شعارسال: 127 کشته و 8392 مجروح در سال 97 ازبین عابران پیاده ای که در شهر مشهد تردد داشتند، آمار وحشتناک و ناراحت کننده ای است که  سوال های مختلفی را به ذهن هر خواننده ای متبادر می کند.

 

در سطح شهر گاهی شاهد رفتارهای اجتماعی غلط از سوی عابران پیاده هستیم که به شکل عادت درآمده است. این موضوع تا آن جا پیش رفته که حتی نگاه های منفی جامعه را از روی این گونه رفتارها برداشته است. از زباله ریختن در خیابان گرفته تا عبور از چراغ سبز بدون در نظر گرفتن حق راننده، عبور از عرض خیابان با وجود پل هوایی، عبور نکردن از خط کشی های عابر پیاده و غیره، همگی در این طیف جای دارند.اما در این مطلب به دلیل حوزه گسترده رفتار عابران پیاده در این زمینه، به رفتار آن ها در حیطه عبور و مرور توجه شده است چرا که تاکید مسئولان و قوانین اجرایی بیشتر در برخورد با تخلفات رانندگان است و تخلفات عابران پیاده به عنوان ضلع اصلی عبور و مرور نادیده گرفته شده است. برای این که یکه به قاضی نروم و انگشت اتهام را به طرف عابران پیاده دراز نکنم، در کنار یک پل عابر ایستادم و رفتار عابران را زیرنظرگرفتم و از کسانی که بی توجه به پل عابر، از عرض خیابان عبور می کردند،علت رفتارشان را جویا شدم.شاید از هر 10 نفر فقط 3 یا 4 نفر از پل عابر استفاده می کردند. به طرف خانم جوانی رفتم که با وجود پل عابر از عرض خیابان رد می شد. در جواب من می گوید:من زانو درد دارم و برایم سخت است از پله ها بالا بروم.آقای میان سال دیگری می گوید: کمر درد دارم و از طرفی هم عجله دارم.برای رسیدن به علت اصلی، به طرف پل عابری راه افتادم  که پله برقی داشته باشد. اما باز هم همان رفتار از سوی عابران تکرار می شد. با چندین نفر که صحبت کردم  گفتند عجله دارند و عبور از پل هوایی وقت گیر است. با این که دلیلشان منطقی به نظر نمی رسید به طرف خط کشی های عابر پیاده رفتم. آن جا هم بعضی از وسط بولوار می گذشتند اما از خط عابر پیاده عبور نمی کردند. خانمی از عابران پیاده می گوید: وقتی راننده ها به خط کشی عابر پیاده توجه نمی کنند و هیچ قانونی این رفتار آن ها را توبیخ نمی کند، خب فایده ای ندارد که من از  روی خط عابر پیاده  عبور کنم یانه. سر چهارراه پشت چراغ قرمز ایستادم تا ببینم واقعا دلیل اصلی رفتارشان چیست؟ چون دیگر نه پل هوایی است که مشکلات جسمی و کمبود وقت را بهانه کنند، نه این که رانندگان بی توجه به حقوق عابر پیاده، قرار است از خیابان عبور کند  اما   با این که چراغ سبز می شد، متاسفانه تعدادی  از عابران  پیاده همچنان بی توجه به قوانین و مقررات از میان خودروها عبور می کردند و گاهی صدای راننده ها بلند می شد. با دو پسر جوانی که از چراغ سبز می گذشتند درباره علت رفتارشان سوال کردم. در نهایت لبخندی زدند و پذیرفتند کار اشتباهی انجام داده اند.

 مسعود رحیمیان، دبیر اتاق فکر کلان پروژه رعایت حق تقدم عابر پیاده  در خصوص اهمیت این موضوع گفت: طبق آماری که پلیس راهور به ما داده است ما در سال 97 در شهر مشهد، در بین عابران پیاده ،127 کشته و 8392 مجروح داشته ایم. این آمار بالا  از جهتی ناراحت کننده و از جهتی مضحک به نظر می رسد که ما در این شهر با این همه امکانات و این همه زائری که داریم، هیچ برنامه ای نداریم که این تلفات را نداشته باشیم.عابر، جرمی را مرتکب می شود و از محل غیر خودش عبور می کند، این جرم باید با جریمه آن سنخیت داشته باشد چون عابری که این جرم را انجام می دهد، جریمه اش مرگ است.در واقع جریمه با جرم سنخیت ندارد.عابر شاید اطلاع ندارد و این که عمدی یا سهوی از جایی عبور می کند، حقش مرگ نیست.از طرفی راننده های ما اصلاتوجهی به این موضوع ندارند. ما غیر از معابر شریانی درجه یک که اولویت با تردد خودروهاست، در بقیه معابر درون شهری، پیاده روی حق عابر است و این سواره است که باید به احترام پیاده بایستد.

 رحیمیان در خصوص اقدامات فرهنگی شهرداری در زمینه فرهنگ سازی عبورو مرور برای عابران پیاده، گفت: ما برای عابران پیاده هم یک سری دستورالعمل هایی برای آموزش داریم. به عنوان مثال به طور عمومی در محور امامت با مردم، به ویژه کسانی که از محل عابر پیاده عبور نمی کردند، صحبت کردیم. فقط نکته ای به آن ها گفتیم و خیلی وارد چالش نشدیم و آن این که آیا می دانید در سال 160 نفر مثل شما از وسط خیابان رد شده و جان خود را از دست داده اند؟ حرف خیلی ساده ای است که فرد تصور می کند برای خودش اتفاق نمی افتد همچنان که ما با خانواده های این جان باختگان صحبت هایی داشتیم که خودشان اذعان می کردند ما اصلا تصور نمی کردیم  چنین اتفاقی بیفتد. همین طور که ما از راننده انتظار داریم سرعتش را کاهش دهد ولو این که عابر دارد خطا می کند ، از سمت دیگرباید تلاش کنیم آموزش دهیم عابران پیاده هم از محل هایی که برای آن ها تعبیه شده عبور کنند.الان شهرسازی یک سری از تقاطع های درون شهر را آماده سازی می کند تا عابر پیاده با احساس امنیت بیشتری تردد کند. تعدادی از آن، چند روز پیش به تازگی افتتاح شد که یکی از آن ها در تقاطع احمدآباد و کلاهدوز است.جوسازی آن را تغییر دادند و رنگ های آن در شب قابل رویت است تا راننده بتواند ببیند در کجا بایستد.عابر پیاده وقتی این زیرساخت را ببیند به نوعی ترغیب می شود. یک شکایت عابران پیاده این است که اصلا خطوط عابر دیده نمی شود و ما نمی دانیم از کجا عبور کنیم. خب این زیرساخت ها را همزمان با کارهایی که سازمان فرهنگی متولی شده، انجام دادیم تا بتوانیم آن 3 درصد هدف تغییر رفتار را تا پایان سال محقق کنیم.در کشورهای پیشرفته  هم که سردمدار موضوعات پیاده مداری و استفاده از دوچرخه هستند، متوسط سالی 2، 3 درصد یا 5 درصد تغییر رفتار در مردم شکل گرفته است.علاوه بر این ها،با آموزش و پرورش وارد مذاکره شدیم. بسته هایی به صورت آموزشی در حال تدوین است تا با کمک آموزش و پرورش و با استفاده از ظرفیت هایی که شهرداری دارد، این آموزش به بچه ها داده شود.در نهایت آن چه مسلم است این است که با وجود اقدامات فرهنگی انجام شده از سوی شهرداری و دیگر نهادها، شاید نیاز باشد قانون هم در این زمینه وارد عمل شود  تا از رفتار غلط عابران متخلف قبل از این که با مرگ جریمه شوند، پیشگیری شود چون در جایی که رفتار فرهنگی مناسب در روند عادی اجتماعی شدن در افراد درونی نشده نیاز به این است که قانون، رفتار صحیح را به افراد آموزش دهد.


شعار سال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته  ازسایت خبری خراسان رضوی    ،تاریخ انتشار:  9  دی   1398،کدخبر:  231077،www.khorasanrazavi.khorasannews.com