شعار سال: در این نوشته آمده است: چه قدرت بزرگ دیگری می‌تواند افتخار کند که از علاقمندی کل خاورمیانه برخوردار شده بدون اینکه کسی را آزرده کند؟ اسپوتنیک به نقل از روزنامه له موند چاپ فرانسه می‌نویسد: چین از محبوبیت در ایران و عربستان، آنکارا و دمشق، اسرائیل و فلسطین برخوردار است.

در حالی که کشور‌های عربی به ایران به تدریج روابط خود را با اسرائیل عادی می‌کنند، یک تغییر عمیق و طولانی مدت دیگر در خاورمیانه در حال شکل گیری است. در سال‌های اخیر، چین به طور پیوسته حضور خود را در پهنایی از مدیترانه شرقی تا سواحل خلیج فارس افزایش داده است. چرا؟ برای اینکه از بین همه قدرت‌های بزرگ، چین بیشترین وابستگی را به هیدروکربن‌های خاورمیانه دارد. نفت بیش از ۵۰ ٪ "منابع انرژی" چین را تشکیل می‌دهد. حجم مصرف آن به شدت افزایش یافته است و ۴۰ درصد آن توسط نفت خاورمیانه تامین می‌شود. چین بزرگترین وارد کننده طلای سیاه در جهان، مشتری اصلی ایران و یکی از مشتریان اصلی عربستان سعودی است.

چین دارایی‌های کافی برای اغوای منطقه را دارد. نه تنها مالی، بلکه سیاسی. مثلا، چین اصلاً نگران وضعیت حقوق بشر نیست. کشوری که در آن مجازات اعدام اعمال می‌شود، از اینکه مردم مردم در عربستان سعودی سربریده می‌شوند، اصلاً نگران نیست.

پکن در مورد درگیری فلسطین و اسرائیل نظر حاص خود را ندارد و در سازمان ملل متحد موضع روسیه را دنبال می‌کند. پکن در مقابله تهران و ریاض طرفی نمی‌گیرد. چین از هر دو طرف خرید می‌کند و در هر دو سرمایه گذاری می‌کند. در این سرزمین، جایی که مسیحیت، اسلام و یهودیت وجود دارد، چین پیرو مارکس - لنین - کنفوسیوس، سیاست وحدت منطقی مذاهب (اکیومنیزم) را دنبال می‌کند. این روش سود می‌آورد. هیچ کشوری در جهان اسلام از وضعیت اویغور‌ها در چین انتقاد نکرده است. تهران، ریاض و آنکارا معتقدند که اسلام فقط در اروپای غربی - نه در چین - مورد بدرفتاری قرار گرفته است. چین به دنبال ایفای نقش واسطه‌ای در درگیری‌های منطقه‌ای نیست.

همه این‌ها موفقیت‌های بیشمار سیاست پیگیرانه و اندیشیده شده چین در خاورمیانه را توضیح می‌دهد. ستون اصلی آن البته ایران است - پایه نقطه طبیعی "جاده ابریشم جدید" که برای قلب رئیس جمهور شی جین پینگ عزیز و گرامی است. پکن و تهران با پیش نویس "مشارکت" تجاری و نظامی به تحریم‌های آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران پاسخ دادند: همکاری دفاعی و سرمایه گذاری چینی به ارزش ۴۰۰ میلیارد دلار طی ۲۵ سال در ازای تعرفه‌های ترجیحی نفت ایران.

چینی‌ها از ترس تحریم‌های دونالد ترامپ، بدون اینکه با صدای بلند چیزی اعلام کنند، در ایران به صورت نامحسوس پیش می‌روند. در عین حال، حضور چشمگیر در ایران مانع از توسعه همکاری‌های جدی هسته‌ای با عربستان سعودی نیست. وضعیت متناقضی پدید آمده است: ریاض می‌خواهد زیرساخت‌های هسته‌ای چین را در زمینه استخراج اورانیوم بدست آورد تا بتواند توسعه برنامه هسته‌ای ایران، متحد اصلی چین در منطقه را مهار کند ...

روابط نظامی ایران و چین مانع تبدیل شدن چین به یک شریک اقتصادی مهم اسرائیل نشد. بخش پیشرفته اسرائیل در جستجوی سرمایه جدید، با آغوش باز از سرمایه گذاران چینی استقبال می‌کند. پروفسور ایلان برمن، کارشناس آمریکایی در امور خاورمیانه، با استناد به نظرات برخی مقامات در واشنگتن، خاطرنشان می‌کند که چینی‌ها امروزه تقریباً یک چهارم فن آوری‌های بالای اسرائیلی را کنترل می‌کنند که اغلب با صنایع دفاعی مرتبط هستند. برخی در واشنگتن اخم می‌کنند.


شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از ساعت ۲۴، تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۳۹۹، کد خبر:saat۲۴.news، ۵۱۳۰۷۳