شعارسال : ديشب در جلسه ستاد تحريم بودم و جالب بود كه يكي از حضار در جلسه تاكيد عجيبي داشت بر بستن مرزها و جلوگيري از واردات و حمايت از توليد داخلي و خودكفايي و.... البته حمايت از توليد داخل(كه البته آن هم به مواد اوليه وارداتي نيازمند است) به شرط و شروطه ها خوب است اما معتقدم اتفاقاً در همین شرایط تحریمی باید واردات انجام گیرد. چرا؟ واضح است که تورم یکباره محقق شده و عدم تعدیل سریع قیمت ها شرایطی را ایجاد کرده است که قدرت خرید خانوار به شدت کاهش یافته و از سویی سیاستمداران چند ماه است که وعده بهبود معیشتی برای قشر آسیب پذیر را می دهند اما بجز اندکی کسی آنچان متنفع نشده است.(خودمانی بگویم ندارند که بدهند، مردم هم سر این قبر گریه نکنند، مرده ندارد)
 با یک مثال تكراري بحث را اداره می کنم:
افزایش شدید قیمت خودرو های داخلی در بازار عملاً بخش عظیمی را از بازار مصرفی خودرو خارج کرده است (و سفته بازان را وارد نموده است) و عملاً با چراغ سبز دولت زمزمه های افزایش قیمت کارخانه هم شنیده می شود (که البته عمل خطایی نیست برای راندن سفته بازان البته سر از جای دیگری در می آورند!)
حال در این شرایط چه اکسیری ما را نجات می دهد؟
سرکوب قیمتی؟
مالیات؟
یارانه نقدی و وام برای خرید خودرو؟
 همه اینها راهکارهایی برای فرار از اکسیری به نام رقابت است. رقابت "تقریبا" ما را از این ها بی نیاز می کند. بگذارید شرکت های خارجی خودرو هایشان را با تعرفه "صفر" وارد کنند. به شما نشان خواهم داد که چگونه این "شبه انحصارگران" داخلی هم قیمت بازاریشان می شکند هم دیگر لازم نیست قیمت کارخانه ای شان افزایش یابد. بعلاوه قشر متوسط جامعه با کاهش قیمت ها اوضاعش بهتر می شود و می تواند خودرو بهتری بخرد.
اما فقط بازار خودرو؟
به هیچ وجه!
 همه بازارها نیازمند اکسیر رقابت هستند. تجارت آزاد هزینه های خانوار را کم کرده و باعث می شود به جای اختصاص درامد به مصرف به پس انداز اقدام کنند و اوضاع آینده خود و خانواده هایشان را بهبود بخشند. داستان صادرات هم بماند برای وقت دیگری. البته شاید فکر نمی کردم باید زمانی مطلبي نوشت تا درخواست و التماس کرد که بگذارید صادرات صورت پذیرد!
 پ ن: جنبه های انسانی حذف شغل ها و... مد نظرم هست در این باب دولت موظف است یارانه ها و پرداخت های بلاعوضی را اختصاص دهد. ممکن است بگویید"خوب همون اول هم که می شد؟" بله می شد منتها با هزینه ای بسیار گزاف، ناکارا و عملاً تداوم دهنده انحصار! در آن شرایط قرص مسکن در زمان سرطان بود. الان قرص مسکن پس از عمل جراحی است.اولی نتیجه اش ادامه بیماری است و دومی بهبود!

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از فضای مجازی