شعارسال:انتخابات امسال از بسیاری جنبه‌ها با سال‌های گذشته کاملا متفاوت است، چه از دیر ورود کردن جریان‌های سیاسی و همچنین نوع حضورشان. یک طرف اصلاح‌طلبان قرار دارند که کمترین حضور و نامزد را دراین دوره از انتخابات مجلس دارند و در مقابل آنها اصولگرایانی قرار دارند که اتفاقا برعکس با هر چه در توان دارند در این دوره حضور یافته‌اند.

اما با این حال، این حضورشان همچنان مانند دوره‌های قبل نشانی از وحدت درونی ندارد و شاهد یک کثرت‌گرایی ناهمگون هستیم که هر روز یک طیف از آنها جدا می‌شود. آنها که از قبل خود را پیروز این دوره از انتخابات می‌دانند در یک گردابی سردرگمی و سهم‌خواهی طیف‌های مختلف به سر می‌برند. درواقع می‌شود گفت از حالا بر سر غنائم به‏دست‏نیامده می‌جنگند. اصولگرایان که در این دوره تمام تلاش خود را کردند که در غیاب رقیب به یک ائتلاف در قالب شورا دست یابند، باز هم ناکام ماندند و خبرها حاکی از افتراق در این جریان سیاسی دارد.
سهم‌خواهی همیشه یکی از عوامل و موانع پیش‌پای یک حزب سیاسی برای وحدت درونی بوده است، که این امر را می‌توان در این جریان سیاسی به‌خصوص در سال‌های اخیر به خوبی دید. آنها در انتخابات ریاست‌جمهوری و همچنین مجلس در دوره‌های گذشته خیلی تلاش کردند تا شاید مانند رقیب خود بر سر یک فرد و یا لیست توافق کنند، اما همیشه سهم‌خواهی برخی طیف‌ها مانع رسیدن اصولگرایان به یک ائتلاف درونی بوده است. امسال زمانی که اصلاح‌طلبان به‏واسطه ریزش پایگاه اجتماعی‌اش و همچنین عدم گفتمان‌سازی از سوی نخبگان فکری و سیاسی خود نتوانست مشارکت سیاسی را بالا ببرد و در ادامه شرایط به گونه‌ای پیش رفت که این جریان سیاسی نتوانست در اکثر حوزه‌های کاندیدا داشته باشد، میدان برای رقیب آنها کاملا خالی شد.
درواقع، در این دوره می‌توان گفت میدان انتخابات کاملا در اختیار اصولگرایان قرار دارد با این حال آنها باز نمی‌توانند از این فرصت استفاده کنند و درگیر دعواهای درونی خود شده‌اند. همان‏طور که پیش از این بارها اعلام کردند شورای ائتلاف اصولگرایی قرار بود به یک لیست واحد از ۹۰ نفری که اعلام کرده بود برسد که تا کنون این لیست با ابهام‌های فراوانی روبه‌رو شده است. جناح‌ها و طیف‌های اصولگرایی بر اساس برنامه از پیش تعیین شده، منتظر اعلام فهرست نهایی واحد از سوی ائتلاف هستند، اما همچنان سایه انشقاق بر سر ائتلاف جناح راست سنگینی می‌کند.
درواقع، بعد از آنکه جبهه پایداری و جبهه پیشرفت، رفاه و عدالت اعلام کردند با لیست جداگانه‌ای وارد انتخابات می‌شوند، حال حسین کنعانی‏ مقدم دبیرکل حزب سبز ایران به ، گفته: چنانچه شورای ائتلاف به یک لیست واحد دست پیدا نکند آتش به اختیار عمل می‌کند و با لیست مستقل وارد گود رقابت می‌شود.
کنعانی‏مقدم که پیش از این گفته بود «برنامه‌های انتخاباتی ما در چارچوب جبهه ایستادگی دنبال می‌شود»، این‌بار گفت پیشنهاد لیست جداگانه از سوی حزب سبز به دبیرکل جبهه ایستادگی داده است.
وقتی این انشقاق و چندگانگی در جریان اصولگرایی را در کنار تلاش آنها برای به‏دست‏ آوردن سبد رای طیفی مانند یاران احمدی‌نژاد بگذاریم که پیش‌تر او را طرد کرده بودند متوجه سرگردانی و ترس از شکست حتی در غیاب رقیب خود، می‌شویم. اصولگرایان وقتی می‌بینند که مانند رقیب خود بدنه اجتماعی و پایگاه قوی و تاثیرگذار اجتماعی پشت آنها قرار ندارد، کاملا مشخص است که برای فرار از این واقعیت به هر کاری برای پیروزی در انتخابات دست می‌زنند، اما آنچه که در این میان از سوی این جریان به فراموشی سپرده شده است درمان و راهکاری برای جلوگیری از انشقاق و چنددستگی در این جریان است.
این عدم وحدت‌ درونی که از سهم‌خواهی جناح‌های اصولگرا نشئت می‌گیرد حتی در دوره‌ای که آنها پیروز انتخابات خواهند شد باز یقه آنها را رها نکرده و اتفاقا بلای جان‏شان شده است؛ چرا که در این جریان سیاسی ما هر روز اخباری مبنی بر جدایی یک طیف از ائتلاف اصولگرایی می‌شنویم. با اینکه ۱۱ روز دیگر تا انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی باقی نمانده است، جامعه اصولگرایی همچنان سردرگم است و نمی‌دانند که این جریان سیاسی قرار است چگونه و با چند لیست وارد انتخابات شوند.

جدال درونی اصولگرایان در غیاب رقیب
هر چه به روز انتخابات نزدیک‏تر می‌شویم، دعوای اصولگرایان بالا می‌گیرد و انشقاق در این جریان نمایان‌تر می‌شود. درواقع این تنها مشکل جبهه اصولگرایی نیست و یکی دیگر از نشانه‌های سردرگمی و عدم وحدت ایجاد جبهه‌های مختلف در آستانه هر انتخابات از سوی این جریان سیاسی ایت. جبهه‌های که رسانه‌ها از آنها جبهه‌های «یکبار‏مصرف» نام می‌برند. درواقع این جبهه‏های یکبار‏مصرف و کاغذی در هر دوره اصولگرایان را ماه‌های درگیر خود می‌کند، اما بدون هیچ دستاوردی دوباره دور انداخته می‌شود و ما می‌بینیم که هر بار یک جبهه جدید و نوظهور از دل این جریان بیرون می‌آید. برای نمونه در سال جاری تعداد جبهه‌های سیاسی مجوزدار در کشور به عدد ۱۳ رسیده است، که هشت جبهه از آن متعلق به جریان اصولگرایی است.
درواقع اصولگرایان از ابتدا تاکنون هیچ‏وقت نتوانسته‌اند به یک ائتلاف درون‌جناحی دست یابند و این مسئله برای آنها تبدیل به یک آرزوی دست‌نیافتنی شده است. شاید بتوان گفت در انتخابات سال جاری که رقیب اصولگرایان حضوری بسیار بی‌رمق دارد، مشکل سهم‌خواهی و عدم وحدت درونی عریان‌تر از همیشه باشد؛ چرا که در شرایطی که زمینه برای پیروزی آنها فراهم شده است باز رفتار انتخاباتی این جریان سیاسی خبر از ناکامی آن می‌دهد، ناکامی‏ای که پیام آن خیلی پیش از این به جامعه اصولگرایی رسیده است. جدال بر سر غنائم به‏دست‏نیامده آنها را مقابل هم قرار داده است و صدای جدال بر سر قدرت به گوش جامعه رسیده است.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه ابتکار، تاریخ انتشار:20 بهمن ماه1398، کدخبر:www.ebtekarnews.com،151867