به «شَراباً طَهُوراً» تعبیر کرده است: وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ؛ و پروردگارشان بادهاى پاك به آنان مىنوشاند. پس نه تنها خودش پاک و طاهر است، بلکه پاككننده هم است.
4. نهر عسل صاف: نهر چهارم بهشت نهر عسل صاف است. خداوند میفرماید: وَ أَنْهارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّي. عسل صاف عسلی خالص و ناب است. از این رو، به عسلی که موم آن گرفته شده باشد عسل صاف میگویند.