شعار سال:علی رضایی اظهار کرد: مطابق با تعریف سازمان بهداشت جهانی، کودک آزاری عبارت است از آسیب یا تهدید جسم، روان، سعادت، رفاه و بهزیستی کودک به دست والدین یا افرادی که نسبت به او مسئول هستند.
 
وی ادامه داد: در اصطلاح متخصصین، هرگونه آسیب جسمی، روانی، سوءِاستفاده جنسی یا بهره‌کشی و عدم رسیدگی به نیازهای انسانی افراد زیر ۱۸ سال توسط افراد دیگر، کودک آزاری تلقی می‌شود، به‌طور کلی هر رفتاری که سلامت روانی، جسمی و رشد کودک را چه به‌صورت بالقوه و چه بالفعل به خطر بیندازد، کودک آزاری نامیده می‌شود.
 
رضایی عنوان کرد: کودکان سرمایه‌های یک جامعه هستند و تربیت و حقوق آن‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است که در این خصوص خانواده‌ها نقش حیاتی در تربیت و پرورش آنان دارند و درواقع سن کودکی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین سنین فرد در طول عمرش است که هرگونه آسیب روحی و جسمی در این دوران می‌تواند در ادامه زندگی فرد نیز اثربخش باشد.
 
این وکیل دادگستری ادامه داد: به همین دلیل قوانین و کُنوانسیون‌های زیادی در دنیا به کودکان اختصاص داده شده تا از حقوق آن‌ها دفاع کنند و همچنین در ایران نیز قانون حمایت از کودکان در سال ۱۳۸۳  تصویب شده که قوانین پیرامون حقوق کودکان و مجازات کودک‌آزاری نوشته شده است.
 
وی تصریح کرد: در سال ۱۳۸۱ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان تصویب شد که در آن کلیه اشخاصی که به سن ۱۸ سال تمام هجری شمسی نرسیده‌اند از حمایت‌های قانونی مذکور در این قانون بهره‌مند می‌شوند.
 
رضایی ادامه داد: ماده دو قانون فوق کودک آزاری را اینگونه بیان کرده است «هر نوع اذیت و آزار کودکان و نوجوانان که موجب شود به آنان صدمه‌ جسمانی یا روانی و اخلاقی وارد شود و سلامت جسم یا روان آنان را به مخاطره اندازد ‌ممنوع است».
 
این وکیل دادگستری افزود: ‌لازم به ذکر است طبق ماده ۵ همین قانون: «کودک‌ آزاری از جرائم عمومی بوده و احتیاج به شکایت شاکی خصوصی‌ ندارد» به طور مثال در صورتی که در خیابان و یا به طور کلی در جامعه فردی مرتکب جرم کودک آزاری شود هر فرد دیگری می‌تواند از مرتکب شکایت کند.
 
وی تأکید کرد: نکته دیگر این که اگر والدین کودک خود را تنبیه کنند فقط در صورتی که از حدود تعیین شده بیشتر و غیرقانونی باشد مجازات می‌شوند.
 
رضایی با اشاره به این‌که مجازات‌های کودک آزاری حسب مورد متفاوت است، عنوان کرد: طبق قانون حمایت از کودکان و نوجوانان هرگونه خرید، فروش، بهره‌کشی و به کارگیری کودکان به منظور ارتکاب ‌اعمال خلاف از قبیل قاچاق ممنوع و مرتکب حسب مورد علاوه‌بر جبران خسارات وارده ‌به شش ماه تا یک سال زندان و یا به جزای نقدی از ۱۰ تا ۲۰ میلیون ریال محکوم خواهد شد.
 
این وکیل دادگستری افزود: طبق ماده چهار قانون فوق، هرگونه صدمه و اذیت، آزار و شکنجه جسمی و روحی کودکان و نادیده‌ گرفتن عمدی سلامت و بهداشت روانی و جسمی و ممانعت از تحصیل آنان ممنوع و مرتکب به سه ماه و یک روز تا شش ماه حبس و یا تا ۱۰ میلیون ریال جزای ‌نقدی محکوم می‌شود.
 
وی ادامه داد: ‌همچنین کلیه افراد، مؤسسات و مراکزی که به نحوی مسئولیت نگاهداری و سرپرستی کودکان را برعهده دارند مکلفند به محض مشاهده موارد کودک آزاری مراتب را جهت پیگرد قانونی مرتکب و اتخاذ تصمیم مقتضی به مقامات صالح قضائی اعلام کنند، ‌تخلف از این تکلیف موجب حبس تا شش ماه یا جزای نقدی تا پنج میلیون ‌ریال خواهد بود.
 
رضایی با اشاره به این‌که در بسیاری از کشورها، قانون‌گذاری گسترده‌ای در زمینه‌ی حمایت از کودکان صورت گرفته، تصریح کرد: برای مثال طبق قانونی که از سال ۱۹۶۹ میلادی در آلمان به اجرا گذاشته شده‌است، کودک آزارانی که بیش از ۲۵ سال سن داشته باشند در صورت موافقت کمیسیون پزشکی با استفاده از دارو عقیم می‌شوند، یا اسپانیا قانونی را تصویب کرده که طی آن نه‌تنها مجازات افراد متهم به کودک آزاری و سوءِاستفاده‌ جنسی از کودکان و نوجوانان، به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای افزایش یافته است، بلکه این افراد پس از طی دوران محکومیت خود، به‌مدت ۲۰ سال تحت نظر قرار خواهند گرفت تا در آینده به استخدام هیچ‌یک از نهادهای مربوط به کودکان و نوجوانان درنیایند.